VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Voormalig Oranje-international Dick Nanninga is overleden, zo meldt een van zijn oude clubs Roda JC dinsdag.
Nanninga is 66 jaar geworden.
De spits was in 1978 verantwoordelijk voor het enige velddoelpunt van Oranje in een WK-finale. Dankzij zijn goal, de 1-1, dwong Nederland een verlenging af tegen Argentinië. Uiteindelijk wonnen de Argentijnen met 3-1.
Nanninga debuteerde in het seizoen 1973/1974 in het betaalde voetbal bij Veendam. In 1975 verhuisde de aanvaller naar Roda JC, waarvoor hij zeven seizoenen zou spelen.
Na een kort verblijf bij Seiko Hong Kong tekende Nanninga in 1982 bij MVV, waar hij in het seizoen 1985/1986 zijn loopbaan afsloot.
In 2012 lag Nanninga ongeveer een maand in coma na een operatie waarbij zijn linkeronderbeen geamputeerd moest worden.
Nanninga is 66 jaar geworden.
De spits was in 1978 verantwoordelijk voor het enige velddoelpunt van Oranje in een WK-finale. Dankzij zijn goal, de 1-1, dwong Nederland een verlenging af tegen Argentinië. Uiteindelijk wonnen de Argentijnen met 3-1.
Nanninga debuteerde in het seizoen 1973/1974 in het betaalde voetbal bij Veendam. In 1975 verhuisde de aanvaller naar Roda JC, waarvoor hij zeven seizoenen zou spelen.
Na een kort verblijf bij Seiko Hong Kong tekende Nanninga in 1982 bij MVV, waar hij in het seizoen 1985/1986 zijn loopbaan afsloot.
In 2012 lag Nanninga ongeveer een maand in coma na een operatie waarbij zijn linkeronderbeen geamputeerd moest worden.
I asked God for a bike, but I know God doesn't work that way.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
Ja zie het nu.....quote:Op dinsdag 21 juli 2015 11:48 schreef Piebe het volgende:
[..]
En zijn dood als gevolg van zijn aflatende gezondheid.
Volgens mij ook een tijdje geleden een reportage over gezien dat hij door dronk en rookte ondanks dat het niet meer mocht. Blijft wel erg natuurlijk.
Ik had altijd wel een zwak voor zijn persoonlijkheid.
I asked God for a bike, but I know God doesn't work that way.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
Interview met hem over wat er gebeurd is uit januari 2014. Gebroken been in combinatie net suikerziekte en een infectie die opgelopen werd tijdens de amputatie. Uiterst ongelukkig allemaal.
RIP
2000 light years from home
Sommige kiezen ervoor om het er nog goed van te nemen met de wetenschap dat het dan wel wat eerder afgelopen zal zijn.quote:Op dinsdag 21 juli 2015 11:49 schreef DeLepelaar het volgende:
[..]
Ja zie het nu.....
Volgens mij ook een tijdje geleden een reportage over gezien dat hij door dronk en rookte ondanks dat het niet meer mocht. Blijft wel erg natuurlijk.
[ Bericht 2% gewijzigd door Piebe op 21-07-2015 12:13:41 ]
Ja ja
Dick Nanninga eind jaren '70. Fantastische voetballer.
1973: SC Veendam - SC Heerenveen
Foto uit archief van SC Veendam
[ Bericht 76% gewijzigd door Idisrom op 21-07-2015 14:21:20 ]
1973: SC Veendam - SC Heerenveen
Foto uit archief van SC Veendam
[ Bericht 76% gewijzigd door Idisrom op 21-07-2015 14:21:20 ]
Mooie tijden op de Langeleegte toen ik nog voetbal ging kijken om oa Dick te mogen aanschouwen...quote:Op dinsdag 21 juli 2015 14:07 schreef Idisrom het volgende:
Dick Nanninga eind jaren '70. Fantastische voetballer.
