Cayok & Chester, Diesel & Pepe, en Blackie

quote:

Op zaterdag 10 januari 2015 20:55 schreef Lucky_Strike het volgende:
Ik zou het zo leuk vinden als onze kat beesten zou vangen voor me!

Er worden heel wat redenen gesuggereerd waarom katten prooi meenemen.

Er zijn ook heel wat katten die wel jagen, maar de prooi niet meenemen omdat ze denken, of weten dat dat niet wordt gewaardeerd, of omdat ze in huis nog niet voldoende rust denken te krijgen.

De eerste paar prooien van dit kwartet werden naar de achtertuin gebracht en daar verwerkt omdat ze mij nog niet voldoende vertrouwden. Blackie heeft na haar verhuizing eerst de prooien buiten de voortuin, en later in de voortuin achtergelaten; het slachtoffer van vanavond is de eerste waarvan ik weet dat die door Blackie is binnengebracht.

De beroemde Jacob Bronowski geeft als mogelijke reden dat de kat, zoals een moederpoes dat voor haar kittens doet, prooi meeneemt om zijn/haar mensen te leren jagen. Ik zie dit als erg onwaarschijnlijk, het dagelijkse voeren van de kat zou moeten bewijzen dat de mens een nagenoeg feilloos jager is.

Een ander idee is dat de kat een bijdrage wil leveren aan de groep waarin hij of zij leeft. Dat zie ik als een mogelijkheid.

Mijn huidige groep, in ieder geval de 4 waarvan ik weet dat ze jagen, nemen een prooi wel mee naar binnen, maar presenteren deze niet aan mij. Het lijkt er dus het meeste op dat ze de prooi rustig in een veilige omgeving verder willen verwerken.

Mijn langst-levende Burmees was een fanatieke en efficiente jager, maar alleen op knaagdieren, geen vogels. Die werden bijna altijd zo dicht mogelijk bij mij gebracht, zonodig op de 1e verdieping in mijn slaapkamer (waaronder een mol en een zwarte rat), of zelfs op zolder (zit je achter de computer, hoor je dat gepiep van een muis langzaam steeds luider worden). De prooi werd dan zeer demonstratief voor me neergegooid, waarbij hij me strak aankeek. Ik heb dat altijd gezien als onderdeel van een voortgaande strijd om de macht : "zie je dat ik ook voor voedsel kan zorgen, dus waarom denk je dat jij de top-cat in de groep bent.". Hij had ook in de eerste maanden geprobeerd een plas-oorlog met me uit te vechten. Ondanks dat vertrouwde hij me volledig, en kwam hulp vragen als hij fysieke problemen had. Ik denk niet ooit nog zo'n band met een kat te krijgen.

quote:

Op zondag 11 januari 2015 09:44 schreef Lucky_Strike het volgende:
Plas-oorlog? Hoe moet ik dat zien? Ging jij steed sover zijn gesproei tegen deuren heenplassen?

De eerste keer dat hij het deed, was ik in het halletje iets aan het doen. Hij sprong op een doos, keek me strak aan en pieste tegen het muurtje net naast de toilet-deur. Ik heb hem toen in zijn nekvel gepakt, vrij bot de deur uitgegooid, en vervolgens schoongemaakt. Hij heeft daarna nog meerdere keren in de buurt van plekken die mijn geur sterk hadden (toilet-deur, tas met fiets-kleding) zijn vlaggetje geplant, voor dat hij het opgaf en mijn heerschappij redelijk aanvaardde. Overigens : als je bleekmiddel gebruikt, doe daarna nog iets van fris-ruikend schoonmaakmiddel overheen, bleekmiddel alleen schijnt katten eerder te stimuleren.

quote:

Ik was zo trots op haar

Ik heb dat gevoel ook altijd. Zielig voor de betrokken dieren, maar als je ook ziet hoe trots de katten zelf zijn ... Ik heb van mijn eerste kat een hele andere betekenis opgedaan bij het gezegde "blij zijn met een dooie mus".

Cayok heeft nu door dat het toch wel erg lekker is om naast me te liggen. Terwijl dat eerst erg aarzelend ging, komt hij nu doelbewust op me af en springt in de ruimte tussen mijn heup en de leuning. 's Avonds is het al standaard, soms komt hij 's ochtends ook langs. Ik begin hem dan aan te halen en te krabbelen, op een gegeven moment begint hij dan in mijn vingers te happen en te likken, dat is wel een teken dat hij dan rustig wil liggen. Het heeft een kleine 20 maanden gekost, maar nu heb ik toch een van de heren regelmatig tegen me aan liggen. Hoelang hij dit zal blijven doen is natuurlijk een vraag, "standaard ligplaats" is voor de heren een concept met een levensduur van 3-4 weken. Aan de andere kant heeft Cayok zich steeds meer een knuffelkater getoond.

