quote:*kuch* *kuch* Erfelijkheid kan ook een rol spelen . Het is vaak een combinatie .
Op zondag 24 november 2002 03:56 schreef vincent20166 het volgende:[..]
Ik weet niet hoe lang je al met je studie klaar bent, en ook niet hoe de borderline-behandel-situatie in Nederland op het ogenblik is, maar het schijnt mij toe dat je behoorlijk verouderde vakbladen leest als je er nog steeds van uitgaat dat borderline een verzamelnaam voor symptomen voortkomend uit een trauma is. Dat is, meen ik, in de DSM-III al bijgesteld naar een "volwaardig" ziektebeeld. En de DSM-III kwam uit in (effe spieken...) 1987.
Ik weet voor mezelf wel hoe ik eraan gekomen ben, maar vind belangrijker dat ik er mee om heb leren gaan dan te weten hoe ik eraan kom .
quote:Je hebt helemaal gelijk. De (discussie over de) herkomst is ook puur een technicaliteit, maar ontkennen dat borderline een ziekte is door te zeggen dat het samengeraapte rest-symptomen zijn was mij even te achterhaald om er niet op te reageren, onder het motto van "beter laat dan nooit"
Op zondag 24 november 2002 16:04 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:[..]
*kuch* *kuch* Erfelijkheid kan ook een rol spelen . Het is vaak een combinatie .
Ik weet voor mezelf wel hoe ik eraan gekomen ben, maar vind belangrijker dat ik er mee om heb leren gaan dan te weten hoe ik eraan kom .
.
Bij mij in de groep zat ook een vrouw van in de 40 die er nu pas achter is gekomen dat ze Borderline had en die baalt ontzettend dat ze nu pas weet wat het is .
Ze zei ook vaak tegen me dat ze het voor mij goed vond dat ik het nu al hoorde , want dat zou me later veel ellende hebben gescheeld .
Ik heb nu gemerkt dat ik sinds ik niet meer kras , mijn buien ook explosiever worden en eigenlijk als ik een uitbarsting heb ook echt loop na te sudderen .
Voor mezelf wil ik leren minder explosief te worden want ten eerste vreet het energie en ten tweede kost het me contacten , want de mensen die me kennen schrikken hier gewoon van , en ik zelf eerlijk ook .
quote:Ik kraste niet vaak, maar raakte door dat krassen in een soort trance. Om die tegen te gaan kreeg ik oxazepam (kalmeringsspullie) en later, toen ik zonder moest, leerde ik andere vormen om die agressie in een gezonde vorm om te gieten. Op therapie leerde ik bijv. te schilderen, bijv. met felle rode verf, of tijdens bewegingstherapie met iets te gooien; bijv. een enorme skippybal. En dat werkte! Ook verloor ik de behoefte om te krassen toen ik mezelf meer ging waarderen. Denk er vaak over na wat voor littekens je achterlaat. Ik was verschrikkelijk ijdel (nog wel) en vond de littekens achteraf dus vervelend en dat weerhield me van krassen. Om een misverstand uit de weg te nemen: ik kraste echt zelden, maar ik ken het gevoel wel, ik heb het echter alleen gehad in de donkerste periode van mijn leven.
Op dinsdag 26 november 2002 15:08 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Vraagje aan de andere Borderliners .
Ik heb nu gemerkt dat ik sinds ik niet meer kras , mijn buien ook explosiever worden en eigenlijk als ik een uitbarsting heb ook echt loop na te sudderen .
Voor mezelf wil ik leren minder explosief te worden want ten eerste vreet het energie en ten tweede kost het me contacten , want de mensen die me kennen schrikken hier gewoon van , en ik zelf eerlijk ook .
quote:Ik ben dan wel geen borderliner en de aandrang om te krassen is bij mij volkomen afwezig (ik ben er zoeen van pijn doet zeer!), maar ik kan me wel indenken dat je, als de ene uitlaatklep ontbreekt, andere uitlaatkleppen voor frustraties heviger worden. Dat lijkt me volkomen logisch.
Op dinsdag 26 november 2002 15:08 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Vraagje aan de andere Borderliners .
Ik heb nu gemerkt dat ik sinds ik niet meer kras , mijn buien ook explosiever worden en eigenlijk als ik een uitbarsting heb ook echt loop na te sudderen .
