R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Naar. Dat is wel een goed woord daarvoor. Ja, het is naar. Het familielid in het buitenland zegt dat het verleden in het verleden ligt en dat dat er niet toe doet. Daarmee bedoelt hij die halfzus. Haar bestaan doet er niet toe voor 'ons' zeg maar.
Ik vind dat juist extra kwetsend en dat heb ik ook gezegd. Ik heb een hele fijne vader gehad, een hele fijne jeugd ook. Als hij nu zeg dat het verleden er niet toe doet en dat dat voorbij is,can vat ik dat op dat ik het moet doen met een vader die nu,can het heden, afstand van mij neemt. En dat ik dus die fijne vader soort van zou moeten vergeten ofzo.... Want dat is verleden. Ik zie dat precies andersom.
Ik heb geen hekel aan mijn vader (maar ik ben wel boos, dat gaat ook nog wel even duren). Die man heeft mij ook ontzettend veel geleerd en we hebben een hele lange tijd heel veel plezier gehad, dus dat koester ik.
Als ik mijn vader een beetje ken, dan zal hij nooit meer contact met mij opnemen. Dat doet nog steeds wel een beetje pijn, ook als ik dat zo opschrijf.
Ik vind dat juist extra kwetsend en dat heb ik ook gezegd. Ik heb een hele fijne vader gehad, een hele fijne jeugd ook. Als hij nu zeg dat het verleden er niet toe doet en dat dat voorbij is,can vat ik dat op dat ik het moet doen met een vader die nu,can het heden, afstand van mij neemt. En dat ik dus die fijne vader soort van zou moeten vergeten ofzo.... Want dat is verleden. Ik zie dat precies andersom.
Ik heb geen hekel aan mijn vader (maar ik ben wel boos, dat gaat ook nog wel even duren). Die man heeft mij ook ontzettend veel geleerd en we hebben een hele lange tijd heel veel plezier gehad, dus dat koester ik.
Als ik mijn vader een beetje ken, dan zal hij nooit meer contact met mij opnemen. Dat doet nog steeds wel een beetje pijn, ook als ik dat zo opschrijf.
klerkje
Ik zou hem ook niet meer uitnodigen dan voor huwelijken, geboortes van eventuele kinderen etc. Dat recht verliest hij dan ook.quote:Op vrijdag 10 juli 2015 07:45 schreef Spiegelei het volgende:
Hoe gek en turbulent het voor de test was, hoe rustig nu.
Ik weet dat ditjes en datjes, maar een innig contact hebben we niet (hoeft ook niet voor mij, ik kijk dit liever aan zo). Haar jongste zoon is binnenkort jarig. Ik zal eens een kaartje sturen (heel old school!) haha.
Mijn vader heeft tot op heden niets meer van zich laten weten. Niet leuk misschien, maar wel volgens verwachting.
Wellicht alleen een foto van je pasgeboren kind erbij met als onderschrift 'die zal jij nooit leren kennen'.
Hij heeft het recht niet om opa te zijn.
quote:Op maandag 13 juli 2015 05:21 schreef Mishu het volgende:
Wellicht alleen een foto van je pasgeboren kind erbij met als onderschrift 'die zal jij nooit leren kennen'.
Want dan staat het weer 1-1 met kutacties waardoor de afgelopen 40 jaar niks betekend lijken te hebben?
Oh dat is geen fijne gedachte...quote:
Naar. Dat is wel een goed woord daarvoor. Ja, het is naar. Het familielid in het buitenland zegt dat het verleden in het verleden ligt en dat dat er niet toe doet. Daarmee bedoelt hij die halfzus. Haar bestaan doet er niet toe voor 'ons' zeg maar.
