Etappe 10: Civitanova Marche - Forlì, 200 kmNa de rustdag is het tijd voor de tweede week van de Giro. Een week die op papier een stuk minder spannend lijkt dan de eerste en laatste week. De eerste week leverde een hoop spektakel en genot op, maar nog geen beslissingen. Die beslissingen hoeven we deze week ook niet te verwachten. Op zaterdag is de belangrijkste rit van deze week, de tijdrit van 60 kilometer. De andere dagen van deze week bevinden de renners zich op het vlakke of in de heuvels. Dat kan alsnog leuk worden, maar een gevecht voor het algemeen klassement hoeven we niet te verwachten. Dat gaan we in de derde week krijgen, met bijna alleen nog maar bergritten. De tweede week begint met een enorm vlakke rit, zo'n beetje de hele dag langs de Adriatische kust.
![tappa_dettagli_tecnici_planimetria_10.jpg?v=20150423125848]()
![tappa_dettagli_tecnici_altimetria_10.jpg?v=20150415150613]()
We hervatten de Giro aan de andere kant van Italië. Waar we zo'n beetje de hele eerste week aan de Ligurische kust zaten en daarna een beetje in het binnenland rond Rome en Frosinone, zitten we nu ineens aan de Adriatische Zee, een stuk richting het noordoosten. Het zuidelijkste punt van deze Giro hebben we voor de rustdag bereikt, tijdens de negende etappe richting San Giorgio del Sannio. Vanaf nu gaat het alleen nog maar richting het noorden. Best logisch, anders komen we niet in de bergen terecht. Civitanova Marche is de plaats van vertrek, we bevinden ons dus in de Marche. Civitanova Marche is een belangrijke industrie- en havenplaats aan de Adriatische kust. Er wonen zo'n beetje 40.000 mensen en de stad heeft niet echt een rijke historie in de Giro. Twee keer eerder vertrok hier een rit. In 1935 en in 2006. In 2006 eindigde die rit op de Passo Lanciano, waar RoboBasso met drie kwartier voorsprong won. Civitanova Marcha doet het goed bij de toeristen, er is nogal veel strand.
![civitanova-marche-mare1-1024x682.jpg]()
Langs de kust naar het noorden, dat is zo'n beetje deze etappe in z'n geheel. Over lange, rechte, brede wegen. Na een kilometer of 40 komen de renners door het mooie Ancona en na Ancona is het 50 kilometer rechtdoor richting Fano, waar het eten uitgedeeld wordt. Met 50 kilometer rechtdoor bedoel ik ook echt 50 kilometer rechtdoor. Geen bocht te zien, continu langs de kust. Voorbij Fano zetten de renners koers richting Pesaro en ook dit stuk is recht. Na Pesaro zou je over de grote weg verder kunnen gaan, maar blijkbaar is het verplicht om een beklimming in het parcours te hebben, dus betreden we het nationaal park Monte San Bartolo. Dit deden we ook in 2013, tijdens de tijdrit van Gabicce Mare richting Saltara. Een tijdrit die werd gewonnen door de houden van het werelduurrecord, Alex Dowsett. Klimmetje hier stelt niet echt veel voor, de afgelopen week hebben de renners klimmetjes moeten overwinnen die tien keer zwaarder waren maar waar ze geen punten voor kregen. Het is wel een mooi gebied hier, de weg is alleen wel wat smaller en ontzettend bochtig. Ver van de streep, dus moet verder niet echt problemen opleveren.
![4700494038_fedbbb93ac_b.jpg]()
Eenmaal uit het nationaal park komen de renners weer op een wat bredere weg terecht en fietsen verder richting Rimini. Rimini betreden we niet, misschien maar beter ook. Net buiten Rimini verlaten we de weg langs de kust en gaan we wat verder het binnenland in, richting de eerste tussensprint van de dag. Deze tussensprint is na 160 kilometer in Santarcangelo di Romagna. Tussensprintjes pas aan het eind van de etappe dus, de kopgroep zal wel redelijk vroeg ingelopen worden. Twintig kilometer daarna krijgen we de tweede tussensprint, in Cesena. Dat is nog wel een mooie stad. Kasteeltje, mooie pleintjes, niks mis mee. Lokale voetbalclub, met een stadion dat altijd een beetje Engels aandoet, wel gedegradeerd uit de Serie A. Dat is dan weer een tegenvaller.