Voor mezelf wil ik leren minder explosief te worden want ten eerste vreet het energie en ten tweede kost het me contacten , want de mensen die me kennen schrikken hier gewoon van , en ik zelf eerlijk ook .
Ik heb mijn ex-vrouw aangeraden om, net als Semtex, haar frustratie/woede/wat dan ook in iets creatiefs om te zetten. Ze heeft vroeger al geschilderd en doet dat zo nu en dan nog steeds. Het lijkt mij dat dat best kan helpen om in ieder geval de frustraties te laten bezinken zodat je bij jezelf kunt nagaan waar je uitbarsting door veroorzaakt werd. Mijn ex gaat ook regelmatig naar de gym, waar ze haar frustraties op alle toestellen kan uitleven. Misschien een idee?
Mijn ex-vrouw krast overigens niet, maar mijn ex-vriendin van jaren geleden krabde compulsief aan muggenbeten. Elke nieuwe muggenbeet groeide in potentie uit tot een gulden- en soms rijksdaaldergrote wond die jaren (ja, serieus, jaren) opengekrabd kon worden. Ik heb dat nooit met borderline in contact gebracht, totdat ik vorig jaar vanwege mijn ex-vrouw op het bestaan van borderline stuitte.
quote:Grappig, ik deed dat ook als jongere en heb dat ook nooit in verband gebracht met borderline.
Op dinsdag 26 november 2002 21:08 schreef vincent20166 het volgende:
Mijn ex-vrouw krast overigens niet, maar mijn ex-vriendin van jaren geleden krabde compulsief aan muggenbeten. Elke nieuwe muggenbeet groeide in potentie uit tot een gulden- en soms rijksdaaldergrote wond die jaren (ja, serieus, jaren) opengekrabd kon worden. Ik heb dat nooit met borderline in contact gebracht, totdat ik vorig jaar vanwege mijn ex-vrouw op het bestaan van borderline stuitte.
quote:Automutilatie kan idd op zo veel manieren. De meest bekende is het krassen/snijden. Dat heb ik nooit gedaan.
Op dinsdag 26 november 2002 21:36 schreef SEMTEX het volgende:[..]
Grappig, ik deed dat ook als jongere en heb dat ook nooit in verband gebracht met borderline.
En daarom ontkende ik dat ik borderline had, hoewel ik mijn rug systematisch verbrandde aan de radiator en het eelt tot bloedens toe van mijn voeten trok...
.Was ook best confronterend toen mij verteld was dat dat ook jezelf beschadigen is.
Maar (haha... 
), zoals een echt borderliner betaamt zag ik het erg zwart/wit:
Ik kras niet, dus ik heb geen borderline.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Jeetje Vincent, jij zoekt je vrouwen wel uit zeg...
Op dinsdag 26 november 2002 21:08 schreef vincent20166 het volgende:
Mijn ex-vrouw krast overigens niet, maar mijn ex-vriendin van jaren geleden krabde compulsief aan muggenbeten.
(Ehm, niet lomp bedoeld).
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Volgens mij is dat met alle symptomen en je opvoeding zo: je beschouwt alles als 'normaal' en later leer je dat het helemaal niet zo normaal was, dat bepaalde dingen je beschadigd kunnen hebben. Alleen denk je in je patroon dat alles wat jij doet, heel normaal is. Net zoals ik het dus ook normaal vond mijn benen open te krabben en vanwege de littekens altijd een lange broek droeg.
Op dinsdag 26 november 2002 21:47 schreef Moonah het volgende:[..]
Automutilatie kan idd op zo veel manieren. De meest bekende is het krassen/snijden. Dat heb ik nooit gedaan.
En daarom ontkende ik dat ik borderline had, hoewel ik mijn rug systematisch verbrandde aan de radiator en het eelt tot bloedens toe van mijn voeten trok...
Was ook best confronterend toen mij verteld was dat dat ook jezelf beschadigen is.Maar (haha...
Ik kras niet, dus ik heb geen borderline.
Raar he, dat je dat zo normaal gaat vinden?
quote:Achteraf gezien, als inmiddels geestelijk behoorlijk gezonde volwassene (klinkt een beetje stom
Op dinsdag 26 november 2002 21:51 schreef SEMTEX het volgende:
Raar he, dat je dat zo normaal gaat vinden?
