Ok, laat me eerst even opnieuw mijn forum, utopisch definiëren.
Laten we deze topic benaderen als een nuttige praktische uitwisseling van kennis. Daarmee kunnen we informatie delen, en wel graag gebaseerd op reële ervaringen en inzichten, ik zit hier niet om de leraar op de korrel te nemen, ik zie het als een gemeenschappelijke humanistische functie. Wat je schrijft is hopelijk bewijs van je eigen praktijkervaring. Soms komen mensen van bepaalde vakgroepen bij elkaar,voor intervisie, maar gelukkig kan het ook virtueel.
Ik heb muziek gestudeerd (4 jaar). Toen een jaar op een basisschool gewerkt, daarna een zij-instroom traject ingestapt en dat duurt 2 jaar waarvan ik nu in me laatste jaar zit.
Ik heb nu een begeleider die me, voor mijn gevoel, merendeels behandeld alsof ik een artikel ben die de productieband komt afrollen en wordt langzaam aan nu erg moe ervan. Met de begeleiding en coaching die ik heb, maak ik nu bijna 3 jaar gesprekken mee waar iedere keer wordt aangestuurd op gedragsverandering. Ik behaal ook successen, maar sommige dingen worden wel erg lastig. Ik vind het ergens erg bijzonder om voor een klas te staan, maar me enthousiasme is erg afgenomen laatste tijd. Of ik in het onderwijs zal gaan werken is nog de vraag. Ik geloof zelf heel erg in kansen en mogelijkheden en groei. Allicht gaat het kwartje binnenkort vallen en loopt alles op rolletjes, maar voorlopig zakt bewondering voor dit vak naar beneden.
Hoe was dit voor degene die eerder een opleiding volgde? Had je dit ook enigzins? Hoe ben je daaruit gekomen? of niet? Heb je ook lastige begeleiders gehad die harteloos en onpersoonlijk zijn? Is dat het beeld van de leraar? Nee toch? Wat voor tips kunnen jullie hierop geven? Anders/overig???