Is iig afleiding.. 
quote:Misschien komen ze niet over als voor de hand liggend maar dat neemt niet weg dat het voor jou misschien wel de "echte" redenen zijn. Er is namelijk altijd een reden (of meerdere redenen) en onlogisch.....och als je het leven heel nauwkeurig zou gaan analyseren dan zijn maar weinig zaken echt "logisch" en misschien is dat wel het probleem; zoeken we de antwoorden soms teveel in wat als normaal beschouwd wordt.
Op vrijdag 1 november 2002 14:31 schreef ED2 het volgende:[..]
Ik heb wel antwoorden, maar die redenen zijn eigenlijk zo onlogisch dat die niet kunnen kloppen. Ik schijn wel redelijk te kunnen analyseren, maar een echte reden.. nee.
quote:Of misschien dat ik van mezelf en/of van anderen het geen goede reden mag vinden.
Op vrijdag 1 november 2002 16:06 schreef thoth het volgende:
Misschien komen ze niet over als voor de hand liggend maar dat neemt niet weg dat het voor jou misschien wel de "echte" redenen zijn. Er is namelijk altijd een reden (of meerdere redenen) en onlogisch.....
En alle beste intenties ten spijt; je hebt er niets aan bovendien loop je het risico dat je op zoek gaat naar maatschappelijk correcte redenen zoals een trauma (die scoren heel hoog en zijn inmiddels aardig geaccepteerd) of een relatie die de mist in is gegaan (ook een goeie maar mag niet te lang als reden aangedragen worden).
Het mes snijdt aan twee kanten. Jij kan eigenlijk niet goed begrijpen hoe de rest van de wereld zo tevreden kan zijn en de rest kan niet begrijpen waarom jij zomaar een partijtje ontevreden zit te zijn. Daar valt dus weinig eer te behalen.
Wat rest is het lef hebben jezelf eerlijk onder ogen te komen en uit te zoeken wat jou dwars zit en dan ongeacht wat die reden dan ook is, voor jou is ie belangrijk en terecht, wat "anderen" daarvan vinden is onbelangrijk.
Klinkt makkelijk maar is eigenlijk verdomde moeilijk; dat even als opstekertje 
quote:Door niet voor elke issue een heel nieuw topic te starten en er een groot probleem van te maken en door me pc ff de boel te laten en is de frisse buitenlucht in te ademen zonder me druk te maken over al die mini problemen op FoK.
Op donderdag 31 oktober 2002 22:02 schreef Wolkje het volgende:
Mijn vraag: hoe gaan jullie daar mee om?
... *adem*
quote:Ik heb even wat weggehaald wat ik nogal kort door de bocht vond maar ik moet zeggen dat ik me afvraag waarom je voor alles een nieuw topic opent wolkje?
Op vrijdag 1 november 2002 18:40 schreef DeWaarheid het volgende:[..]
Door niet voor elke issue een heel nieuw topic te starten
Is dat serieus echt nodig???
Ik snap heel goed dat je graag wilt praten en dat is ook heel goed alleen door de veelvoud aan topics kan je de indruk wekken alleen maar op aandacht uit te zijn en dat soort dingen.
Ik bedoel het niet verkeerd , geloof me, maar ik vraag me af of zoveel topics helpen?
Waarom niet 1 centraal Wolkje topic waarin je dagelijks praat over wat je voelt etc?
Het is maar een suggestie.
quote:We zijn niet allemaal DE, maar dat schijn je nog steeds niet te begrijpen
Op vrijdag 1 november 2002 21:50 schreef DarkElf het volgende:
Het is maar een suggestie.
quote:waarom voel jij je nu weer aangesproken door iets wat ik tegen iemand anders zeg?
Op zaterdag 2 november 2002 11:34 schreef ED2 het volgende:[..]
We zijn niet allemaal DE, maar dat schijn je nog steeds niet te begrijpen
quote:Oh, sorry.. dat ik niet gereageerd heb, het spijt me..
Op maandag 4 november 2002 16:28 schreef DarkElf het volgende:
<kickje wegens suggestie>
Ja, je hebt vast gelijk.. je bedoelt, als in Projectie van mijn verdriet.. ..
Wolkje
[Dit bericht is gewijzigd door Brad op 05-11-2002 18:20]
[Dit bericht is gewijzigd door Brad op 05-11-2002 18:21]
quote:Damn! Dit komt me té bekend voor... Ik heb precies hetzelfde... En het is verschrikkelijk vervelend. Het sloopt
Op donderdag 31 oktober 2002 22:40 schreef Christine het volgende:[..]
Inderdaad is een stabiele omgeving ook heel belangrijk. Ik heb hierin voor mezelf een zwak punt ontdekt: ik kan niet tegen onzekerheid. Nu ik dat weet, kan ik daarmee aan de slag.
