quote:
Het zal niet altijd zo zijn dat het puur de lengte is idd, want ik heb (net als ieder mens) ook vast andere mindere punten.
Maar de meesten hebben zelfs letterlijk gezegd (en dat vaak daarna ook 'bewezen') dat ze alleen op lange mannen vallen.
quote:
Misschien ben je wel gewoon niet aardig, niet hun type,
Zoals ik al zei: aan meisjes die mij (zeer) aardig vinden heb ik geen gebrek. Ik durf ook best van mezelf te zeggen dat ik een attent, betrouwbaar en gezellig persoon ben. Hoewel er vast ook wel mensen zijn die dat niet vinden. Ik heb echter veel vrienden en geen 'vijanden'.
Tevens: een aantal keer waren de betreffende meisjes die ik uitvroeg al bevriend met me. Zou dan raar zijn als ze me een lul vonden.

quote:
zoek je het in de verkeerde hoek, overcompenseer je voor je onzekerheid over je lengte door overdreven dominant te zijn in de omgang met vrouwen...
Ik ben zeker niet dominant. Niet dat ik over me heen laat lopen ofzo, maar dominant? Nee, alles behalve dat.
quote:
Weet ik het. Misschien bouw je geen spanning op, raak je ze niet aan, profileer je jezelf direct als goede vriend in plaats van romantisch geinteresseerde. Er zijn talloze redenen voor vrouwen om je af te wijzen en als je nu super onzeker gaat doen over je lengte is er daar in ieder geval al een extra reden.
Dit ben ik dan wel weer met je eens. Alleen toen ik nog best zeker van mezelf was 'vroeger' had ik precies hetzelfde probleem al .En DAARDOOR is juist die onzekerheid ontstaan.
Wat je zelf al aangeeft: die spanning. Daar ging m'n vraag eigenlijk een beetje over. Spanning is ook grotendeels fysiek natuurlijk. Mijn punt was eigenlijk: hoe kan ik zonder dat fysieke alsnog die spanning (ipv vriendschap) creëren? Kan het überhaupt?
quote:
Onzekerheid is heel onaantrekkelijk.
Dat sowieso, maar ik werd juist onzeker omdat ik onaantrekkelijk gevonden werd. Maar misschien zou je dus wel kunnen stellen dat ik niet onzeker maar realistisch ben.
quote:
Bovendien, wat wil je eraan doen? Groeien?

Accepteer het en laat het los. Maak van hun issue niet jouw issue.
Dat is wel heel erg makkelijk gezegd. Ik kan accepteren dat ik nu geen relatie heb, maar het idee dat nooit gelukkig in de liefde zal worden en altijd alleen blijf zal ik nooit kunnen accepteren. Al was het maar dat ik een relatie kreeg die misschien uiteindelijk misliep: dan wist ik elk geval dat het mogelijk was.
Ik kan je het gevoel blijkbaar niet uitleggen dat je voor elke vrouw die je tegenkomt simpelweg te min bent. Als ik daadwerkelijk leuk was, was er echt wel eentje geweest die het daar mee eens was geweest.
En dan kun je wel tegen jezelf blijven zeggen dat je zo leuk bent, maar als (ik ondanks dat 7 miljard mensen terecht zullen zeggen van niet) tegen mezelf blijf zeggen dat ik zo goed kan voetballen als Messi dan zal dat ook geen waarheid worden hoor. Los van het feit dat ik zelf ook wel weet dat het niet zo is: wat voor idioot ben je als je denkt dat jij tegenover 7 miljard mensen gelijk hebt?