R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik wil hier graag mijn hart luchten en mijn verhaal doen (lang verhaal, pas op).
Ik heb een relatie met een man die al kinderen heeft. Dit was in eerste instantie wennen voor mij, aangezien ik zelf nog geen kinderen heb, maar we hebben het rustig aan gedaan en ondertussen heb ik een band opgebouwd met de kinderen.
Logischerwijs moest/ moet mijn ondertussen verloofde contact blijven houden met de moeder van de kinderen. Alhoewel ik in het begin van de relatie hierover jaloers kon doen en er onzeker door werd, ben ik ondertussen eraan gewend en voel me zelfverzekerd genoeg om mij niet druk te maken over normale contact betreffende de kinderen.
Echter heeft de moeder van de kinderen deze relatie nooit geaccepteerd. Ze weet heel goed dat mijn verloofde en ik een stel vormen, maar blijft in haar mailtjes herhalen dat ik een gewone vriendin ben. Hierbij geeft ze aan dat ze het graag opnieuw wil proberen met mijn verloofde en nog steeds van hem houdt etc. Hier ben ik natuurlijk niet van gediend, normaal contact over de kinderen zeg ik ja tegen, maar dit gaat me te ver.
Mijn verloofde reageert niet op dat soort mailtjes van haar kant en ik weet ook heel goed dat hij niet opnieuw samen wil zijn met haar. Hij heeft haar tijdens het huwelijk genoeg kansen gegeven, ze heeft alles verpest en hem ‘kapot’ gemaakt met alles wat ze deed en zei. Toch vind ik het moeilijk ermee om te gaan, zelfs zo erg dat ik op een gegeven moment op het punt stond ermee te kappen. Hij en ik hebben daarop een goed gesprek gehad, dat hij heel goed begreep hoe ik mij voelde en wat mij dwars zat, dat hij het net zo vervelend vind en dat hij mij tijd gunt om na te denken en een besluit te nemen. Hij zou het jammer vinden als ik ermee zou kappen, zou alleen maar ‘overwinning’ zijn in de ogen van zijn ex en wat ik ook besloot, dat hij sowieso nooit meer samen wilde zijn met zijn ex. Ik besloot ermee door te gaan, mijn liefde was te groot en ik zou me niet laten kennen door zijn ex die alleen maar macht wilde uitoefenen op deze manier.
We zijn verder gegaan, ik heb niet veel meer gehoord over zijn ex en we zijn in een ander stadium beland van de relatie, namelijk huisje, boompje, beestje stadium. We wonen nog niet samen, maar de stappen worden gezet en we zijn verloofd.
Echter merkt de ex door middel van de kinderen blijkbaar ook dat het goed verloopt tussen mijn verloofde en mij en probeert ondertussen weer macht uit te oefenen en de sfeer te verpesten. Ze is weer begonnen met mailtjes sturen zoals bovenstaande en komt af en toe aan de deur om de kinderen te zien zogenaamd, wanneer ik er niet ben. Tijdens het brengen en ophalen van de kinderen zoekt ze contact met mijn verloofde en probeert gesprekken aan te gaan die er niet toe doen. De laatste druppel voor mij was dat ze via de kinderen had gehoord dat ze naar een indoor speeltuin zouden gaan met papa (alleen papa, want ik kon toen niet mee) en mevrouw besloot opeens dat zij ook uitgenodigd was en op de desbetreffende dag stond ze daar ook. Op dat moment kon mijn verloofde niet ingrijpen aangezien de kinderen ook aanwezig waren en hij hen dat niet wilde aandoen. Achteraf heeft hij contact opgenomen en gezegd dat dat niet de bedoeling is en dat ze moet wegblijven bij dingen die hij met de kinderen doet. Hierop reageerde zij heel simpel met: ik doe zelf waar ik zin in heb.
Het is misschien allemaal uitlokkerij en macht proberen te krijgen, maar ik voel dat ik eronder lijd en er enorm verdrietig van word. Ik wil dat ze ons met rust laat en dat ze zich alleen bemoeit met de kinderen en contact zoekt wanneer het om de kinderen gaat.
