Ik denk dat dit een probleem is bij alle opleidingen in Nederland, de gewone hoorcolleges nodigen niet uit om zelfstandig te studeren omdat wij hier de verkeerde mentaliteit hebben dat alles moet worden voorgekauwd. De vraag is of dat je dan zomaar het hoorcollege bij het grof vuil moet zetten of dit anders moet invullen met meer voorbereiding van de student. Waarom er als docent niet van uitgaan dat de student zelfstandig kan lezen en tijdens het hoorcollege alleen de moeilijke onderwerpen behandelen, relevante koppelingen met de praktijk leggen (in het geval van geneeskunde visuele en klinische demonstraties) etc.?quote:Op donderdag 30 oktober 2014 14:02 schreef christiman het volgende:
Ik vind het niet zo gek dat studenten én docenten ontevreden zijn over dat nieuwe curriculum van de RUG. Als ik Festa94 zo hoor, worden de (nieuwe) studenten maar aan hun lot overgelaten en moeten ze het zelf maar uitzoeken als ze de voorgeschreven literatuur niet begrijpen.
Ik ben voor een grote zelfstandigheid in het studeren, maar studenten maar in het diepe gooien met literatuur die niet te volgen is, dat komt je curriculum zeker niet ten goede
Je weet wat de intelligentie van de doelstudent is en je kan dus wel ongeveer inschatten wat de modale student wel of niet zelfstandig kan begrijpen. Durf daar op in te spelen.
Het hoorcollege wordt leuker en interessanter, studenten verwerken de stof beter en voor de docenten zou het waarschijnlijk ook leuker zijn. Uiteindelijk moet je toch zelfstandig de stof lezen, je kan dat dan net zo goed doen voordat je een hoorcollege hebt gehad zodat het hoorcollege wat toe kan voegen.
Edit: het gaat hier enkel om het WO.
[ Bericht 1% gewijzigd door Bram_van_Loon op 30-10-2014 14:59:56 ]
Nu is dit natuurlijk een voorbeeldje waarmee je misschien maar 20 minuten vult van een les maar ik geef hiermee slechts de intentie aan. In dit geval werk je meer complexe voorbeelden uit en illustreer je meer met interessante experimentjes, in een ander geval laat je een hoop foto's of filmpjes zien en in weer een ander geval werk je zoals bij jullie (rechten toch?) casussen uit, dat kan je bijv. bij geneeskunde, bedrijfskunde en politicologie ook prima doen.
Het ligt zo enorm voor de hand om het op die manier te doen en toch gebeurt het niet en dit ondanks dat de studenten zeer duidelijk het signaal geven de huidige hoorcolleges niet interessant te vinden door ofwel weg te blijven ofwel met alles behalve het hoorcollege bezig te zijn. Niet dat de ze dit in de USA (bij de goede universiteiten) wel op die manier doen maar je merkt toch al een verschil als je naar de filmpjes kijkt via Youtube of de eigen site: meer uit de losse pols, meer de grote lijn/rode draad en minder het oplepelen van een samenvatting.
Dan kan mijn reactie natuurlijk niet uitblijven. Ik ben het grotendeels met TS eens, hoorcolleges zijn soms niet uitdagend genoeg, omdat ze precies hetzelfde behandelen als de literatuur die voorgeschreven staat. Wat hij zegt over geneeskunde klopt ook wel: veel klinische demonstraties, die zijn veelal heel leerzaam en illustratief voor de theorie.
Ik ben het daarom eens dat er meer 'moeilijke' gedeeltes uit de stof behandeld moeten worden of (bij geneeskunde is dat dus al zo) meer exemplarische praktijkvoorbeelden geven. Maar aan de andere kant denk ik dat het ook goed is dat, voordat hiermee begonnen wordt, een korte samenvatting (geen hele uiteenzetting) van de theorie geen kwaad kan, zodat het samen met de zelfstandige bestudering goed aansluit op de rest van het "college 2.0".
Om een voorbeeld te geven: ik laat studenten zien hoe je in de praktijk een apparaat ontwerpt. Denk bijvoorbeeld aan een apparaat dat met een laser onkruid tussen de stoeptegels wegbrandt. Dit kan iedereen met een beetje ervaring in het vakgebied, maar tijdens je opleiding leer je dat niet, omdat je je dan met veel fundamentelere zaken bezig houdt. Hoe je verschillende disciplines in elkaar integreert, dat mag je zelf uitzoeken. Je krijgt alleen maar de bouwstenen mee, en geen benul van hoe je die kennis/bouwstenen toepast. Maar dit is prima aan te leren, en echt geen rocket science. Tijdens zo'n les stel ik heel veel vragen, laat ik zien dat je heel veel zaken prima af kunt schatten op de achterkant van een bierviltje, en dat je met een paar hele eenvoudige sommetjes enorm veel opschiet.
