[CZFT #2] Chronisch Ziek Frustratie Topic

Ik kom ook even binnenvallen Ik heb nu zo'n 7 jaar M.E. (sinds mijn 13e) en verder ben ik hypermobiel (HMS), en het lijkt erop dat fibromyalgie er nog even bovenop komt. Maar dat is nog onduidelijk, pas sinds ruim een maand last van mijn pols en enkel gewrichten dus nog te vroeg om te zeggen of het blijvend is. Plus dat de combi ME en HMS tot fibro-achtige klachten kan leiden dus dat moet ik nog even aanzien.

Fijn zo'n topic, ik zal hem blijven volgen!

quote:

Op zaterdag 16 mei 2015 19:42 schreef JoelBaka het volgende:
Ik kom ook even binnenvallen Ik heb nu zo'n 7 jaar M.E. (sinds mijn 13e) en verder ben ik hypermobiel (HMS), en het lijkt erop dat fibromyalgie er nog even bovenop komt. Maar dat is nog onduidelijk, pas sinds ruim een maand last van mijn pols en enkel gewrichten dus nog te vroeg om te zeggen of het blijvend is. Plus dat de combi ME en HMS tot fibro-achtige klachten kan leiden dus dat moet ik nog even aanzien.

Fijn zo'n topic, ik zal hem blijven volgen!

Eigenlijk heb je geluk dat je niet verkouden bent.

Maar serieus: Ik doe maar ff een stapje terug denk ik.
Lijkt er op dat mijn klachten wel meevallen in vergelijking met wat ik hier lees.

Maar de frustratie viert wel hoogtij!

quote:

Op zaterdag 16 mei 2015 23:09 schreef vannelle het volgende:

[..]

Eigenlijk heb je geluk dat je niet verkouden bent.

Maar serieus: Ik doe maar ff een stapje terug denk ik.
Lijkt er op dat mijn klachten wel meevallen in vergelijking met wat ik hier lees.

Maar de frustratie viert wel hoogtij!

Nee man, waarom? Jij bent net zo goed gefrustreerd door je chronische problematiek. Wat maakt het uit? Tis geen wedstrijd, gewoon je frustraties eruit blijven gooien.

En trouwens, waarom vraag je geen gehandicaptenparkeerkaart aan?

quote:

Op zaterdag 16 mei 2015 23:36 schreef Jannuk2.0 het volgende:

[..]

Nee man, waarom? Jij bent net zo goed gefrustreerd door je chronische problematiek. Wat maakt het uit? Tis geen wedstrijd, gewoon je frustraties eruit blijven gooien.

En trouwens, waarom vraag je geen gehandicaptenparkeerkaart aan?

Waarom? Frustratie denk ik. En omdat ik de rest ook lees besef ik dat ik het nog niet eens zo slecht heb.
Alleen maar pijn en uitvallende ledematen. Gek genoeg prijs ik mezelf gelukkig daarmee als ik zo de rest eens lees.
Maar zoals gezegd: Frustratie viert hoogtij nu.
Eigenlijk zouden we vanavond naar de bioscoop maar omdat ik vanmiddag een stukje gelopen heb......inderdaad. Au, godverdegodver en nog 3x au. Dahaag leuk avondje!

Kan mijn frustratie wel van de daken schreeuwen maar helpt dat? Denk het niet.
Maar ja, wat is dan het alternatief? Ik weet het niet.
Hopelijk gaan mijn sportschooldingesen me helpen om mijn lijf even tot de orde te roepen. Doe normaal!

Invalidenparkeerkaart wordt em denk ik niet, ik kan meer dan 100 meter lopen, schijnt een eis te zijn tegenwoordig.
Buiten dat vraag ik me af of ik dat stempel wel wil, 10 meter verderop parkeren is ook prima.

Ik verbaas me daar wel eens over, zo'n gehandicapte moet zo dicht mogelijk bij de ingang parkeren want het lopen is rottig.
Vervolgens kan die zelfde persoon HEEL de AH XL ff doorlopen maar die extra 10 meter naar de auto is too much. Kom op zeg.....

Ik heb zo'n kaart gehad maar nooit misbruik van gemaakt.
Op goede dagen parkeerde ik gewoon in een ander vak en op slechte dagen gebruikte ik em nog wel es.
Nog steeds een teringhekel aan de scheve blikken die je dan krijgt: een ogenschijnelijk gezonde vent die zomaar ff zo'n kaartje heeft weten te ritselen......