[ afbeelding ]
1973: SC Veendam - SC Heerenveen
Foto uit archief van SC Veendam
Bedankt DIck RIP
In zijn positie in 2012 zou ik weer beginnen met roken.quote:
[..]
Ja zie het nu.....
Volgens mij ook een tijdje geleden een reportage over gezien dat hij door dronk en rookte ondanks dat het niet meer mocht. Blijft wel erg natuurlijk.
Vertel het me en ik zal het vergeten. Laat het me zien en ik zal het onthouden. Laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
RIP. 
Vertel het me en ik zal het vergeten. Laat het me zien en ik zal het onthouden. Laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
Ik zou wel eens willen weten wat hier heeft gestaan.quote:
Op 
Zo'n leuke man, zo'n geweldige carrière. Wat een ellende heeft ie de laatste jaren moeten doorstaan.
Als iemand al de mogelijkheden uit zijn capaciteiten heeft gehaald is het deze reus wel. 
Ik hoor heel de straat nog juichen in de WK-finale van 1978.
'Als ze nu kogels op je afvuren in Argentinië Dick ?'
'Dan kop ik ze gewoon teug Theo.' Held.
RIP.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dick Nanninga overleed dinsdag op 66-jarige leeftijd. In april 2014 ging AD Sportwereld op bezoek bij de man die acht minuten voor tijd de gelijkmaker maakte in de WK-finale van 1978 tegen Argentinië, die na verlenging verloren ging (3-1). Ter nagedachtenis aan Nanninga publiceren we nog eenmaal het artikel dat Chris van Nijnatten destijds schreef over Mister Roda JC.
Dick Nanninga is net 65 jaar oud geworden. Hij heeft een overleden ex, een demente vriendin, twee dochters en een zoon, zeven kleinkinderen en slechts anderhalf been. Ja, het is niet anders. Van zijn tegenspoed wisten we al wel. Maar Nanninga is een optimistisch mens, een leuke kerel in een rolstoel.
Hij woont alleen in het buitengebied van het Belgische Neeroeteren, aan het eind van een doodlopende straat in een driehonderd jaar oud boerderijtje, waar Nanninga zelf Nespresso-koffie kan zetten maar verder niet zo heel veel meer. De voordeur staat open, rechts in de gang hangt een van de weinige herinneringen aan zijn carrière. Een ingelijst krantenknipsel.
Dick is niet zomaar iemand. Hij maakte in 1978 in Argentinië, tot op heden als enige Nederlandse voetballer ooit, een velddoelpunt in een WK-finale. Niet zo'n strafschop als die van Johan Neeskens. Nee, eentje met zijn kop, de kop waarmee hij de helft van zijn 150 goals in 300 wedstrijden maakte. Eerst bij Veendam, daarna een hele tijd bij Roda JC, heel even bij Seiko Hongkong en vervolgens een paar jaar bij MVV. In 1978 lag hij met een hernia op bed, maar omdat Kees Kist geen zin had en Ruud Geels eigenlijk ook niet, greep Dick zijn kans. Dick ging mee naar het WK in Argentinië. En haalde de finale.
Radioverslaggever Jack van Gelder zat tijdens de finale naast hem in de dugout, dat weet hij nog goed, zegt hij, terwijl ik zijn George Clooney-koffie drink in zijn boerderij. Die boerderij is opgeknapt en gestoffeerd in de seventies en als hij er nog een paar jaar niks aan doet, wordt het vanzelf een designmuseum. Schitterend mooi. Er komt ook nog even een verpleegster langs die het zakje met urine dat aan zijn lijf plakt netjes leegt. Ik zat nog maar een uur binnen, maar ik had het met evenveel liefde gedaan, dat zakje legen. Wat een man.
