Hoe het allemaal begon (oftewel "De originele openingspost van het eerste deel"):
quote:
Dan nu mijn verhaal:
Jongens die nog op de basisschool zitten zeggen vaak: "Meisjes zijn stom!" Dan heb je de meisjes die zeggen: "Jongens zijn stom!" Jongens spelen met Lego en meisjes spelen met poppen. Ze hebben nog geen interesse in elkaar en wanneer er een verjaardag is en de gehele familie op bezoek komt wordt wel eens door (vooral) ooms gevraagd: "Heb je nog geen vriendin?" Nee, natuurlijk niet, want "meisjes zijn stom".
Ik had vroeger ook zo'n oom die iedere keer weer vroeg of ik al een vriendin had en iedere keer vertelde ik hem dat ik geen vriendin wilde en we sloten zelfs een weddenschap af:
"Heb je nog geen vriendin?"
- "Nee, ik wil geen vriendin!"
"Ja, dat zeg je nu. Over een tijdje zul je wel van mening veranderen."
- "Nee, ik weet dat ik geen vriendin wil. Nooit. Waarom zou ik van mening veranderen?"
"Wat wil je dan? Een vriend?"
- "Nee, gewoon niets. Ik wil gewoon alleen blijven. Ik blijf mijn hele leven alleen. Ik wil geen vriendin. Nooit!"
"Dat zullen we nog wel eens zien. Wedden dat je over een tijdje met een vriendin thuiskomt?"
- "Is goed. Ik wil toch geen vriendin!"
Godverdomme, wat heb ik mijzelf aangedaan? Ik heb het gevoel alsof ik mijzelf vervloekt heb met mijn belachelijke weddenschap. Ok, ik heb de weddenschap uiteindelijk dus wel gewonnen, maar ik had de weddenschap graag 15 jaar geleden al willen verliezen. Ik ben vervloekt. Ik zal nooit een vriendin kunnen krijgen als gevolg van die idiote weddenschap.
Toen ik op 12-jarige leeftijd naar de middelbare school ging had ik nog steeds geen interesse in het hebben van een vriendin. Volgens mij was het pas een paar jaar later - in de derde of vierde klas - dat ik enigszins geïnteresseerd begon te raken in het andere geslacht. Mijn klasgenoten hadden al volop relaties en seks, maar ik begon pas net interesse te krijgen in meisjes. Het feit dat ik pas later geïnteresseerd begon te raken in het hebben van een vriendin heeft uiteraard niet meegeholpen met het vinden van een vriendin.
Er zijn echter nog veel meer problemen. Een ander probleem is namelijk dat ik een perfectionist ben. Ik had nu dus de leeftijd bereikt waarop ik klaar was voor het hebben van een vriendin, maar ze moest 100% perfect zijn. Ik had veel te hoge eisen en niemand was goed genoeg.
Een ander probleem is dat ik ontzettend verlegen ben en niet durf om iemand te zeggen wat ik voor haar voel. Ik ben te bang om mijzelf voor lul te zetten. Als ik iemand zie die aan mijn extreem hoge eisen voldoet, duurt het maanden voordat ik diegene iets vertel over mijn gevoelens voor haar. Ik probeer eerst uit te vissen of er sprake is van wederzijdse liefde en aangezien ik een perfectionist ben wacht ik af tot het ideale moment. Wachten tot zij iets zegt waar ik gepast op kan reageren om aan te geven dat ik iets voor haar voel.
Het is een tactiek die voor geen meter werkt, aangezien ze er over het algemeen al met een ander vandoor gaan nog voordat ik iets heb kunnen zeggen over mijn gevoelens. Ik ben echter te verlegen voor een meer directe aanpak.
Toen ik een jaar of 18 was was ik verliefd op iemand en ik wist dat zij niets voor mij voelde. Zij wilde bevriend met mij zijn, maar ze had geen zin in een relatie. Ik had echter besloten dat zij degene was die ik wilde, dus ik bleef maar proberen. Ik deed alles voor haar. Wanneer zij uitging en om 5.00 uur vervoer naar huis nodig had, wist ze dat ze mij gewoon uit bed kon bellen en ik een paar minuten bij de discotheek zou zijn waar zij was om haar naar huis te brengen. Ik was tot over mijn oren verliefd en het boeide mij geen zak dat ze mij 's nachts uit bed belde. Ik vond het allemaal wel goed, zolang ik maar een paar minuten met haar kon doorbrengen. Ik had mij compleet blind gestaard op haar en had totaal geen interesse in iemand anders, ook al wist ik dat zij nooit een relatie met mij wilde aangaan. Ik weet het, ontzettend stom. Helaas heeft deze onzin zelfs een aantal jaar geduurd en voor ik het wist was ik een 21-jarige maagd.