Ik weer nog dat m'n opa van 90 geen parkeerkaart kreeg omdat hij zgn 100 meter kon lopen. Ja, met een rollator. En dan eigenlijk ook niet. M'n oma kon nog geen 5 meter alleen lopen. Wat zeiden ze? Je moet oma bij de ingang eruit zetten en haar daar op een bankje achterlaten, een parkeerplek zoeken en dan met je rollator tig meter alleen terug lopen.
Ja doei. Ontzettend onpraktisch op veel plekken. Opa heeft de auto verkocht en werd een kluizenaar. Nu was hij op zijn leeftijd natuurlijk al niet zo'n kwieke automobilist, maar hij kon op de mm nauwkeurig inparkeren.
Bedankt gemeente.
Soms zie ik idd mensen met een invalidenkaart die op het eerste gezicht niks mankeren en ook in een goed tempo de stad inlopen. Dan sta ik wel even raar te kijken ja

Juist. en dát bedoel ik dus.
Bij de aanvraag van zo'n kaart krijg je een zogenaamde keuring, ben je wel zielig genoeg?
Ze hebben werkelijk schijt aan alle argumenten die je aanvoert, is ook makkelijk te doen vanachter een bureau terwijl je jezelf niet in kan denken wat de situatie is.
Laat die lijers maar eens 1 dag meemaken hoe het is, ze zullen schrikken.

Alsof je voor je lol zo'n kaart vraagt, wat denken die bureauflikkers wel niet dat ze zijn?.

Maar ik vreet geen genadebrood, ik loop die 10 meter extra wel, ik ben namelijk niet zielig.
Ik verrek alleen van de pijn terwijl ik wel de hele AH XL doorloop maar da's eigen keuze.
Kan ook online bestellen natuurlijk....

Het is gewoon zwaar te verteren dat je bepaalde dingen niet kan.
Maar als ik dingen hier zo lees valt het bij mij nog wel mee, het kan altijd erger.
Gefrustreerd? Echt wel!

Toen ik vandaag dus naar die winkel liep was er een bejaarde met een rollator voor me.
Nou, daar moest ik natuurlijk voorbij!
Was echt een spannende race en ik vroeg me daarna af waarom ik persé die competitie aan wilde gaan.

Ik baal er gewoon van dat mijn lijf niet doet wat ie moet doen.
En waar ik me zorgen over maak: Artrose (los van zenuwschade) is progressief, wat staat me nog te wachten?
En wat gaat dat doen met mijn thuisomgeving?

quote:

Op zondag 17 mei 2015 02:49 schreef vannelle het volgende:
Toen ik vandaag dus naar die winkel liep was er een bejaarde met een rollator voor me.
Nou, daar moest ik natuurlijk voorbij!
Was echt een spannende race en ik vroeg me daarna af waarom ik persé die competitie aan wilde gaan.

Haha, oh god zo herkenbaar. Echt de wedstrijd van de schildpad en de kreupele haas. Maar op een slechte dag heb ik ook nog steeds de neiging om m'n grenzen te negeren. Je bent jong en dus wil je dat stuk perkament toch zeker wel inhalen, want je bent jong gofferdegofferdegoffer!!

quote:

Op zondag 17 mei 2015 02:07 schreef CherryLips het volgende:
Ik weer nog dat m'n opa van 90 geen parkeerkaart kreeg omdat hij zgn 100 meter kon lopen. Ja, met een rollator. En dan eigenlijk ook niet. M'n oma kon nog geen 5 meter alleen lopen. Wat zeiden ze? Je moet oma bij de ingang eruit zetten en haar daar op een bankje achterlaten, een parkeerplek zoeken en dan met je rollator tig meter alleen terug lopen.
Ja doei. Ontzettend onpraktisch op veel plekken. Opa heeft de auto verkocht en werd een kluizenaar. Nu was hij op zijn leeftijd natuurlijk al niet zo'n kwieke automobilist, maar hij kon op de mm nauwkeurig inparkeren.
Bedankt gemeente.
Soms zie ik idd mensen met een invalidenkaart die op het eerste gezicht niks mankeren en ook in een goed tempo de stad inlopen. Dan sta ik wel even raar te kijken ja

Bij het aanvragen is blijkbaar niet goed beoordeeld of "in redelijkheid" 100 meter kon worden gelopen. Overigens als Opa met een rollator makkelijk 100 meter kan lopen is de kaart terecht geweigerd.

