vriend niet sociaal

quote:

Op zondag 7 juni 2015 20:12 schreef SacreCoeur het volgende:

[..]

Been there done that, ik heb er ook zo eentje gehad. Je kunt zoals eerder gezegd je vriend niet veranderen, plus je weet ook niet of het erger zal worden of niet. De kans zit erin dat het een sleur zal worden. Weeg de voors en tegens eens af en bekijk of je de rest van je leven graag aan huis gekluisterd zit.

Ik had er zelf na 6 jaar kluizenaars gedrag van zijn kant wel een beetje genoeg van en na heel veel wikken en wegen lekker weggegaan.

[..]

Hij voelt zich 24x7 moe? klinkt meer als een zeikvent.

Jij snapt het tenminste, maar leg dat maar eens uit aan de gemiddelde fok!ker, een onbegonnen zaak.

Even voor de duidelijkheid, ik heb zelf autisme en herken wel het 1 en ander in het verhaal van TS en mijn antwoord is dan ook vanuit mijn persoonlijke perspectief geschreven

@ undercover_lover (en rekening houdende met waarom onderstaande quote door moblo gemod is)

quote:

Op zondag 7 juni 2015 13:39 schreef heywoodu het volgende:
-we gaan niet overal met "diagnoses" strooien, doei-

Ten eerste is het belangrijk als jullie beiden het erover eens kunnen worden dat dit (doelend op de OP van TS) een probleem voor jullie beiden is (het is wel duidelijk dat het voor jou een probleem is, voor jouw partner zal het misschien niet duidelijk zijn, maar het zou al helpen als hij onderkent dat zijn gedrag (ook al kan het nog zo waar zijn dat hij idd te moe is etc enz) voor jullie ook problematisch is.

Als jullie het er beiden over eens kunnen zijn, dan is het zaak om naar een oplossing te gaan zoeken en uit jouw verhaal zou autisme idd een rol kunnen spelen..maar dat is iets wat niemand op dit forum voor jou/jullie kan vastleggen, daarvoor zouden jullie denk ik beter bij bijvoorbeeld de huisarts aan kunnen kloppen.

quote:

Op zondag 7 juni 2015 16:00 schreef undercover_lover het volgende:
Hey bedankt voor alle reacties.
Accepteren of weggaan dus.

Ik praat er wel over met hem maar dan zegt hij dat ik hem een schuldgevoel probeer aan te praten, en loopt hij vervolgens weg.

Ik weet ook gewoon niet wat ik tegen mensen moet zeggen. Bijvoorbeeld tegen de buren als ze ons een keer op de koffie vragen. Of tegen m'n moeder als ze ons uitnodigt voor kerst.

Zolang jullie niet weten wat er aan de hand is, kunnen jullie er verder ook niks mee.

Maar ik kan ook goed begrijpen waarom hij aan zoiets niet mee zou willen werken en je hebt het al een beetje benoemd, namelijk dat hij het gevoel kan krijgen dat -hij- de schuldige is, terwijl het heel goed mogelijk is dat hij net zo machteloos is (wat zijn moeheid etc betreft) als jijzelf bent.

Wat het stukje "accepteren of weggaan" betreft, daar zit wel weer een kern van waarheid in, maar overleg eerst met je partner (of huisarts, of whatever), want anders gooien jullie misschien een 5 jarige relatie te makkelijk weg (waar je achteraf ook weer spijt van zou kunnen krijgen).

[ Bericht 2% gewijzigd door magnetronkoffie op 07-06-2015 20:58:44 ]

quote:

Op zondag 7 juni 2015 20:43 schreef Drieklank het volgende:

[..]

[..]

[..]

[..]

Sorry, maar ik moest een beetje lachen om dit topic.

Op een serieuze toon: kun je niet doorvragen waarom hij sociale situaties vermijdt? Misschien voelt hij zich onzeker, misschien vindt hij deze mensen of het soort sociale gelegenheden niet interessant. Bijvoorbeeld dat hij liever een avond met een goede vriend filosofeert over het wel en wee van de wereld, dan dat hij aan tante Truus moet vragen hoe het met de kinderen is. Ik doe maar een suggestie.

Als je wil dat hij je aanraakt, dan is het misschien handiger om hem daartoe te verleiden, dan dat je het van hem vraagt. Bijvoorbeeld door je eens op te maken, voor hem te koken en hem aan de deur te begroeten als hij thuiskomt. Maar na vijf jaar met hem samen te zijn weet je dat misschien beter dan ik.