Doordat ik ondertussen al 21 was en nog nooit een relatie had gehad, nog nooit seks had gehad en zelfs nog nooit iemand gekust had werd ik nog onzekerder dan ik al was. Ik had ondertussen al ruim de leeftijd bereikt waarvan mensen verwachten dat je ervaring hebt. Wat zouden ze zeggen wanneer ze erachter zouden komen dat ik nog maagd was? Het maakte het benaderen van het vrouwelijke geslacht alleen nog maar moeilijker. Jaren gingen voorbij en er gebeurde helemaal niets.
Op jongere leeftijd was ik altijd van mening dat seks iets was dat je alleen deed met iemand waarvan je 100% zeker wist dat je er de rest van je leven mee door wilde brengen. Hoe kon iemand ooit uitgaan, seks met iemand hebben en die persoon vervolgens nooit meer zien? Zelfs het hebben van seks wanneer je net pas een relatie hebt. Hoe kun je er zeker van zijn dat dit de persoon is waar je je leven mee wilt delen? Stel dat het na een aantal maanden uitgaat en je krijgt een nieuwe partner en daar heb je ook seks mee en dan gaat het na twee jaar weer uit en dan vind je uiteindelijke de partner waar je mee gaat trouwen. Dan heb je twee overbodige sekspartners gehad. Dat hoort niet. Je hoort slechts met één iemand seks te hebben.
Een belachelijke gedachte die ik op jongere leeftijd had. Vreemd genoeg had ik in die tijd zelfs de mogelijkheid tot het hebben van seks en zelfs meer dan één keer. Ik had een vriendin (zoals "friend" in het Engels en dus niet "girlfriend") die gewoon ontzettend geil was en iedereen neukte. Op haar verjaardag kreeg ze altijd dildo's, vibrators en andere speeltjes van haar vrienden (niet van mij uiteraard) cadeau welke ze vol trots aan haar ouders, grootouders en ooms en tantes liet zien en wanneer familieleden vroegen of het niet eens tijd werd voor een serieuze relatie gaf ze maar al te graag toe dat ze het "oefenen" veel te leuk vond om zich te binden tot één persoon. Toen ik alleen met haar was en we samen op de bank zaten gaf ze duidelijke tekens dat ze zin had. Ik had makkelijk seks met haar kunnen hebben, maar deed dit niet. Ik was van mening dat ik mijzelf wilde bewaren voor het meisje van mijn dromen en dat was zij niet, want zij was een slet en ik zou nooit een relatie met iemand als haar willen. "Als ik er geen relatie mee wil, wil ik er ook geen seks mee." was mijn gedachte. Daarbij was ik ook nog eens bang onze vriendschap te verknallen. Zij had namelijk zo ontzettend veel ervaring en ik was nog maagd. Als ik al seks met haar zou hebben, zou zij mij zien als een enorme sukkel met mijn gestuntel. Ik vond dus dat het tijd was om naar huis te gaan en ben gewoon vertrokken. Volgens mij hebben we later nog één heel kort gesprek op MSN gehad (volgens mij niet meer dan vragen hoe het gaat) en dat was het. Uiteraard heb ik nu enorme spijt dat ik haar niet gewoon genaaid heb, want ze was dus enorm geil en ook nog lekker.
Ik had een vrouwelijke collega die iedere mannelijke collega al had gehad, met uitzondering van mij en een andere mannelijke collega (welke overigens ook nog maagd was en aangezien soort soort zoekt in die tijd ook mijn beste vriend). Nadat zij alle anderen behalve ons twee al had afgewerkt was ik blijkbaar de volgende op haar lijstje. Ineens wilde ze namelijk met mij naar de bioscoop, ze begon te praten over one-night stands, nodigde mij uit bij haar thuis en liet mij haar slaapkamer zien. Aangezien behalve de andere mede-maagd al mijn collega's al over haar heen waren gegaan, wilde ik onze relatie beperken tot vriendschap en niet meer dan dat. Seks met haar kwam niet ter sprake.