Zelf val ik onder jouw laatste opmerking en ik merk dat veel mensen dat niet begrijpen maar als je weet hoeveel moeite en pijn het kost om te lopen dan zul je begrijpen dat niet alles wat je ziet van buiten aangeeft wat wordt gevoeld van binnen. Overigens kunnen mensen die er verstand van hebben het bij mij wel zien aan het lopen.

quote:

Op zondag 17 mei 2015 11:41 schreef Fripsel het volgende:
Vergeten dat ik eigenlijk geen alcohol mocht bij met m'n nieuwe medicijnen. godverdomme heb liggen kotsen vannacht

oops! gaat het nu beter?

Hier gaat het momenteel positief. afdrukken is verminderd van 20 minuten naar 10 en mijn huid is ook iets rustiger geworden.

quote:

Op zaterdag 16 mei 2015 23:09 schreef vannelle het volgende:

[..]

Eigenlijk heb je geluk dat je niet verkouden bent.

Maar serieus: Ik doe maar ff een stapje terug denk ik.
Lijkt er op dat mijn klachten wel meevallen in vergelijking met wat ik hier lees.

Maar de frustratie viert wel hoogtij!

Het is geen wedstrijd.
Ik heb dat samen met mijn vriendin ook dat de chronische ziekte/pijn zo vaak problemen oplevert en dan is het ja welke persoon heeft het meer.
En mijn vriendin vindt dan dat ze te veel zeurt en dat ze vind dat ze zichzelf aanstelt, wanneer dit totaal niet is. Zij heeft net zo goed veel pijn. Is het misschien anders dan die van mij, ja waarschijnlijk wel. Maar het is net zo kut als die van mij.

quote:

Op zondag 17 mei 2015 10:56 schreef MsMessy het volgende:

[..]

Haha, oh god zo herkenbaar. Echt de wedstrijd van de schildpad en de kreupele haas. Maar op een slechte dag heb ik ook nog steeds de neiging om m'n grenzen te negeren. Je bent jong en dus wil je dat stuk perkament toch zeker wel inhalen, want je bent jong gofferdegofferdegoffer!!

Ach boeiuh, ik heb lekker gewonnen. Maar als die bejaarde had geweten dat ze in een wedstrijd zat had zw ws. meer haar best gedaan en had ik in haar stofwolk gelopen.

Ik heb trouwens mijn rollator aan mijn moeder gegeven want die is ook steeds slechter ter been.
Ze gebruikt em nog niet en dus denk ik dat ik em toch maar ff terug ga vragen.
Dacht dat het een stuk beter met me ging maar dat valt blijkbaar dus tegen.

Ach ja....het is wat het is. Kan wel gaan lopen chagerijnen maar dat is in mijn eigen nadeel dus dat doe ik maar niet.
Hier tegenover zit een verzorgingsflat, denk dat ik morgen maar weer een paar uit ga dagen voor een race.

quote:

Op zondag 17 mei 2015 13:13 schreef dekkered het volgende:

[..]

Het is geen wedstrijd.
Ik heb dat samen met mijn vriendin ook dat de chronische ziekte/pijn zo vaak problemen oplevert en dan is het ja welke persoon heeft het meer.
En mijn vriendin vindt dan dat ze te veel zeurt en dat ze vind dat ze zichzelf aanstelt, wanneer dit totaal niet is. Zij heeft net zo goed veel pijn. Is het misschien anders dan die van mij, ja waarschijnlijk wel. Maar het is net zo kut als die van mij.

Hier ben ik het helemaal mee eens! Ieders eigen leed is erg genoeg, hoe iemand anders is maakt jouw pijn niet ineens minder erg/erger. En voor iedereen ligt zijn/haar pijngrens weer anders en heeft het weer totaal andere gevolgen. Dat valt gewoon niet te vergelijken.

Vannelle, als ik lees hoe jij tijdens een stukje wandelen uitvalsverschijnselen krijgt dan lijkt me dat echt vreselijk Dat kan ik me echt niet voorstellen, wandelen gaat bij mij juist best aardig en ik voel ruim van te voren als het teveel is. Spontaan uitvalsverschijnselen lijkt mij doodeng. Je moet je eigen pijn niet wegcijferen, er zijn altijd anderen die het erger hebben. Maar dat betekend niet dat je geen recht van spreken hebt. Je moet wel een beetje lief zijn voor jezelf

quote:

Op zaterdag 16 mei 2015 23:09 schreef vannelle het volgende:

[..]

Eigenlijk heb je geluk dat je niet verkouden bent.