Ik speel zelf verder geen directe rol in het contact met zijn ex, heb haar zelfs nooit echt persoonlijk ontmoet en heb daar ook geen behoefte aan. Ik kwam haar alleen een aantal keer tegen bij het brengen en ophalen etc. Toch praat ze in op de kinderen over dat ik slecht ben en dat ze mij niet lief mogen vinden. De oudste snapt ondertussen dat het onzin is, maar ik merk dat het jongste kind hier wel in gelooft en er negatief door wordt beïnvloed.
Graag wil ik dan ook van jullie tips/ opbouwende kritiek over deze situatie. Wellicht zijn er mensen in dezelfde situatie of die er ervaring mee hebben en kunnen die mij meer tips geven om hiermee om te gaan.
Ik heb een relatie met een man die al kinderen heeft. Dit was in eerste instantie wennen voor mij, aangezien ik zelf nog geen kinderen heb, maar we hebben het rustig aan gedaan en ondertussen heb ik een band opgebouwd met de kinderen.
Logischerwijs moest/ moet mijn ondertussen verloofde contact blijven houden met de moeder van de kinderen. Alhoewel ik in het begin van de relatie hierover jaloers kon doen en er onzeker door werd, ben ik ondertussen eraan gewend en voel me zelfverzekerd genoeg om mij niet druk te maken over normale contact betreffende de kinderen.
Echter heeft de moeder van de kinderen deze relatie nooit geaccepteerd. Ze weet heel goed dat mijn verloofde en ik een stel vormen, maar blijft in haar mailtjes herhalen dat ik een gewone vriendin ben. Hierbij geeft ze aan dat ze het graag opnieuw wil proberen met mijn verloofde en nog steeds van hem houdt etc. Hier ben ik natuurlijk niet van gediend, normaal contact over de kinderen zeg ik ja tegen, maar dit gaat me te ver.
Mijn verloofde reageert niet op dat soort mailtjes van haar kant en ik weet ook heel goed dat hij niet opnieuw samen wil zijn met haar. Hij heeft haar tijdens het huwelijk genoeg kansen gegeven, ze heeft alles verpest en hem ‘kapot’ gemaakt met alles wat ze deed en zei. Toch vind ik het moeilijk ermee om te gaan, zelfs zo erg dat ik op een gegeven moment op het punt stond ermee te kappen. Hij en ik hebben daarop een goed gesprek gehad, dat hij heel goed begreep hoe ik mij voelde en wat mij dwars zat, dat hij het net zo vervelend vind en dat hij mij tijd gunt om na te denken en een besluit te nemen. Hij zou het jammer vinden als ik ermee zou kappen, zou alleen maar ‘overwinning’ zijn in de ogen van zijn ex en wat ik ook besloot, dat hij sowieso nooit meer samen wilde zijn met zijn ex. Ik besloot ermee door te gaan, mijn liefde was te groot en ik zou me niet laten kennen door zijn ex die alleen maar macht wilde uitoefenen op deze manier.
We zijn verder gegaan, ik heb niet veel meer gehoord over zijn ex en we zijn in een ander stadium beland van de relatie, namelijk huisje, boompje, beestje stadium. We wonen nog niet samen, maar de stappen worden gezet en we zijn verloofd.
Echter merkt de ex door middel van de kinderen blijkbaar ook dat het goed verloopt tussen mijn verloofde en mij en probeert ondertussen weer macht uit te oefenen en de sfeer te verpesten. Ze is weer begonnen met mailtjes sturen zoals bovenstaande en komt af en toe aan de deur om de kinderen te zien zogenaamd, wanneer ik er niet ben. Tijdens het brengen en ophalen van de kinderen zoekt ze contact met mijn verloofde en probeert gesprekken aan te gaan die er niet toe doen. De laatste druppel voor mij was dat ze via de kinderen had gehoord dat ze naar een indoor speeltuin zouden gaan met papa (alleen papa, want ik kon toen niet mee) en mevrouw besloot opeens dat zij ook uitgenodigd was en op de desbetreffende dag stond ze daar ook. Op dat moment kon mijn verloofde niet ingrijpen aangezien de kinderen ook aanwezig waren en hij hen dat niet wilde aandoen. Achteraf heeft hij contact opgenomen en gezegd dat dat niet de bedoeling is en dat ze moet wegblijven bij dingen die hij met de kinderen doet. Hierop reageerde zij heel simpel met: ik doe zelf waar ik zin in heb.