Op een avond was ik op weg naar haar (overigens de laatste keer dat we elkaar gezien hebben, aangezien het voor haar duidelijk was geworden dat ik geen interesse had bij haar naar binnen te gaan) toen ik langs een garagefeestje fietste. Een garage vol met dronken, feestende meiden en drie of vier geile, dronken meiden stonden aan het begin van de oprit toen ik langskwam. Ze stopten me met: "Hey, lekkere! Stop eens even. Kom lekker met ons mee naar binnen." Ik zei dat ik geen tijd had en ik fietste weer verder. Zo'n ontzettende spijt dat ik niet gewoon met ze mee ben gegaan. Wie weet wat er allemaal zou zijn gebeurd.
Vroeger was ik van mening dat ik mijzelf wilde bewaren voor het meisje van mijn dromen en zij moest 100% perfect zijn. Toen ik steeds ouder werd en nog steeds maagd was heb ik afstand genomen van die preutse gedachten. Helaas kreeg ik dat soort aanbiedingen tot seks juist in die tijd dat ik mijzelf wilde bewaren. Toen ik die preutse gedachten eenmaal had laten varen heb ik dat soort aanbiedingen helaas nooit meer gehad en om zelf op iemand af te stappen ben ik dan weer te verlegen voor.
Sowieso snap ik niet dat de directe aanpak die sommigen gebruiken blijkt te werken. Ik heb het over het gewoon op iemand afstappen en vragen of ze wilt neuken. Hoe kan dit ooit werken? Vrouwen lijken te houden van mannen met zelfvertrouwen. Dat is iets dat ik helemaal niet heb, maar dat eerdergenoemde mannen wel hebben. Uiteraard zullen ze ook vaak genoeg een negatief antwoord krijgen, maar ze blijken ook zeer regelmatig een positief antwoord te krijgen. Een vriend van mij is ook zo iemand die zich hartstikke wezenloos naait. Op de één of andere manier lukt het hem iedereen in bed te krijgen: de kapster, de buurvrouw links van hem, het buurmeisje rechts van hem, collega's, de vriendin van zijn moeder, de caissière van de winkel op de hoek. Iemand van het vrouwelijke geslacht hoeft maar bij hem in de buurt te komen of ze loopt regelrecht door naar zijn slaapkamer, lijkt het wel. Naar mijn mening is het gewoon brutaal om iemand gewoon te vragen of ze met je wilt neuken, maar helaas zijn dit soort personen stukken succesvoller dan ik ooit geweest ben en ooit zal zijn.
Mijn tactiek is ook volstrekt waardeloos. Een onzekere gozer die maandenlang wacht voordat hij eens iets laat weten van zijn gevoelens. Ik moet een goede tussenweg zien te vinden, maar dat valt niet mee. Ik ben gewoon veel te onzeker en verlegen en om het allemaal nog wat moeilijker te maken woon ik tegenwoordig niet meer in Nederland en moet ik dus iemand proberen te versieren in een taal die ik nauwelijks beheers.
Ik heb een afgrijselijke stem en werd al op ontzettend jonge leeftijd kaal (op 12- of 13-jarige leeftijd waren de inhammen al duidelijk te zien en door de jaren heen ben ik steeds meer haren verloren). Ik ben niet volledige kaal, maar heb het heel kort geschoren, zodat het zo min mogelijk opvalt. Om het nog wat erger te maken heb ik vorig jaar een ongeluk gehad waar ik drie wonden aan heb overgehouden waarvan er één (welke ook nog de minst ernstige is) zit verborgen onder mijn kleding, maar de twee meest ernstige wonden zijn ook zichtbaar wanneer ik kleren draag. Precies wat ik nodig had om mij nog onzekerder te maken.
Kan het nog erger? Ja, uiteraard. Ik had het meisje van mijn dromen namelijk gevonden en tot mijn grote verbazing bleek zij ook nog geïnteresseerd in mij te zijn. "Wat is daar zo erg aan? Dat is toch juist perfect. Dan kun je eindelijk je maagdelijkheid verliezen en ook nog aan het meisje van je dromen." Precies, dat dacht ik dus ook. Ik dacht dat ik haar eindelijk gevonden had en ik de rest van mijn leven met haar kon delen. Helaas bleek haar liefde voor mij volledig nep te zijn. Ze kwam er namelijk achter dat ik wat voor haar voelde en wist dat ik alles voor haar zou doen wanneer ik het gevoel had dat zij verliefd op mij was. Vervolgens deed zij alsof ze van mij hield, kwam met het excuus dat ze geld nodig had en vertrok met de noorderzon nog voordat ik haar überhaupt gekust had.
