Op woensdag 11 september 2013 21:14 schreef Slayage het volgende:[..]
jeetje.. goeie vraag, ik heb em al wat jaartjes staan in mijn onderschrift ik kwam deze quote tegen in dit boek
http://www.antiqbook.com/(...)nr=103848&o=bri&l=nl hij had behoorlijk indruk gemaakt op me toen, het boek sowieso, maar kennelijk ook deze quote aangezien ik em er nog steeds heb staan, in het boek onderbouwt ghazali dat elke vorm van liefde die wij mensen kennen onze ego dient, met uitzondering van de liefde voor god
maar als antwoord op je vraag:
ik denk dat het een herinnering is voor mezelf, zodat ik mezelf niet kwijt raak in het vergankelijke wereldlijke bestaan, deze wereld is maar tijdelijk en onze ware plaats is bij de schepper, cennet is een feit, cehennem is een feit, dien ik god, omdat ik zo graag naar cennet wil? houd ik afstand van haram, omdat ik cehennem vrees?
ik denk dat ik bevestigend moet antwoorden op beide vragen, maar ik onderstreep ook het tweede stukje van de quote en dan met name: het verlangen (misschien omdat het makkelijker te beschrijven is voor mij), ik ben zelf in 2007 naar hadj geweest en heb toen mogen ervaren hoe het voelt om antwoord te geven op een roeping gods, de hacis antwoorden op die roeping met: leb-beyk allahumme leb-beyk, "hier ben ik, mijn heer, hier ben ik", ik heb voor het eerst toen de aanwezigheid van god gevoeld en dat gevoel was een gevoel van: op je plaats zijn, een gevoel van: "belonging",een gevoel van "ik hoor hier thuis en nergens anders", ik heb dat gevoel nooit eerder gehad
ik was een keer in mescidi nebevi, het was of heel laat of heel vroeg, de moskee was op dat moment heel sereen en niet druk bezocht, ik was in salaat en dat gevoel van "thuis" zijn, dat ik beschreef, voelde ik heel sterk op dat moment, echter op een gegeven moment bedacht ik me dat mijn aanwezigheid daar slechts tijdelijk was, de gedachte dat ik binnenkort afscheid moest nemen van de plek waar ik me voor het eerst ooit "thuis" voelde deed mij zoveel pijn dat ik tijdens de salaat begon te janken en te janken en te janken, ik had sinds het overlijden van mijn vader 17 jaar geleden niet zo hard gehuild.
En daar zit ik dan achter mijn pc op fok! nog steeds verlangend naar dat gevoel van thuis zijn, wetende dat het gevoel van thuis zijn in deze wereld slechts tijdelijk is of kan zijn, maar het echte blijvende gevoel van thuis zijn pas komt na je heengaan.
Om c.s. lewis te quoten, "Human history is the long terrible story of man trying to find something other than God which will make him happy."
Om vervolgens de cirkel rond te maken met Rumi: "Whatever I was looking for was always you."