Stamceldonatie en nierdonatie bij leven - discussie- en vragentopic

Gedaan voor je .

gaan we bloeddonatie dan er ook bij doen? Over homo's die niet mogen doneren is ook steeds terugkerende discussie in bloeddonor topic

Ik mag geen bloed doneren want Addisons Biermer, ik mag geen stamceldonor zijn want te oud, zaaddonor gaat niet echt lukken Ik ben wel al 30 jaar geregistreerd donor maar pas na mijn dood hebben ze dan misschien wat aan me, ik zou het super vinden bij leven nog iets te kunnen doen maar helaas, ongeschikt.

quote:

Op donderdag 2 april 2015 14:00 schreef computergirl het volgende:
gaan we bloeddonatie dan er ook bij doen? Over homo's die niet mogen doneren is ook steeds terugkerende discussie in bloeddonor topic

Ja, te gek voor woorden, alsof het bloed van homo's automatisch het aids virus bevat of zo

quote:

Op donderdag 2 april 2015 14:17 schreef angelfish het volgende:

[..]

Ik dacht, bloed doneren, dat is zo'n grote groep, die kunnen wel in hun eigen topic. Ik vond het altijd zo jammer dat de stamcelmensen een beetje ondersneeuwden daar.

Of misschien het grote ikwilietsdonerenenkammunietscheluhwat-discussietopic? :-p

ikwilmijnhartbijlevendonerenkandat?

Wat vannacht bij me opkwam toen ik hier meelas: mensen vinden orgaandonor lastig 'omdat je niet voor niks twee nieren hebt'. Alle onderzoeken die ik heb gelezen geven aan dat je met 1 nier prima kunt leven. dubbele nieren zijn eigenlijk overdone (ik weet dat ik generaliseer). Want juist als deze organen uitvallen is er nog een alternatief waar je even mee door kunt. Dialyse dus.

Waarom hebben mensen geen twee harten, levers of hersenen? Want als daar je ene exemplaar van uitvalt heb je écht een accuut probleem.

Bijna 55 maar vanwege heel laat ontdekte pernicieuze anemie (nu 25 jaar geleden) zijn sommige ingewanden niet helemaal meer zoals ze horen te zijn dus daarom me er nooit in verdiept. Ik krijg braaf elke 6-8 weken mijn Hydrocobamine maar de schade die er was is onomkeerbaar. (verder overigens nergens last van behalve de maag en darmen)

quote:

Op donderdag 2 april 2015 14:29 schreef Cat22 het volgende:
Wat vannacht bij me opkwam toen ik hier meelas: mensen vinden orgaandonor lastig 'omdat je niet voor niks twee nieren hebt'. Alle onderzoeken die ik heb gelezen geven aan dat je met 1 nier prima kunt leven. dubbele nieren zijn eigenlijk overdone (ik weet dat ik generaliseer). Want juist als deze organen uitvallen is er nog een alternatief waar je even mee door kunt. Dialyse dus.

Waarom hebben mensen geen twee harten, levers of hersenen? Want als daar je ene exemplaar van uitvalt heb je écht een accuut probleem.

Goeie vraag, heb me vaker afgevraagd waarom je van alles 1 heb maar wel 2 nieren.
Hoe gaat het met je, heb je de zitsessie al gehad?

[ Bericht 4% gewijzigd door Mylene op 02-04-2015 14:32:53 ]

Ik zeg niet dat dat gevoel op ratio of onderzoek gebaseerd is. Ik denk wel dat we nog lang niet zoveel weten over het menselijk lichaam als we denken te weten. Als mens zitten we vrij efficiënt in elkaar, vrouwen hebben zelfs een kleinere blaas om ruimte te maken voor de baarmoeder. Waarom zouden vrouwen dan niet één nier minder hebben om die ruimte te creëren, als je 'm toch niet nodig hebt? De blinde darm is ook al verschrompeld en het stuitje is aan het verdwijnen, maar de nieren are still going strong. En zolang ik dat gevoel dat ik 'm dus naar mijn idee wel nodig zal hebben niet kwijt kan raken, wil ik niet doneren. Want dan ga ik er spijt van krijgen en dat lijkt me allerminst de bedoeling. Overigens zou ik nooit een nier afstaan als ik daarmee aan de dialyse zou moeten.

En heel stiekem, ben ik ergens ook van mening dat we een keer moeten stoppen met iedereen maar redden. Ik weet dat dat makkelijk gezegd is vanachter mijn bureau met gezonde vrienden en familie, maar stiekem vind ik het wel. We blijven maar fokken en redden en rekken en ik vraag me weleens af of dat allemaal de kwaliteit van leven wel ten goede komt.

Ik snap je ergens wel maar als donatie van een nier iemand weer een fijn leven kan geven is dat heel wat anders dan "redden en rekken" van aandoeningen die van een heel andere en zwaardere categorie zijn juist omdat we 2 nieren hebben is nierdonatie juist een prachtige optie.

Verder, als je enkel gezonde mensen om je heen hebt komt het ook minder snel in je op om te willen doneren denk ik en als je zieke mensen om je heen hebt (blij toe voor je dat je omgeving gezond is trouwens), maar ik denk bijna zeker dat iedereen wel iemand kent die erg/ernstig ziek is, zijn er weinig opties want iemand met kanker kun je niet helpen behalve dan er voor hem of haar te zijn maar daar valt nu eenmaal niks aan te doneren, helaas.
Morgen gaan we naar het afscheid van een neef van man die blaaskanker had, die hadden we niet eens kunnen helpen simpel omdat we maar 1 blaas hebben, en dan nog.