), vind ik het idd raar.Maar toch, heel veel mensen nemen hun eigen leven, hun eigen situatie als referentiekader.
En als je aan die vergelijking denkt van een borderliner en een klein kind, dan is het helemaal begrijpelijk dat je je eigen situatie doodnormaal vindt/vond. Een kind doet immers niet anders dan vanuit zichzelf redeneren, zichzelf als middelpunt van de wereld beschouwen.
En dat heeft in mijn hele 'proces' tegen me gewerkt. Ik heb zo'n 30 jaar lang gedacht dat ik doodnormaal was. Ach, iedereen voelt zich toch wel eens kut, iedereen doet toch wel eens 'raar', iedereen doet toch wel eens impulsief etcetc. Ik bagatelliseerde alles.
Terwijl, als ik nu erop terugkijk, ik toch eigenlijk behoorlijk gestoord was 
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Niet lomp opgevat
Op dinsdag 26 november 2002 21:49 schreef Moonah het volgende:[..]
Jeetje Vincent, jij zoekt je vrouwen wel uit zeg...
(Ehm, niet lomp bedoeld).
. Is iets wat mij zelf ook al wel was opgevallen. Maar mijn "eerste" borderliner was een stuk eenvoudiger dan mijn tweede... Als dat maar goed gaat in de toekomst!!!
quote:
Op dinsdag 26 november 2002 22:35 schreef vincent20166 het volgende:[..]
Niet lomp opgevat
Maar ff serieus, toch zegt het wel iets over hoe jij als mens bent en hoe jij naar andere mensen kijkt.
Laat me raden.... Je bent vrij zachtaardig en helpt graag anderen?
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:het kan ook dat hij graag passievolle, dynamische relaties opzoekt. Borderline-vrouwen zijn meestal erg dynamisch, emotioneel en passievol in een relatie
Op dinsdag 26 november 2002 22:38 schreef Moonah het volgende:[..]
Maar ff serieus, toch zegt het wel iets over hoe jij als mens bent en hoe jij naar andere mensen kijkt.
Laat me raden.... Je bent vrij zachtaardig en helpt graag anderen?
quote:...en spontaan, in voor nieuwe dingen, niet saai maar sprankelend.
Op dinsdag 26 november 2002 22:40 schreef SEMTEX het volgende:
Borderline-vrouwen zijn meestal erg dynamisch, emotioneel en passievol in een relatie
Je hebt gelijk hoor SEMTEX, borderline kan ook 'bijwerkingen' hebben die heel positief en inspirerend kunnen zijn .
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ik ben ERG zachtaardig en ik help graag anderen.
Op dinsdag 26 november 2002 22:38 schreef Moonah het volgende:[..]
Maar ff serieus, toch zegt het wel iets over hoe jij als mens bent en hoe jij naar andere mensen kijkt.
Laat me raden.... Je bent vrij zachtaardig en helpt graag anderen?
Maar codependent, zeer zeker niet (meer)! Been there, done that, got the t-shirt...
quote:Beide relaties zijn zo'n beetje compleet spontaan ontstaan. Ik was niet echt op zoek naar iets. En op het ogenblik heb ik het wel even gehad met vaste relaties
Op dinsdag 26 november 2002 22:40 schreef SEMTEX het volgende:[..]
het kan ook dat hij graag passievolle, dynamische relaties opzoekt. Borderline-vrouwen zijn meestal erg dynamisch, emotioneel en passievol in een relatie
(no offense...)
Krassen ontstond bij mij meer in woedende buien als ik de situatie niet aankon en dan trok ik me terug en inderdaad , het schuldgevoel en eventuele littekens hebben me laten stoppen ermee en ook doordat ik ging beseffen waarom ik het deed , want het was altijd een soort straffen naar mezelf toe .
Nu ga ik dus meer te keer in woede-uitbarstingen en mensen pissig opbellen wat ook niet zo'n slimme zet is .
Ik heb ook weer wat oefeningen gevonden uit het borderlineboek , die uitdiept wat mijn gedachtengang op dat moment is en hoe ik het kan relativeren .