Het is echter iets dat je niet in de boeken terug zult vinden, omdat boeken geschreven worden door mensen die heel goed zijn in boeken schrijven, en die vaak helemaal niet bekend zijn met die praktijk.
Maar die aanpak werkt alleen als je hoorcolleges ziet als hulpmiddel voor orientatie op de stof.
Als je het bekijkt als een les die op zichzelf staande genoeg zou moeten zijn om de behandelde stof je helemaal eigen te maken, kan ik me voorstellen dat je steeds weer teleurgesteld naar huis gaat.
Ik heb het even afgekapt omdat ik specifiek hierop wil reageren en niet op wat daarna komt.quote:
Ik vind hoorcolleges juist wel prima om even een overzichtje te krijgen over wat er allemaal belangrijk is om voor een vak door te nemen om alles te kunnen begrijpen. Daarna lees ik zelf de stof nog eens door...
Wat mij betreft alsjeblieft niet aangezien het tempo waarin de docent het uitlegt veel te laag ligt. Ik lees het liever zelfstandig door en dat hij tijdens het hoorcollege iets doet waarbij ik wel moet nadenken. Moeilijke voorbeelden en interessante koppelingen met de praktijk. Waarom zou de docent een samenvatting van het boek moeten geven? Je kan dat zelf toch lezen?
Ik gebruik hoorcolleges zelf het liefst om interesse te wekken, dus studenten nieuwsgierig te maken, en om voorkennis te activeren. Hoorcolleges horen niet te informatiedicht te zijn, maar zeker ook niet te informatielicht (in die zin dat studenten naar huis gaan met het gevoel niets nieuws gehoord te hebben). En tijdens hoorcolleges moet er ruimte zijn voor enige interactie met het publiek zonder dat het pretendeert zo activerend als een werkcollege te kunnen zijn (want dan zit je als student vooral te luisteren naar gesprekken tussen de docent met enkele anderen, wat vaak niet erg boeiend is). Ik ben het ook met jullie eens dat een hoorcollege een geschikt medium is om iets complex aan de hand van (praktijk)voorbeelden uit te leggen. Studenten lijken het met name te waarderen als je je verhaal persoonlijk maakt en je eigen ervaringen gebruikt.
Hoe dan ook, ik ben een groot voorstander van het hoorcollege, maar dan wel in combinatie met andere werkvormen. Ik zou zelf graag meer 'close reading'-sessies hebben met studenten waarin we samen in een kleine groep moeilijke teksten uitvoerig bespreken (en ik daar relevante achtergrondinformatie bij kan geven). Ook zou ik graag willen dat studenten meer schrijven en daar meer individuele feedback op krijgen, want daar leer je ongelooflijk veel van. Nu is daar alleen te weinig geld en tijd voor, dus werken studenten in groepen en krijgen ze nauwelijks feedback (en zeker niet heel uitvoerig).
(Ik spreek hier niet voor de bèta-vakken, want daar heb ik geen ervaring mee.)
[ Bericht 3% gewijzigd door Claudia_x op 31-10-2014 19:16:52 ]
Dat is een oplossing voor de student, maar geen algehele oplossing. Voor het onderwijs is het niet rendabel om colleges te hebben die slecht bezocht zijn. Daarom is het wel degelijk zinvol om na te denken hoe goed, interessant en verdiepend onderwijs eruit ziet.quote:
Bij bètavakken heb je vaak het probleem dat bij de een het kwartje wat sneller valt dan bij de ander en dat bij de oefeningen vaak pas blijkt wat wel en niet helder is. Eigenlijk heb je dus kleine groepen nodig waarbij een docent veel ruimte heeft om het individuele werk te bekijken en vragen te beantwoorden. Voor de theorie vind ik hoorcolleges bij die vakken een ramp indien er slechts de stof uit het boek wordt opgelepeld, je hebt er werkelijk niets aan. Vaak heb je dan ook nog het probleem dat er te weinig tijd overblijft om de moeilijkere gevallen te behandelen en de koppeling naar de praktijk te maken terwijl die juist het meest relevant zijn.quote:
Mijn ervaring als docent is dat studenten graag samenvattende hoorcolleges willen (lekker handig), maar die ook saai vinden. Als je dus puur afgaat op wat studenten zeggen te willen, dan maak je niemand echt blij.
