quote:
We hebben drie onderzoeken gedaan met humane kankercellen.
Bij het eerste experiment onderzochten we het effect van nocodazole op cellen. Nocodazole is een anti-mitose stof die ervoor zorgt dat cellen vast blijven zitten in de mitose, waardoor ze niet verder kunnen delen volgens de literatuur, dus dat verwachtte wij ook. Tijdens de mitose worden de cellen mooi rond, dus je kan goed het verschil zien tussen cellen in mitose en cellen die in een andere fase van de celdeling zijn. Door een controle kweek te vergelijken met een kweek die was behandeld met nocodazole konden we dus een conclusie trekken.
Ook hebben we een 'bivariate cell cylce analysis' uitgevoerd. Door DNA te kleuren met fluorescerende te stoffen en fluorescentie met een apparaat te meten kan je bepalen hoeveel cellen momenteel in welke fase zijn. Per fase verschilt te hoeveelheid DNA namelijk, de M en G1 fase hebben evenveel DNA, de S-fase heeft iets meer en de G2 fase het meest. Per fase verschilt de fluorescentie-intensiteit dus. Conclusie was dat er aan de verwachting werd voldaan.
Bij het tweede experiment hebben we humane kankercellen genetisch gemodificeerd door plasmides in te bouwen zodat we de invloed van twee verschillende eiwitten op anchorage independent growth (AIG) konden onderzoeken. AIG is de mogelijkheid van cellen om te groeien zonder cell-cell contact of aan een vaste stof gebonden te zijn, bij humane cellen kunnen alleen kankercellen dit. Er werden 3 kweken gebruikt, de eerste kweek kreeg enkel een plasmide dat codeert voor GFP (een fluorescerend eiwit), de tweede kweek kreeg een plasmide dat codeerde voor GPF en 14-3-3s (s = sigma) en de derde kweek kreeg een plasmide dat codeerde voor GFP en 14-3-3z (z = zeta). GFP was overal nodig om te kunnen controleren welke cellen getransfecteerd waren en de mogelijkheid tot AIG te onderzoeken. Nu kan ik nog een heel verhaal gaan houden, maar het kwam er op neer dat alle cellen aan AIG kunnen doen en 14-3-3 amper invloed heeft. Is ook niet heel erg verrassend aangezien we humane kankercellen gebruiken en 14-3-3s voor dubbele celkernen zorgt en 14-3-3z eigenlijk niks doet behalve de celkern binnendringen via het cytoplasma (meeste eiwitten kunnen de celkern niet in).
Bij het derde experiment hadden we ook weer drie kweken met GFP en 14-3-3 eiwitten, maar deze keer gingen we de fysieke verschillen onderzoeken. Zoals ik al zei zorgt 14-3-3s voor dubbele celkernen en 14-3-3z bevindt ook in de celkern in plaats van enkel in het cytoplasma. Om dit mogelijk te maken werden cellen gekweekt op een 'coverslip' (gewoon zo'n dun plaatje glas dat je gebruikt bij microscopie) en daarna gekleurd en bekeken onder een microscoop.
Groen duidt op een getransfecteerde (genetische gemodificeerde) cel, blauw op DNA en rood op spindles (draadjes eiwitten die worden gebruikt om DNA te scheiden tijdens de celdeling). Dit is een foto van cellen met 14-3-3s. Geen dubbele celkernen (waarschijnlijk door een mutatie), maar wel een cel die in drieën gaat..
Beetje verwarrend verhaal misschien, maar ik probeer nu een groot practicum compact samen te vatten, dus dit is het beste wat ik er zo snel van kan maken. Mocht je iets niet snappen mag je het natuurlijk vragen.
[ Bericht 5% gewijzigd door Rezania op 17-10-2014 16:20:21 ]
Gist is liefde, gist is leven. Vooral in een vagijn.