Wel hooikoorts

quote:

Op zondag 17 mei 2015 13:13 schreef dekkered het volgende:

[..]

Het is geen wedstrijd.
Ik heb dat samen met mijn vriendin ook dat de chronische ziekte/pijn zo vaak problemen oplevert en dan is het ja welke persoon heeft het meer.
En mijn vriendin vindt dan dat ze te veel zeurt en dat ze vind dat ze zichzelf aanstelt, wanneer dit totaal niet is. Zij heeft net zo goed veel pijn. Is het misschien anders dan die van mij, ja waarschijnlijk wel. Maar het is net zo kut als die van mij.

Tuurlijk is het geen wedstrijd maar onbewust ga je tóch vergelijken. Waarom? Geen idee want echt vergelijkbaar is het niet.
Ik prijs mezelf gelukkig dat mijn vriendin er alle begrip voor heeft, dat is echt onbetaalbaar.

Wat ik gister postte was het resultaat van een baaldag. Kan geen 10 minuten lopen, door napijn is een avondje bioscoop ook niet door gegaan. Kutzooi.
Maar vandaag is niet gister, gebeurd=gebeurd en klaar. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Al zijn de kansen van vandaag ook minimaal, naweëen van gister......

quote:

Op zondag 17 mei 2015 13:46 schreef vannelle het volgende:

[..]

Tuurlijk is het geen wedstrijd maar onbewust ga je tóch vergelijken. Waarom? Geen idee want echt vergelijkbaar is het niet.
Ik prijs mezelf gelukkig dat mijn vriendin er alle begrip voor heeft, dat is echt onbetaalbaar.

Wat ik gister postte was het resultaat van een baaldag. Kan geen 10 minuten lopen, door napijn is een avondje bioscoop ook niet door gegaan. Kutzooi.
Maar vandaag is niet gister, gebeurd=gebeurd en klaar. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Al zijn de kansen van vandaag ook minimaal, naweëen van gister......

Hmm ja dat klopt.
Ik prijs me ook heel gelukkig met mijn vriendin. De hele rede dat we aan de praat raakte was door pijn. Waarschijnlijk als ik die pijn niet had dan had ik niet met haar in gesprek geraakt en dan hadden we nu niet samen gewoond.

En om heel eerlijk te zijn zie ik op dit moment meerendeels van de dagen somber in omdat de pijn constant aan het pieken is. Of de medicijnen zijn zo hevig dat ik het gevoel heb dat ik amper mijn armen fatsoenlijk kan gebruiken.

quote:

Op zondag 17 mei 2015 13:37 schreef JoelBaka het volgende:

Vannelle, als ik lees hoe jij tijdens een stukje wandelen uitvalsverschijnselen krijgt dan lijkt me dat echt vreselijk Dat kan ik me echt niet voorstellen, wandelen gaat bij mij juist best aardig en ik voel ruim van te voren als het teveel is. Spontaan uitvalsverschijnselen lijkt mij doodeng. Je moet je eigen pijn niet wegcijferen, er zijn altijd anderen die het erger hebben. Maar dat betekend niet dat je geen recht van spreken hebt. Je moet wel een beetje lief zijn voor jezelf

[..]

Wel hooikoorts

Hooikoorts, dá's pas kloot'n!

Dat uitvallen is idd altijd spannend, voel het ook niet aan komen.
Op de trap wil ik persé een leuning vast hebben, ik kan namelijk heel slecht tegen stuiteren. Ben ik gewoon niet voor gebouwd.
Op straat wordt dat wat moeilijker, het liefst loop ik langs een muur of zo zodat ik houvast of steun heb wanneer het nodig is.
Lukt niet altijd uiteraard, heb daarom ook al een paar keer gehad dat ik lekker bezig was en ineens BAM, lig je op de grond.
Maar zo lang vallen niet zeer doet vind ik het wel prima.

quote:

Op zondag 17 mei 2015 13:49 schreef dekkered het volgende:

[..]

Hmm ja dat klopt.
Ik prijs me ook heel gelukkig met mijn vriendin. De hele rede dat we aan de praat raakte was door pijn. Waarschijnlijk als ik die pijn niet had dan had ik niet met haar in gesprek geraakt en dan hadden we nu niet samen gewoond.

Hahahaha....zie het voor me.
"Hoi, AU!! kom je AU hier vaker? AU"
"Nee, ik kwam hier speciaal voor j....AAAUUU!"