Ik vind dat juist extra kwetsend en dat heb ik ook gezegd. Ik heb een hele fijne vader gehad, een hele fijne jeugd ook. Als hij nu zeg dat het verleden er niet toe doet en dat dat voorbij is,can vat ik dat op dat ik het moet doen met een vader die nu,can het heden, afstand van mij neemt. En dat ik dus die fijne vader soort van zou moeten vergeten ofzo.... Want dat is verleden. Ik zie dat precies andersom.
Ik heb geen hekel aan mijn vader (maar ik ben wel boos, dat gaat ook nog wel even duren). Die man heeft mij ook ontzettend veel geleerd en we hebben een hele lange tijd heel veel plezier gehad, dus dat koester ik.
Als ik mijn vader een beetje ken, dan zal hij nooit meer contact met mij opnemen. Dat doet nog steeds wel een beetje pijn, ook als ik dat zo opschrijf.
Heeft het zin om een berichtje te sturen met de vraag waarom hij niets meer laat horen en dat je dat jammer en spijtig vindt?
En wat betreft je halfzus.. Misschien moet het ook nog wat bezinken daar.
Maar wel lief om je neefje van een kaartje te voorzien voor zijn verjaardag.
Neuh, dat vind ik te overdreven.quote:
[..]
Ik zou hem ook niet meer uitnodigen dan voor huwelijken, geboortes van eventuele kinderen etc. Dat recht verliest hij dan ook.
Wellicht alleen een foto van je pasgeboren kind erbij met als onderschrift 'die zal jij nooit leren kennen'.
Hij heeft het recht niet om opa te zijn.
Ik ben overigens al getrouwd en kinderen gaan er niet komen dus dat gaat sowieso al niet meer op. Tja. op dit moment heb ik zoiets van 'joh laat maar gewoon.'
Ik heb hem met de uitslag van de test ook een mailtje gestuurd. Daarim heb ik gezegd dat ik altijd een fijne jeugd heb gehad en dat ik in hem altijd een fijne vader heb gehad waarvan ik veel heb geleerd.quote:
[..]
Oh dat is geen fijne gedachte...
Heeft het zin om een berichtje te sturen met de vraag waarom hij niets meer laat horen en dat je dat jammer en spijtig vindt?
En wat betreft je halfzus.. Misschien moet het ook nog wat bezinken daar.
Maar wel lief om je neefje van een kaartje te voorzien voor zijn verjaardag.
Maar ook dat hij met (de aanloop naar) de echtscheiding van mijn moeder mijn hart heeft gebroken. Dat dat heel veel pijn heeft gedaan. Dat hij mijn hart wederom heeft gebroken door mij nooit te informeren over zijn wel en wee en ook nooit mijn hulp in te schakelen, maar dat ik dat altijd achteraf moet vernemen.
En dat hij nu mijn hart heeft gebroken door niet te vertellen hoe het nu werkelijk zit.
Dat ik dat alles heel erg vind, dat ik het voel alsof hij niet alleen haar maar nu ook mij definitief tot zijn verleden heeft verbannen. Dat hij weet hoe hij mij kan bereiken (telefoon, adres, e-mail).
en dan mijn naam.
Ik vind (op dit moment) dat ik hem heel duidelijk heb gemaakt waar voor mij de pijn zit (in het liegen/verzwijgen/ook nu niets vertellen, niet in haar bestaan) en dat ik best open sta voor zijn contact, maar dat hij nu dan wel aan zet is.
Ik durf dat niet te zeggen.quote:
Pff, lekker dan. Speelt je heksstiefma hier niet een grote rol in?
In het begin kwam mijn vader naar mij toe omdat hij moeite had met het internetbankieren van de Rabobank. Hij had het allang niet meer gedaan dus we moesten het weer even met hem oefenen.
Geen probleem, maar ik heb toen wel gezegd:
ik: 'joh, X (zijn huidige vrouw) bankiert toch ook bij de Rabo? Heeft zij geen internetbankieren?'
hij: 'jawel'
ik: 'ik wil het altijd uitleggen hoor, dat is geen probleem, maar zij kan jou daar toch ook bij helpen?'
hij': '.... ja dat kan ....'