Kom op zeg.. waarom zou zij hem moeten verleiden om haar aan te raken?
Lijkt mij dat zoiets vanzelf moet gaan, of juist niet en dat niemand daar dan moeite mee heeft.

Moet ze er ook nog rekening mee houden of het zomer is of niet als ze hem gaat verleiden? het kan namelijk soms best warm zijn.

quote:

Op zondag 7 juni 2015 16:00 schreef undercover_lover het volgende:
Ik weet ook gewoon niet wat ik tegen mensen moet zeggen. Bijvoorbeeld tegen de buren als ze ons een keer op de koffie vragen. Of tegen m'n moeder als ze ons uitnodigt voor kerst.

Hoef je toch niks te zeggen? Moeten ze aan hem vragen.

Ik ben zelf ook introverter geworden met de jaren. Ik hoef al die bullshit niet, die verplichte nummertjes. Dus m'n vriendin is daar soms ook teleurgesteld in.

Ik vind dat je je vriend niet accepteert zoals hij is. Het is een introvert en hij krijgt kennelijk geen energie van die sociale gelegenheden. En dat is okay, toch?

quote:

Op zondag 7 juni 2015 14:13 schreef Lokasenna het volgende:
Ik had je willen aanraden om te proberen minder een zeikwijf te worden

ik denk dat je afspraken met je vriend moet maken. Uitleggen dat jij niet aan iedereen nee wil verkopen, en dat sommige dingen "erbij horen", zoals kerst bij je ouders.

Bezoeken bij kennissen zou ik dan laten varen als een soort compromis.

quote:

Op zondag 7 juni 2015 20:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
Even voor de duidelijkheid, ik heb zelf autisme en herken wel het 1 en ander in het verhaal van TS en mijn antwoord is dan ook vanuit mijn persoonlijke perspectief geschreven

@ undercover_lover (en rekening houdende met waarom onderstaande quote door moblo gemod is)

[..]

Ten eerste is het belangrijk als jullie beiden het erover eens kunnen worden dat dit (doelend op de OP van TS) een probleem voor jullie beiden is (het is wel duidelijk dat het voor jou een probleem is, voor jouw partner zal het misschien niet duidelijk zijn, maar het zou al helpen als hij onderkent dat zijn gedrag (ook al kan het nog zo waar zijn dat hij idd te moe is etc enz) voor jullie ook problematisch is.

Als jullie het er beiden over eens kunnen zijn, dan is het zaak om naar een oplossing te gaan zoeken en uit jouw verhaal zou autisme idd een rol kunnen spelen..maar dat is iets wat niemand op dit forum voor jou/jullie kan vastleggen, daarvoor zouden jullie denk ik beter bij bijvoorbeeld de huisarts aan kunnen kloppen.

[..]

Zolang jullie niet weten wat er aan de hand is, kunnen jullie er verder ook niks mee.

Maar ik kan ook goed begrijpen waarom hij aan zoiets niet mee zou willen werken en je hebt het al een beetje benoemd, namelijk dat hij het gevoel kan krijgen dat -hij- de schuldige is, terwijl het heel goed mogelijk is dat hij net zo machteloos is (wat zijn moeheid etc betreft) als jijzelf bent.

Wat het stukje "accepteren of weggaan" betreft, daar zit wel weer een kern van waarheid in, maar overleg eerst met je partner (of huisarts, of whatever), want anders gooien jullie misschien een 5 jarige relatie te makkelijk weg (waar je achteraf ook weer spijt van zou kunnen krijgen).

Zo ongeveer alles wat in deze post staat lijkt me erg nuttig en waar ja.

Deze hele situatie betekent echt niet dat TS "een zeikwijf" is en het betekent net zo min dat haar vriend "een aansteller/zeikvent" is.

Undercover_lover: Als het echt een groot probleem is kun je altijd voorzichtig bij hem aankaarten om eens naar een psycholoog te gaan. Nou is dat wel een vrij forse step (wat hem ook gelijk het idee kan geven dat je hem aanvalt), dus kun je niet eerst nadenken hoe groot het probleem nou echt is voor je als hij niet meegaat "op visite bij de buren"?

Is een compromis geen optie? Dat je bijvoorbeeld niet naar iemand thuis gaat, maar met iemand afspreekt om ergens een kopje koffie te drinken? Dan is de "druk" om er uren te blijven ook gelijk minder groot. Zelf vind ik het op zich niet heel erg om mee te gaan, maar ik zou het vreselijk vinden om ergens de halve middag te "moeten" zitten, dan heb ik het toch echt wel gezien. Zoals hierboven als voorbeeld genoemd, ik ben wel vrij snel klaar met vragen naar de studie van de kinderen van de buren van tante Miep.