Het is alleen wat vervelend voor Blackie als die net op mijn benen wil liggen, want dat is nog wat te dichtbij. Toch gaat dat ook steeds beter, want toen ik vannacht nog even naar beneden ging mo wat te drinken, lag Cayok op mijn plek, aan de ene kant van de bank, en Blackie aan het andere einde van de bank. Gisteren stonden ze tijdens het klaarmaken van het zachtvoer ook weer even neusje-aan-neusje, waarna Cayok voorzichtig terugstapte. Met Chester gaat dat nog altijd het beste, ook gisterenavond zag ik, toen ik buiten was om de kerstverlichting af te halen, dat Chester op Blackie afliep, en zij toen ook naar hem toeliep voor wat snuffelwerk.

[ Bericht 6% gewijzigd door mvdejong op 15-01-2015 21:29:36 ]

En om maar weer aan te geven hoe veranderlijk een kat is : gisteren heeft Blackie de hele dag onder handbereik op mijn bureau op zolder gelegen, vandaag heeft ze de hele dag op de bank in de huiskamer geslapen, ondanks de aanwezigheid van de rest.

Cayok en Blackie volhardden de laatste dagen beide in het slapen op hun hoekje de bank, en accepteerden, of negeerden, dan maar dat de andere op het andere hoekje van de bank lag.

En vanochtend deed Diesel weliswaar een aanvalletje op Blackie, maar niet doorgezet, en het was duidelijk speels gezien de houding van kop, rug en staart. Niet dat Blackie er gelukkig mee was, maar het was duidelijk anders dan de houding die Diesel de laatste tijd leek te hebben naar zijn "onwillige groepslid".

Ik kwam vannacht even in de huiskamer, op weg naar de keuken, en de bank was bezet met beide zwart-witte beestjes aan de einden, en Diesel in het midden.

's Ochtends trof ik een vergelijkbare configuratie aan, maar dan met Pepe in het midden.

Dat ze rustig dicht bij Pepe licht valt nog wel mee, daar heeft Blackie weinig problemen mee, maar dat ze bleef liggen met Diesel zo dicht bij is weer een teken van toenemende rust en zelfvertrouwen, zeker omdat ze eerder op de avond nog een kleine confrontatie met hem had.

Wat ook opvalt is haar reactie bij een confrontatie. Ze maakte tot voor kort een jankend/jengelend geluid, een teken van veel spanning, maar de laatste tijd reageert ze vaak met het klassieke blazen, een toch wat gemoedelijker manier om de tegenstander te waarschuwen.

[ Bericht 23% gewijzigd door mvdejong op 19-01-2015 20:13:53 ]

[ Bericht 100% gewijzigd door mvdejong op 22-01-2015 08:53:50 ]

Gisteren een situatie met goede en slechte gevoelens.

Het begon met een confrontatie van Cayok en Blackie in de achtertuin. Ik hoorde een hoop geblaas en zag de twee in een redelijk agressieve houding tegenover elkaar staan. Het lijkt erop dat Blackie na haar ochtendwandelingetje weer naar binnen wilde, en wat onverwacht tegen Cayok aanliep. Mijn aanwezigheid verstoorde de stand-off, waarna Blackie via de plankjes weer naar het dak van de berging ging, en Cayok probeerde haar nog even een tik na te geven. Jammer dat het nog steeds zo kan escaleren.

Maar, toen ik een uurtje later weer beneden kwam, lagen de twee zwart-witte kemphaantjes ieder op hun uiteinde van de bank te slapen. Dus Blackie voelde zich toch zo op haar gemak dat ze niet eens de behoefte had op zolder (en eventueel vlak bij mij) te komen liggen, en dat is toch wel weer geruststellend.

's Avonds, en 's ochtends als ik in het weekeinde langer tijd voor ontbijt heb, komt Cayok zonder aarzeling tegen me aan op de bank liggen. Hij heeft nog wel eens de neiging om weg te springen als hij ergens van schrikt, maar hij wordt steeds rustiger. Gisterenavond kon hij geen goede houding vinden, toen heb ik mijn arm om hem heengeslagen en zijn kopje met mijn hand ondersteund, en zo heeft hij ruim een uur liggen slapen.

