Het peutertopic (2-4 jaar) deel 152

Hier is het ook even wat minder. De gastouder klaagde al dat de oren zoek zijn...

Ze worden schoolrijp ik merk het ook aan Ean.

Wat een lieve foto f_r !

A. speelt ook anders. Hij gaat nu zelf boekjes lezen/voorlezen, ipv dat de trein gewoon rondjes rijdt op het spoor komen er hele verhalen bij kijken, en hij bedenkt zelf liedjes...

Met de duplo wordt ook vanalles gebouwd, het gaat echt weer hard ineens...

quote:

Op vrijdag 21 november 2014 16:40 schreef Aventura het volgende:
Ventje is nu 3 jaar en 4 maanden en is is opeens geen land meer met hem te bezeilen. Huilen om het minste of geringste, idem met boos worden. Bijna niets eten op een dag en enorm de grenzen opzoeken. Aan- en uitkleden, naar bed brengen, alles gaat even moeizaam. Het lijkt wel een ander kind. Herkenbaar?

oh ja, hier vooral overduidelijk nephuilen, omdat iets niet lukt of hij zijn zin niet krijgt, eten was hier een periode ook heel weinig, nu gaat het weer ietsje beter, en bij het aan en uitkleden niet meewerken is bijna standaard, dan gaat hij zich verstoppen, of steeds weer weglopen en natuurlijk precies dan wanneer je haast hebt, of bij het tandenpoetsen net het hoofd zo draaien dat je niet makkelijk bij kunt,

met aan en uitkleden heb ik hem verteld dat hij dat het liefst zelfs moet kunnen, wanneer hij naar de basisschool wil, ik leg nu alles op tijd klaar en laat hem een beetje aanklooien, heb hem gezegd waarop hij moet letten en een paar trucjes laten zien....nu ja soms heeft hij dan na 5 minuten zijn onderbroek en de sokken aan en is met zijn armen verstrikt in het hemdje....

ik probeer duidelijk en consequent te zijn en hoop dat zich dat op gegeven moment ook uitbetaald

maar misschien is niet alleen de leeftijd, maar ook het Sinterklaasgedoe van invloed?

Pfff hier ook even een kindje wat de kluts kwijt is (denk ik).

Ze is woensdagochtend met haar vader naar monkeytown geweest. Bij terugkomst viel ze op schoot bij me in slaap Achteraf bleek waarom. Want na een uur slapen in haar bed (wat ze dus nooit meer doet, omdat ze dat niet meer wil) zat ze ziek op de bank en heeft een paar keer overgegeven.
De volgende dag weer oké, maar einde van de dag huilde ze steeds omdat ze hoofdpijn had. Ze wilde ook gelijk naar bed en niet meer in bad. Wat ze heerlijk vindt.
Gisteravond weer, maar toen moest ze van mij wel in bad (gaat zo stinken anders hè ) en heeft ze uiteindelijk de nacht bij mij geslapen.

Vanmorgen heerlijk gespeeld thuis en rond 14.00 even naar het lokale winkelcentrum voor een boodschap en ik wist dat er een sinterklaasfeest was. Bewust niks gezegd want dan kan ze zich al een dag van tevoren druk gaan maken.
Ze was nieuwsgierig toen ze de geluiden hoorde, maar eenmaal daar was het brullen. Ze vond het doodeng! dikke tranen en in mijn hand knijpen en haar hoofd wegdraaien.

Terwijl er achter haar haar zusje zat te stuiteren 'piet! Piet! Sintklaas!'
Eenmaal in de winkel nog even erover gehad en toen zei ze dat ze bang was dat zwarte piet haar op zou eten
Uitgelegd dat zwarte piet ook een mens is en dat die elkaar toch niet opeten? Maar ik vraag me af of ze er iets mee kon.

Ik baal daar dan zo van hè. Om me heen zie ik allemaal enthousiaste kinderen die staan te dansen en te zingen en mijn gup duikt in elkaar en gaat huilen. Ze raakt er compleet van van slag.
Als een piet tegen haar ging praten ging ze gewoon stoïcijns de andere kant op kijken. En ook nergens op reageren, ook niet op mij.

