Robin Haase #37 - Vrije val

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 10:34 schreef DeeBee het volgende:
En het huilen over de loting voor de #AustralienOpen en blessures in de media, je verwacht het niet! #allemaalgoedejongens

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 10:34 schreef DeeBee het volgende:
En het huilen over de loting voor de #AustralienOpen en blessures in de media, je verwacht het niet! #allemaalgoedejongens

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 10:36 schreef Szura het volgende:

[..]

Haha waar?

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 12:00 schreef DeeBee het volgende:

[..]

http://m.telegraaf.nl/tel(...)se-alles-behalve-fit

En ook op Teletekst pagina 656, wat een vent.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 12:00 schreef DeeBee het volgende:

[..]

http://m.telegraaf.nl/tel(...)se-alles-behalve-fit

En ook op Teletekst pagina 656, wat een vent.

quote:

,,Ik lag kletsnat in mijn bed en had zelfs gehallucineerd.

quote:

Vlak voor de wedstrijd tegen de broers Bryan had ik 37,5 dus dat was alleen maar wat verhoging.

quote:

Robin Haase: ,,Koppig wordt ten onrechte vaak als negatief gezien.''

Robin Haase aan de vooravond van de Australian Open over zijn geluk, zijn ergernis en zijn koppigheid
'Ik ben minder krampachtig geworden'

Hij is de beste tennisser van Nederland. Al jaren. Toch is Robin Haase (27) geen knuffelbaar sportidool. Diep van binnen weet hij wel hoe dat komt. ,,Ik poets liever aan mijn resultaten dan aan mijn imago,'' zegt hij aan de vooravond van zijn achtste Australian Open.

De zesjesmentaliteit. Als er een deel van het Oranje-cultuurgoed is waaraan Robin Haase nooit gewend raakte, is het de nationale neiging genoegen te nemen met minder dan het maximale. Haase, zoon van een Duitse vader, ging jaren naar een Duitse school. ,,Daar probeert iedereen het beste uit zichzelf te halen. In Nederland vragen leerlingen bij de rapportuitreiking aan elkaar: Ben je over? Bij ons informeerden ze: Hoe hoog was je gemiddelde?''

Die wedstrijdmentaliteit is het eerste dat Nederlands beste tennisser van het moment noemt als hij zichzelf omschrijft. Verder kiest hij voor 'gedisciplineerd, eerlijk en rechtlijnig'. ,,Zo was ik als jongetje al. Ik wilde nooit halverwege opgeven. Als mijn vader de tuin deed, hielp iedereen thuis mee. Mijn zus haakte dan na een half uur af, mijn broer na anderhalf uur en ik was vijf uur later nog aan het werk.''

Die doelgerichte instelling is onontbeerlijk in het proftennis, vindt hij. Net als ongeremd vertrouwen in jezelf. ,,Toen ik 2 was, wist ik al dat ik toptennisser wilde worden. Op mijn 17de kregen mijn trainingsgenoten en ik een sponsoraanbod: nu een mooie bijdrage en die alleen hoeven terug te betalen als je de top-100 haalde. Maar dan wel in veelvoud. Trainingsgenoten waren geïnteresseerd. Ik niet. Omdat ik toen al zeker wist dat ik er zou komen.''

Exact tien jaar na die voorspelling is het uitkomen ervan al lang geen nieuws meer. Haase is al jaren Nederlandse stabielste én fanatiekste tennisser. Maar in 2014 kwam er voor het eerst zand in de machine. Haase zakte uit de mondiale top-50 naar plek 83. Speelde hij de afgelopen drie jaar nog vier ATP-finales (tweemaal winst), afgelopen seizoen waren halve finales in Boekarest en Gstaad de hoogste pieken. Terwijl zijn voornemen juist was om omhoog te blikken. 'Een minder jaar,' concludeert hij zelf. Maar hij heeft er geen donkere kerstdagen door beleefd, zegt hij. Na de aanstelling van leeftijdgenoot Mark de Jong als coach is hij klaar om zijn koers te vervolgen.

Volgens je oudere broer Eric sta je voor een sleuteljaar. Na tegenvallende resultaten en wisselvallig gedag op de baan is het tijd voor reflectie, denkt hij.