Ik gebruik hoorcolleges zelf het liefst om interesse te wekken, dus studenten nieuwsgierig te maken, en om voorkennis te activeren. Hoorcolleges horen niet te informatiedicht te zijn, maar zeker ook niet te informatielicht (in die zin dat studenten naar huis gaan met het gevoel niets nieuws gehoord te hebben). En tijdens hoorcolleges moet er ruimte zijn voor enige interactie met het publiek zonder dat het pretendeert zo activerend als een werkcollege te kunnen zijn (want dan zit je als student vooral te luisteren naar gesprekken tussen de docent met enkele anderen, wat vaak niet erg boeiend is). Ik ben het ook met jullie eens dat een hoorcollege een geschikt medium is om iets complex aan de hand van (praktijk)voorbeelden uit te leggen. Studenten lijken het met name te waarderen als je je verhaal persoonlijk maakt en je eigen ervaringen gebruikt.
Hoe dan ook, ik ben een groot voorstander van het hoorcollege, maar dan wel in combinatie met andere werkvormen. Ik zou zelf graag meer 'close reading'-sessies hebben met studenten waarin we samen in een kleine groep moeilijke teksten uitvoerig bespreken (en ik daar relevante achtergrondinformatie bij kan geven). Ook zou ik graag willen dat studenten meer schrijven en daar meer individuele feedback op krijgen, want daar leer je ongelooflijk veel van. Nu is daar alleen te weinig geld en tijd voor, dus werken studenten in groepen en krijgen ze nauwelijks feedback (en zeker niet heel uitvoerig).
(Ik spreek hier niet voor de bèta-vakken, want daar heb ik geen ervaring mee.)
Voor de hoorcolleges zou het veel verschil maken als de docenten zich puur zouden richten op de intelligentere en meer gemotiveerde studenten, voor het praktische deel is er natuurlijk weer het kostenprobleem. We betalen er genoeg voor maar universiteiten besteden het geld liever aan iets anders dan aan het onderwijs en dus eindig je met 1 docent op 40 studenten. In het beste geval worden er dan nog wat assistenten ingezet, sommige assistenten (meestal mensen die een PhD-traject volgen) doen het uitstekend, andere zijn een ramp.
Het probleem is dat je dit soort activerende werkvormen enkel kan gebruiken bij voldoende kleinschalig onderwijs. Het is een grote didactische fout om dit soort werkvormen in te zetten bij grootschalig onderwijs. Wij zouden daar in Nederland dus niet voor moeten kiezen, tenzij we ervoor zouden kiezen om van het onderwijs een prioriteit te maken. Ofwel kies je voor die activerende vormen maar dan ook kleinschalig onderwijs ofwel voor grootschalig onderwijs maar dan dus geen activerende werkvorm.quote:
Uiteindelijk is dat volgens mij nog het meest mis aan het reguliere universitaire onderwijs, dat er te veel studenten op één docent zijn. Universiteiten proberen studenten nu vaak meer te activeren en meer begeleiding te bieden door met tutoren te werken, maar die kunnen hooguit processen begeleiden en hebben eenvoudigweg niet de kennis om studenten te helpen. Ik zie het niet als een werkelijke oplossing.
Ik weet niet hoe deze blunder is ontstaan. Mijn vermoeden: in een 'laboratorium'setting hebben wat mensen die een of andere pedagogische/sociologische opleiding hebben gevolgd vastgesteld dat die activerende vorm werkt maar met een geheel andere schaalgrootte, de relevantie van die schaalgrootte werd niet ingezien en dus werd het ingevoerd met de verkeerde variabelen (student/docent ratio).
Dat is leuk in theorie maar je zal altijd mensen tekort doen. Als jij alle dommere/tragere/minder gemotiveerde studenten wil meekrijgen dan vallen de intelligentere/sneller/meer gemotiveerde studenten in slaap. Als jij die laatste groep wil meekrijgen...quote:
Ik ben het er trouwens geheel niet mee eens dat je je tijdens hoorcolleges op de gemotiveerde of intelligente studenten moet richten. Een goede docent probeert iedereen te interesseren en mee te krijgen. Dat is juist de uitdaging.
Let op, ik stel niet dat je op de toplaag moet richten. Ik stel dat je je op de normstudent zou moeten richten (bij een doorsnee bèta-opleiding de jongen (of het meisje
) die met gemak een 7 of hoger kon halen op het VWO voor wiskunde B), de studenten die wat minder begaafd zijn zullen zich dan wat meer moeten voorbereiden. Hoe dan ook lijkt het mij wenselijk dat je ervoor zorgt dat hoorcolleges supplementair zijn (iets brengen wat het boek niet brengt) zonder dat je als student direct een lager cijfer haalt als je eens iets mist uit dat hoorcollege. Het moet een extra manier zijn om de stof te verwerken, dat kan je doen met complexe voorbeelden en met koppelingen aan de praktijk (bijv. casussen en experimenten). Niets is zo slaapverwekkend dan een samenvatting uit het boek krijgen die je 3 keer zo snel in je eigen tempo verwerkt. Als je daarentegen die andere zaken doet dan draait ook het brein van de intelligentere student nog op volle toeren.