Dit jaar wordt ik 32 en mensen beginnen mij al te zien als een oude lul. Vrienden en vriendinnen zijn al jaren getrouwd en hebben kinderen. Een vriendin van mij heeft een 5-jarige dochter en een vriendje vroeg laatst of ik haar vader was. Ik? De leeftijd heb ik er inderdaad voor, maar ik heb mijn zaad nog nooit mogen achterlaten op de plek waar ik het hoor achter te laten. De man van deze vriendin is overigens al gestorven aan de ziekte waar tegenwoordig iedereen aan lijkt te sterven. Wanneer zal de ziekte ook bij mij ontdekt worden? Zal ik nog de mogelijkheid hebben echte liefde te voelen, mij voort te planten en een seksleven te hebben voordat ook bij mij deze verschrikkelijke ziekte wordt geconstateerd en ik een aantal maanden kan gaan doorbrengen in een ziekenhuis (waar ik de laatste tijd sowieso al veel te vaak ben geweest door mijn verwondingen) om vervolgens als maagd zijnde mijn laatste adem uit te blazen? Ik heb steeds minder hoop.
Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is word je dan ook nog bedrogen. Denk je dat er eindelijk eens iemand is die van je houdt en je eindelijk je maagdelijkheid kunt verliezen en dan ook nog aan het meisje van je dromen en dan blijkt ze je alleen maar te gebruiken voor haar eigen belang. Je voelt je als een stuk W.C.-papier. Je hebt totaal geen waarde en je wordt gewoon door iemand gebruikt en meteen weggegooid wanneer ze je niet meer nodig heeft en je zult door niemand gemist worden. Ik dacht eindelijk echte liefde gevonden te hebben, maar het was niet meer dan schijn en de werkelijkheid maakt me depressief. Ik ben een 32-jarige maagd en niemand toont ook maar enige interesse en wanneer er eindelijk iemand interesse toont is dat slechts voor haar eigen belang. Het voelen van liefde en het hebben van seks is niet voor mij weggelegd. Het vrouwelijke geslacht is niet geïnteresseerd in mij.
Dit is een topic voor lotgenoten. De stoere, succesvolle gozers waar de dames voor in de rij liggen te wachten en alleen maar aankomen met "Ga naar de hoeren." kunnen hun reacties achterwege laten. Vroeger was ik van mening dat je slechts één bedpartner hoort te hebben wanneer je sterft. Dit is echter al jaren niet meer van toepassing en ik heb er dan ook totaal geen moeite meer mee te betalen voor seks. Ik ben echter niet iemand die op De Wallen ergens naar binnen zal lopen. Hoeveel klanten heeft zo'n hoer per dag? Hoeveel mannen heeft ze al gehad in al die jaren dat ze dat werk doet? Ik moet er niet aan denken om seks te hebben met zoiets. Daarbij lijken dit ook nog allemaal ontzettend ranzige wijven te zijn. Hoe kunnen ze zo ontzettend veel klanten hebben? Ik zou er nog niet voor niets overheen willen en dan ben ik ook nog een maagd die seksueel gefrustreerd is.
Zoals ik zei heb ik echter geen problemen met betaalde seks, maar ik zou dan gaan voor een leuk, jong, blond meisje dat geld nodig heeft voor haar studie of iets dergelijks. Iemand die je niet meteen met de benen uit elkaar gaat wanneer je je geld neerkwakt en je er meteen uitgooit wanneer de tijd om is, maar iemand die de tijd voor je neemt en waar je ook nog een serieus gesprek mee kunt voeren. Waarom neem ik dan geen contact op met zo iemand? Ik zei al dat ik niet meer in Nederland woon en waar ik woon is het vragen of aanbieden van geld of een beloning voor seks niet toegestaan. De enige mogelijkheid is dus om te proberen snel iemand te vinden en een afspraak te regelen wanneer ik weet wanneer ik weer eens in Nederland ben. Het heeft uiteraard geen nut een reactie te sturen dat ik wel wil afspreken, maar ik weet nog niet wanneer. Wanneer ik weet wanneer weer eens in Nederland ben, moet ik dus snel wat proberen te regelen via een Nederlandse datingwebsite, maar voor ik het weet heb ik Nederland alweer verlaten en kan ik weer een paar jaar wachten. Het zit niet mee. Ik heb mijzelf vervloekt toen ik de weddenschap met mijn oom afsloot. Het ontvangen van echte liefde en het hebben van seks is niet aan mij besteed. Ik ben het zelf schuld. Had ik maar niet moeten zeggen: "Ik wil geen vriendin! Nooit!"