Robin Haase: ,,Ik snap niet wat hij bedoelt. Er is geen sprake van een kantelpunt. Zoals elk jaar trek ik lessen uit wat niet helemaal goed ging. Maar het is niet zo ernstig, dat ik denk: als ik volgend jaar nog op deze plek sta, stop ik met tennis. Ik weet nog steeds precies wat ik wil. En dat is hoger op de ranking. Ik voel geen twijfel. Ik kan beter, dat weet ik zeker.''

En het wisselvallige gedrag, dat hij noemt?

,,Dan heeft hij te weinig wedstrijden van me gezien. De enige keer dat ik me heb laten gaan is de Davis Cup tegen Tsjechië geweest, in januari. Toen sloeg ik een paar keer hard op het net uit frustratie. Ik geef toe, dat zag er raar uit. Ik had het bij één klap moeten laten.''

Je vorige trainer raadde je juist aan: krop je frustratie niet op, maar uit ze in één keer.

,,Daar gaf ik vorig jaar in Rosmalen gehoor aan. Dat moment is nog steeds een hit op YouTube, geloof ik. 'Zet die muziek uit,' riep ik. Ik werd daarna een beetje belachelijk gemaakt, maar ik voerde alleen de opdracht uit. Ik flipte niet, maar was wel mijn spanning kwijt.''

Het ziet er soms wel raar uit. Na je winst op de Kroaat Delic in de Davis Cup in september, sprintte je ostentatief van lijn naar lijn over de baan. Waarom deed je dat?

,,Het was mijn derde wedstrijd van het weekend. Ik boog een 2-0 achterstand in sets om en bewees dus hoe fit ik ben. Met die sprintjes liet ik zien: 'Kom maar op, ik kan het aan.' Ik wilde het publiek opjutten. Zeg maar wat ik anders had moeten doen? Als ik ingetogen had gereageerd, was er vast commentaar gekomen: 'Kon Robin het publiek niet even leuk bedanken?' Probeer het ook van mijn kant te zien: ik had na zo'n partij een ontlading nodig. Maar goed, er zullen altijd mensen zijn die me raar vinden.''

Zou je dat aantal mensen dan niet willen verkleinen?

,,Uiteindelijk wil iedereen geliefd zijn. Ook ik. Maar ik blijf erbij: er zijn mensen voor wie ik het toch nooit goed doe. Moet ik mijn gedrag dan voor hen veranderen? Dat wil ik niet. Ik werk aan mezelf zodat mijn resultaten verbeteren, niet om mijn image op te poetsen.''

Recent kwam in het nieuws dat tennisverenigingen langzaam leeglopen. Eén van de genoemde redenen: een gebrek aan aansprekende boegbeelden. Dat gaat dus over jou.

,,Ik voel me nauwelijks aangesproken. Jij redeneert volgens hetzelfde mechanisme als toen er een krantenartikel verscheen met als kop 'Nederlandse tennissers zijn niet fit'. Dan denk jij waarschijnlijk aan mij, maar ook hierbij gaat het juist om de anderen. Dat heeft me wel geërgerd. Ik investeer veel in mijn carrière. Per jaar geef ik 250.000 euro uit aan coaching, medici en trainingen. Meer kan ik niet doen. Er zijn ook jongens die hun carrière weggooien. Nee, ik noem geen namen, maar het gebeurt in elk land.''

Je hebt als tennisser meer gewonnen dan pakweg Mark Koevermans of Raemon Sluiter. Maar die spelers hadden altijd de sympathie van het publiek.

,,Als Sluiter nu had gespeeld en op mijn positie op de ranking had gestaan, had je hem ook zo ondervraagd? Ik heb groot respect voor hem, maar hij had het geluk dat bij hem een eerste ronde-verlies op een Grand Slam niet zo opviel, omdat Richard Krajicek of Sjeng Schalken dan wel ver kwamen. Ik sprak twee jaar terug met een journalist over de werking van de media. Ik zei: 'Als ik een grapje maak in een tv-interview, vinden mensen dat ik onterecht lacherig doe. Ben ik serieus, dan lijk ik chagrijnig. Ik probeer het goed te doen, maar niets werkt'. Hij verwees toen naar Raemon: 'Elke persconferentie was het lachen en dat was vaak het enige wat we onthielden'. Dat is een kunst, natuurlijk. Maar, en dat bedoel ik niet lullig, zo wil ik niet herinnerd worden. Zo'n type ben ik niet. Laat ze maar over mijn resultaten praten.''