Cluppie
,,Het gaat slecht met Roda JC. Jammer, hè?,'' zegt Nanninga (Roda JC stond op het punt van degraderen, red.). Roda JC is ondanks zijn noordelijke wortels zijn cluppie, voor altijd. ,,Ik heb niet veel contact met de club, pas als ik op krachten ben, zal ik misschien nog eens langs gaan. Ik heb een brief van de club gekregen. En een bal. Het contact is er wel, maar ja, ik train me rot om ooit nog eens tien meter te kunnen lopen. Daar ga ik voor. Dat is mijn perspectief. Dus het stadion in Kerkrade is voorlopig geen optie.
Maar ik voel wel mee met de mensen daar op de tribunes. Ik weet nog goed dat ik bij Roda JC ging spelen. De mentaliteit van de koempels en Groningers komt best een eind overeen, dacht ik al gauw. Met dit verschil dat de mensen in Limburg meer onder dan boven de grond hadden verbleven. Die mensen, die mijnwerkers, die moest je wat bieden als voetballer, vond ik toen. En dat vind ik nog steeds. Als je voor Roda JC speelt moet je alles geven, dat verdienen de mensen hier.''
Roken
Op de schouw staat al jaren een grote verzilverde voetbal. Een cadeau voor die ene schroeiende kopbal in hysterisch Buenos Aires? ,,Nee, dat is niet zo'', zegt de spits van weleer. Het is een bal die hij kreeg omdat hij een tijdje wat jeugd in Neeroeteren had getraind. Op de eikenhouten kast naast zijn televisie, die constant aan staat, balanceert een leren bal. Eentje uit 1990. ,,Met handtekeningen van Ruud Gullit en Koeman en zo.'' Hij rookt de ene na de andere sigaret. Dat deed hij altijd al. Vroeger rookte hij zware Van Nelle. En een glaasje drinken in de kroeg, daar hield hij ook erg van. Rechts achter hem is een bar, waar nu zijn ziekenhuisbed voor staat. Daar wordt hij elke ochtend door een verpleegster uitgetild. Met dat ooit zo lange en sterke lichaam van hem kan hij niet zo veel meer. Hij traint zich het lazarus, zegt hij, maar het gaat maar langzaam vooruit. Deze week wil hij naar zijn demente vrouw. ,,Maar ze kent me toch niet meer.''
Van 9 juni tot 24 oktober 2012 lag Dick in een Belgisch ziekenhuis in coma, onder meer veroorzaakt door een ziekenhuisbacterie. Tot twee keer toe vroegen de doktoren of de stekker er niet uit moest. Nee, zeiden zijn dochters, pa wordt altijd wel een keer wakker. Hij werd inderdaad wakker en vroeg meteen of de Olympische Spelen in Londen onderhand begonnen waren, maar die waren al lang en breed achter de rug. Sinds de dag waarop hij ontwaakte, anderhalf jaar geleden, heeft Dick een stekende pijn, 24 uur per dag, achter zijn linkeroor. ,,Een soort kiespijn-pijn'', zegt Dick. We zwijgen een seconde of tien. Dat moet je eens proberen, tien seconden zwijgen. Hij begint te lachen. ,,Géén medelijden, hè!'' Hij heeft het goed in zijn boerderij, waar in de garage een haast ongebruikte Mercedes staat, die hij nog eens wil verkopen via Marktplaats of zoiets, 1300 kilometer op de teller. Weer lacht hij. Hij kaart nog steeds twee keer in de week met vrienden, soms komt er een oud-voetballer langs, zoals Bert van Marwijk of Reginald Thal of Pierre Vermeulen, Sjef Blatter, Gerard van der Lem. De meesten zijn al wel eens bij hem geweest, zijn maten uit de tijd bij Roda en MVV.
Voetbal
,,Het voetbal volg ik nog wel, via de televisie. Maar ik zie het vanuit mijn positie. Ik heb een WK-finale gespeeld en nu knok ik om ooit nog tien meter zelfstandig te kunnen lopen. Dat verandert veel. Het diepe verdriet vind je niet bij mij. That's life, zo denk ik er over. Maar je redeneert het niet weg. Ook als ik voetballen kijk, voel ik hoe ik er bij zit. Zonder verdriet of spijt. Als ik kijk naar beelden uit Syrië, dan weet ik dat ik hier buiten in het zonnetje kan gaan zitten. Als de zon schijnt.''