Ik vroeg me toen af, wat voor een relatie hebben die met elkaar? Maar goed, niet lang daarna bleken ze al een jaar getrouwd te zijn. Was haar idee. Op zich met een plausibele reden, maar hij zat er weer bij alsof het niet over hem ging.
Achteraf ga je denken, tja zij doet rare dingen, zij zegt rare dingen, zij heeft hier vast wat in gedaan of gezegd. Maar ik vind dat toch moeilijk te beoordelen. Ik heb haar altijd gezien als 'aanhangsel' van mijn vader. En niet als iemand waar ik zelf ook een band mee heb opgebouwd in welke zin dan ook. Het enige wat ik in het begin met hem heb besproken en ook wel tegen haar heb gezegd, dat ik er vanuit ga dat zij beiden mijn telefoonnummer hebben en dat zij bij calamiteiten of andere dingen mij altijd zullen bellen.
Ik heb geen behoefte aan een 'relatie' met haar, maar ik ging er uit fatsoens oogpunt vanuit dat zij mij ook wel zou bellen als er wat op zou doen. Nou, dat blijkt dus niet het geval te zijn.
klerkje
Hoe gaat het met je? Heeft je pa inmiddels iets laten horen? Of heb je zelf toenadering gezocht?
Lijkt me een vervelende situatie voor je
En hoe gaat het met je zus? Was de kaart naar je neefje positief ontvangen?
Lijkt me een vervelende situatie voor je
En hoe gaat het met je zus? Was de kaart naar je neefje positief ontvangen?
Zoiets moet in je aard liggen, een externe factor kan het misschien wel versterken maar als je zo bent, dan ben je zo. Belachelijk, zulke mensen.quote:
Pff, lekker dan. Speelt je heksstiefma hier niet een grote rol in?
Zoooooow even een flinke kick geven want het is nu bijna een jaar geleden.
Niet dat ik bijzonder veel te vertellen heb.
Ik ben 'vrienden'. Met m'n halfzus en een van m'n neefjes op fb. Gesprekken via messenger hebben we niet echt meer. Komt ook vooral door mij hoor. Ik heb daar altijd heel oppervlakkig op gereageerd. Met kerst nog een ingesproken kerstgroet en dat is het dan. Zij plaats bijzonder veel foto's en filmpjes van haar honden en ze deelt ook veel berichten. Soms liked ze iets van mij wanneer ze dat een beetje begrijpt.
Mijn vader heb ik nooit meer gesproken of gezien. Niet live, niet telefonisch, niet per email. Omdat mijn man nog wat zakelijks moest afwikkelen met mijn vader, heeft hij afgelopen september een mail gestuurd. Daarin had mijn man ook gezegd dat het misschien toch wel wat zou zijn om contact met mij op te nemen. Omdat dit voor niemand een fijne situatie is.
Ik wist niet dat hij dat had geschreven overigens. Mijn vaders reactie kwam binnen enkele dagen. Zijn verzoek was om hebt even tijd te gunnen om e.e.a. Uit te zoeken (dat zakelijke gedeelte) en groeten aan hem (mijn man dus). Met geen woord wordt over mij gerept. Daarop heb ik die mailwisseling onder ogen gekregen.
Tja, het is wat het is.
Tot Twee maanden geleden had mijn vader nog steeds niet gereageerd op mijn man, dus die heeft een herhaald verzoek gedaan. Snel kwam er reactie. Zijn huidige vrouw is kennelijk ernstig ziek, dat zorgde voor de extra vertraging. Verder ging het met hem ook maar zo zo (hij was al eerder chronisch ziek, maar heeft nu een ander ziektebeeld erbij gekregen, wat overigens vorig jaar ook al bekend was). En ja klagen dat ie zo weinig geld heeft (daar heeft ie gvd zelf voor gekozen denk ik dan).