In hoeverre let je op je imago als je een interview geeft?

,,Twee jaar terug zeiden mijn ouders: 'Je tv-interviews zijn zo ernstig, probeer eens te lachen'. Ik was het er wel mee eens. Ik schoot snel in de verdediging. Dan ontstond er een welles-nietes-gesprekje. Niet leuk om naar te kijken. Maar dit jaar ging het een stuk beter. Ik ben minder krampachtig geworden.''

Ben jij een gelukkig mens?

,,Ontzettend, ja. Ik ben een 27-jarige jongen die van zijn hobby zijn baan heeft gemaakt en daarvan goed kan leven. Ik heb een leuke vriendin en ben, op vervelende blessures na, gezond. Voor de stichting Sport Helpt bezoek ik jaarlijks kinderen in het ziekenhuis. Dan zeg ik na afloop steeds tegen mezelf: wat zat je laatst nou moeilijk te doen over die pijnlijke knie? Maar goed, het blijft lastig je dat te herinneren als je dan weer pijn hebt op de baan.''

Je broer zei ook: 'Ik ben koppig. Maar niets vergeleken met mijn zus en broer'.

,,Koppig wordt ten onrechte vaak als negatief gezien. Als je altijd in oude gewoonten terugvalt, gaat er iets niet goed. Maar als jij me er daadwerkelijk van overtuigt dat iets anders moet, kom ik nooit meer op zo'n discussie terug. Ook als het over iets anders dan tennis gaat.''

Met wie voer je dat soort, meer diepgaande gesprekken?

,,Met jongens op het toernooiencircuit bijvoorbeeld. Als ik een speler een kruisje zie slaan als hij wint, komt zoiets ter sprake tijdens het diner. Ik ging vroeger naar de kerk, heb m'n communie gedaan en bad samen met mijn vader voor het slapen gaan. Maar ik was altijd vrij om te beslissen wat ik met mijn geloof wilde. Ik val er nu nooit meer op terug. Daarom denk ik als ik zo'n jonge speler een hogere macht zie bedanken voor een overwinning: Vond God jou dan aardiger dan je tegenstander? Daar kan ik echt met m'n kop niet bij. Je moet het echt zelf doen. Altijd.''

quote:

De enige keer dat ik me heb laten gaan is de Davis Cup tegen Tsjechië geweest, in januari. Toen sloeg ik een paar keer hard op het net uit frustratie. Ik geef toe, dat zag er raar uit. Ik had het bij één klap moeten laten.''

quote:

Die wedstrijdmentaliteit is het eerste dat Nederlands beste tennisser van het moment noemt als hij zichzelf omschrijft. Verder kiest hij voor 'gedisciplineerd, eerlijk en rechtlijnig'. ,,Zo was ik als jongetje al. Ik wilde nooit halverwege opgeven. Als mijn vader de tuin deed, hielp iedereen thuis mee. Mijn zus haakte dan na een half uur af, mijn broer na anderhalf uur en ik was vijf uur later nog aan het werk.''

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 13:30 schreef Gruisman het volgende:

[..]

Dit zeggen nadat die afgelopen week in de allerlaatste game van een wedstrijd opgaf . Robin is gewoon de allergrootste troll van de tour, anders zijn heel veel van zijn uitspraken echt ontzettend treurig

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 13:31 schreef Peterselieman het volgende:

[..]

Hij gaf toch ook niet halverwege op, maar pas aan het eind?

quote:

Je vorige trainer raadde je juist aan: krop je frustratie niet op, maar uit ze in één keer.

,,Daar gaf ik vorig jaar in Rosmalen gehoor aan. Dat moment is nog steeds een hit op YouTube, geloof ik. 'Zet die muziek uit,' riep ik. Ik werd daarna een beetje belachelijk gemaakt, maar ik voerde alleen de opdracht uit. Ik flipte niet, maar was wel mijn spanning kwijt.''