Het is een heel bijdehand kind, maar wat dit soort dingen betreft (en ook minder groot), zou ik het toch fijn vinden als ze onbezorgd kan genieten.

Ik heb al eerder hoogsensitiviteit vermoed, en dit versterkt het alleen maar

Iedere dag in bad?
No way hier. Hooguit 2 keer per week. En maximaal 1 keer per week haren wassen.
Haha!
En bang voor Sinterklaas/zwarte piet: ja, dat kan ik me van mijzelf nog heel goed herinneren. En ik ben niet hoog sensitief oid. Mijn dochter van drie heeft dat ook. In mijn ogen een goed ontwikkelde gave om te kunnen fantaseren.

quote:

Op zaterdag 22 november 2014 23:47 schreef agter het volgende:
Iedere dag in bad?
No way hier. Hooguit 2 keer per week. En maximaal 1 keer per week haren wassen.
Haha!

Hier om de dag om soms 2 dagen niet.
Maar bijna altijd om de dag. Haren wassen idd ook 1x per week.

quote:

Op zaterdag 22 november 2014 17:11 schreef laiveneertiekje het volgende:
A. speelt ook anders. Hij gaat nu zelf boekjes lezen/voorlezen, ipv dat de trein gewoon rondjes rijdt op het spoor komen er hele verhalen bij kijken, en hij bedenkt zelf liedjes...

Met de duplo wordt ook vanalles gebouwd, het gaat echt weer hard ineens...

Luc doet dat ook. Vooral de verhalen, liedjes & boekje voorlezen. Hij verzint de grappigste dingen

Ik ben vandaag bij mijn ouders en ik zat samen met mijn moeder en Luc in de auto en hij heeft 15 min lang allemaal zelf verzonnen liedjes (op bestaande melodieën) zitten zingen

Luc is ook gevoelig voor veel dingen. Mij heeft het boek temperamentvolle kinderen heel erg geholpen. Ik zou uit mezelf kinderen niet zo opvoeden (mede door mijn eigen opvoeding) maar het boek was pijnlijk herkenbaar en ik heb echt zitten huilen bij sommige stukken omdat ik mijzelf er zo in herkende (en hoe mijn ouders daar "verkeerd" mee omgingen) Maar ik pas nu sommige tips bij Luc ook toe en het gaat zoveel beter. En door het boek begrijp ik Luc ook veel beter. (En mijzelf )

Bedankt voor alle felicitaties

quote:

Op zaterdag 22 november 2014 23:38 schreef danic het volgende:

Ik baal daar dan zo van hè. Om me heen zie ik allemaal enthousiaste kinderen die staan te dansen en te zingen en mijn gup duikt in elkaar en gaat huilen. Ze raakt er compleet van van slag.
Als een piet tegen haar ging praten ging ze gewoon stoïcijns de andere kant op kijken. En ook nergens op reageren, ook niet op mij.

Ha hier nog zo één
Huilen doet hij nog niet, maar hij draait gewoon zijn hoofd om en zegt niets meer of als we zwarte piet tegenkomen als hij op zijn loopfiets zit dan gaat hij er gewoon vandoor

Laatst zijn we wel in het "pietenhuis" geweest hier in de stad. Heel leuk heel het gemeentehuis is ingericht als Piet en Sinterklaashuis.
Dit had ik vantevoren wel gezegd dat we daar naartoe gingen. Het was eigenlijk best wel zielig.
Rayen steeds zielig zeggen, terwijl we op de fiets daarnaartoe gingen, Mama, rij maar door ik vind het niet leuk.
Eenmaal binnen duurde het nog effe voordat hij "ontdooit" was, maar daarna ging het goed.
Heeft hij in de "keuken" van de pieten ook nog pepernoten gebakken (net alsof dan)
Hij heeft altijd even tijd nodig om te "ontdooien" noem ik het maar.

Misschien heeft ze meer tijd nodig om ook te "ontdooien". Maar ik kan me je gevoel van "balen" wel voorstellen.
Heb ik ook altijd als rayen helemaal in me duikt en zijn armen voor zijn ogen slaat. Dan denk ik toe nou
Maar ja het is niet anders.

