Een te strakke rompertje is schadelijk voor de groei van je baby.

Ik liep op het strand en ik zag een moeder worstelen om een rompertje voor haar kroost aan te trekken. Ik stond even stil en op eens schoot deze gedachte mij te binnen: dat kan toch nooit goed zijn voor dat arm, hulpeloos wezentje.
Dus liep ik naar de vrouw toe en zei tegen haar: “Wat doet u nou met dat arme kind?”
Ze keek mij even vragend aan en plots zei ze: “Bemoei je met je eigen zaken.” Pardon”, zei ik toen. “Weet je dan niet dat jij je kind aan het misvormen bent, je bent zeker voor het eerst moeder. “ Nee hoor, dit is al mijn tweede kind”, antwoordde ze. “Al je tweede kind, en nog steeds geen moederinstinct ontwikkeld?”, zei ik tegen haar. Ze keek mij nogal geïrriteerd aan en zei: “jongen, flikker op van hier en laat mij met rust.” Ik keek haar glimlachend aan en zei tegen haar: “Als je zo doorgaat dan meld ik je aan bij jeugdzorg. Weet jij dan niet dat jouw kind niet je eigendom is en dat een ieder het recht heeft om over je kind te waken en je daar eventueel op aan te spreken?”
Ze keek mij bedenkelijk aan en vroeg: “Hoe kom je dan aan al die wijsheid?”
Ik ging naast haar zitten en keek haar wat schuintjes aan en zei: ”Als je wat aardiger tegen mij gaat doen, dan vertel ik je wat de wetenschap nog niet weet.”
Weer keek ze mij bedenkelijk aan en zei: “Oké, ik luister.” Waarna ik aan haar het volgende vertelde:

“Het probleem van de wetenschap nu is, dat alles om geld draait. Zonder internet en techniek zouden de tegenwoordige artsen niets voorstellen. Weet je dat vele artsen meer doden op hun naam hebben, dan menige oorlogsveteranen? Als je bedenk dat tegenwoordig 80% van de artsen voor euthanasie is, hoe veilig en betrouwbaar kunnen deze artsen dan zijn? Het zal mij niet verbazen dat er in de toekomst de keuze voor euthanasie voor chronische zieken en ouderen makkelijk en legaal wordt om zodoende op zorgkosten en pensioenuitkeringen te besparen.”

Deze onervaren moeder keek mij ongeduldig aan en zei: “Wat heeft dat nu te maken met dit strakke rompertje?” Ik keek haar aan en zei: “Rustig nou moedertje, niet zo ongeduldig, ik probeer je eerst uit te leggen wat de oorzaak is en waarom wetenschappers tegenwoordig zo traag en onverschillig handelen”.
Hierna vervolgde ik mijn verhaal:

“En omdat alles dus nu om geld draait en welvaart voorrang heeft boven het welzijn van mensen, zijn wetenschappers en beleidsvoerders opgehouden om logisch na te denken.

'Vroeger in China waren lotusvoeten (ook wel klompvoeten) een groot schoonheidsideaal voor vrouwen. Tijdens de Sung-dynastie (960-976 voor Christus) was daar een schoonheidsideaal van kleine voeten ontstaan. Ze bonden ze op jonge leeftijd hun voeten strak in met stof, zodat hun voeten heel kort zouden blijven. Veel Chinese vrouwen konden als gevolg van dit schoonheidsideaal nauwelijks lopen en ze moesten aangepast schoeisel dragen: de lotusschoenen. Dit betekende dus een leven vol pijn en beperking van bewegingsvrijheid en leidde soms zelfs tot een vloed van verminking en zelfs soms tot zelfmoord! Daarom werd in 1911 het voetenbinden verboden door de Chinese regering.'

En daarom toen ik je zo zag worstelen met het aantrekken van dit te strakke rompertje bij je kind trok ik gelijk de vergelijking met de Chinese klompvoeten.

Een te strakke rompertje is schadelijk voor het kinderlichaam. De romp kan traag of kromgroeien. De ruggengraat gaat ook scheefgroeien, waardoor dit later bij je kind chronische rugpijn kan veroorzaken. Je kind is in de groei, daarom is het belangrijk dat jij je kind geen strakke kleding aantrekt.”

Ik stond toen op en terwijl ik opstond, zag ik haar bedenkelijk naar mij kijken.
Wat zij dacht, weet ik niet, maar wat ik dacht, was: hopelijk heeft zij mijn boodschap begrepen en ontwikkeld haar moederinstinct in snelle vaart, zodat haar kinderen gezond opgroeien.

[ Bericht 0% gewijzigd door Begripvol op 10-06-2015 22:30:54 ]