Bijna 25 en nog thuiswonend...

Hey iedereen. Inderdaad, daar is die ene dus.

Ik heb een vraag aan jullie, of nou ja, ik ben wel benieuwd naar jullie mening / opvattingen over het volgende:

Ikzelf heb een bloedhekel aan de 25 jarige eeuwige student die lekker thuis woont en van alle gemakken profiteert. Kortom: opstaan wanneer diegene het wilt en vrijwel niks hoeven en willen doen. We kennen allemaal wel zo een.

Maar nu mijn situatie:

Ik ben bijna 25 en woon nog thuis. Klinkt bekend!

Echter, al sinds mijn 16e wilde ik altijd rond 21/22 jaar het huis uit. Ik vind dit zelf een vrij logische leeftijd: de meesten doen een opleiding als ze 16 zijn en zijn zo rond hun 20e gediplomeerd. Dan heb je nog 1 á 2 jaar om wat centen op te sparen, te zoeken naar een leuk huis en samen met je lief te gaan wonen.

Het probleem: op mijn 16e begon ik een mbo studie, 4 jarig, die eigenlijk niet bij mij paste. In het 3e jaar heb ik een switch gemaakt naar een 3 jarige studie, al was dit meer om mijn studieschuld te omzeilen. In dit jaar ben ik meer gaan kijken naar wat ik leuk vond. Hierdoor kwam ik weer uit op het mbo, 4 jarig. Deze opleiding heb ik afgelopen september afgerond en ben nu dus gediplomeerd. Enig minpuntje : de markt in deze branche ligt gigantisch op z'n reet en dus kan ik niks met het papiertje doen. Ik werk daarom nu parttime in de logistiek om mijn eerdere schulden op te lossen, te sparen voor mijn behoeftes (automotive lifestyle, krachttraining en spullen voor hobbies en nieuwe studie). Inderdaad, een nieuwe studie. Na goed uitzoeken, interviewen, meekijken ben ik gekomen op de HBO studie Human Resource Manager. Hier is vrijwel overal werk in en gezien ik van de randstad naar het oosten van het land wil gaan verhuizen, zal het qua drukte ook meer meevallen (in een grote stand zijn tig meer sollicitanten dan in een rustigere omgeving, vooral omdat deze mensen vaak naar een grote stad gaan om te werken!).

Hoewel ik dus 25 ben, heb ik altijd het huis uit gewild. Een slechte relatie en (financieel) geen poot om op te staan lieten mij echter ervoor kiezen om thuis te blijven wonen. Ik heb geen regels, regel mijn eigen zaken, boodschappen, huishouden enz enz alsof ik op mezelf woon, ik heb alleen mijn ouders die het huis delen als het ware.

Hoe wordt hier (voornamelijk door dames van mijn leeftijd) naar gekeken? Ik snap dat het een afknapper is als een jongen uit luiheid thuisblijft, maar maakt het verschil als de jongen in kwestie door omstandigdheden niet het huis uit kon en eigenlijk erg zelfstandig is?

Ben benieuwd! Spam away!

heerlijke reacties weer, wat heb ik dat gemist in de tijd dat ik vroegah veel op fok zat onder een andere naam

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:19 schreef spierbal het volgende:
Hoeveel verdien je nu met je huidige baan dan?

tussen 360 - 960. Ligt net aan het werk wat er is. Ik ben een uurloner dus probeer zoveel mogelijk uren te maken, maar als het klaar is die dag is het niet anders. De ene keer werk ik mijn ingeroosterde uren (meestal 3-4) en probeer ik 1-2 uur extra mee te pakken, wanneer het erg druk is kan ik zo'n 7 uur maken. Ik wil zelf, puur omdat het financieel veiliger is, een hypotheek uitzoeken als ik voltijds kan werken en dus gewoon zo'n 40 uur per week kan maken. De studie duurt in het meest gunstige geval 3 jaar dus dan zou ik 28 zijn..... in het meest ongunstige 29.

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:24 schreef Shockwave12 het volgende:
Ik zou me er met je achtergrond niet druk om maken. Je hangt niet thuis uit luiheid ofzo. Je hebt de pech dat je geen baan kunt vinden. Dat is overmacht.

Ikzelf woon ook nog thuis, terwijl ik 25 ben. Ik hoop dit jaar mijn HBO diploma te behalen. Pas met een vast contract kan ik naar de bank voor een hypotheek, dus in mijn geval kan ik ook niet anders.

M.a.w. 25 is niet perse een rare leeftijd om nog thuis te wonen.

ik denk dat het vooral door media raar wordt gemaakt. Vertel iemand van onze leeftijd dat je nog thuis woont en ze zien je aan voor lui varken die lekker op moeke der centen teert. Maar zoals gezegd regel ik mn eigen boodschappen (en tuurlijk neemt mams weleens wat mee als zij hun boodschappen doen, gewoon uit liefheid), ik regel mn eigen zaken en help mee in het huishouden. Als mn schuld afbetaald is betaal ik ook gewoon kostgeld.

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:26 schreef Voszje het volgende:
Ik persoonlijk zou niet denken: 25 en thuis? Afknapper. Zoals gezegd, je doet dit niet uit luiheid en dit maakt wel degelijk een groot verschil.

het is bij mij ook weer zo dat ik helemaal niks heb met korte afstandrelaties. ik heb dit vaak gehad en het kwam altijd uit op het gemak van dichtbij elkaar wonen en elkaar dus (te) vaak zien. MOCHT ik een afstandrelatie hebben dan zit ze hoogstens om het weekend met m'n ouders, al denk ik dat ik eerder bij haar zit dan hier (ook omdat ik in een gat woon waar je niks kan doen) en de vakanties lekker samen. Dus het hele "ik zit continu met mn vriend zn ouders" is het ook niet...