Doordat Cayok nu regelmatig op de bank tegen me aanligt, heeft hij ook steeds minder problemen met aanrakingen op plekjes die tot voor kort resulteerden in een sprint door de kattenluiken, Ik mocht vanochtend een vuiltje uit zijn ooghoek weghalen, een groot blijk van vertrouwen.

Blackie gedraagt zich steeds meer alsof ze weer in haar eerste huis woont. Als ik echt niet beschikbaar ben, dan is ze wel bereid via het kattenluik achter naar binnen en naar buiten te gaan, maar ze gebruikt veel liever de voordeur, en wacht geduldig op het hek (als ze naar binnen wil), of op het kozijn binnen (als ze naar buiten wil); een uurtje wachten op bediening is geen probleem.

En vandaag toonden de twee zwart-witte kemphaantjes dat er hoop is in hun verhouding. Terwijl ik zachtvoer maakte probeerde Cayok weer eens voorzichtig neus-contact te maken, en zowaar ging Blackie daarop in, en na iets van 15 seconden trok ze zich rustig weer terug.

En zojuist zat ik op de bank, met Cayok tegen me aan, en Blackie op het kozijn. De dame sprong toen op het salon-tafeltje om op haar plekje op de bank te gaan liggen, zag Cayok, en deed even een stapje zijn kant op, voordat ze zich bedacht.

Er is iets tussen die twee, maar het duurt nog wel even voordat het wederzijdse wantrouwen doorbroken is. Maar ja, het heeft Cayok ook 8 maanden gekost om zich aan te laten halen, en 20 om naast me te komen liggen, dus ik wacht gewoon af.

Gisterenochtend weer eens wat weeerzijds goed gedrag meegemaakt van het zwart-witte duo. Toen ik uit de douche kwam en naar beneden ging, hoorde ik aan het gestommel achter me dat Blackie de afgelopen nacht op zolder had geslapen. Zoals verwacht wilde ze direct de voordeur uit, waar ze een metertje of twee verder rustig ging zitten om eens rond te kijken. Even later liep Cayok ook de voordeur uit, en ging schuin achter haar zitten, op nog geen metertje afstand. Zijn staart vouwde hij om zijn pootjes, en hij keek rustig om zich heen, hij was duidelijk niet het meisje aan het stalken. Na een tijdje keek Blackie toch eens om (ze had allang gehoord wie daar zat), draaide zich om en liep rustig op Cayok af. Die vond het toch wat te ver gaan (buiten is ze gewoonlijk veel feller naar de heren toe), en liep weg, maar aan alles zag ik dat het haar bedoeling was geweest om eventjes neusje aan neusje te gaan snuffelen. Dat bleek ook wel : ze ging niet achter hem aan. Het wordt nog wat tussen die twee.

Vanochtend bleek dat Cayok het aanhalen ook wel als een praktisch iets gebruikt, zoals ik eigenlijk al vermoedde. Hij kwam van buiten, dribbelde naar de bank en lanceerde zich zowat naast me, met zijn voorpootjes op de leuning in de uitnodigende aanhaal-houding. De reden van zijn haast was duidelijk : blijkbaar was er een fel buitje geweest, hij was zijknat en wilde drooggewreven worden.

Het lente-achtige weer van de afgelopen dagen is wel te merken, ik heb bij het rondje vleeswaar soms maar 2 katten om me heen, en ik ben al een keer naar mijn werk gereden terwijl ik de twee Limburgers niet eens had gezien.

Ik ben trouwens benieuwd hoever Cayok eigenlijk gaat, hij zet nu af en toe, als ik hem op de bank aanhaal, een pootje op mijn been; het zou kunnen dat hij de neiging krijgt om op schoot te gaan liggen. Hij loopt ook soms 's avonds mee naar mijn slaapkamer, dus hij zou ook nog op mijn bed kunnen gaan slapen.