En om heel eerlijk te zijn zie ik op dit moment meerendeels van de dagen somber in omdat de pijn constant aan het pieken is. Of de medicijnen zijn zo hevig dat ik het gevoel heb dat ik amper mijn armen fatsoenlijk kan gebruiken.
[/quote]

Stukje mijn visie, kun je het mee (on)eens zijn:
De pijn is er nou eenmaal, is een onderdeel van je leven.
Je hoeft het niet te omarmen maar accepteren kan zeer zeker geen kwaad.
Want je kunt 2 dingen doen: Lekker blijven vloeken, schelden en trappen tegen die rotpijn maar da's een aardige demper op je humeur voor de rest van je leven.
2e wat je kunt doen is proberen het een plek te geven. Wat lastig is, heb daar zelf ook moeite mee.
Maar kwaad worden en blijven is wat mij betreft geen optie dus ik PROBEER optie 2 te doen.
En ondanks mijn positieve instelling heb ik ook mijn baaldagen maar dat lijkt me logisch.
Maar laat het niet overheersen.
Pijn is een onderdeel van je leven, geen bepalende factor.

quote:

Op zondag 17 mei 2015 14:20 schreef vannelle het volgende:

[..]

Hahahaha....zie het voor me.
"Hoi, AU!! kom je AU hier vaker? AU"
"Nee, ik kwam hier speciaal voor j....AAAUUU!"


En om heel eerlijk te zijn zie ik op dit moment meerendeels van de dagen somber in omdat de pijn constant aan het pieken is. Of de medicijnen zijn zo hevig dat ik het gevoel heb dat ik amper mijn armen fatsoenlijk kan gebruiken.

Stukje mijn visie, kun je het mee (on)eens zijn:
De pijn is er nou eenmaal, is een onderdeel van je leven.
Je hoeft het niet te omarmen maar accepteren kan zeer zeker geen kwaad.
Want je kunt 2 dingen doen: Lekker blijven vloeken, schelden en trappen tegen die rotpijn maar da's een aardige demper op je humeur voor de rest van je leven.
2e wat je kunt doen is proberen het een plek te geven. Wat lastig is, heb daar zelf ook moeite mee.
Maar kwaad worden en blijven is wat mij betreft geen optie dus ik PROBEER optie 2 te doen.
En ondanks mijn positieve instelling heb ik ook mijn baaldagen maar dat lijkt me logisch.
Maar laat het niet overheersen.
Pijn is een onderdeel van je leven, geen bepalende factor.

Het was online dus niet helemaal zoals je t beschrijft . En zij had op dat moment geen pijn problemen meer. (nu weer wel)

Ik weet ook wel dat ik er zal mee moeten leven. Ik zit op dit moment er alleen mee, zonder medicatie is geen oplossing want dan kan ik niks en dan wordt ik waarschijnlijk ook letterlijk gek van de pijn. Met medicatie is niet echt een oplossing want dan kan ik niet veel omdat de meds te hevig zijn. En een duidelijke oorzaak is er ook niet dus het weg werken is ook niet zo 123 gedaan.

Over een week is het 4 jaar terug, en het enige wat ik wijzer ben geworden is dat sommige doktoren er ook niet veel van snappen en dat sommige zelfs me niet geloven (ook wanneer ik constant mijn max opiaat neem). Ik ben door mijn vorige huisarts uitgemaakt voor verslaafde. De gene die ik nu heb heeft gelukkig wat meer begrip en die snapt me iets beter.

Het is nu even afwachten. Ik zit te wachten op een brief (absurd dat ze niet dat geautomatiseerd hebben naar email) van t erasmus. waar een code in zit zodat ik hun intake vragen lijst kan invullen (die is namelijk online).

Je medicatieprobleem snap ik wel.
Je wil van je pijn af maar de bijwerkingen zijn ook niet altijd even prettig.
Wat dat betreft is het voor mij ook afwachten: net verhuisd en de intake bij de nieuwe huisarts moet nog.
Ben benieuwd of zij een andere oplossing ipv oxycodon weet, die oxy word ik namelijk behoorlijk wazig van.
Vraag me wel eens af wat erger is, pijn of zo wazig zijn......
Afwachten dus.

Ik hoop van harte dat ze je bij het Erasmus kunnen helpen. Succes kerel!!

quote:

Op zondag 17 mei 2015 17:58 schreef vannelle het volgende:
Je medicatieprobleem snap ik wel.
Je wil van je pijn af maar de bijwerkingen zijn ook niet altijd even prettig.
Wat dat betreft is het voor mij ook afwachten: net verhuisd en de intake bij de nieuwe huisarts moet nog.
Ben benieuwd of zij een andere oplossing ipv oxycodon weet, die oxy word ik namelijk behoorlijk wazig van.
Vraag me wel eens af wat erger is, pijn of zo wazig zijn......
Afwachten dus.