Ik weet dat ik heel hard klink, maar het doet me echt niets. Voor mijn gevoel is mijn vader zoals ik heb heb gekend al lang niet meer op deze wereld. Ik had alleen niet gedacht dat zijn nieuwe vrouw eerder het loodje zou leggen dan hij. Zij is 10 jaar jonger dan mijn vader en mijn vader was al niet meer 100% gezond toen zij voor elkaar kozen.
Ik voel geen enkele behoefte om naar hem toe te gaan of contact te zoeken. Ik probeer mij voor te stellen wat ik zou doen als hij onverhoopt in het ziekenhuis komt te liggen en ik door anderen dan hemzelf zou worden gebeld ofzo. Ik heb geen idee.
Zou hij zelf bellen dan zou ik zeker opnemen. Maar ik weet wel bijna zeker dat hij dat niet gaat doen. Voor mij voelt het als een vader die overleden is. Ik heb de herinneringen, ik heb zijn DNA, ik ben wie ik ben zeer zeker ook dankzij hem. Ik heb hele fijne herinneringen, maar 'het einde' is een beetje raar en apart gelopen.
Ik merk wel dat ik het afgelopen jaar wel wat cynischer maar ook wat losser kijk naar relaties tussen mensen (liefdesrelaties, maar ook vriendschappen). Het is wat het is, en dat kan heel goed en mooi zijn, maar dat biedt geen garanties voor de toekomst en dat kan en mag je ook niet verwachten. Lekkere dooddoener misschien, maar zo sta ik er wel in op dit moment.
Ik denk dat ik killer overkom hierdoor. Dat betekent niet dat ik een naar zurig kutwijf ben of ben geworden hoor ! Althans dan denk ik toch niet haha! Ik ben optimistisch, vrolijk, zie leuke dingen nu en zodadelijk en voor de rest we shall see!
Haha nou ja geen idee wat ik nou precies met deze post wil bereiken. Beetje van m'n afschrijven en het is ten slotte m'n eigen topic
. En misschien ook wel leuk om weer even wat van mij te lezen na dit bijzondere verhaal. Wel even kijken of ik de rechten niet kan verkopen zodat ze er een leuke Hollywoodfilm van kunnen maken!
Niet dat ik bijzonder veel te vertellen heb.
Ik ben 'vrienden'. Met m'n halfzus en een van m'n neefjes op fb. Gesprekken via messenger hebben we niet echt meer. Komt ook vooral door mij hoor. Ik heb daar altijd heel oppervlakkig op gereageerd. Met kerst nog een ingesproken kerstgroet en dat is het dan. Zij plaats bijzonder veel foto's en filmpjes van haar honden en ze deelt ook veel berichten. Soms liked ze iets van mij wanneer ze dat een beetje begrijpt.
Mijn vader heb ik nooit meer gesproken of gezien. Niet live, niet telefonisch, niet per email. Omdat mijn man nog wat zakelijks moest afwikkelen met mijn vader, heeft hij afgelopen september een mail gestuurd. Daarin had mijn man ook gezegd dat het misschien toch wel wat zou zijn om contact met mij op te nemen. Omdat dit voor niemand een fijne situatie is.
Ik wist niet dat hij dat had geschreven overigens. Mijn vaders reactie kwam binnen enkele dagen. Zijn verzoek was om hebt even tijd te gunnen om e.e.a. Uit te zoeken (dat zakelijke gedeelte) en groeten aan hem (mijn man dus). Met geen woord wordt over mij gerept. Daarop heb ik die mailwisseling onder ogen gekregen.
Tja, het is wat het is.
