Vind het knap gemaakt. En ik ga niet zeggen dat ze vrolijker moeten zijn want naar mijn idee helpt dat niks. Denk dat het tekenen zelf wel als vermaak kan dienen. Als uitlaatklep weet ik niet, dat hangt er vanaf hoe jij zelf terugkijkt op de tekeningen. Of je er dan blij van wordt dat je een vorm aan je emoties hebt kunnen geven.
Wat ik van je denk vernomen te hebben is dat je niet werkt aan je problemen en dat dit deels ook komt doordat je ze niet als erg ervaart. Dus eigenlijk kan ik me voorstellen dat je best tevreden bent omdat het je allemaal niet zoveel uitmaakt (op genoeg momenten). Toch lijk je wat hulp te vragen, althans dat is mijn idee ervan, en op momenten dat je wat down bent ga je bepaalde zaken aanhalen terwijl die eigenlijk niet relevant zijn. Zoals dit tekenen.
Ik zal een voorbeeld geven (waarvan ik vermoed dat je er wel een weerwoord op hebt maar voor mij is het een vrij duidelijk voorbeeld). Je psycholoog of psychiater gaf aan dat je doelen moest stellen. Heel topic erover dat je het nut niet inzag enzovoort. Voor de meeste anderen is het wel duidelijk dat het nut kan hebben (of dat denken ze). Je weet zelf ook wel dat zoiets eigenlijk heel dicht bij een mogelijke kern ligt, maar zoiets leg je dan uiteindelijk naast je neer (mijn aanname, ik weet niet wat je hebt gedaan met die info, het is slechts het beeld dat ik bij jou heb gekregen). En dan komen er vervolgens wel zulke semi-oplossingen als tekenen waarin je je dan wel in kan vinden als het ware maar eigenlijk ook gewoon een pleistertje is om de wond tijdelijk te laten stoppen met bloeden.
Voor mij lijkt het alsof je telkens maar er naast grijpt en bijna zelfs dit met opzet doet.
Fylax is op televisie geweest