Het begon allemaal een kleine maand geleden, op een regenachtige donderdagavond zat ik op mijn zolderkamer een beetje voor me uit te staren. Mijn vrienden waren allemaal stappen, maar ik kon niet mee omdat ik moest leren voor mijn tentamens. Omdat ik daar helemaal geen zin in had, besloot ik mijn kleine tv'tje maar aan te zetten. Een of ander gezapig SBS6 programma verscheen op het beeldscherm. Onderin beeld zag ik een teletekstadvertentie staan van ene Inge. Ik besloot de pagina op te zoeken en Inge bleek een 21-jarige gewillige uit het zuid-westen des lands te zijn.
"Waarom zou je in hemelsnaam naar zo'n teletekstpagina gaan?" Hoor ik u denken. Nou, het zit zo. Ik heb al in geen tijden geen meid meer gehad. Je kent het wel, drukte, stress, tentamens, weinig tijd/zin voor uitgaan en dus geen gewillige dames die zin hebben in een potje after-tentamen seks.
Ik besloot het telefoonnummer dat op de teletekstpagina staat dan toch maar een sms'je te sturen. Ik stelde mezelf voor als het orakel dat ik ben. Jong, atletisch, lang en een verzorgd baardje. Zij stelde zich voor als Inge, 21 jaar. Ze had bruin haar, groene ogen en een slank postuur bij een lengte van ongeveer 1,70m. In mijn fantasie zag ik haar al helemaal voor me. Dit móest wel een heerlijk wijf zijn.
Na een aantal dagen flink over en weer gesms't te hebben, besloot ik het er maar op te wagen. Wat me overigens wel opviel was dat al haar sms'jes behoorlijk kort waren. Maar omdat ik nou eenmaal ook zo m'n behoeftes heb besloot ik toch maar een date te regelen. Dat ging nog verdomde lastig, ze wimpelde het dagenlang elke keer af. Tot op een zondagavond de toeval, ze instemde met mijn voorstel om af te spreken op Rotterdam Centraal. Maandagavond om 19:30 op Rotterdam Centraal, zo spraken we af. Omdat ze nogal bang was om gezien te worden door bekenden eiste ze dat we afspraken op het openbaar toilet.
Zo gezegd, zo gedaan. Maandagavond rond 17.30 vertrok ik uit huis en om 19.15 arriveerde ik op Rotterdam Centraal. Van Inge had ik sinds de avond ervoor niets meer gehoord, maar ik ging er maar vanuit dat het goed was. Volgens afspraak sloot ik mezelf op in het vrouwentoilet en Inge zou drie keer op de deur kloppen om te laten weten dat zij het was.
De tijd verstreek, de minuten tikten weg. Al snel was het ruim 19.30 geweest en was er nog altijd geen enkel spoor van de teletekstdame. Ze zou me toch niet laten zitten? Nah. Daar geloofde ik niet in.
Naarmate de tijd verder verstreek begon ik me toch wat onzeker te voelen. Zou ze wel echt komen? Het was inmiddels al ruim een uur later dan het tijdstip dat we hadden afgesproken.
Na dik een uur besloot ik haar toch maar eens te sms'en waar ze bleef.
Wat ik daarop terugkreeg, maakte me razend. "Hoi lieverd, ik moest ineens naar het ziekenhuis met mijn broertje. Sorry. X" Ik was woedend. Waarom liet ze me dit niet eerder weten? Nu zat ik dik een uur opgesloten op een stinkend vrouwentoilet met de nodige volgelopen maandverbanden op de vloer.
Vol woede en schaamte droop ik maar gauw af naar huis. Inge sms'te ik niet meer, daar was ik klaar mee.
Een paar dagen later kreeg ik zowat een hartverzakking toen mijn telefoonrekening op de mat viel. ¤570,-
Ik heb meteen het nummer gegoogled, en wat bleek? Het nummer koste dus gewoon ¤1 euro per sms'je

Nu zit ik dus met een volle zak, een dure rekening en een gevoel van eenzaamheid