Mijn neefje kreeg rond zijn vierde nierkanker, een paar jaar geleden. Natuurlijk is dat afschuwelijk en daar zou ik zo een nier aan geven als het zou helpen. Maar de meeste mensen die op de wachtlijst voor een nier staan, zitten eerst jaren aan de dialyse en dat vind ik echt wel rekken en rekken. Mijn laatste alinea ging echter niet specifiek over nierdonatie, maar meer over de gezondheidszorg in het algemeen.

Overigens heb ik zeker mijn fair share gehad van ernstig zieke mensen in mijn directe omgeving, maar is gelukkig iedereen uiteindelijk genezen en inmiddels gezond.

Donatie bij leven levert in Veel gevallen minimaal tien jaar gezondheidswinst op. Vaak zelfs 20. Ik ben het net je eens dat je niet moet redden en trekken aan dode paarden. Maart als je kijkt naar gezondheiddswinst en kostenbesparing ben ik er persoonlijk van overtuigd dat donatie bij leven wel de moeite waard is. Economisch en moreel gezien.
Maar dat staat los van persoonlijke overwegingen en als je ook maar enige twijfel hebt moet je het zeker niet doen. Want jij als donor staat op de eerste plaats.

Vorig jaar leefde heel de discussie over donorschap weer op door de bekende campagne maar dat ging enkel over donor zijn na de dood. Wat mij betreft mag er ook meer aandacht gegeven worden aan de mogelijkheden van donatie bij leven, het is een prachtig iets. Anderzijds is het best logisch dat het mensen afschrikt als er een ingrijpende operatie bij komt kijken, ik heb er ook nooit over nagedacht, tot jij Cat dit voor een ander over had. Nog afgezien van het feit dat ik haast zeker niet eens een nier mag/kan doneren maakt het feit dat mensen dan zo maar doen voor een wildvreemde me ietwat nederig. Onbaatzuchtig is het mooie woord voor wat jij hebt gedaan, er is een hoop lef en een enorme berg karakter voor nodig. Ik blijf het prachtig vinden dan mensen dat doen, voor je eigen kind/partner/broerzus etc. is het al een hele overweging (als het al kan) maar zo anders dan voor iemand die je niet eens kent, puur omdat je een ander dat gunt wat je zelf ook hebt, namelijk een normaal leven zonder dialyse.

Ik heb trouwens niet alleen 2 nieren maar ook 2 longen hoor ladies

Ja shit, dat zou je haast vergeten dat je er daar ook 2 van hebt
(en toch zou ik dan liever een nier weggeven, gevoelskwestie)

Moest aan een vroeger buurjongetje denken, die durfde ineens niet meer te zingen want het ging op school die dag over uitdrukkingen waaronder: de longen uit je lijf zingen

Ik ben stamceldonor, ik heb van dichtbij meegemaakt dat iemand een stamceltransplantatie kreeg. Helaas kreeg die persoon Graft vs Host (stamcellen vallen lichaam aan), en is overleden.

De kans dat mijn stamcellen ooit nodig zullen zijn is klein, de donor van deze persoon kwam uit Canada. Zij was de beste van een paar matches.. Deze dame wist wel dat haar stamcellen naar Nederland zouden gaan, meer info heeft ze voor zover ik weet nooit gekregen.

Maar als iemand ze nodig heeft, zal ik niet aarzelen en doneren. Want het is de enige kans die men dan nog heeft.

Hoe werkt dat stamcel doneren eigenlijk?
Wat ik zo snel lees is dat je 4x wat (zelf) moet injecteren en daarna wordt er wat bloed geprikt.
Bloedprikken ben ik redelijk comfortabel mee tegenwoordig (was echt panisch voor naalden), in mijn linker arm laat ik me liever niet meer prikken, daar ze de laatste keren ELKE keer een zenuw raakten.
Ik was dus al echt een piepert qua naalden, werd misselijk en groen van bloedprikken, en dat heb ik gelukkig niet meer. Maar mezelf prikken, met wat dan ook, zal dus ook echt nooit vrijwillig gebeuren. Laat staan dat ik willekeurig beenmerg zou laten aftappen. Ik denk dat zoiets vastgebonden en onder volledige narcose moet plaatsvinden.

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 22:30 schreef angelfish het volgende:
Haha, ik vermoed dat ze dat vastbinden niet gaan doen. Maar ik weet niet precies hoe dat met dat injecteren zit. Kan dat niet door de huisarts of wijkverpleegkundige gebeuren als je dat niet trekt? Ik neem aan dat voor zoiets wel een oplossing bestaat toch? Misschien moet je ze even mailen. Ben ook wel benieuwd naar het antwoord eigenlijk.

De huisarts(assistente) doet dat met liefde en plezier indien nodig.

quote:

Op woensdag 8 april 2015 00:42 schreef angelfish het volgende:
Ik heb afgelopen week de eerste uitslagen van bloed- en urineonderzoek teruggekregen en alles was goed. ik krijg nu binnenkort een afspraak voor onder andere een thoraxfoto. Voor altruistische nierdonatie. That is.

Jij ook al, wat goed!