Ik hoop van harte dat ze je bij het Erasmus kunnen helpen. Succes kerel!!

Thx.

Om je vraag te beantwoorden.
Ik zelf heb meer problemen met pijn. Ja wazig zijn en last van bijwerkingen hebben is irritant maar pijn is slopender. (met beide werken is eigenlijk slecht/onmogelijk trouwens (als we het over hevige bijwerkingen hebben))

En het is niet zozeer dat ik van de pijn af wil. Ik ben al blij met vermindering (constante dan, want met medicatie gaat het altijd op en neer, je raakt gewent aan medicatie en de pijn gaat weer omhoog).

quote:

Op zondag 17 mei 2015 18:13 schreef dekkered het volgende:

[..]

Thx.

Om je vraag te beantwoorden.
Ik zelf heb meer problemen met pijn. Ja wazig zijn en last van bijwerkingen hebben is irritant maar pijn is slopender. (met beide werken is eigenlijk slecht/onmogelijk trouwens (als we het over hevige bijwerkingen hebben))

En het is niet zozeer dat ik van de pijn af wil. Ik ben al blij met vermindering (constante dan, want met medicatie gaat het altijd op en neer, je raakt gewent aan medicatie en de pijn gaat weer omhoog).

Pijn is idd slopend, weet er helaas alles van.
Maar dan nog heb ik liever pijn dan dat ik allejezus wazig ben door de medicatie. Tot op een bepaalde hoogte want ook ik heb mijn (pijn)grenzen.
Punt is trouwens ook dat als ik er voor kies om geen pijnstillers te nemen mijn humeur nogal slechter wordt. Niet fijn voor de omgeving.
Neem ik wél pijnstillers dan kan ik flink wazig worden, óók niet fijn voor de omgeving.
Het is kiezen tussen 2 kwaden.

Vanmiddag mijn broer en zijn vrouw op visite gehad en uiteraard ook pijnaanvallen.
Ze stoppen dan met praten om te wachten tot het weer beter gaat. Nou, dan kun je lang wachten.
Ik heb dan ook gevraagd om gewoon door te praten, ik red me wel.

Hopelijk heeft mijn nieuwe huisarts een alternatief qua pijnstilling, wat ik nu heb is de grap wel af zeg maar......

quote:

Op zondag 17 mei 2015 18:27 schreef vannelle het volgende:

[..]

Pijn is idd slopend, weet er helaas alles van.
Maar dan nog heb ik liever pijn dan dat ik allejezus wazig ben door de medicatie. Tot op een bepaalde hoogte want ook ik heb mijn (pijn)grenzen.
Punt is trouwens ook dat als ik er voor kies om geen pijnstillers te nemen mijn humeur nogal slechter wordt. Niet fijn voor de omgeving.
Neem ik wél pijnstillers dan kan ik flink wazig worden, óók niet fijn voor de omgeving.
Het is kiezen tussen 2 kwaden.

Vanmiddag mijn broer en zijn vrouw op visite gehad en uiteraard ook pijnaanvallen.
Ze stoppen dan met praten om te wachten tot het weer beter gaat. Nou, dan kun je lang wachten.
Ik heb dan ook gevraagd om gewoon door te praten, ik red me wel.

Hopelijk heeft mijn nieuwe huisarts een alternatief qua pijnstilling, wat ik nu heb is de grap wel af zeg maar......

Ik heb het over pijn die op of over je pijngrens zit zegmaar.
Ik weet wel dat ik in 2012 een periode acupunctuur gedaan heb (lang verhaal waarom dat niet door is gegaan) en dat hielp toen wel met de pijn voor bepaalde periodes.

quote:

Op zondag 17 mei 2015 19:15 schreef dekkered het volgende:

[..]

Ik heb het over pijn die op of over je pijngrens zit zegmaar.
Ik weet wel dat ik in 2012 een periode acupunctuur gedaan heb (lang verhaal waarom dat niet door is gegaan) en dat hielp toen wel met de pijn voor bepaalde periodes.

Ik weet wel wat je bedoelt, zit regelmatig met tranen in de ogen van de pijn.
Maar toch heb ik vaak liever pijn dan medicatie. Met pijn heb ik nog controle, met medicatie minder of niet.