Strand
Omen, ook de 2 groten (bijna 8 en 5 jaar oud) hebben relatief weinig slaap nodig. Ook als baby's al, net als bij Laziness.
Doordeweeks moet ik ze meestal om 7:30 wakker maken, dat gaat niet altijd even soepeltjes, maar in het weekend komen ze meestal om 7 uur al vragen of ze TV mogen kijken

We proberen er voor te zorgen dat ze zo rond 20:45 in bed liggen. Dan leest M. ze nog even voor en ga ik met S. naar beneden.
S. is de jongste, maar gaat het laatst naar bed. Hij heeft het echt nog nodig om 's avonds bij me te liggen clusteren en de dag door te nemen. Ook even wat quality time met M. zodra hij weer beneden komt. Kletsen, spelen, boekjes lezen...
De ene keer gaat hij om 21:15 naar boven, maar soms pas om 22:00 uur. Ligt er aan hoe moe hij is.
Meestal horen we hem over de babyfoon nog een tijdje zingen in bed, of spelen met zijn knuffels.
Voor ons werkt dit.
Niet naar de klok kijken, maar naar het kind zelf. Naar mijn mening en in onze situatie is het veel fijner om naar bed te gaan omdat je moe bent, in plaats van "want de klok zegt dat het moet". Net als eten: Soms heeft S. als we om 8:20 de deur uit gaan om zijn broers naar school te brengen als 2 boterhammen op, maar soms wil hij nog niet eten en doet hij dat pas om 9:30.
Zelf kon ik vroeger heel slecht ontbijten. Alsof mijn keel nog dicht zat. Van mijn moeder mocht ik absoluut niet naar school zonder gegeten te hebben, en dat was el-ke ochtend strijd
Heb me altijd voorgenomen dat zelf anders te doen en meer te kijken naar de behoeften van mijn kind op dat moment, en daar rekening mee te houden.
Maar nogmaals:
Dit werkt voor ons gezin fijn. Kan me voorstellen dat anderen gillend gek worden bij het idee al
.... met gevoel voor drama....