Op een bepaalde manier voelt hij zich nog bevoorrecht ook. Zijn kinderen en kleinkinderen komen langs. Misschien gaat zijn kleinzoon Mitchell (19), een voorstopper, nog wel spelen voor Patro Eysden. En de dagelijkse verzorging is 'uitstekend'. ,,Ik klaag daarom niet. Nergens voor nodig. Beetje ouwehoeren, golf spelen op internet.''
Café De Zwarte Kat
Trouwens, dat wilde hij ergens in het gesprek nog best vertellen, de Poolse dame voor wie hij zijn vrouw destijds verliet en die nu dus zwaar dement is, runde ooit café De Zwarte Kat. ,,Dat is een meedrinkcafé.'' Nooit van gehoord. ,,Nee? Dat is een café waar meisjes zijn, uit Oost Europa vooral, die tegen een kleine vergoeding willen dansen en drinken met mannen. Op muziek van Frans Bauer en Elvis.'' Dick zong daar vaak achter de bar, hij heeft wel eens een cd opgenomen met dat soort muziek. De meisjes, vriendinnen van zijn vriendin, woonden boven het café. Iedereen dacht dat daar tegen betaling geneukt kon worden, maar dat was niet zo, zegt Dick Nanninga nu. ,,Nee, echt niet. Gewoon, gezelligheid, betaalde gezelligheid, maar wel in het nette. Ooit wilde een vriend van me 'naar boven'. Hij gaf me geld en ik nam hem mee naar boven. Zaten we met zijn tweeën. Maar dat was niet de bedoeling. Nee. Maar meer was er niet. Het was zingen en dansen, beneden in de Zwarte Kat.''
Zijn ogen lachen. Een heel leven inclusief een bijzondere kopbal, in twee lachende ogen in een getekend lichaam waaraan een voor de helft geamputeerd linkerbeen bengelt. Het gaat hem goed, zegt hij. ,,Je leeft maar één keer en ik leef nog steeds. Doe iedereen de groeten, zeg dat ik nog leef en dat ik het goed heb. En zeg dat ik hoop dat Roda JC het redt in de eredivisie. Dat hoop ik voor de mensen daar. Ze verdienen een mooie club in de eredivisie.''
Wat een held. Kippevel.
Dick Nanninga is net 65 jaar oud geworden. Hij heeft een overleden ex, een demente vriendin, twee dochters en een zoon, zeven kleinkinderen en slechts anderhalf been. Ja, het is niet anders. Van zijn tegenspoed wisten we al wel. Maar Nanninga is een optimistisch mens, een leuke kerel in een rolstoel.
Hij woont alleen in het buitengebied van het Belgische Neeroeteren, aan het eind van een doodlopende straat in een driehonderd jaar oud boerderijtje, waar Nanninga zelf Nespresso-koffie kan zetten maar verder niet zo heel veel meer. De voordeur staat open, rechts in de gang hangt een van de weinige herinneringen aan zijn carrière. Een ingelijst krantenknipsel.
Dick is niet zomaar iemand. Hij maakte in 1978 in Argentinië, tot op heden als enige Nederlandse voetballer ooit, een velddoelpunt in een WK-finale. Niet zo'n strafschop als die van Johan Neeskens. Nee, eentje met zijn kop, de kop waarmee hij de helft van zijn 150 goals in 300 wedstrijden maakte. Eerst bij Veendam, daarna een hele tijd bij Roda JC, heel even bij Seiko Hongkong en vervolgens een paar jaar bij MVV. In 1978 lag hij met een hernia op bed, maar omdat Kees Kist geen zin had en Ruud Geels eigenlijk ook niet, greep Dick zijn kans. Dick ging mee naar het WK in Argentinië. En haalde de finale.
