Bedreigd door verhuurder #2

Ik heb met Hallmark gebeld en een update van de stavast gegeven; Ik zie nog geen nieuw topic; daarom trap ik zelf af.

Gisteren werd ik plotseling ernstig ziekten ben ik met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Het ziekenhuis zou mij naar normaal gesproken in de avond naar huis hebben gestuurd, maar dat vond het ziekenhuis gezien de thuissituatie niet verantwoord.

Deze middag ben ik uit het ziekenhuis ontslagen. Het slot van de voordeur is vervangen; ik ben nu dakloos en kan nergens terecht. Ik heb 150 euro eigen bijdrage betaald voor een advocaat en als ik pech heb moet ik toch het volledige tarief betalen.

Wijsheid van de advocaat: er is een verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. De verhuurder heeft mogelijk grote schulden en als de verhuurder onder deze omstandigheden niet kan of wil betalen, dan heb ik een probleem. De deur openbreken is daarom ook niet verstandig en ook juridisch discutabel, omdat het de voordeur betreft. De rechter zal oordelen dat ik op mijn leeftijd toch al zou gaan verhuizen. Een verhuiskostenvergoeding zit er daarom niet in.

Tot zover de update, want ik moet gaan. Ik kan niet bij de buren blijven: ik sta nu op straat en ben dakloos. Iemand een slaapplaats in de buurt van Capelle?

quote:

Op vrijdag 3 juli 2015 19:23 schreef Fokker89 het volgende:

[..]

Nee, maar van een kale kip valt niet te plukken, dus of dat veel zin heeft...

En dat is nu de moraal van het verhaal. Precies wat de advocaat zegt en de rechter zal dat zeker in overweging nemen ten nadele van mij. Ik heb nu toch maar het slot van de voordeur laten vervangen. Kosten: 150 euro. Ik kan dit terugvorderen, maar het is de vraag of ik dat geld ooit nog terugzie.

De advocaat heeft hem gebeld. Voorstel: 2500 euro schadevergoeding, plus borg, plus administratiekosten die ik ten onrechte betaald heb, plus huur voor de maand juli. Onder die voorwaarden zou ik voor 1 september weg zijn. Reactie verhuurder: ''not amused'' en het werd een ''onplezierig gesprek''. De verhuurder wilde ook niet de deur voor mij open doen op verzoek van de advocaat. De verhuurder zei tegen de advocaat dat ik vrijwillig ben vertrokken, dat hij een enorme restschuld op de hypotheek heeft en dat hij niets kan of wil betalen. De advocaat zei dat de verhuurder dacht dat ik het had opgegeven, want mijn spullen staan er niet meer. (Die heb ik verstopt in de kamer van mijn huisgenoot.) Maandag volgt de dagvaarding voor het kort geding.

Ik ben alleen vergeten te vragen hoe het zit met het verlenen van de toegang, nu de verhuurder zijn eigen woning niet in kan. Wat zijn de gevolgen?

Een lichtpunt: het aanstaande vonnis is 30 jaar geldig, dus zo lang mag ik mijn geld terugvorderen.

De advocaat zei dat de verhuurder niet verwacht had dat ik een advocaat zou inschakelen. Ik heb hem wel gewaarschuwd, maar daar trok hij zich niets van aan.

Ik kan me voorstellen dat de verhuurder buiten zinnen is van woede en ik ben daarom best wel bang, moet ik toegeven. Als ik een auto hoor aankomen schrik ik meteen en kijk ik om me heen naar iets om mezelf mee te verdedigen. Niet gezond.

Lieve FOK!ers, ik waardeer jullie aandacht, de medelevende reacties en de aangeboden hulp, maar eerlijk gezegd word ik behoorlijk gekwetst door allerlei reacties. Ik heb het gevoel dat ik het nooit goed voor jullie kan doen. Als ik had vertrokken, dan zou ik een mietje zijn, nu ik gebleven ben, heb ik het er blijkbaar zelf naar gemaakt en had ik maar moeten luisteren dat er een verschil is tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. De rechtswinkel is niet goed, de politie is niet goed, de advocaat is niet goed, maar ondertussen is er niemand van jullie hier geweest om te laten zien hoe het wel moet. Daar wonen jullie te ver weg voor. Is de afstand dan ook niet te groot om te oordelen? Niemand van jullie hoeft mijn leven te lijden, bewust zo geschreven.

Het komt er in ieder geval op neer dat ik beter al lang geleden vertrokken had moeten zijn, want dit levert mij niets op. Ik ben wel op en ik heb geen tijd en geen energie meer om overal nog op in te gaan. Gitaarspelen en een beetje liefde, meer vraag ik niet van het leven. Tijd om daar mijn energie in te steken.