Het is misschien allemaal uitlokkerij en macht proberen te krijgen, maar ik voel dat ik eronder lijd en er enorm verdrietig van word. Ik wil dat ze ons met rust laat en dat ze zich alleen bemoeit met de kinderen en contact zoekt wanneer het om de kinderen gaat.
Ik speel zelf verder geen directe rol in het contact met zijn ex, heb haar zelfs nooit echt persoonlijk ontmoet en heb daar ook geen behoefte aan. Ik kwam haar alleen een aantal keer tegen bij het brengen en ophalen etc. Toch praat ze in op de kinderen over dat ik slecht ben en dat ze mij niet lief mogen vinden. De oudste snapt ondertussen dat het onzin is, maar ik merk dat het jongste kind hier wel in gelooft en er negatief door wordt beïnvloed.
Graag wil ik dan ook van jullie tips/ opbouwende kritiek over deze situatie. Wellicht zijn er mensen in dezelfde situatie of die er ervaring mee hebben en kunnen die mij meer tips geven om hiermee om te gaan.
Ik ga alleen af op jouw kant van het verhaal, maar het klinkt alsof zijn ex een manipulatief kut wijf is. Hoe is het contact tussen jou en z'n oudste zoon? Oppervlakkig of ook wel een band? In het tweede geval zou ik de situatie gewoon bespreken met hem en hem vragen met de jongste te praten hierover, zodat hij niet alleen via één kanaal beïnvloed wordt.
Voorderest is het allemaal je vriend's verantwoording en moet hij de knopen doorhakken/assertief zijn. Stel hem geen ultimatums of zo, maar laat zien dat je aan zijn kant staat en probeer hem tactisch duidelijk te maken dat hij niet over zich heen moet laten lopen door haar.
[ Bericht 1% gewijzigd door peterkailey op 19-01-2015 12:33:01 ]
Voorderest is het allemaal je vriend's verantwoording en moet hij de knopen doorhakken/assertief zijn. Stel hem geen ultimatums of zo, maar laat zien dat je aan zijn kant staat en probeer hem tactisch duidelijk te maken dat hij niet over zich heen moet laten lopen door haar.
[ Bericht 1% gewijzigd door peterkailey op 19-01-2015 12:33:01 ]
Op donderdag 12 augustus 2014 19:17 schreef yvonne het volgende:
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
Hele verhaal gelezen en het verhaal is wel een beetje vanuit de 'ik' zijde geschreven. Je wil ons doen geloven dat de ex een tiran is en je verloofde de onschuld zelve is. Prima, maar beetje hypocriet is het wel.
Wanneer je een relatie begint met een man of vrouw met kinderen weet je altijd dat je de vervelende ex er meestal bij krijgt. Neem aan dat je die afweging al hebt gemaakt in het begin van de relatie.
Dan moet je er nu dus gewoon mee dealen;
Of je zegt niks en houd je hele leven je bek dicht over dat manipulatieve wijf.
Of je laat je vriend duidelijk maken aan haar dat ze zich nergens mee moet bemoeien en dat het enige bindmiddel nog de kids zijn. Voor de rest moet ze optyfen.
Zo moeilijk is het niet.
Wanneer je een relatie begint met een man of vrouw met kinderen weet je altijd dat je de vervelende ex er meestal bij krijgt. Neem aan dat je die afweging al hebt gemaakt in het begin van de relatie.
