Dus ik zo nu al een jaartje ofzo met mijn vriendin zijn. Niets te klagen, houd heel veel van haar (en zij ook van mij, hoe moeilijk dat ook te geloven is), nooit ruzie, ditdat. Op emotioneel relationeel vlak heb ik dus helemaal niets te klagen
Maar, probleem is dus dat het vlees wel eens wat anders wil... Voel gewoon de lichamelijke behoefte om eens met wat andere vrouwen wat te doen
Nu zijn er wat dat betreft dan twee opties. Enerzijds kan ik het uitmaken. Dit is in dit geval echt een no-go, ze is perfect voor me en ik kan me niet voorstellen dat ik ooit nog iemand vind met wie ik zo'n goede klik heb.
Aan de andere kant kan ik het ook op een open relatie gooien. In dat geval kan ik rondklooien wat ik wil, maar ook dit is geen optie, gezien ik absoluut niet zou willen dat er een of andere hippie of neger aan mijn meisje zit
Ja, zo hypocriet ben ik dan wel weer.
Waarom is het leven zo wreed dat het niet gewoon allebei tegelijk kan
En waarom heb ik nog wel zodanige moraal dat zelf vreemdgaan en er niets van zeggen een no-go is. Ook al stelt die moraal helemaal niets voor als je kijkt naar de nietigheid van het bestaan en de rol van de mens in de kosmos, ditdat.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 10-03-2015 19:18:46 ]