Ik weet van mezelf als ik eenmaal doorheb wat de dingen triggert ik er beter mee om kan gaan en het vanzelf over gaat .
Erg fijn om al die informatie te lezen, niet dat ik er veel vrolijk van wordt, maar ik begrijp
het nu wel wat meer
Ik heb wel een vraagje, hoop dat één van jullie dat weten, wat betekent het als je in je medisch dossier beschreven wordt alszijnde iemand met Borderline kenmerken en dissosiatieve stoornissen?
quote:Nouja, de borderline-kenmerken kun je in dit topic lezen, en daar zul je er dan wel een aantal van hebben (allemaal hoeft niet, natuurlijk)
Op dinsdag 3 december 2002 08:39 schreef Barsine het volgende:
Ik heb wel een vraagje, hoop dat één van jullie dat weten, wat betekent het als je in je medisch dossier beschreven wordt alszijnde iemand met Borderline kenmerken en dissosiatieve stoornissen?
Ik gok dat ze met die dissociatieve stoornissen dit bedoelen:
Dissociatie - wat is dat?
Post verwijderd om niet nog meer reacties van kim te krijgen.
Groetjes Kasper
[Dit bericht is gewijzigd door pinkeltje0912 op 03-12-2002 23:04]
quote:Dit lijkt op het bekende 'wegjagen van mensen als het echt kut gaat'. Ze kan het waarschijnlijk echt niet helpen dat ze nu zo doet en zal binnenkort wel weer inbinden. Maar daar heb jij nu niks aan en je raakt nog gekwetst ook.
Op dinsdag 3 december 2002 21:45 schreef pinkeltje0912 het volgende:
Op dit moment is er iets met kim...er is ruzie thuis zoals ik uit haar msn naam begrijp. Weet niet waar het over gaat...maar als ik er om vraag word ik afgebekt. Toen ik vroeg of ze wou zeggen wat er was. zei ze nee. Toen zij ik dus dat ik haar alleen maar wil helpen. Tot werd ze echt bot. Ik moest eerst maar eens aan mezelf werken en ik was haar psychator niet dus ik moet me er niet mee bemoeien. Dit kwam bij mij erg hard aan.
Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat je moet doen, behalve zeggen dat je er voor haar bent en verder goed voor jezelf zorgen.
Sterkte!
quote:Nee...ik weet dat ik er nix aan kan doen...en hoop ook echt dat ze van die woorden ook nix meent....maar goed.....alles komt weer goed hoor...maar weet het gewoon ff niet meer. heb haar zojuist gemaild...ff kijken of ze daar op reageerd.
Op dinsdag 3 december 2002 22:12 schreef Fogerty het volgende:[..]
Dit lijkt op het bekende 'wegjagen van mensen als het echt kut gaat'. Ze kan het waarschijnlijk echt niet helpen dat ze nu zo doet en zal binnenkort wel weer inbinden. Maar daar heb jij nu niks aan en je raakt nog gekwetst ook.
Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat je moet doen, behalve zeggen dat je er voor haar bent en verder goed voor jezelf zorgen.
Sterkte!
In ieder geval bedankt voor je reactie
quote:Niets. Je kan even niets doen. Het is inderdaad zwaar om zo´n reactie te krijgen als je alleen maar wilt helpen maar het is meer een signaal dat ze alleen met zichzelf bezig is. Meent ze wat ze gezegd heeft? Op het moment dat ze het zei wel degelijk, vergis je daar niet in maar dat heeft hoogstwaarschijnlijk niets met jou persoonlijk te maken maar met haar en de situatie waarin ze zich op dit moment bevindt en hoe ze zich voelt.
Op dinsdag 3 december 2002 21:45 schreef pinkeltje0912 het volgende:
En ik ben op dit moment echt bang dat ik haar verlies als vriendin en dat ze zichzelf wat aandoet (snijden bv). Nou weet ik dat ik daar nix aan kan veranderen...maar ze heeft me pijn gedaan met haar opmerking... Ik weet het allemaal ff niet meer.....wat moet ik doen???
Het is echt moeilijk om dat "zomaar" te accepteren maar misschien is dat het beste wat je kunt doen. Laat haar even uitstormen maar trek het je niet teveel persoonlijk aan.