Et au soir que vous n'irez peut-être pas jusqu'au matin.
quote:Inderdaad, maar als je weet dat onzekerheid je zwakke punt is, dan kun je daar rekening mee houden. De meeste mensen in mijn omgeving weten dat van mij dan ook, en daardoor wordt het voor mij iets gemakkelijker.
Op woensdag 6 november 2002 22:23 schreef gathering_storm het volgende:[..]
Damn! Dit komt me té bekend voor... Ik heb precies hetzelfde... En het is verschrikkelijk vervelend. Het sloopt
[offtopic]Leuke sig heb je trouwens - da's een stoer nummer [/offtopic]
[offtopic]Dank je wel, ik moet zeggen dat ik K3 op z'n tijd ook wel kan waarderen [offtopic]
Et au soir que vous n'irez peut-être pas jusqu'au matin.
Kheb zelf ook aan AD gedacht, maar ik zie bij twee vriendinnen van me dat de bijwerkingen best ingrijpend zijn, dus dat wil ik liever niet zolang het niet echt moet. Bovendien zie ik niet echt iets in een medicijn dat niet het probleem, maar de gevolgen oplost.
Maar ja, hoe ga ik ermee om... Het lastige is (tenminste bij mij) dat zo'n schommeling totaal onverwacht komt. Het overvalt me, ik voel het niet aankomen, dus kan ik er ook niet van tevoren rekening mee houden. De goede kant, de uitschieters naar boven, zijn eigenlijk voornamelijk buien dat ik supervrolijk ben, veel de slappe lach heb, overactief en druk ben... Kheb m'n ouders of m'n vriend de oren van het hoofd op zo'n moment. Ik kan me voorstellen dat ik dan best irritant ben. Maar als ze me tegen willen houden kan het weer opeens omslaan in een slechte bui.
De slechte kant, dat kan vanalles zijn. Soms zijn het huilbuien, dat valt dan nog mee. Gewoon ff lekker uithuilen bij m'n vriend en dan is het weer goed. Maar soms zijn het ook ergere buien.
Er zijn momenten dat ik helemaal wiebelend in bed lig, diep onder de dekens, totaal afgesloten van de buitenwereld... Op zo'n moment wil ik geen contact met anderen, alleen m'n vriend moet me dan vasthouden, maar hij kan me er niet uit halen, want als ie dat probeert word ik kwaad op hem... Tenminste, dat is wat ik er achteraf van begrijp. Ben dan net een klein kind, heel raar...
Of het zijn gewoon agressieve buien. Enorme kwaadheid in me, en die moet er gewoon uit, en de eerste die iets doet dat me niet zint, krijgt het over zich heen...
Allebei die dingen doe ik niet bewust... Het lijkt alsof ik mezelf dan niet ben, alsof ik mezelf wel van een afstandje zo zie doen, maar niet de macht heb om het te stoppen. Voordat zo'n bui begint voel ik het niet aankomen, dus kan ik het ook niet tegenhouden. En als het eenmaal begonnen is, is het heel moeilijk om er nog uit te komen, want het wordt steeds erger. Meestal kom ik er pas uit als ik helemaal uitgeput ben van het huilen, wiebelen of schreeuwen. Vreselijk vermoeiend dus.
Een manier om ermee om te gaan is er voor mij eigenlijk niet. Ik heb geen idee waar die buien door komen, dus ik zou ook niet weten welke situaties ik bijvoorbeeld zou moeten vermijden. Daar probeer ik nu een beetje achter te komen met m'n psychologe. Het enige dat ik op dit moment kan doen is proberen om toch bij m'n verstand te blijven als het net begint, zodat ik weg kan gaan om m'n omgeving een beetje te beschermen. Want ik wil absoluut niet dat zij er onder lijden. Maar dat lukt ook niet altijd, want als je eenmaal kwaad bent ofzo, dan loop je niet meer zo makkelijk rustig weg.
Meerdere mensen (m'n psychologe dan weer niet, maar wel kennissen/vrienden) hebben me gevraagd waarom ik geen antidepressiva neem. Een vriend die psychologie studeert, zei dat AD wel zouden helpen om die buien minder erg te maken. Ik hoop dat het niet nodig zal zijn, want ik wil ze echt niet. Ik red me ook wel zonder die dingen, als ik alleen mezelf ermee pijn zou doen, zou het me niet uitmaken. Maar als het nog erger wordt, en als m'n familie en vooral m'n vriend er nog meer onder gaan lijden, zou het misschien toch beter zijn om medicijnen te gaan slikken die die uitschieters naar beneden een beetje tegenhouden, voor hun bestwil... Ik weet het niet...
|
|