Tot Twee maanden geleden had mijn vader nog steeds niet gereageerd op mijn man, dus die heeft een herhaald verzoek gedaan. Snel kwam er reactie. Zijn huidige vrouw is kennelijk ernstig ziek, dat zorgde voor de extra vertraging. Verder ging het met hem ook maar zo zo (hij was al eerder chronisch ziek, maar heeft nu een ander ziektebeeld erbij gekregen, wat overigens vorig jaar ook al bekend was). En ja klagen dat ie zo weinig geld heeft (daar heeft ie gvd zelf voor gekozen denk ik dan).
Ik weet dat ik heel hard klink, maar het doet me echt niets. Voor mijn gevoel is mijn vader zoals ik heb heb gekend al lang niet meer op deze wereld. Ik had alleen niet gedacht dat zijn nieuwe vrouw eerder het loodje zou leggen dan hij. Zij is 10 jaar jonger dan mijn vader en mijn vader was al niet meer 100% gezond toen zij voor elkaar kozen.
Ik voel geen enkele behoefte om naar hem toe te gaan of contact te zoeken. Ik probeer mij voor te stellen wat ik zou doen als hij onverhoopt in het ziekenhuis komt te liggen en ik door anderen dan hemzelf zou worden gebeld ofzo. Ik heb geen idee.
Zou hij zelf bellen dan zou ik zeker opnemen. Maar ik weet wel bijna zeker dat hij dat niet gaat doen. Voor mij voelt het als een vader die overleden is. Ik heb de herinneringen, ik heb zijn DNA, ik ben wie ik ben zeer zeker ook dankzij hem. Ik heb hele fijne herinneringen, maar 'het einde' is een beetje raar en apart gelopen.
Ik merk wel dat ik het afgelopen jaar wel wat cynischer maar ook wat losser kijk naar relaties tussen mensen (liefdesrelaties, maar ook vriendschappen). Het is wat het is, en dat kan heel goed en mooi zijn, maar dat biedt geen garanties voor de toekomst en dat kan en mag je ook niet verwachten. Lekkere dooddoener misschien, maar zo sta ik er wel in op dit moment.
Ik denk dat ik killer overkom hierdoor. Dat betekent niet dat ik een naar zurig kutwijf ben of ben geworden hoor ! Althans dan denk ik toch niet haha! Ik ben optimistisch, vrolijk, zie leuke dingen nu en zodadelijk en voor de rest we shall see!
Haha nou ja geen idee wat ik nou precies met deze post wil bereiken. Beetje van m'n afschrijven en het is ten slotte m'n eigen topic
. En misschien ook wel leuk om weer even wat van mij te lezen na dit bijzondere verhaal. Wel even kijken of ik de rechten niet kan verkopen zodat ze er een leuke Hollywoodfilm van kunnen maken!
klerkje
Leuk om weer even een update te krijgen, en stand van zaken te mogrn zien! En dat je voor jezelf toch een vorm van rust hebt mogen vinden.
Oh en wat is het verdomme kut om je eigen topic terug te vinden. Google was meer mijn vriend dan de Fok! Zoekfunctie!
klerkje
Jeeh, wat een verhaal. Jammer dat het contact tussen je vader en jou zo moest eindigen. Lijkt me moeilijk om zo het contact met je familie te verbreken.
Sommige vriendschappen, duren een paar weken een paar jaar of voor altijd.
Das ook zo bij familie, als je je. Positiever voelt, zonder je vader, dan is "afscheid" het beste wat er is.
Dan was t mooi zolang t duurde, maar t moet nooit ten koste van jezelf gaan!
Das ook zo bij familie, als je je. Positiever voelt, zonder je vader, dan is "afscheid" het beste wat er is.
Dan was t mooi zolang t duurde, maar t moet nooit ten koste van jezelf gaan!
Ouwe snoeperd.quote:
heb ik ook gehad paar jaar terug. bleek dat mijn vader geneukt had met de babysitter van mijn andere 2 halfzusjes.
Oké weer een kick van dit topic.
Ik heb vandaag per Whats App vernomen dat mijn vader afgelopen weekend is overleden.