Radioverslaggever Jack van Gelder zat tijdens de finale naast hem in de dugout, dat weet hij nog goed, zegt hij, terwijl ik zijn George Clooney-koffie drink in zijn boerderij. Die boerderij is opgeknapt en gestoffeerd in de seventies en als hij er nog een paar jaar niks aan doet, wordt het vanzelf een designmuseum. Schitterend mooi. Er komt ook nog even een verpleegster langs die het zakje met urine dat aan zijn lijf plakt netjes leegt. Ik zat nog maar een uur binnen, maar ik had het met evenveel liefde gedaan, dat zakje legen. Wat een man.
Cluppie
,,Het gaat slecht met Roda JC. Jammer, hè?,'' zegt Nanninga (Roda JC stond op het punt van degraderen, red.). Roda JC is ondanks zijn noordelijke wortels zijn cluppie, voor altijd. ,,Ik heb niet veel contact met de club, pas als ik op krachten ben, zal ik misschien nog eens langs gaan. Ik heb een brief van de club gekregen. En een bal. Het contact is er wel, maar ja, ik train me rot om ooit nog eens tien meter te kunnen lopen. Daar ga ik voor. Dat is mijn perspectief. Dus het stadion in Kerkrade is voorlopig geen optie.
Maar ik voel wel mee met de mensen daar op de tribunes. Ik weet nog goed dat ik bij Roda JC ging spelen. De mentaliteit van de koempels en Groningers komt best een eind overeen, dacht ik al gauw. Met dit verschil dat de mensen in Limburg meer onder dan boven de grond hadden verbleven. Die mensen, die mijnwerkers, die moest je wat bieden als voetballer, vond ik toen. En dat vind ik nog steeds. Als je voor Roda JC speelt moet je alles geven, dat verdienen de mensen hier.''
Roken
Op de schouw staat al jaren een grote verzilverde voetbal. Een cadeau voor die ene schroeiende kopbal in hysterisch Buenos Aires? ,,Nee, dat is niet zo'', zegt de spits van weleer. Het is een bal die hij kreeg omdat hij een tijdje wat jeugd in Neeroeteren had getraind. Op de eikenhouten kast naast zijn televisie, die constant aan staat, balanceert een leren bal. Eentje uit 1990. ,,Met handtekeningen van Ruud Gullit en Koeman en zo.'' Hij rookt de ene na de andere sigaret. Dat deed hij altijd al. Vroeger rookte hij zware Van Nelle. En een glaasje drinken in de kroeg, daar hield hij ook erg van. Rechts achter hem is een bar, waar nu zijn ziekenhuisbed voor staat. Daar wordt hij elke ochtend door een verpleegster uitgetild. Met dat ooit zo lange en sterke lichaam van hem kan hij niet zo veel meer. Hij traint zich het lazarus, zegt hij, maar het gaat maar langzaam vooruit. Deze week wil hij naar zijn demente vrouw. ,,Maar ze kent me toch niet meer.''
Van 9 juni tot 24 oktober 2012 lag Dick in een Belgisch ziekenhuis in coma, onder meer veroorzaakt door een ziekenhuisbacterie. Tot twee keer toe vroegen de doktoren of de stekker er niet uit moest. Nee, zeiden zijn dochters, pa wordt altijd wel een keer wakker. Hij werd inderdaad wakker en vroeg meteen of de Olympische Spelen in Londen onderhand begonnen waren, maar die waren al lang en breed achter de rug. Sinds de dag waarop hij ontwaakte, anderhalf jaar geleden, heeft Dick een stekende pijn, 24 uur per dag, achter zijn linkeroor. ,,Een soort kiespijn-pijn'', zegt Dick. We zwijgen een seconde of tien. Dat moet je eens proberen, tien seconden zwijgen. Hij begint te lachen. ,,Géén medelijden, hè!'' Hij heeft het goed in zijn boerderij, waar in de garage een haast ongebruikte Mercedes staat, die hij nog eens wil verkopen via Marktplaats of zoiets, 1300 kilometer op de teller. Weer lacht hij. Hij kaart nog steeds twee keer in de week met vrienden, soms komt er een oud-voetballer langs, zoals Bert van Marwijk of Reginald Thal of Pierre Vermeulen, Sjef Blatter, Gerard van der Lem. De meesten zijn al wel eens bij hem geweest, zijn maten uit de tijd bij Roda en MVV.