![cesena_2014-2835.jpg]()
Na Cesena nog een kilometer of 20 tot de streep in Forlì. De weg van Cesena naar Forlì gaat wel grotendeels rechtdoor, maar met een recordaantal rotondes. Recordaantal is natuurlijk met gevoel voor overdrijving, maar in die 20 kilometer toch wel een stuk of 15 rotondes. Is toch wel aardig wat. De finale kent nog twee dingen die het noteren waard zijn. Op een kilometer van de streep ligt er een bocht en komen de renners op een straat met Italiaanse keien terecht. Deze liggen er netjes bij, maar het blijven keien. Op 500 meter van de streep is er nog een rotonde en verlaten ze de keien. Daarna is het rechtdoor richting de streep. Na de rotonde is er nog een vluchtheuvel, dus de positionering in de laatste kilometer is zeker belangrijk. De renners die hier helemaal vooraan zitten zijn in het voordeel. Dat is natuurlijk altijd zo, maar met zo'n finale helemaal. Dit komt al meer in de buurt van een typisch Italiaanse finale. Eenmaal voorbij die rotonde komen de renners wel op een hele brede weg, daar kunnen ze met 100 man naast elkaar sprinten.
![6mvtrsC.png]()
![tYmdSyf.png]()
Forlì is een stad met 118.000 inwoners. We begonnen in de Marche, maar zitten inmiddels in de regio Emilia-Romagna. In de omgeving van Forlì is Benito Mussolini geboren, dat is wel iets om niet echt trots op te zijn. Hij heeft er onder andere voor gezorgd dat de oude stadsmuren van deze stad zijn verdwenen. In de plaats daarvan zijn brede toegangswegen naar de stad gekomen. Dat merken de renners morgen ook. Forlì komt best vaak voor in de Giro. Wordt de negende keer dat hier een etappe aankomt. Voor het laatst in 2006, toen Robbie McEwen de massasprint won. Er hebben ook twee Belgen gewonnen in Forlì, dat zullen we wel uitgebreid te horen krijgen. Freddy Maertens in 1977 en Rik Van Looy in 1960. Met Alfreo Binda ook nog een hele grote Italiaanse naam op de erelijst.
![for--.jpg]()
Het enige wat deze etappe interessant kan maken is een beetje wind. Het is immers bijna de hele dag langs de kust. Toch lijkt die wind morgen niet echt aanwezig te zijn. Of in ieder geval niet in een mate dat we waaiers gaan krijgen. Nu is mijn weerbericht ook niet echt betrouwbaar, dus wie weet krijgen we wel enorm veel wind en derhalve spektakel. Het zal in ieder geval wel droog blijven en waarschijnlijk best warm. Meer dan 25 graden, misschien wel 28. De renners vertrekken om 12:35 en worden tussen 17:02 en 17:28 aan de meet verwacht. Renaat en José zijn er om 14:40 weer bij.
Dit wordt natuurlijk een sprint. Daar hoeven we niet moeilijk over te doen. Zoveel kansen zijn er niet voor de sprinters, dus als ze een beetje slim zijn grijpen ze iedere mogelijkheid aan. Als het een beetje waait kunnen we nog een interessante rit krijgen, maar vermoedelijk een enorm saaie rit met een spannende laatste kilometer.
1. Greipel. Won de laatste massasprint, dan ben je de favoriet voor de volgende. Deze etappe is verder totaal niet lastig, dus geen enkele kans dat hij gelost wordt. Sterke ploeg erbij voor dit werk, een nieuwe overwinning ligt voor de hand.
2. Viviani. Lijkt me wel de snelste van de Italianen, zijn ploeg hoeft verder ook niet zoveel te doen tijdens deze rit, dus kunnen ze wel een paar mannetjes aan hem opofferen.
3. Modolo. Mooie derde plaats er weer bij. Heel Lampre is aan het winnen, maar Modolo en de Giro blijft een lastig verhaal.
4. Nizzolo. Nog zo iemand die maar niet weet te winnen in de Giro. Nu vast ook niet.
5. Lobato. Gaat de snelste sprint rijden van allemaal, maar wordt totaal weer niet vooraan afgezet en begint ergens op de 30e plek al met sprinten. Arme Juanjo.