De app kwam niet van zijn vrouw, maar van een familielid in het buitenland die dacht dat ik het al wist.
Mijn man heeft kort telefonisch contact gehad met zijn vrouw.
De vraag (of ze er niet wellicht over nagedacht had om mij ook in te lichten) is gesteld. Haar reactie: ze had het kenbaar gemaakt aan mijn vaders broer (in buitenland, zij is de taal ook nauwelijks machtig) en ze wist dat er wel een lijntje naar mij zou zijn. Dus dat vond ze wel genoeg zo.
Alhoewel het volledig volgens verwachting is dat zij zo doet, word ik er weer heel boos om.
Het is schrikken, het is onwerkelijk, het is definitief en het is voor mij toch ook emotioneel. Niet vanwege de laatste jaren, maar wel mijn verleden met hem. 30 jaar lang heb ik een fantastische vader gehad. De herinneringen doen toch weer een beetje pijn.
Ik heb vandaag per Whats App vernomen dat mijn vader afgelopen weekend is overleden.
De app kwam niet van zijn vrouw, maar van een familielid in het buitenland die dacht dat ik het al wist.
Mijn man heeft kort telefonisch contact gehad met zijn vrouw.
De vraag (of ze er niet wellicht over nagedacht had om mij ook in te lichten) is gesteld. Haar reactie: ze had het kenbaar gemaakt aan mijn vaders broer (in buitenland, zij is de taal ook nauwelijks machtig) en ze wist dat er wel een lijntje naar mij zou zijn. Dus dat vond ze wel genoeg zo.
Alhoewel het volledig volgens verwachting is dat zij zo doet, word ik er weer heel boos om.
Het is schrikken, het is onwerkelijk, het is definitief en het is voor mij toch ook emotioneel. Niet vanwege de laatste jaren, maar wel mijn verleden met hem. 30 jaar lang heb ik een fantastische vader gehad. De herinneringen doen toch weer een beetje pijn.
klerkje
Oh nee..quote:Op maandag 7 augustus 2017 21:18 schreef Spiegelei het volgende:
Oké weer een kick van dit topic.
Ik heb vandaag per Whats App vernomen dat mijn vader afgelopen weekend is overleden.
De app kwam niet van zijn vrouw, maar van een familielid in het buitenland die dacht dat ik het al wist.
Mijn man heeft kort telefonisch contact gehad met zijn vrouw.
De vraag (of ze er niet wellicht over nagedacht had om mij ook in te lichten) is gesteld. Haar reactie: ze had het kenbaar gemaakt aan mijn vaders broer (in buitenland, zij is de taal ook nauwelijks machtig) en ze wist dat er wel een lijntje naar mij zou zijn. Dus dat vond ze wel genoeg zo.
Alhoewel het volledig volgens verwachting is dat zij zo doet, word ik er weer heel boos om.
Het is schrikken, het is onwerkelijk, het is definitief en het is voor mij toch ook emotioneel. Niet vanwege de laatste jaren, maar wel mijn verleden met hem. 30 jaar lang heb ik een fantastische vader gehad. De herinneringen doen toch weer een beetje pijn.
Gecondoleerd. Lijkt me heel moeilijk om dit een plekje te geven. Ik kan je geen advies geven maar wel een virtuele hug. Heel veel sterke.
Resistance is futile.
Sterkte Spiegelei, wat jammer dat je het destijds goed ingeschat hebt. 
quote:
Ik denk ook serieus dat ik bij ontij niet direct geďnformeerd zal worden.
quote:
Zou hij zelf bellen dan zou ik zeker opnemen. Maar ik weet wel bijna zeker dat hij dat niet gaat doen. Voor mij voelt het als een vader die overleden is. Ik heb de herinneringen, ik heb zijn DNA, ik ben wie ik ben zeer zeker ook dankzij hem. Ik heb hele fijne herinneringen, maar 'het einde' is een beetje raar en apart gelopen.