Voetbal
,,Het voetbal volg ik nog wel, via de televisie. Maar ik zie het vanuit mijn positie. Ik heb een WK-finale gespeeld en nu knok ik om ooit nog tien meter zelfstandig te kunnen lopen. Dat verandert veel. Het diepe verdriet vind je niet bij mij. That's life, zo denk ik er over. Maar je redeneert het niet weg. Ook als ik voetballen kijk, voel ik hoe ik er bij zit. Zonder verdriet of spijt. Als ik kijk naar beelden uit Syrië, dan weet ik dat ik hier buiten in het zonnetje kan gaan zitten. Als de zon schijnt.''
Op een bepaalde manier voelt hij zich nog bevoorrecht ook. Zijn kinderen en kleinkinderen komen langs. Misschien gaat zijn kleinzoon Mitchell (19), een voorstopper, nog wel spelen voor Patro Eysden. En de dagelijkse verzorging is 'uitstekend'. ,,Ik klaag daarom niet. Nergens voor nodig. Beetje ouwehoeren, golf spelen op internet.''
Café De Zwarte Kat
Trouwens, dat wilde hij ergens in het gesprek nog best vertellen, de Poolse dame voor wie hij zijn vrouw destijds verliet en die nu dus zwaar dement is, runde ooit café De Zwarte Kat. ,,Dat is een meedrinkcafé.'' Nooit van gehoord. ,,Nee? Dat is een café waar meisjes zijn, uit Oost Europa vooral, die tegen een kleine vergoeding willen dansen en drinken met mannen. Op muziek van Frans Bauer en Elvis.'' Dick zong daar vaak achter de bar, hij heeft wel eens een cd opgenomen met dat soort muziek. De meisjes, vriendinnen van zijn vriendin, woonden boven het café. Iedereen dacht dat daar tegen betaling geneukt kon worden, maar dat was niet zo, zegt Dick Nanninga nu. ,,Nee, echt niet. Gewoon, gezelligheid, betaalde gezelligheid, maar wel in het nette. Ooit wilde een vriend van me 'naar boven'. Hij gaf me geld en ik nam hem mee naar boven. Zaten we met zijn tweeën. Maar dat was niet de bedoeling. Nee. Maar meer was er niet. Het was zingen en dansen, beneden in de Zwarte Kat.''
Zijn ogen lachen. Een heel leven inclusief een bijzondere kopbal, in twee lachende ogen in een getekend lichaam waaraan een voor de helft geamputeerd linkerbeen bengelt. Het gaat hem goed, zegt hij. ,,Je leeft maar één keer en ik leef nog steeds. Doe iedereen de groeten, zeg dat ik nog leef en dat ik het goed heb. En zeg dat ik hoop dat Roda JC het redt in de eredivisie. Dat hoop ik voor de mensen daar. Ze verdienen een mooie club in de eredivisie.''
Wat een held.
Kippevel.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Hier is een ander artikel over hem, als Bert van Marwijk bij 'm langskomt in het ziekenhuis:
http://www.vi.nl/premium-(...)ts-dick-nanninga.htm
http://www.vi.nl/premium-(...)ts-dick-nanninga.htm
Children of the night. What music they make.
quote:
Hier is een ander artikel over hem, als Bert van Marwijk bij 'm langskomt in het ziekenhuis:
http://www.vi.nl/premium-(...)ts-dick-nanninga.htm
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