Danic, niet gelijk panieken hoor. Ik zie het best wel vaker gebeuren dan een kind rond de 2/3 jaar wat meer teruggetrokken en gevoeliger wordt, soms best wel extreem ook. Mijn oudste, een neefje, en meer. Andere peuters gaan juist helemaal los. Ze ontwikkelen zich verder, en op die leeftijd is de wereld steeds groter. Sommigen kunnen dat niet zo snel aan, en slaan even dicht. Chris werd vanaf 3,5 opeens weer beter, en nu bij 7 jaar is hij nog steeds rustig. Maar als ik hem vergelijk met zijn klasgenootjes is dat wel normaal qua karakter.

quote:

Op zondag 23 november 2014 00:30 schreef Skoap het volgende:

[..]

Luc doet dat ook. Vooral de verhalen, liedjes & boekje voorlezen. Hij verzint de grappigste dingen

Ik ben vandaag bij mijn ouders en ik zat samen met mijn moeder en Luc in de auto en hij heeft 15 min lang allemaal zelf verzonnen liedjes (op bestaande melodieën) zitten zingen

Luc is ook gevoelig voor veel dingen. Mij heeft het boek temperamentvolle kinderen heel erg geholpen. Ik zou uit mezelf kinderen niet zo opvoeden (mede door mijn eigen opvoeding) maar het boek was pijnlijk herkenbaar en ik heb echt zitten huilen bij sommige stukken omdat ik mijzelf er zo in herkende (en hoe mijn ouders daar "verkeerd" mee omgingen) Maar ik pas nu sommige tips bij Luc ook toe en het gaat zoveel beter. En door het boek begrijp ik Luc ook veel beter. (En mijzelf )

Bedoel je het boek van Eva Bronsveld? Ik heb haar blog gelezen en ik viel echt achterover van verbazing want het was echt woord voor woord mijn kind wat ze beschreef. (hier staat een algemeen stukje en dan heeft ze nog wat blogs waarin ze de karaktereigenschappen wat dieper uitwerkt). Het heeft mij ook enorm geholpen om aan de ene dat hyperactieve, stuiterige en onhoudbaar nieuwsgierige en aan de andere kant het voorzichtige, terughoudende en angstige van M te kunnen snappen. Het voelde voor mij heel tegenstrijdig maar ik snap nu beter hoe dat samen gaat. En ik herken mezelf er ook erg in Met het boek ben ik nog bezig maar dat vind ik ook fijn.

Danic, ik herken je teleurstelling. Je gunt je kind onbezorgheid en dat lukt niet. Ik probeer altijd ervoor te waken om die teleurstelling te veel te laten zien, want juist zo'n opmerkzaam en gevoelig kind pikt dat weer op en de kans is groot dat ze zich dan schuldig gaan voelen. En dat wil ik niet, mijn kind is goed zoals hij is, óók als dat anders is dan ik me had voorgesteld. Ik denk dat de peuterleeftijd sowieso een leeftijd is vol angsten, en dat veel dingen ook weer makkelijker gaan als ze ouder worden. Wat hier goed werkt is ook op mijn eigen stemming en gemoedstoestand letten. Als ik ontspannen naar uitstapjes ga, dan pikt M dát op en dan komt hij vanzelf los en geniet hij meer. Maar het blijft soms een moeilijk balans tussen wat we wel en niet doen en of ik hem wel of niet een drempeltje over moet helpen.

Wij gaan woensdag bijvoorbeeld naar Sinterklaas op het werk van mij lief. M vindt sinterklaas leuk en niet eng, maar ik ben er nu al wel mee bezig hoe we dat aanpakken. Rustige ochtend ervan maken, hem voorbereiden op wat we gaan doen enzo. Er heeft vorige week al een lieve collega bij ons gegeten, zodat M straks nog een vertrouwd gezicht heeft (dat was het idee van mijn lief trouwens, ik vond het zo tof ze zo meedenkt ) Maar ik hou er wel rekening mee dat hij er geen bal aan vindt. Is ook niet erg trouwens, dan gaat het vast volgend jaar beter,

@clubsoda: inderdaad! Dat boek.

Bedankt voor jullie reacties. 'Balen' is misschien ook niet het goede woord. Het is niet zo dat ze van mij 'moet' genieten. Maar ik zou haar inderdaad zo graag een beetje onbezorgder willen maken.

Zoals Clubsoda M omschrijft, dat is in een notendop exact Eva. Stuiteren en heel nieuwsgierig, maar aan de andere kant heel onzeker en angstig.
Ze heeft een hele goede fantasie ontwikkeling. Dat heb ik al met meer dingen gemerkt. Ze kan zich ook heel erg goed inleven. Ze heeft al met meerdere tekenfilms zitten mee-huilen omdat ze het zo zielig vond (dat knorretje kwijt was, dat pim en pom verdwaalden in het bos).
Veel familie en vrienden zeggen ook dat ze nooit baby is geweest. Ze ontwikkelde zich motorisch zo bizar snel. En je merkte dat dat koppie erin meeging. Ze lijkt echt een oude ziel te hebben (zo zeg je dat toch?)

Gisteren als ze dan op afstand de muziek en de feestelijke hoort, dan is ze heel enthousiast en zei ze zelfs dat ik moest doorlopen 'want ze was nieuwsgierig'. Maar eenmaal aan de rand van het feestgedruis, slaat ze helemaal dicht.
Ik moest me echt inhouden om niet met haar mee te huilen.
En ook dat heb ik al wel eens stilletjes gedaan. Terwijl ze op schoot zat en heel haar klas met ouders liedjes aan het zingen was zat ik stilletjes tranen weg te vegen en wel mee te zingen, terwijl zij moest huilen. Dan probeer ik haar op haar gemak te stellen door mee te zingen en 'gewoon' te doen. Maar het lijkt niks te helpen.

Als ik er aan denk ga ik dat boek eens opzoeken in de bieb.

Gister Sinterklaas gevierd op het werk van mijn man. M vindt het heel spannend, maar wel leuk spannend. Hij is meer een observeerder die alles van een afstandje bekijkt en wel mee wil doen maar het niet altijd durft. Soms gaat het te druk en te ruw (springen en zo) en dan blijft hij liever op een afstandje. Maar Sinterklaas een handje geven dat was geen probleem. Hij snapte alleen de microfoon niet helemaal die sinterklaas voor hem hield om iets te zeggen. Dus hij gaf er maar een kusje op.

Overigens herken is]k het lichtelijke gevoel van teleurstelling wel. Ik vind het bij M ook vaak erg sneu om te zien dat hij wel wil maar niet goed durft. Als hij liever aan de kant zit om toe te kijken dan is dan natuurlijk geen probleem maar het lijkt er zo op dat hij vaak wel mee wil doen maar nog een beetje de sociale vaardigheden en het lef mist om daar wat mee te doen.

Naar dat boek ga ik ook eens zoeken.

Hier gisteren Sinterklaasviering van vriends werk gehad in Toverland. Ean kon 's morgens niet wachten om naar Sinterklaas te gaan maar eenmaal daar durfde ze niks. Zwarte piet was wegkruipen en ze durfde niet bij Sint in de buurt te komen. Zo sneu omdat ik zie dat ze wel graag wilt. Ze wees heel enthousiast naar de boomstammen en ik ben met haar in de rij gaan staan. Eenmaal boven wilde ze niet meer maar ik heb toch doorgezet. Wel een huilende Ean die de rest van de dag gezegd heeft dat ze nat geworden was.

Het cadeau moest bij opa en oma blijven maar vandaag is ze wel als Pietje verkleed.

Volgende week komt de Sint bij de familie van vriend ik verwacht een Ean die niks zegt en ik gok zelfs dat ze gaat huilen en ook ik huil dan een beetje mee.

Ik begrijp jullie heel goed Danic, Kyara en f_r jullie willen gewoon het beste voor je kind. Net als elke ouder en daar hoort vreugde en levenslust bij en dat zien jullie duidelijk niet in de omschreven situaties.

Wij waren gisteren in de efteling voor de eerste keer voor ons allemaal. Het was superleuk. As zondag weer sinterklaasviering op mijn werk. Voor de zekerheid heb ik maar ingevuld, dat ze sint en piet eng vinden (je weet maar nooit). Maar tot nu toe lukte het iig wel aardig als wij erbij bleven.