Oh bah, wat heftig zeg. Gecondoleerd.quote:
Oké weer een kick van dit topic.
Ik heb vandaag per Whats App vernomen dat mijn vader afgelopen weekend is overleden.
De app kwam niet van zijn vrouw, maar van een familielid in het buitenland die dacht dat ik het al wist.
Mijn man heeft kort telefonisch contact gehad met zijn vrouw.
De vraag (of ze er niet wellicht over nagedacht had om mij ook in te lichten) is gesteld. Haar reactie: ze had het kenbaar gemaakt aan mijn vaders broer (in buitenland, zij is de taal ook nauwelijks machtig) en ze wist dat er wel een lijntje naar mij zou zijn. Dus dat vond ze wel genoeg zo.
Alhoewel het volledig volgens verwachting is dat zij zo doet, word ik er weer heel boos om.
Het is schrikken, het is onwerkelijk, het is definitief en het is voor mij toch ook emotioneel. Niet vanwege de laatste jaren, maar wel mijn verleden met hem. 30 jaar lang heb ik een fantastische vader gehad. De herinneringen doen toch weer een beetje pijn.
Zo verdrietig dat de laatste jaren zo anders zijn geweest dan de decennia voorheen. Wel heel mooi dat je het op de manier kunt bekijken zoals je doet, en de mooie herinneringen aan hem koestert.
Heel veel sterkte.
But while the earth sinks to its grave
You sail to the sky on the crest of a wave
You sail to the sky on the crest of a wave
Ach jeetje, wat een verdrietig bericht spiegelei.
Ook al was het contact de laatste jaren niet goed... Het is toch je vader en je hebt ook mooie herinneringen.
Gecondoleerd en veel sterkte.
Ook al was het contact de laatste jaren niet goed... Het is toch je vader en je hebt ook mooie herinneringen.
Gecondoleerd en veel sterkte.
Thanks all 
Er was sprake van dat mijn oom en tante naar Nederland zouden komen voor de uitvaart. Geld zou een issue kunnen zijn maar dat heb ik de wereld uit geholpen door aan te bieden de vluchten, overnachtingen en verder vervoer te regelen en te betalen.
Maar ze zien het qua gezondheid niet zitten, dus dat gaat over. Nu willen ze graag bloemen laten bezorgen. Maar ook zij zijn niet ingelicht over de dag, de tijd en de locatie. Ik weet dat ook niet, de vrouw van m'n vader wil mij er niet bij hebben en ik vermoed dat ik het daarom ook niet mag weten.
Ik ga er ook niet heen, daar valt niets voor mij te halen, maar dit gedrag.... ik kan er maar weinig mee. Of beter, ik heb het er erg moeilijk mee.
Kijk, we zijn geen vriendinnen en zullen dat nooit worden, maar zij heeft een beeld gecreeerd van m'n vader, mij en de situatie die vrij weinig met de werkelijkheid te maken heeft. En natuurlijk zeg ik dat met mijn gekleurde mening. Ik vind het lastig...
Ze laat het contact nu verlopen via een mailadres van haar zus (die ik totaal niet ken). Dat snap ik op zich wel. Ik heb gevraagd naar locatie en datum/tijd ivm bloemen. En ook bezworen dat ik echt niet kom.
Krijg eindelijk zojuist bericht. Geen locatie, geen tijd. Bloemen mogen naar woonadres. Nou goed oké.
Maar ook een heel verhaal van die zus. Allemaal heel gemoedelijk. Wat mij opviel is dat ze zegt m'n vader nu zon 8 jaar te kennen en dat het zo goed klikt.