Dan moet je er nu dus gewoon mee dealen;
Of je zegt niks en houd je hele leven je bek dicht over dat manipulatieve wijf.
Of je laat je vriend duidelijk maken aan haar dat ze zich nergens mee moet bemoeien en dat het enige bindmiddel nog de kids zijn. Voor de rest moet ze optyfen.
Zo moeilijk is het niet.
U MAD?
Pfff, moeilijke situatie zeg. Ik zou bij god niet weten wat een goed advies voor jou is, maar in ieder geval sterkte en succes ermee.quote:Op maandag 19 januari 2015 12:04 schreef Wondertjex het volgende:
Toch praat ze in op de kinderen over dat ik slecht ben en dat ze mij niet lief mogen vinden. De oudste snapt ondertussen dat het onzin is, maar ik merk dat het jongste kind hier wel in gelooft en er negatief door wordt beïnvloed.
Lekker boeiend die mailtjes, niet lezen verder, geldt ook voor je partner.
Verder contact zakelijk houden en alleen over de kinderen
Iets zegt me dat dit toch niet helemaal gebeurd als ze maar door blijft gaan. Klopt dat?
Verder contact zakelijk houden en alleen over de kinderen
Iets zegt me dat dit toch niet helemaal gebeurd als ze maar door blijft gaan. Klopt dat?
Wie dit leest is een lezer van dit
Op dit na, wat heel vervelend is, snap ik het probleem verder niet. Als zij zich steeds belachelijk wil maken bij haar ex dan moet ze dat toch lekker zelf weten? Zie niet in hoe jij er last van hebt.quote:
Toch praat ze in op de kinderen over dat ik slecht ben en dat ze mij niet lief mogen vinden. De oudste snapt ondertussen dat het onzin is, maar ik merk dat het jongste kind hier wel in gelooft en er negatief door wordt beïnvloed.
Het enige wat hij kan doen is zo vriendelijk mogelijk zijn, tegen ex en kinderen.
ook de jongste zal op een gegeven moment inzien dat je niet zo bent als hun moeder beweerd.
Hoe oud zijn de kinderen?
Hier een beetje hetzelfde namelijk, alleen wil ex mijn vriend niet terug, ze kan het alleen niet hebben dat mijn vriend gelukkig is zonder haar en dat de kinderen mij heel graag mogen.
Nu zijn we bijna drie jaar verder en de oudste wil bij ons wonen en de jongste begint er ook al over.
terwijl wij alleen goed praten over hun moeder en haar vriend.
Dus de ex van je vriend komt zichzelf nog wel tegen, jammer alleen dat ze haar kinderen hier voor gebruikt.
ook de jongste zal op een gegeven moment inzien dat je niet zo bent als hun moeder beweerd.
Hoe oud zijn de kinderen?
Hier een beetje hetzelfde namelijk, alleen wil ex mijn vriend niet terug, ze kan het alleen niet hebben dat mijn vriend gelukkig is zonder haar en dat de kinderen mij heel graag mogen.
Nu zijn we bijna drie jaar verder en de oudste wil bij ons wonen en de jongste begint er ook al over.
terwijl wij alleen goed praten over hun moeder en haar vriend.
Dus de ex van je vriend komt zichzelf nog wel tegen, jammer alleen dat ze haar kinderen hier voor gebruikt.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Het verhaal is nu natuurlijk subjectief, geschreven vanaf mijn kant. Maar de zaken en situaties die benoemd worden, zijn feiten. Ze valt ons namelijk echt lastig en wil invloed hebben op niet alleen de kinderen, maar ook op hun vader en indirect op mij.quote:Op maandag 19 januari 2015 12:25 schreef peterkailey het volgende:
Ik ga alleen af op jouw kant van het verhaal, maar het klinkt alsof zijn ex een manipulatief kut wijf is. Hoe is het contact tussen jou en z'n oudste zoon? Oppervlakkig of ook wel een band? In het tweede geval zou ik de situatie gewoon bespreken met hem en hem vragen met de jongste te praten hierover, zodat hij niet alleen via één kanaal beïnvloed wordt.
