Nou ze heeft geen pijn bij het poepen hoor. Dus ik stond er ook nogal van te kijken toen ze begon over movicolon, want ze heeft geen moeite met poepen. Ze voelt het goed aan, pakt een luier en doet die zelf om en 5 minuten later mag ik haar verschonen. Ik denk dat ze niet durft op de wc. En als ik dan een luier ontzeg, dan houdt ze het op (al uitgeprobeerdquote:Op donderdag 21 mei 2015 14:08 schreef Shandaly het volgende:
Jemig, da's inderdaad allemaal best heftig danic. Arme Eva...
Ik kan me best voorstellen dat ze niet durft te poepen. Als dat soms zo'n pijn doet, hou je het automatisch op. En wij snappen dat dat als gevolg heeft dat het dan later nog meer pijn doet, maar dat is voor een vers kleutermeisje natuurlijk niet zo logisch.
Enneh... psychologen kunnen ook gewoon helpen he. Je bent niet automatisch 'gek' als je een psycholoog om hulp moet vragen.
Doe ze maar lekker verwennen vanmiddag
Jeetje, dat is zeker een behoorlijk inspannende dag zo. Ik hoop dat het wat gaat opleveren allemaal. Juist nu ze naar school gaat zou het super zijn als ze beter in haar vel kan zitten.quote:Op donderdag 21 mei 2015 13:49 schreef danic het volgende:
Oh heerlijk om twee van die keutels met de slappe lach te hebben![]()
Het was een intense ochtend zeg. We gaan het van 3 kanten benaderen. Omdat eva nog steeds niet 'poep zindelijk' is en ik inmiddels heb gemerkt dat het komt doordat ze niet durft (los te laten?), hebben we een poep kalender gekregen. Eva moet iedere dag zo'n 3 minuten proberen op de wc/het potje te poepen. Daarna (ook zonder resultaat) mag ze een sticker plakken op het daarvoor bestemde vakje. Als ze daarna in haar luier (of op de wc) heeft gepoept bekijken we de structuur en daar oor plakken we de bijbehorende sticker. Dit om te zien of ze niet teveel moeite heeft en wellicht movicolon een oplossing zou kunnen bieden.
Verder een doorverwijzing gekregen naar de kinderpsycholoog. Ik vond het vrij heftig klinken, maar zij gaat met ons kijken naar het gedrag van Eva en ons handvatten geven om hier goed op te anticiperen.
Als laatste is er bloed geprikt. Ze vulde een lange lijst in, dus er waren 5 buisjes bloed nodig. Ze zei even 'au' maar huilde niet. Ik vond het zo stoer! En zoals Goitske ook adviseerde, wordt ze ook geprikt op glutenintolerantie.
Aan het einde werd de spanning toch allemaal wat teveel en viel ze flauw. Gelukkig zat ze op mijn schoot. Maar toen heeft dus nog een kwartier daar op een bed gelegen terwijl iemand haar benen omhoog hield. Zieltje...
Dinsdag bellen voor de uitslag van het prikken en eind juni terug.
Ik snap het dubbele gevoel, maar het is ook heel herkenbaar. Ik ben psycholoog, maar met mijn eigen kind ben ik zelf ook regelmatig enorm aan het worstelen en duurt het voor mijn gevoel eeuwig voor ik patronen doorzie. Niet te rot om voelen, als het dichtbij komt is het echt anders. En maar goed ook, want je bent haar mama en niet haar behandelaarquote:Op donderdag 21 mei 2015 14:15 schreef danic het volgende:
[..]
En dat van die psycholoog heb je natuurlijk gelijk in. Ik hoop ook vooral op tips voor ons.
Maar voelt ook dubbel: ik heb zelf SPH gestudeerd, maar ik zie het zelf echt even niet. Maar dat komt denk ik ook omdat het nu mijn eigen kind betreft en ik tè betrokken ben.
Ikk vaak ook hoor. Maar nu lag A. ernaast te slapen en ik hoopte dat hij dat nog even bleef doen, dus I. opgepakt en naar zijn eigen kamer meegenomen om daar rustig te worden. Helaas lukte dat dus niet en werd A. alsnog wakker (want 1 muurtje houdt dat gegil niet tegenquote:Op donderdag 21 mei 2015 22:27 schreef Kyara het volgende:
![]()
Herkenning
Ik geef aan de meeste grillen maar gewoon toe. Makkelijkste voor iedereen. En zelfs M gaat er in mee als het om de grillen van zijn zusjes gaat. Dus hij geeft rustig zijn knuffel aan zijn zusje zodat zij hem ook nog een keer aan hem kan geven.
quote:Op vrijdag 22 mei 2015 20:58 schreef Kyara het volgende:
M heeft een voorkeur voor Daphne, die vindt hij de leukste. Ik begrijp nu ook waarom want als 1 van zijn zussen stom doet dan noemt hij haar J, en als hij leuk speelt met zijn zus dan is dat D. ongeacht wie van de 2 dus
M komt s ochtends eerst bij mij in bed liggen (IPad, kletsen, met auto spelen of nog even slapen) maar zodra er geluid uit de kamer van zijn zusjes komt dan sprint hij daarheen om bij J in bed te duiken. Vanochtend hoorde ik hem vragen: "wie ben jij? Ben jij D?", vervolgens antwoordde J dat zij het was en toen volgde een "oh jaaaa, nu zie ik het!"
Maar goed, meiden zijn ook niet meer zo betrouwbaar want ze beweren nu ook glashard dat ze de ander zijn.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |