Extreme ruzie

Hoi allemaal,

Zal wel een inkoppertje zijn maar toch even:

Mijn man en ik hebben regelmatig slaande ruzie. Ik heb 3 kinderen uit een eerdere relatie en we hebben samen nog een zoontje. Dus 4 kinderen in huis. Hij accepteert mijn 3 kinderen alleen niet. In eerste instantie wel maar sinds de komst van ons zoontje samen niet meer. Ze mogen niet feestjes, mogen niet met ons samen eten. Ik probeer ze zoveel mogelijk bij ons te betrekken maar hij verpest heel erg de sfeer. Hij is ook mijn familie aan het afstoten. Hij wil niet dat mijn moeder zomaar langs komt. De kinderen moeten woensdag middag maar alleen zitten (ik werk dan, moeder past normaliter op) Kortom: ellendige situatie. De vader van de kinderen is wel in beeld maar heeft momenteel geen huis of werk dus kan verder niet veel qua zorg en opvang betekenen.

Daarnaast komt nu dat we echt heel veel ruzie hebben dat echt uit de hand loopt. We hadden gisteren bijv een dicussie over mijn kleren (ja echt waar) Een nutteloze discussie mijn inziens maar hij werd heel opgefokt. Hij zei zijn zegje en ik moest mijn mond maar houden. Ik ben volgens hem dik, lijker ouder dan ik ben en vies. Ik zei 'nou dank je wel he'. Ik wilde graag doorpraten want had het idee dat hij met iets anders dwars zat. Hij begon op de tafel te slaan, het theeglas gooide hij op de grond. Bleef roepen 'hou je mond'. Ik bleef rustig door praten, want ik zag echt het nut niet in van zijn extreme woede over helemaal niets. Toen begon hij handtastelijk te worden. Eerst een klap tegen mijn wang (niet heel hard, maar toch wel een klap) en daarna knijpen in beide wangen met de opmerkingen 'ga door en ik sla je het ziekenhuis in'.

Ik heb hem vervolgens de deur gewezen. Hij wilde niet weg en ging in bed liggen slapen. Vanochtend niets tegen elkaar gezegd en hij is naar zijn werk gegaan.

Ik wil eigenlijk een einde maken aan de relatie, maar door ons zoontje en omdat het een tweede huwelijk is twijfel ik toch.

Dit van me afschrijven heeft me wel wat geholpen, maar suggesties of meningen zijn van harte welkom. (hoewel dit natuurlijk slechts het FOK forum blijft)

Goed ja, het is zoals ik zei een inkoppertje...

Toch als je in de situatie zit is het anders. Natuurlijk is het soms ook een leuke vent. Maar vooral het niet accepteren van mijn andere 3 kinderen en als gevolg de ellendige sfeer in huis en nu dit geweld heeft bij mij binnen toch wat gebroken.

Hij vindt dat de vader van de kinderen maar voor ze moet zorgen en ik wil alleen met mij en ons zoontje op vakantie. Mijn kinderen mogen ook niet mee naar zijn familie. Ik ben er nu zo klaar mee. Toen ik de relatie inging heb ik duidelijk eisen gestelt met betrekking tot de kinderen. Hij accepteerde ze, maar nu is hij helemaal anders.

Ik bedoel HIJ wilt alleen op vakantie. Ik wil als compleet gezin door het leven. Maar dat gaat niet meer.

Mijn kinderen zijn mijn alles en ik zit in zo'n spagaat om iedereen, en vooral de kinderen, een rustige vertrouwde omgeving te geven dat ik blij ben als hij de deur uit is naar zijn werk e.d. Nu is het zo dat ik, en de kinderen, een zucht van verlichting maakten zodra hij de deur uit loopt,,

quote:

Op donderdag 6 november 2014 15:24 schreef Kreator het volgende:
Wel klasse trouwens dat je na een mislukte relatie met 3 kinderen opgescheept zit en dan vervolgens éérst een kind maakt met de volgende en dán pas kijkt of hij wel dezelfde denkwijze heeft als jij over je andere kinderen. Verstandig. Je bent een goede moeder die duidelijk het beste voor heeft met zichzelf en haar kroost.

Nee, we waren eerst 2 jaar getrouwd voor ik zwanger werd van de 4de. Het ging ruim twee jaar goed. Pas na de geboorte van de 4de ging het mis. Je denkt toch niet dat ik dit voor mezelf en mijn kinderen voor ogen had?