Als ik ergens heen wil, dan ga ik gewoon alleen. En als mensen me vragen waarom mijn vriend niet mee is dan zeg ik dat dat domweg zijn ding niet is en ze het hem anders zelf maar moeten vragen. Ik ben niet z'n moeder of zo en we zijn geen Siamese Tweeling. Hij hoeft niet met me mee als hij dat niet wil. Dat was in het begin wel wennen, maar inmiddels heb ik het volledig geaccepteerd. Nu mijn omgeving nog

Ik ben zo blij met mijn nieuwe dat ze me los laat in dit soort dingen, en zelf alleen gaat als ze zo graag wil. Ik ga gewoon alleen al uit respect daarvoor; vaker mee dan dat ik wil.

Ik wil wel even reageren op wat het compromissen maken voor bezoeken betreft: Zelf zou ik het zo doen: Ik ga wel mee, maar zodra ik merk dat ik moe of overprikkeld begin te raken, wil ik me wel eventjes terug kunnen trekken (bijvoorbeeld even slapen/ afzonderen achter pc of op balkon of in de tuin/ even een wandeling maken buiten (kan ik eventueel gelijk even naar de supermarkt voor een snelle boodschap voor het geval de suiker op is oid ) of desnoods met 1 van de bezochten samen een wandeling maken (maar de rest van de bezochten samen met de partner wel even achter laten).

quote:

Op zondag 7 juni 2015 22:02 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik wil wel even reageren op wat het compromissen maken voor bezoeken betreft: Zelf zou ik het zo doen: Ik ga wel mee, maar zodra ik merk dat ik moe of overprikkeld begin te raken, wil ik me wel eventjes terug kunnen trekken (bijvoorbeeld even slapen/ afzonderen achter pc of op balkon of in de tuin/ even een wandeling maken buiten (kan ik eventueel gelijk even naar de supermarkt voor een snelle boodschap voor het geval de suiker op is oid ) of desnoods met 1 van de bezochten samen een wandeling maken (maar de rest van de bezochten samen met de partner wel even achter laten).

Klinkt voor veel mensen gek denk ik, maar ik kan uit ervaring vertellen dat het zeer goed kan werken.

quote:

Op zondag 7 juni 2015 22:04 schreef heywoodu het volgende:

[..]



Klinkt voor veel mensen gek denk ik, maar ik kan uit ervaring vertellen dat het zeer goed kan werken.

Ik heb hier dan ook al jarenlang ervaring mee enzo en ik kan (misschien in tegenstelling tot de gemiddelde autist) ook heel tactisch zijn

Hier dezelfde situatie. Ik ga gewoon alleen dan. Iemand met tegenzin meesleuren is niet iets wat ik zou willen.
Vind het tegenwoordig zelfs ongemakkelijk als hij wel een keer mee wil :-)

quote:

Op zondag 7 juni 2015 22:44 schreef Lenny77 het volgende:
Hier dezelfde situatie. Ik ga gewoon alleen dan. Iemand met tegenzin meesleuren is niet iets wat ik zou willen.
Vind het tegenwoordig zelfs ongemakkelijk als hij wel een keer mee wil :-)

Herkenbaar

Plus hij wil altijd weer zsm weg en dan kijkt hij me steeds aan met zo'n 'gaan we al?' blik. Zonder hem kan ik tenminste zo lang blijven als ik zelf wil.

Ik vraag op voorhand hoelang hij wil blijven en hou me eraan. En hij neemt zijn tablet en hoofdtelefoon mee om zich af te sluiten indien nodig.

Ik herken mezelf wel een beetje in de rol van "vriend" van de TS, maar dan wel iets meer omgang met vrienden etc. Omgaan met vrienden vind ik hartstikke leuk, biertje drinken in pub, voetbal kijken, filmpje pakken of wat eten en een enkele keer uitgaan is prima. Echter geforceerd moeten omgaan met vrienden/familie/kennissen van vriendin vind ik verschrikkelijk. Bij mij ligt het vooral aan het feit dat ik gewoon niet heel veel mensen interessant vind en het me heel veel moeite (lees: energie) kost om met die mensen om te gaan. Ik ben ook niet heel sociaal nee, vind ik dat een probleem? Nee. Vindt mijn vriendin dat een probleem? Niet echt, al wil ze soms wel eens dat ik iets "socialer" doe tegen haar familie/vrienden/kennissen, dus soms doe ik dat dan ook .

