Ook herkenbaar, Burdie. Exacte dezelfde situaties doen zich hier voor. En met een beetje pech gaat ze in haar frustratie op de grond liggen en probeert ze met haar hoofd op de grond te bonken.

.
Ik snap het wel; ze doen zo hun best om het allemaal te begrijpen en nieuwe vaardigheden te ontwikkelen en uit te voeren en dan lukt het niet en snappen ze het niet. Ik vergelijk het maar met als ik zelf mot heb met mijn computer, omdat de boel vastloopt of als een programma niet doet wat ik wil. Dan ga ik weliswaar niet op de grond liggen en gillen, maar het scheelt niet zo veel.

.
Ik pas bij haar driftbuien nu de methode van how2talk2kids toe: ik probeer haar gevoel voor haar simpel te verwoorden. Meestal dan zoiets: "I is boos, I is boos he, omdat dat 'ding' niet open wil'. Ik herhaal dat net zo lang tot ze rustig wordt. Ik heb gemerkt dat als ik dit doe, ze daadwerkelijk sneller rustiger is. Als ze dan weer een beetje bij is, pak ik dat voorwerp en zeg: kijk, mama krijgt het ook niet open, het gaat niet.
Dan zijn er twee reacties mogelijk: of ze wordt opnieuw boos (ik stel me voor dat ze dan denkt: wat, mijn supermama die alles kan, krijgt dit ook niet voor elkaar, in wat voor wereld ben ik terechtgekomen??), of ze kijkt me met grote ogen en open mond aan (en dan denkt ze zoiets als: "wow, als zelfs mijn supermama dit niet kan, dan moet het wel onmogelijk zijn en dan ben ik dus niet gek"). Voor die laatste reactie doe ik het natuurlijk. Dan zeg ik: 'zullen we nu iets pakken dat wel open kan?" En dan zoek ik iets op waarvan ik zeker weet dat het wel lukt. Ik doe het voor: kijk, dit kan wel open! En dan geef ik het aan haar en kan zij het openmaken, waardoor ze hopelijk ervaart: he, ik kan dit wel!
Tja, dit is dus hoe ik het meestal doe. Maar ik heb me ook voorgenomen om haar soms in haar frustratie te laten en niet altijd in te springen en iets op te willen lossen. Frustratie hoort er nu eenmaal bij, hoe sneu ook. Deze week ging een hele Zembla aflevering over hoe ouders van nu er alles aan doen om dat soort gevoelens bij hun kinderen weg te nemen, maar daar hebben kinderen op lange termijn weinig aan. Ik wil daarin een beetje een middenweg zoeken.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"