Ik heb zelden iemand zo laatdunkend over onderwijskundig onderzoek horen praten. Er bestaat genoeg gedegen onderzoek, maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. De meeste (slechte) keuzes komen volgens mij uiteindelijk voort uit een gebrek aan geld en uit het feit dat universiteiten logge, bureaucratische en weinig visionaire instituten zijn.quote:
Ik weet niet hoe deze blunder is ontstaan. Mijn vermoeden: in een 'laboratorium'setting hebben wat mensen die een of andere pedagogische/sociologische opleiding hebben gevolgd vastgesteld dat die activerende vorm werkt maar met een geheel andere schaalgrootte, de relevantie van die schaalgrootte werd niet ingezien en dus werd het ingevoerd met de verkeerde variabelen (student/docent ratio).
Alles draait om geld.
Tegenwoordig worden hoorcolleges ook opgenomen en vaak op internet gezet, zodat studenten ze 'terug' kunnen kijken.quote:
[..]
Dat is een oplossing voor de student, maar geen algehele oplossing. Voor het onderwijs is het niet rendabel om colleges te hebben die slecht bezocht zijn. Daarom is het wel degelijk zinvol om na te denken hoe goed, interessant en verdiepend onderwijs eruit ziet.
Nog een reden om niet te gaan naar dat college om 9 uur 's ochtends, als je echt iets hebt gemist kan je het altijd later nog terug kijken als je niet net brak wakker wordt.
Hoorcolleges zijn soms best boeiend maar het is gewoon moeilijk om 2 uur lang met een kleine pauze tussendoor geconcentreerd op te letten.
Ik hoor dit soort opmerkingen heel vaak, vooral van collega's, en ze getuigen in mijn optiek van een pessimistisch mensbeeld dat ik eenvoudigweg niet deel. Ik geloof niet dat studenten ongeïnteresseerd of lui zijn. Ik geloof dat vrijwel elke student het verlangen heeft om iets nieuws te leren, om de horizon te verbreden. En ik geloof ook dat vrijwel elke student bereid is om daar moeite voor te doen als de interesse eenmaal is gewekt. Een goed hoorcollege kan eenzelfde ervaring bieden als een goede bioscoopfilm: je deelt als groep een ervaring en kunt met een warme gloed van inspiratie huiswaarts gaan. De film kan natuurlijk tegenvallen en ik pretendeer niet dat mijn colleges aan dit beeld voldoen, maar het is wel mijn streven.quote:
[..]
Dat is leuk in theorie maar je zal altijd mensen tekort doen. Als jij alle dommere/tragere/minder gemotiveerde studenten wil meekrijgen dan vallen de intelligentere/sneller/meer gemotiveerde studenten in slaap. Als jij die laatste groep wil meekrijgen...
Zijn er studenten die hier een uitzondering op vormen? Vast, maar ik ken ze niet of nauwelijks. Als je je vak leuk vindt en je oprecht geïnteresseerd bent in je studenten, dan kom je een heel eind. Overigens ben ik het - nogmaals - geheel met je eens dat een hoorcollege niet louter een samenvatting van de te lezen stof moet zijn. En ik denk dat aanvullende werkvormen voor de differentiatie kunnen zorgen die nodig is om studenten die dingen minder snel oppakken adequaat te begeleiden.
Ik ben er niet tegen om colleges online te zetten, maar ik zie het absoluut niet als een volwaardige vervanging van het hoorcollege. Ik ben ruim voor mijn hoorcollege aanwezig en praat met mijn studenten, ook tijdens de pauze en na het college. Ik praat over hun week, ik praat over wat ze interessant vinden aan colleges, ik praat over hun opdrachten en probeer mee te denken. Alleen al die vorm van interactie ontbreekt als je een college online terugkijkt. En dan heb ik het nog niet over andere vormen van interactie, zoals de gelegenheid om vragen te stellen tijdens een college. (Maar dat kun je met een web lecture - en daar mogen er van mij gerust meer van zijn - ook.)quote:
Tegenwoordig worden hoorcolleges ook opgenomen en vaak op internet gezet, zodat studenten ze 'terug' kunnen kijken.
Nog een reden om niet te gaan naar dat college om 9 uur 's ochtends, als je echt iets hebt gemist kan je het altijd later nog terug kijken als je niet net brak wakker wordt.
Daarnaast moet je niet onderschatten hoe belangrijk het verschil is tussen virtueel contact en ergens lichamelijk aanwezig zijn. Keer op keer blijkt uit onderzoek hoe belangrijk fysieke indrukken voor mensen zijn, zintuiglijke ervaringen, ergens zijn. Je kunt thuis een film kijken, maar het is anders dan naar de bioscoop gaan. Academisch onderwijs hoort in mijn optiek ook iets te zijn wat je beleeft, samen met anderen.