Voorderest is het allemaal je vriend's verantwoording en moet hij de knopen doorhakken/assertief zijn. Stel hem geen ultimatums of zo, maar laat zien dat je aan zijn kant staat en probeer hem tactisch duidelijk te maken dat hij niet over zich heen moet laten lopen door haar.
Het contact met oudste kind is goed, ik merk zelfs dat het kind meer zichzelf kan zijn bij mij en papa dan bij de moeder (ze zegt dat ze liever bij ons wil blijven). Jongste kind is gek op mama en blijft mij aankijken met argwaan.
De verantwoordelijkheid ligt inderdaad bij mijn verloofde. Hij weet alleen zelf ok niet zo goed hoe hij ermee moet omgaan denk ik. Reageert niet op haar onzin mailtjes/ berichten/ telefoons etc. Als ze dan zichtbaar aanwezig probeert te zijn bij bepaalde dingen waar ze niks te zoeken heeft, zegt hij achteraf dat ze dat niet moet doen, maar hierop zegt zei weer dat ze zal doen waar ze zin in heeft en hem dus niet serieus neemt.
Hoe kan hij dit het beste aanpakken? Wat kan hij doen om duidelijk aan te geven dat ze moet opdonderen mbt dit soort gedoe. Normaal aangeven werkt namelijk niet.
Hoe kan hij dit het beste duidelijk maken volgens jou? Normaal vertellen werkt namelijk niet, heeft hij vaak genoeg geprobeerd.quote:
Hele verhaal gelezen en het verhaal is wel een beetje vanuit de 'ik' zijde geschreven. Je wil ons doen geloven dat de ex een tiran is en je verloofde de onschuld zelve is. Prima, maar beetje hypocriet is het wel.
Wanneer je een relatie begint met een man of vrouw met kinderen weet je altijd dat je de vervelende ex er meestal bij krijgt. Neem aan dat je die afweging al hebt gemaakt in het begin van de relatie.
Dan moet je er nu dus gewoon mee dealen;
Of je zegt niks en houd je hele leven je bek dicht over dat manipulatieve wijf.
Of je laat je vriend duidelijk maken aan haar dat ze zich nergens mee moet bemoeien en dat het enige bindmiddel nog de kids zijn. Voor de rest moet ze optyfen.
Zo moeilijk is het niet.
gewoon het gedrag wat hij niet wil hebben negeren, aan haar laten zien dat hij totaal geen interesse heeft om bij haar terug te gaan en duidelijk laten merken dat de relatie tussen jullie twee serieus is.quote:
[..]
Hoe kan hij dit het beste aanpakken? Wat kan hij doen om duidelijk aan te geven dat ze moet opdonderen mbt dit soort gedoe. Normaal aangeven werkt namelijk niet.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Mijn verloofde reageert alleen op noodzakelijke dingen en de rest negeert hij. Ze blijft het alsnog proberen, soms stopt ze er even mee, maar dan hoort ze waarschijnlijk weer leuke verhalen van de kinderen, dat ze het gezellig hebben gehad en dat kan ze denk ik niet uitstaan en begint weer.quote:
Hoe lang zijn jullie trouwens een stel en zijn zij uit elkaar?
Wij zijn nu drie jaar samen, zij vier jaar uit elkaar. Tijd dat ze dus mag opdonderen met haar liefdesverklaringen aan hem.
Hoe merk je dat als je geen idee hebt hoe het bij mama gaat? Je hebt haar nog niet eens ontmoet?quote:
k merk zelfs dat het kind meer zichzelf kan zijn bij mij en papa dan bij de moeder
Toen onze mop een mopje was,
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Je maakt je er veel te druk over.
Ook het feit dat je hier komt vragen hoe HIJ moet reageren.
Ook het feit dat je hier komt vragen hoe HIJ moet reageren.