Wij hadden ean uitgelegd dat ze naar het Sinterklaasjournaal mocht kijken als de grote wijzer op boven stond op de 12 en de kleine wijzer op de 6.

Dat duurde wel erg lang volgens haar komt ze met de klok aan en houdt hem op zijn kop kijk hij staat bijna bovenaan op de 6. Wel slim gevonden van d'r

En ik ben weer zo blij dat ean en sac zo als wij nu weten gezond zijn. Had vandaag en gisteren een klas met kinderen tussen de 12 en 18 waarvan vele niet konden praten ed. Dan word je wel even wakker geschud.

DL vindt de hele sint gebeuren niet zo boeiend..vandaag op het werk was het te druk voor dr..ze vond de pieten eng en de sint "een beetje saai" ze vonden het veel leuker bij mij aan mijn bureau te zitten kleuren
Eenmaal toen de cadeautjes werden uitgedeeld werd ze enthousiast Ik had gevraagd of ze de schoen wou zetten maar ze had er niet zo veel interesse in.

Een van m'n laatste posts hier: Soneal is ook een kind dat zich ergens thuis moet voelen voor hij enthousiast gaat doen.
Wat ons in vreemde en drukke situaties wel helpt is zorgen dat we er vroeg zijn, als het nog rustig is, dan lijkt hij de omgeving meer als "eigen" te zien en zijn degenen die na hem binnenkomen de "nieuwelingen".
Of het is omdat het dan overzichtelijker voor hem is (hij hoeft de meute niet te scannen, ze druppelen immers een voor een binnen), of omdat hij zich dan koning van zijn territorium voelt weet ik niet, maar het helpt bij onze kat uit de boom kijker wel heel goed.
Maar het blijft een kat uit de boom kijker natuurlijk, aard van t beestje.

danic, ik heb dat ook vaak gedacht bij Mex, hij vond ook nooit dat soort dingen leuk...en zijn zusje geniet volop van feesten,zingen,dansen enz.
Maar Mex vindt andere dingen gewoon heel leuk, als ik goed oplet zie ik hem daar ook intens van genieten. Zoals logeren bij opa en oma, bouwen met duplo of met grote jongens spelen.
En dan ineens ziet hij een breakdancevoorstelling en vindt hij dat geweldig
Komt echt goed!

Die van mij kan heel stil enorm genieten. Maar je moet haar ( als vreemden dus) niet willen aanraken of zomaar op schoot nemen. Lekker kijken, luisteren, dansen.......................... op afstand. Ook als het mega druk is !

[ Bericht 26% gewijzigd door kleinzusje op 27-11-2014 21:49:01 ]

haha KZ dat is met mijn jongste ook
Echt hoe vaak ik niet tegen mensen zeg "laat haar maar" om moe van te worden. Laat haar toch lekker staan en op haar eigen gekozen afstand toekijken. Waar komt toch dat idee vandaan dat het pas leuk is als je vóóraan staat. Dat het pas leuk is als je bij sinterklaas op schoot zit of piet een handje geeft (ik noem maar wat). Ieder geniet op zn eigen manier van dingen, en voor sommige mensen zijn bepaalde dingen gewoon écht niet leuk. Geef je kind ook die ruimte om iets gewoon echt niet leuk te vinden.

Disclaimer... dit is absoluut niet bedoeld als kritiek! ik snap heel goed wat je bedoeld danic; het is meer bedoeld als iets wat me opvalt dat er door sommige mensen heel veel druk op bepaalde dingen gelegd wordt terwijl het kind er geen behoefte aan lijkt te hebben. Lekker zo laten denk ik dan.