Daar heb je groot gelijk in. Het is ook echt een kunst om een college van 2 uur in te richten op zo'n manier dat studenten niet inkakken. Even inkakken mag wel, maar het moet geen onmogelijke zit worden. Daar zijn wel allerlei foefjes voor en het is leuk om daarmee te experimenteren en te ontdekken wat werkt en wat niet. Ik heb heel soms zo'n college waarin dat lukt. Het is jammer dat dat niet altijd het geval is, maar ik ben dan ook nog een beginnend docent.quote:Hoorcolleges zijn soms best boeiend maar het is gewoon moeilijk om 2 uur lang met een kleine pauze tussendoor geconcentreerd op te letten.
Dat kan wel maar als je dat wil bereiken dan zal je dus voldoende moeten bieden om de aandacht te blijven grijpen. Zo kunnen mensen wel 2 uur lang met volle aandacht naar een film kijken of 2 uur lang met volle aandacht iets anders doen. Kwestie van voldoende prikkelen. In het geval van theorie doe je dat met interessante voorbeelden en koppelingen. Blijf je alleen maar een samenvatting uit het boek geven dan zal je enkel de aandacht vasthouden van die paar mensen voor wie het tempo exact juist is. Van al die mensen die niet hun aandacht vasthouden zal een deel proberen het niet te laten merken, een deel trekt zich er niets van aan en maakt het voor anderen nog moeilijk om de aandacht bij de docent zijn verhaal te houden.quote:
[..]
Tegenwoordig worden hoorcolleges ook opgenomen en vaak op internet gezet, zodat studenten ze 'terug' kunnen kijken.
Nog een reden om niet te gaan naar dat college om 9 uur 's ochtends, als je echt iets hebt gemist kan je het altijd later nog terug kijken als je niet net brak wakker wordt.
Hoorcolleges zijn soms best boeiend maar het is gewoon moeilijk om 2 uur lang met een kleine pauze tussendoor geconcentreerd op te letten.
Ik heb volgens mij niet gesteld dat de oorzaak bij die onderwijskundige ligt, al begrijp ik dat jij dat zo interpreteerde aangezien ik niet expliciet aangaf in het tweede deel van die alinea dat het om andere mensen zou kunnen gaan. Het kan ook liggen bij een bestuurder die ermee aan de haal gaat.quote:
[..]
Ik heb zelden iemand zo laatdunkend over onderwijskundig onderzoek horen praten.
Dat laatste geeft jij zelf ook aan maar dit was al mijn gedacht voordat ik dat las.
Ik weet niet hoe jouw vakken in elkaar zitten, maar als ik de stof van een hoorcollege thuis wil bestuderen ben ik daar vaak wel een stuk langer mee bezig als ik het boek erbij pak, daar de stof probeer te vinden die van belang is voor het vak, en dat zonder introductie moet gaan verwerken.quote:
[..]
Dat is leuk in theorie maar je zal altijd mensen tekort doen. Als jij alle dommere/tragere/minder gemotiveerde studenten wil meekrijgen dan vallen de intelligentere/sneller/meer gemotiveerde studenten in slaap. Als jij die laatste groep wil meekrijgen...
Let op, ik stel niet dat je op de toplaag moet richten. Ik stel dat je je op de normstudent zou moeten richten (bij een doorsnee bèta-opleiding de jongen (of het meisje
Niets is zo slaapverwekkend dan een samenvatting uit het boek krijgen die je 3 keer zo snel in je eigen tempo verwerkt. Als je daarentegen die andere zaken doet dan draait ook het brein van de intelligentere student nog op volle toeren.
Ik gebruik hoorcolleges voornamelijk als handvat om een beetje orde te scheppen in het zelfstandig leren begrijpen van de betreffende stof. Maar de meeste van mijn vakken gebruiken ook wel meerdere boeken en artikelen waarover de stof verspreid is in plaats van een enkel boek, in dat geval is een hoorcollege wat de stof samenvat misschien wel overbodig. Dat soort vakken heb ik ook wel gevolgd, maar dat was vooral in het eerste jaar.
Ik hoop dat docenten geïnspireerd worden door de ervaringen van de studenten. Daarom dat ik een uitnodiging plaatste in die andere draad waar jij op reageerde.quote:
Anyhow, leuk topic, Bram. Ik blijf het met interesse volgen. Misschien doe ik nog ideeën op.
Voor de meeste vakken die ik krijg wordt grotendeels een handboek gevolgd. De reden is evident: je hebt simpelweg die basisstof nodig en alleen het behandelen van die basisstof in de beschikbare tijd is een lastige klus.quote:
[..]