Wel ben ik enorm fan van intimiteit met vriendin !

Ik weet niet of ik respect voor je moet hebben dat je al 5 jaar een vriend hebt die zo is of dat ik treurig moet zijn.

Maar goed van de andere kant kunnen vrouwen soms ook nogal zeuren, ik weet niet hoe jij tegen hem doet verder.

Ik zou wel aannemen dat het vooral aan hem ligt als hij zelf dingen zegt als 'ik doe maar gewoon alsof' en als hij al moeite heeft met een kopje koffie zeg maar.

Wil je dat hij de vader wordt van je kinderen kan je je afvragen.

Hij is zoals hij is. Kan jij daar mee leven ja of nee?

Het komt allemaal neer op dat ene:

Een relatie is geven en nemen.

quote:

Op zondag 7 juni 2015 21:59 schreef Isabeau het volgende:
Als ik ergens heen wil, dan ga ik gewoon alleen. En als mensen me vragen waarom mijn vriend niet mee is dan zeg ik dat dat domweg zijn ding niet is en ze het hem anders zelf maar moeten vragen. Ik ben niet z'n moeder of zo en we zijn geen Siamese Tweeling. Hij hoeft niet met me mee als hij dat niet wil. Dat was in het begin wel wennen, maar inmiddels heb ik het volledig geaccepteerd. Nu mijn omgeving nog

Gewoon puur interesse hoor maar vindt je dat niet heel erg vervelend? om altijd alles alleen te moeten doen. Natuurlijk kun je afzonderlijk dingen doen, maar naar familie/feestjes/dagjes weg is het samen toch veel gezelliger? wat doe je anders nog samen dan samenwonen?

quote:

Op maandag 8 juni 2015 16:24 schreef SacreCoeur het volgende:

Gewoon puur interesse hoor maar vindt je dat niet heel erg vervelend? om altijd alles alleen te moeten doen. Natuurlijk kun je afzonderlijk dingen doen, maar naar familie/feestjes/dagjes weg is het samen toch veel gezelliger? wat doe je anders nog samen dan samenwonen?

Vorige week zaterdag was mijn moeder jarig: was hij gewoon bij aanwezig. Afgelopen vrijdag een bruiloft: ook gewoon mee Dus nee, dat soort gelegenheden is hij gewoon aanwezig. Maar als een vriendin die 3 kleine kinderen heeft jarig is, mooi dat hij dan niet mee gaat. En 'op visite' gaan hoef ik ook nooit voor te stellen, gaat niet gebeuren. Hij gaat wel zelf naar vrienden of die komen hier.

En ja, ik vind het vervelend. Maar het went. Geven en nemen.

quote:

Op maandag 8 juni 2015 16:26 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Vorige week zaterdag was mijn moeder jarig: was hij gewoon bij aanwezig. Afgelopen vrijdag een bruiloft: ook gewoon mee Dus nee, dat soort gelegenheden is hij gewoon aanwezig. Maar als een vriendin die 3 kleine kinderen heeft jarig is, mooi dat hij dan niet mee gaat. En 'op visite' gaan hoef ik ook nooit voor te stellen, gaat niet gebeuren. Hij gaat wel zelf naar vrienden of die komen hier.

En ja, ik vind het vervelend. Maar het went. Geven en nemen.

Ah oke, dan begreep ik het verkeerd
Ik dacht dat je gewoon alles alleen deed.

quote:

Op maandag 8 juni 2015 16:36 schreef undercover_lover het volgende:
Hier ben ik weer.
Misschien ben ik te verwijtend naar hem geweest. Gisteren nog eens een poging tot gesprek gedaan. Komt erop neer dat de omgang met klanten puur zakelijk is, collega's zijn vertrouwd en verder heeft hij gewoon geen behoefte aan mensen. Toen wij elkaar net kende was hij nog schuwer (weet geen ander woord), ook naar mij toe. Dus hij boekt al vooruitgang.

Ik weet niet of hij autisme heeft. Hij zou zich daar niet op willen laten testen.

Toevallig wilde hij gisteren opeens vrijen want ''het is alweer even geleden'' en ik had een nogal zomerse outfit aan. Hij wil het liefste zelf initiatief nemen, of dat ik het heeel subtiel aanpak, maar daar heb ik niet altijd het geduld voor.

Zulke mensen heb je ook idd die minder constant met andere mensen opgescheept hoeven te zitten.
Hoe vaak hebben/hadden jullie seks eigenlijk?