Toen ik mijn kwartet heren had opgehaald, praatten we in het asiel later nog eens na over de eventuele opdeling van de groep. Het oorspronkelijke idee van het asiel, de Rotterdammers en de Limburgers weer uiteen halen, was zeker geen goed idee, en dat is het nog niet. Alleen, als ik nu de jongens in twee paartjes zou moeten splitsen, zou ik toch kiezen om Diesel en Chester samen te houden, omdat Chester niet meer zonder zijn "grote broer" kan, Pepe zou het dan nog makkelijker met Cayok kunnen doen. De beste oplossing, toen en nu, zou zijn om de 3 jongeren bijeen te houden, en Cayok apart te plaatsen.

quote:

Op donderdag 12 februari 2015 13:01 schreef miek221 het volgende:
Ik blijf dit topic met veel plezier lezen. Wat een mooi geduld en observatievermogen heb je bij de katten. Het is mooi om te zien hoe de kleinste verandering word opgemerkt.

Zelf heb ik ook een dynamische kattensamenstelling, en ben ik ook vaak bezig met de onderlinge verhoudingen, nu bijvoorbeeld is er, ondanks dat we geen katten meer wilde toch een Noorse Boskat, doof en 22 jaar oud bijgekomen. Dit is dus nummer vijf. Het ging erg soepel allemaal, maar het is ook altijd spannend wat het met de groep doet. Je topic is dus ook erg herkenbaar en ik hoop dat je nog lang blijft schrijven.

Noorse Boskat, een van mijn grote wensen om dat ooit te hebben. Naast de absolute tegenpool daarvan, een Sphynx.

En voor mij herkenbaar is het "niet meer", maar dan toch door omstandigheden maar nog een exemplaar erbij halen (Blackie, en mogelijk nog haar broertje als ik die te pakken krijg).

quote:

Dat katten aaien als iets praktisch gebruiken is iets wat me nog nooit was opgevallen, maar klinkt wel logisch eigenlijk.

Mijn vorige duo, Burmezen, hadden heel snel door dat het een goed idee was om zich na een regenbui goed droog te laten wrijven door hun dienaar. Zeker Julius, die, weer of geen weer, regelmatig zijn territorium moest patrouilleren, en soms compleet doorweekt thuiskwam omdat hij een half uur in een slagregen had rondgelopen.

quote:

Op donderdag 12 februari 2015 15:27 schreef miek221 het volgende:
Burmezen zijn volgens mij ook geweldige katten.

Het zijn wat karakter betreft fantastische beesten, haast honds-trouw aan hun baasje als je ze op jouw beurt respecteert. Lichamelijk is het tegenwoordig niet meer aan te raden, het ras is in Nederland compleet kapot gefokt, mijn dierenarts krijgt exemplaren binnen met nier-insufficientie en -deficientie, soms als ze al 4 of 5 jaar zijn (de mijne kregen dat op 14-15 jaar). Ik heb al op een aantal sites van fokkers gelezen dat ze vroeger Burmezen hadden maar dat gewoon niet meer met hun geweten kunnen verenigen.

quote:

Ik hou van alles wat oosters gerelateerd is. Ik heb zelf een siamees, ooit een topic geopend toen ik die uit het asiel heb gehaald, nooit meer bijgehouden. Een andere siamees heb ik weg moeten doen omdat die een van mijn andere (langst aanwezige en oudste)katten aanviel ,waardoor die onzindelijk werd. De siamees bleek gewoon het best te zitten in een huisje voor hem alleen, met voorwaardelijke aandacht voor hem alleen.

Dat leek er voor Blackie bijna in te zitten, gelukkig ben ik er in geslaagd haar ook voor de tweede keer weer te overtuigen dat het wel leuk is hier (en ze ligt nu in het kozijn hier op zolder).

quote:

Hoe zit het dan met Blacky haar broertje? Loopt die daar buiten of moet die ergens opgehaald?

Zoals de meeste nakomelingen van stammoeder Snippie is ook Gabriel de groep (en vooral haar) ontvlucht en gaan zwerven. Hij is vrij snel schuw geworden, zelfs in zijn geboortehuis kwam hij nog wel eens een hapje eten, maar ontweek zijn (voormalige) baas toch. Hij is gek genoeg wel sociaal naar andere katten, hij zit als het warmer is wel eens in mijn tuin als mijn jongens daar ook rondhangen, maar mij vertrouwt hij ook niet. Ik moet hem dus een keertje zien te vangen, opsluiten in mijn slaapkamer, bij de dierenarts afleveren voor castratie, en dan nog een weekje of wat opgesloten houden. Dan mag hij kiezen of hij ook huiskat wordt, weer het zwerversleven kiest, of iets ertussenin gaat doen.