Ik weet niet hoe jouw vakken in elkaar zitten, maar als ik de stof van een hoorcollege thuis wil bestuderen ben ik daar vaak wel een stuk langer mee bezig als ik het boek erbij pak, daar de stof probeer te vinden die van belang is voor het vak, en dat zonder introductie moet gaan verwerken.
Ik gebruik hoorcolleges voornamelijk als handvat om een beetje orde te scheppen in het zelfstandig leren begrijpen van de betreffende stof. Maar de meeste van mijn vakken gebruiken ook wel meerdere boeken en artikelen waarover de stof verspreid is in plaats van een enkel boek, in dat geval is een hoorcollege wat de stof samenvat misschien wel overbodig. Dat soort vakken heb ik ook wel gevolgd, maar dat was vooral in het eerste jaar.
Hoe dan ook heb ik het liefst dat een docent altijd bronnen geeft waarin je de behandelde stof kan opzoeken. Het liefst ook laagdrempelige bronnen indien mogelijk, bijv. een openbare website van een universiteit waarop het goed wordt uitgelegd.
Leuk dat je veel kennis hebt, maar als je de onderwerpen alleen maar op een erg monotone manier kan overbrengen dan gaat echt niemand geïnteresseerd luisteren.
Hoewel het leuk is om hier te filosoferen over het 'ideale' college (dat in mijn ogen niet bestaat, omdat elke onderwijsvorm ook wel nadelen kent, hoe weinig dat er misschien ook zijn), geloof ik niet dat het hoorcollege in zijn huidige vorm snel veranderd zal worden.
Dus: waarom niet gewoon kiezen? Als jij een student bent die voornamelijk met boeken studeert, en weet dat je tijdens hoorcolleges weinig geboeid kan zijn, waarom zou je er dan nog heen gaan? Fair enough, je neemt daarmee het risico dat er tijdens dat ene hoorcollege toch interessante dingen worden verteld, maar als je (minstens) alle voorschreven literatuur goed hebt bestudeerd, moet je mijns inziens per definitie een mooi cijfer voor dat vak kunnen halen.
Andersom: als jij makkelijker studeert met behulp van hoorcolleges, dan ga je daar toch heen, in plaats van alle literatuur zelfstandig te bestuderen? Aangezien ik het idee heb dat in de hoorcolleges de belangrijkste dingen uit de literatuur wel aan bod komen, kun je ook met deze manier van studeren voldoende opsteken van een vak om een mooie voldoende te halen.
En, dat geldt voor beide studeertactieken: als je het (nog) niet snapt, ga je naar het hoorcollege (voor de lezers) of pak je het boek erbij (voor de luisteraars).
Eerst de hoorcolleges. Mijns inziens zijn deze ongeschikt voor de grote informatiedump zoals ze nu vaak gebruikt worden. Als je feitenkennis tot je wil nemen kun je dat efficienter uit een boek of uit interactieve multimedia halen, omdat je dan op je eigen tempo iets tot je kunt nemen, de dingen op aan het zoeken bent die op dat moment relevant zijn voor je schemaconstructie, en terug kunt gaan als je het niet snapt. Idealiter wil je in een dialoog gaan met je studenten, maar daar is het hoorcollege format niet geschikt voor (one to many ipv one to one). Wat dan wel? Je bent als docent een betoog aan het houden, een verhaal aan het vertellen. En waar zijn verhalen goed in? Mensen uitnodigen een alternatieve werkelijkheid voor te houden en deze te beschouwen. En zodoende een idee over te brengen, of een paradigmaverschuiving plaats te laten hebben. In mijn hoorcolleges (maar ook presentaties op conferenties e.d.) focus ik me steeds meer op een bepaald idee over brengen; op het geven van een bepaalde kijk op de materie die ze nodig hebben om vervolgens op eigen houtje op onderzoek uit te gaan. Wil je de details van het onderzoek weten, lees dan de paper maar.
Idealiter doe je dat op een manier die ook wat verwarring geeft, een lichte mate van cognitieve dissonantie of iets contrasterends waardoor ze op onderzoek uit moeten. Soms verleid ik mezelf tot polemiek. Dan zeg ik zoiets als hardcore gamers maken met afstand de slechtste spellen. Dan zie je ze allemaal zo kijken van wuuuut ik zal je wel laten zien dat ik het kan. Of game developers zijn drugsverkopers en corrumperen de jeugd. Laat ze maar een argument zoeken voor het tegenovergestelde, met dat knagende zaadje in hun hoofd dat de docent misschien gelijk heeft. Contrasterende paradigmata geven, activeren, motiveren.
Daarnaast (of eigenlijk in deze lijn) zijn colleges ook uitstekend om voorbeelden te geven, plaatjes, filmpjes, een interactieve setting. Wetenschappelijk minder correct, maar het gaat om een idee overbrengen.