Verder, Danic, ik kan zelf niet zoveel met dat soort termen of concepten als hoog-sensitief of weet ik het, maar das ieder voor zich. Het 'gevaar' ervan is dat je veel meer daar aan op gaat hangen dan eigenlijk nodig of terecht is. Ik merk het bij E. ook met haar coeliakie. Als ze eens buikpijn heeft of moe is of slecht slaapt of weet ik het, dan denk ik gelijk shit, wáár is het fout gegaan? Wanneer heeft ze iets verkeerds binnen gekregen, wát heb ik verkeerd gedaan. In detail je dag nalopen om dat allemaal na te gaan. En dan valt het kwartje weer, het kán, het hoeft niet daaraan te liggen. Alle kinderen hebben wel eens buikpijn of zijn moe, not to mention slapen slecht.
Ik zou met zo'n theorie doen waar je je prettig bij voelt, als het je helpt om je kind beter te snappen dan, grijp het vooral aan om er meer over te lezen. Als je zelf heel extravert bent en je kind heel introvert of andersom dan kan het best een grote brug zijn die je over moet. Als je behoefte hebt aan tips om met bepaalde situaties om te gaan dan is zo'n theorie/boek erg fijn en handig. Maar bedenk voor jezelf ook steeds hoeveel van Eva hoog-sensitief is en hoeveel gewoon peuter/kind; en daarbij, bedenk ook waar jij/je omgeving in mee kunt veren, maar ook waarin zij moet leren mee te veren. Als ze gevoelig is voor prikkels, dan niet alleen maar hoe jij die prikkels kunt reduceren, maar ook hoe zij zich er tegen kan 'wapenen', wat ze moet doen als het teveel wordt.

Nouja so much voor ongevraagd advies haha, maar dat is wat in me opkwam toen ik het las. Ik vind dat gewoon het lastigste aan opvoeden, hoeveel veer je als ouders mee (heel veel wat mij betreft) en hoeveel moet je je kind ook aanleren om zelf met situaties om te leren gaan.

Hier ook een gevoelig jongetje. Enerzijds heel mooi omdat hij alles heel intens beleeft, maar soms overweldigt de wereld hem ook en dan kruipt hij in zijn schulp. Hoe vrij hij zich voelt lijkt echt af te hangen van de sfeer / stemming van mensen. Als ik me ergens niet helemaal op mijn gemak voel, weet ik dat S zich ook niet zo snel open zal stellen. En als hier iemand op bezoek komt die stress heeft oid, dan merk ik dat ook aan S. Best lastig soms, maar juist dat gevoelige maakt hem ook zo puur

quote:

Op vrijdag 28 november 2014 11:25 schreef mignonne het volgende:
haha KZ dat is met mijn jongste ook
Echt hoe vaak ik niet tegen mensen zeg "laat haar maar" om moe van te worden. Laat haar toch lekker staan en op haar eigen gekozen afstand toekijken. Waar komt toch dat idee vandaan dat het pas leuk is als je vóóraan staat. Dat het pas leuk is als je bij sinterklaas op schoot zit of piet een handje geeft (ik noem maar wat). Ieder geniet op zn eigen manier van dingen, en voor sommige mensen zijn bepaalde dingen gewoon écht niet leuk. Geef je kind ook die ruimte om iets gewoon echt niet leuk te vinden.

En dit! Als volwassen ben je geneigd in te vullen wat een kind leuk zou moeten vinden. Ik probeer dat zoveel mogelijk los te laten. En ik probeer mijn omgeving zover te krijgen Mijn moeder kan namelijk echt teleurgesteld zijn omdat S iets niet leuk vindt wat hij in haar beleving wel leuk zou moeten vinden

oja, ik kan me ook zo aan mensen ergeren die hem optillen (hij haat het en het komt dan echt niet goed meer) of ze blijven maar aan hem trekken of gaan grappig in zijn zij prikken.
We kunnen dan net zo goed weg gaan, want voor hem en mij is het dan al niet leuk meer.
Maar dat zijn zusje zo spontaan is open geeft hem wel een goed voorbeeld, hij staat er nu ook meer voor open....lekker op zijn eigen manier.

Hi! Meld!
Met mijn vandaag jarige peuter N.



Vandaag haar verjaardag een beetje gevierd in Ballorig. Zondag het echte feestje.

AM, welkom hier

Hai, ik kom me ook maar melden met een peuter. Helaas geen groot feest voor hem nu omdat zijn zus goed ziek is nu. Ik heb net al het bezoek afgebeld

Ook (weer) welkom Olivia. Beterschap voor zus