Wie dit leest is een lezer van dit
Jij wilt het gedrag van een ander veranderen. Dat gaat niet lukken en het roept ook nog eens enorm veel negatieve gevoelens bij je op doordat je zo met haar gedrag bezig bent. Richt je op wat je wel in je eigen hand hebt, namelijk je eigen gedrag en je eigen relatie. Laat haar lekker lullen en haal je schouders op.quote:
Mijn verloofde reageert alleen op noodzakelijke dingen en de rest negeert hij. Ze blijft het alsnog proberen, soms stopt ze er even mee, maar dan hoort ze waarschijnlijk weer leuke verhalen van de kinderen, dat ze het gezellig hebben gehad en dat kan ze denk ik niet uitstaan en begint weer.
Wij zijn nu drie jaar samen, zij vier jaar uit elkaar. Tijd dat ze dus mag opdonderen met haar liefdesverklaringen aan hem.
Dat proberen we te doen, wij hebben nooit slecht gepraat over hun moeder. Zij mogen hun verhaal doen bij ons en kunnen alles uiten, terwijl hun mama blijkbaar zegt dat de kinderen hun mond moeten houden over mij en dat ik slecht ben.quote:
Het enige wat hij kan doen is zo vriendelijk mogelijk zijn, tegen ex en kinderen.
ook de jongste zal op een gegeven moment inzien dat je niet zo bent als hun moeder beweerd.
Hoe oud zijn de kinderen?
Hier een beetje hetzelfde namelijk, alleen wil ex mijn vriend niet terug, ze kan het alleen niet hebben dat mijn vriend gelukkig is zonder haar en dat de kinderen mij heel graag mogen.
Nu zijn we bijna drie jaar verder en de oudste wil bij ons wonen en de jongste begint er ook al over.
terwijl wij alleen goed praten over hun moeder en haar vriend.
Dus de ex van je vriend komt zichzelf nog wel tegen, jammer alleen dat ze haar kinderen hier voor gebruikt.
Oudste is negen jaar en jongste is vijf.
De kinderen vertellen soms verhalen over hoe het daar is. Zelf heb ik haar inderdaad niet ontmoet.quote:
[..]
Hoe merk je dat als je geen idee hebt hoe het bij mama gaat? Je hebt haar nog niet eens ontmoet?
Waarom ga je niet eens met zijn 3en praten/koffie drinken? Je bent al 3 jaar in het leven van hun kinderen en hebt haar nog nooit ontmoet, dat vind ik raar...
En ik snap trouwens ook wel dat zij jou dan ziet/zag als "gewoon een vriendin"
En ik snap trouwens ook wel dat zij jou dan ziet/zag als "gewoon een vriendin"
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Heel lastig. Hoe dan ook leiden de kinderen eronder. Als je dan op zulke momenten gaat ruzie maken, dreigen of negeren is dat en heel confronterend voor hen en kan ze misbruik maken van zijn offensief en de zaken gaan verdraaien.quote:
[..]
Het verhaal is nu natuurlijk subjectief, geschreven vanaf mijn kant. Maar de zaken en situaties die benoemd worden, zijn feiten. Ze valt ons namelijk echt lastig en wil invloed hebben op niet alleen de kinderen, maar ook op hun vader en indirect op mij.
Het contact met oudste kind is goed, ik merk zelfs dat het kind meer zichzelf kan zijn bij mij en papa dan bij de moeder (ze zegt dat ze liever bij ons wil blijven). Jongste kind is gek op mama en blijft mij aankijken met argwaan.
De verantwoordelijkheid ligt inderdaad bij mijn verloofde. Hij weet alleen zelf ok niet zo goed hoe hij ermee moet omgaan denk ik. Reageert niet op haar onzin mailtjes/ berichten/ telefoons etc. Als ze dan zichtbaar aanwezig probeert te zijn bij bepaalde dingen waar ze niks te zoeken heeft, zegt hij achteraf dat ze dat niet moet doen, maar hierop zegt zei weer dat ze zal doen waar ze zin in heeft en hem dus niet serieus neemt.