Sowieso en afgezien van de hoorcolleges, vind ik dat meer de rol van docenten worden, de handvatten geven (een bril, waardes, vaardigheden) om zelf onderzoek te faciliteren. Laten we wel wezen, het internet is beter voor informatievoorziening dan wij, en de veranderingen gaan tegenwoordig zo snel dat zodra een vak geinstitutionaliseerd is, deze eigenlijk alweer achterhaald is. Alhoewel dat natuurlijk wel vakgebied afhankelijk is. Bij ons hebben ze het dus omgedraaid. Wij bieden een context aan en de student moet zelf informatie gaan zoeken, experts spreken, en dingen uit proberen om een bepaald probleem op te lossen. Als docent hebben we meer een begeleidende rol, ervoor zorgen dat ze reflecteren op de keuzes die ze maken en zorgdragen dat ze zich aan hun leerdoelen houden. En voortdurend hun visie op de maatschappij bijscherpen. Dat vond ik aanvankelijk heel erg zweverig, maar uiteindelijk misschien wel het belangrijkste. Ze moeten dus zelf analyseren waar ze denken dat de maatschappij over 5, 10, 20 jaar naartoe gaat bewegen en wat zij belangrijk vinden om te leren, zodat ze over 20 jaar de eerste experts in de nieuw ontstaande niches zijn. Daardoor wordt het een stuk dynamischer, maar belangrijker, alles is ontzettend relevant voor de studenten omdat het aansluit bij wat zij (gaandeweg) belangrijk (zijn gaan) vinden. Je brengt zo ook veel meer een duidelijke lijn in het curriculum. Niet meer 'we hebben docenten op deze vakgebieden dus iedereen doet er een plasje over met hoorcolleges, werkcolleges en een practicum', maar een door de student gekozen specialisatie uitdiepen. Mijn bachelorstudenten zijn i.h.a. al gemotiveerder dan bij mijn vorige universiteit de masterstudenten. Je ziet het ook terug bij de evaluaties.
Ze voelen zich (zijn?) veel beter uitgerust dan de andere studies voor het 'echte' leven.
De leerstof voor het vak waren een aantal wetenschappelijke artikelen, deze artikelen waren allemaal in de lijn van een bepaalde theorie of onderwerp. Uiteindelijk werden de colleges gebruikt om de rode draad in deze theorie uit te leggen. Slechts sporadisch werd er ingegaan op de inhoud van een artikel. Daarnaast maakte de docent gebruik van filmpjes e.d. als voorbeelden, dit helpt tevens om de spanningsboog van de studenten weer wat op te krikken. De docent gaf aan het begin van de reeks aan dat we zelf worden geacht de stof te bestuderen en dat hij alleen de hoofdpunten zou geven. Het tentamen bestond meer uit wat er in de artikelen stond dan wat er op de colleges werd gezegd, maar ik heb geen boze studenten gezien na het tentamen die vonden dat de docent ze had voorgelogen.
Daarom vind ik de redenering dat een hoorcollege slechts een samenvatting van de stof is wel erg kort door de bocht. Ik kan nu niet oordelen over hoe dat gaat in het eerste jaar, maar in de masterfase wordt er in ieder geval verwacht dat je als studenten zelfstandig de stof kunt bestuderen. Daarnaast legt de docent verbanden uit en plaatst het allemaal in een groter kader. Naar mijn mening is dat ook waar een hoorcollege voor is bedoeld.
Studenten staan daar te onzeker voor in hun schoenen. Wil je als student de kans lopen om belangrijke informatie te missen? Daarnaast willen studenten een vak halen, en wordt er niet geleerd om iets te leren, men leert voor de punten. Wat dat betreft hebben we ook een idioot leermodel.quote:
Toen ik dit topic nog eens goed doorlas, kwam het volgende in mij op.
Hoewel het leuk is om hier te filosoferen over het 'ideale' college (dat in mijn ogen niet bestaat, omdat elke onderwijsvorm ook wel nadelen kent, hoe weinig dat er misschien ook zijn), geloof ik niet dat het hoorcollege in zijn huidige vorm snel veranderd zal worden.
Dus: waarom niet gewoon kiezen? Als jij een student bent die voornamelijk met boeken studeert, en weet dat je tijdens hoorcolleges weinig geboeid kan zijn, waarom zou je er dan nog heen gaan? Fair enough, je neemt daarmee het risico dat er tijdens dat ene hoorcollege toch interessante dingen worden verteld, maar als je (minstens) alle voorschreven literatuur goed hebt bestudeerd, moet je mijns inziens per definitie een mooi cijfer voor dat vak kunnen halen.
