Wil iemand even roepen dat dat geobsedeerde gedrag een faaaaase is?
Bijna iedere voeding eindigt op het moment in drama en ellende omdat madame nog meer wilt. Niet persé melk, maar tieten. Ze wil ze hebben. Voor haarzelf. Zonder genade. Volcontinu. Als ik besluit dat ze lang genoeg gedronken heeft omdat er a. Geen sprake meer is van echt drinken of b. Gebeten wordt, gaat ze gillen. Echt ontroostbaar janken. Los vast los vast los vast, nog een slokje, vast, los, knauw, au, los, vast. Het lijkt wel een spelletje en ik ga daar dan ook niet in mee. Er wordt of gedronken, of mama doet de borsten weg. En dat moment komt naar madame haar zin al-tijd te vroeg, hoewel ze zelf loslaat (ik koppel alleen op mijn initiatief af als het me echt te gek wordt) Dus dan ga je gillen. Aan kleding trekken. Als een stervende zwaan ter aarde storten. Man man man. Ze maakt het me wel erg moeilijk om nog met plezier te voeden op deze manier, want ik vind dit echt niet leuk, to say the least of it.
Dus, fase, alsjeblieft? Ze is 11 maanden nu.
En om er nog wat positiviteit in te houden: 11 maanden bv woehoe