Hoe kan hij dit het beste aanpakken? Wat kan hij doen om duidelijk aan te geven dat ze moet opdonderen mbt dit soort gedoe. Normaal aangeven werkt namelijk niet.
Doet hij niks, dan gaat de relatie van jullie misschien kapot.
Het beste is dat hij probeert stil te houden als hij ergens heen gaat en het heel sociaal geaccepteerd houdt. Speel het spelletje mee:
Zeg tegen de kinderen dat ze niet tegen mama moeten zeggen dat ze ergens heen gaan anders krijgen mama en papa zo meteen ruzie, en dat willen we toch niet op zo een leuke dag? Mocht ze er alsnog achter komen gewoon assertief met woorden zijn: ik heb er geen zin in en ik wil niet dat je komt. Haar verbieden gaat moeilijk op openbare plekken dus dan kan hij beter heel kortaf doen tegen haar en bij wijze van de krant er bij pakken als ze ook rondloopt in een speeltuin oid.
Voorderest kan hij haar ook subtiel telkens afwijzen. Als ze voor de deur staat bijvoorbeeld zeggen: Nee sorry we hebben geen tijd, ben erg druk oid. Daar moet je creatief op inspelen. Wanneer ze concreet gaat benoemen dat ze weer verder wilt gaan met hem mag hij weer duidelijk zijn en zeggen dat hij het niet wilt.
Samengevat, hij kan het beter laten verwateren en heel nonchalant/ongeïnteresseerd doen in plaats van dat hij veel tegengas geeft (anders gaat ze het namelijk als een strijd zien). Assertief met woorden, ongeïnteresseerd in daden.
Op donderdag 12 augustus 2014 19:17 schreef yvonne het volgende:
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
Dit. De enige van de drie die zich als een volwassen gedraagd is de vriend van TS.quote:
Je maakt je er veel te druk over.
Ook het feit dat je hier komt vragen hoe HIJ moet reageren.
Never argue with idiots. First they will lower you to their level then beat you with experience.
Inderdaad, ze is en zal nu ook onderdeel van je leven zijn.quote:
Waarom ga je niet eens met zijn 3en praten/koffie drinken? Je bent al 3 jaar in het leven van hun kinderen en hebt haar nog nooit ontmoet, dat vind ik raar...
En ik snap trouwens ook wel dat zij jou dan ziet/zag als "gewoon een vriendin"
Toen onze mop een mopje was,
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Veel vrouwen in die situatie zou zich druk maken.quote:
[..]
Dit. De enige van de drie die zich als een volwassen gedraagd is de vriend van TS.
Op donderdag 12 augustus 2014 19:17 schreef yvonne het volgende:
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
Zo, nu al het slechtste advies van 2015quote:
[..]
Zeg tegen de kinderen dat ze niet tegen mama moeten zeggen dat ze ergens heen gaan anders krijgen mama en papa zo meteen ruzie, en dat willen we toch niet op zo een leuke dag?
Kinderen chanteren om te liegen tegen de moeder, handig man!
Gewoon zeggen dat je niet wilt dat ze ook komt, of naar een andere vestiging gaan :S)
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
daaromquote:
[..]
Inderdaad, ze is en zal nu ook onderdeel van je leven zijn.
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Dit.quote:
Waarom ga je niet eens met zijn 3en praten/koffie drinken? Je bent al 3 jaar in het leven van hun kinderen en hebt haar nog nooit ontmoet, dat vind ik raar...
En ik snap trouwens ook wel dat zij jou dan ziet/zag als "gewoon een vriendin"
En ik zou eerst maar eens echt samen gaan wonen voor je trouwt.... ik neem tenminste aan dat trouwen het doel van de verloving is
want samenwonen is toch echt heel anders dan ergens regelmatig zijn, ook als je er ook regelmatig bent als de kinderen er zijn.Als je samenwoont dan is het namelijk ook jouw huis waar de kinderen zijn, en sta je qua rechten en plichten (opvoedkundig, niet juridisch) een beetje anders dan nu als verloofde die haar eigen woonruimte nog heeft.
|
|