Andersom: als jij makkelijker studeert met behulp van hoorcolleges, dan ga je daar toch heen, in plaats van alle literatuur zelfstandig te bestuderen? Aangezien ik het idee heb dat in de hoorcolleges de belangrijkste dingen uit de literatuur wel aan bod komen, kun je ook met deze manier van studeren voldoende opsteken van een vak om een mooie voldoende te halen.
En, dat geldt voor beide studeertactieken: als je het (nog) niet snapt, ga je naar het hoorcollege (voor de lezers) of pak je het boek erbij (voor de luisteraars).
Studenten zijn volgens mij prima in staat om zelfstandig te leren (ze hebben ten slotte het VWO afgemaakt), dus wat mij betreft kan er flink geschrapt worden in het lesgeven, in hoorcolleges, werkcolleges.
Volgens mij kan het als het om beta vakken gaat heel anders en beter. Het model dat speknek hierboven uitlegt bevalt me wel. We moeten verder van het idee af dat je studeert op de universiteit, en dat je daarna nooit meer studeert. Mijn ervaring is dat je zonder studeren na een aantal jaar niet meer mee kunt in je vakgebied, omdat alles zo verschrikkelijk snel verandert. Laat studenten daar aan wennen, help ze om betere studenten te worden. Dat vind ik zelf trouwens enorm zweverig klinken, en parallel daaraan zou het goed zijn om er voor te zorgen dat er toch een hele stevige abstracte basis is. Gaarne geen InHolland-praktijken.
) of wanneer er een gastspreker kwam. Een degelijk gastcollege is eigenlijk zoals een goed hoorcollege hoort te zijn. Een boeiend aanvulling op de opgegeven stof en een sterke motivatie om eens wat vroeger uit bed te stappen. Tijdens mijn masters waren, godzijdank, alle hoorcolleges ook afgeschaft en vervangen door gastcolleges en werkgroepen. Ideaal!Dit betekent uiteraard niet dat een docent alles voor moet kauwen en dat een student 100% de dienst uitmaakt, want luie kutstudenten zijn van alle tijden, niet alleen van onze huidige wikipedia-generatie
maar wel dat urenlange (tot 2 uur vaak, met een korte pauze) monologen met af en toe een slide/sheet met ladingen informatie niet bevorderlijk is voor het interesse wekken onder studenten. Dat was het nooit, m.i., maar zeker in onze huidige maatschappij waarin de student (soms een vloek, soms een zegen!) een stuk mondiger is zéker niet meer. Ik ben misschien zelf altijd wel grotendeels een modelstudent geweest. Ik ging graag naar de meeste vormen van colleges, deed actief mee en dat was ook de manier waarop ik persoonlijk het beste leerde omgaan met informatie: door er wat mee te doen in plaats van alles klakkeloos aan te horen en nemen.
Een goed gegeven hoorcollege is een zegen en inspirerend, alles wat daar vanaf wijkt m.i. geldverspilling en één grote gemiste kans. Ik hoop over de komende jaren zelf een manier te ontwikkelen van academisch lesgeven die kan bereiken wat ik graag zou zien in het academisch onderwijs: een goede verhouding tussen mondige studenten die weten wat ze willen en waar ze voor betalen en docenten die dát beseffen maar ook blijven staan voor hun taak én passie.
Overigens denk ik dat je de verschillen tussen opleidingen (en ook de studenten die zij trekken) niet moet veronachtzamen. Ik sta bijvoorbeeld onder meer voor de opgave om studenten die liever toepassingsgericht studeren theoretische bagage mee te geven. Met een sterkere nadruk op de praktische relevantie van wat ik vertel, bereik ik dan niet per definitie mijn doel.
[ Bericht 33% gewijzigd door Claudia_x op 05-11-2014 19:59:21 ]
Zo ben ik het er wel mee eensquote:
Volgens mij zijn de meeste van ons het er dus over eens dat het belangrijkste bij een les is dat de student geen passieve houding heeft en dat dit bij een hoorcollege waarbij alleen een samenvatting wordt gegeven moeilijk te voorkomen is. We lijken het er ook over eens te zijn dat je de student activeert met praktijkvoorbeelden, casussen en het uitdiepen van de interessantere punten (hoorcollege na voorbereiding).
Verwarring zaaien lijkt me geen goede taktiek. Prikkelen is natuurlijk goed, maar op een andere manier moet het ook kunnen.quote:
Nice, Speknek! En mee eens. Ik ga eens nadenken of ik iets kan met het idee van verwarring zaaien om te prikkelen.
Overigens denk ik dat je de verschillen tussen opleidingen (en ook de studenten die zij trekken) niet moet veronachtzamen. Ik sta bijvoorbeeld onder meer voor de opgave om studenten die liever toepassingsgericht studeren theoretische bagage mee te geven. Met een sterkere nadruk op de praktische relevantie van wat ik vertel, bereik ik dan niet per definitie mijn doel.