Dat kan natuurlijk prima, gen probleem. Alleen ergens in 2011 of 2012 zijn mijn vader en zijn vrouw getrouwd. Ik kwam daar ruim een jaar later per ongeluk achter. Ik heb gevraagd waarom ze dat nooit hebben gezegd (ik hoef er niet bij te zijn, maar je kan dat toch mededelen, eventueel achteraf?). Mind you, dit was nog voor het hele DNA verhaal. Geen fantastische relatie vanwege het grote verdriet bij mijn moeder om de echtscheiding. Maar zeker geen ruzie ofzo, helemaal niet.
Afijn, zij vertelde toen dat zij geen kinderen heeft en wel een eigen huisje (verder vrijwel geen vermogen) en dat wanneer zij zou komen te overlijden alles naar haar zus zou gaan. Dat wilde ze niet, dus zijn ze getrouwd (op een gratis dag), dat was de goedkoopste manier.
Oké, dat Kan ik volgend.
Maar dat rijmt dus niet met wat die zus nu schrijft (er is geen andere zus of broer)..... en dan blijkt dat zij niet helemaal fair is geweest.
Ik kan hier niets mee, dat weet ik, maar het maakt we wel boos en verdrietig.
Er was sprake van dat mijn oom en tante naar Nederland zouden komen voor de uitvaart. Geld zou een issue kunnen zijn maar dat heb ik de wereld uit geholpen door aan te bieden de vluchten, overnachtingen en verder vervoer te regelen en te betalen.
Maar ze zien het qua gezondheid niet zitten, dus dat gaat over. Nu willen ze graag bloemen laten bezorgen. Maar ook zij zijn niet ingelicht over de dag, de tijd en de locatie. Ik weet dat ook niet, de vrouw van m'n vader wil mij er niet bij hebben en ik vermoed dat ik het daarom ook niet mag weten.
Ik ga er ook niet heen, daar valt niets voor mij te halen, maar dit gedrag.... ik kan er maar weinig mee. Of beter, ik heb het er erg moeilijk mee.
Kijk, we zijn geen vriendinnen en zullen dat nooit worden, maar zij heeft een beeld gecreeerd van m'n vader, mij en de situatie die vrij weinig met de werkelijkheid te maken heeft. En natuurlijk zeg ik dat met mijn gekleurde mening. Ik vind het lastig...
Ze laat het contact nu verlopen via een mailadres van haar zus (die ik totaal niet ken). Dat snap ik op zich wel. Ik heb gevraagd naar locatie en datum/tijd ivm bloemen. En ook bezworen dat ik echt niet kom.
Krijg eindelijk zojuist bericht. Geen locatie, geen tijd. Bloemen mogen naar woonadres. Nou goed oké.
Maar ook een heel verhaal van die zus. Allemaal heel gemoedelijk. Wat mij opviel is dat ze zegt m'n vader nu zon 8 jaar te kennen en dat het zo goed klikt.
Dat kan natuurlijk prima, gen probleem. Alleen ergens in 2011 of 2012 zijn mijn vader en zijn vrouw getrouwd. Ik kwam daar ruim een jaar later per ongeluk achter. Ik heb gevraagd waarom ze dat nooit hebben gezegd (ik hoef er niet bij te zijn, maar je kan dat toch mededelen, eventueel achteraf?). Mind you, dit was nog voor het hele DNA verhaal. Geen fantastische relatie vanwege het grote verdriet bij mijn moeder om de echtscheiding. Maar zeker geen ruzie ofzo, helemaal niet.
Afijn, zij vertelde toen dat zij geen kinderen heeft en wel een eigen huisje (verder vrijwel geen vermogen) en dat wanneer zij zou komen te overlijden alles naar haar zus zou gaan. Dat wilde ze niet, dus zijn ze getrouwd (op een gratis dag), dat was de goedkoopste manier.
Oké, dat Kan ik volgend.
Maar dat rijmt dus niet met wat die zus nu schrijft (er is geen andere zus of broer)..... en dan blijkt dat zij niet helemaal fair is geweest.
Ik kan hier niets mee, dat weet ik, maar het maakt we wel boos en verdrietig.
klerkje