Toch even een foto van wat ik als een van mijn grootste verworvenheden met de heren beschouw : Cayok die op de bank tegen me aan ligt te slapen (de foto is recht naar beneden genomen) :



En, als ik thuis zit te werken, dan heb ik op mijn bureau natuurlijk alle essentiele accessoires, zoals toetsenbord en muis van de computer, mobieltje, leesbril, toegangs-token voor het VPN, kat :



Blackie had de keuze uit een schapenvacht-mandje op het 2e bureau naast me, of het verbrede kozijn (en daar slaapt ze soms ook), maar in dit geval heeft ze iets van 6 uur liggen slapen op een stapeltje A4 onder handbereik. Soms ligt ze ook aan de rechterkant, daar staat een scanner met een dun kussentje erop ter bescherming.

Overigens ligt ze vandaag ook op zolder, maar dit keer in het hoekje bij de drempel van de deur naar de overloop. Mogelijk komt dat omdat Chester nu in het kozijn ligt.

Ze ging eind van de ochtend naar buiten. Later hoorde ik een cat-fight uitbreken waarbij ik haar gekrijs meende te herkennen. Omdat dit maar niet ophield ben ik maar even naar buiten gegaan, en het bleek dat Blackie een beetje vastzat in een tuin, waarbij de enige uitgang over een schutting was, en daar zat haar grootste vijandin : de poes die nu woont in haar geboortehuis, en dus het recht op de tuinen daar in de buurt aanvecht, zeer letterlijk. Blackie vloog steeds tegen de schutting op om te proberen de andere te meppen, en die krijste natuurlijk net zo hard terug. Bij mijn nadering liep de andere (een zeldzaam mooi beestje, een lappenpoes van allemaal zachte kleurtjes : wit, lichtgrijs, beige) een schuttinkje verder omdat ze mij nog niet voldoende vertrouwt, waarna Blackie naar me toe kon komen en we samen terug naar huis liepen, waar ze de rest van de dag in het zonnetje in het kozijn van de huiskamer heeft liggen doezelen.

[ Bericht 15% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:50:38 ]

Vandaag weer mogen meemaken dat Blackie steeds relaxeder wordt als het om Cayok gaat. Toen ik onder de douche vandaan kwam was ze met me meegelopen naar de huiskamer, en vrij snel wilde ze naar de keuken, vermoedelijk om te gaan eten. Toen ze voorbij het kastje naast de bank liep, stond ze abrupt op ca. 25 cm Cayok af, die ook achter me aan was gelopen. Waar ze vroeger altijd onmiddelijk begon te grauwen, hield ze even in, en liep toen met haar kopje uitgestoken zijn kant op, duidelijk met neusje-aan-neusje als de bedoeling. Maar helaas vond Cayok zo'n directe confrontatie toch nog wat te eng. Blackie deed zoiets ongeveer 2 weken geleden al een keertje buiten, maar daar heeft ze altijd veel meer assertiviteit/zelfvertrouwen, dat ze dit nu ook binnen al gaat doen belooft veel.

Cayok blijft wel geinteresseerd in haar, want gisterenavond was zij brokjes aan het eten toen ik zachtvoer klaarmaakte, en hij zat eerst hinderlijk aan haar staart te snuffelen, en later aan haar achterwerkje, wat zij verder negeerde.

De huidige stand van zaken v.w.b. de slaapplekjes waar ze echt langdurig liggen :
• Diesel ligt overdag op mijn bed, 's avonds op het plankje bij de tuindeur.
• Pepe ligt op een schapenvacht mandje op een plastic krat in de hoek van de huiskamer.
• Chester ligt op Blackie's kussen op de tafel in de huiskamer, op mijn bed (als Diesel daar ligt) of op mijn zolderkamer afwisselend in het kozijn en op het bureau (achter een monitor).
• Cayok ligt op mijn plekje op de bank.
• Blackie ligt momenteel veel in haar oude mandje in een hoek van mijn slaapkamer.

De zwart-witte mormels worden steeds liever naar elkaar. Vandaag weer een bewijs; 't was weliswaar terwijl ik zachtvoer bereidde, dan zijn alle beestjes duidelijk wat verdraagzamer, maar toch.

Terwijl Blackie nog wat brokjes stond weg te werken, was Cayok haar weer opdringerig aan het besnuffelen, wat ze over zich heen liet komen. Maar toen ze daarna van de bakjes wegliep, liep hij met haar op om met zijn hele zijkant langs haar te schurken; en zij reageerde er niet echt op. Het was een schattig gezicht, de twee kemphaantjes in een begroetings-ritueel alsof ze al lange tijd deel uitmaken van dezelfde groep.