Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 14:19 |
Beste, Mijn vriend is eigenaar van een ara, die nu ong. 2 jaar oud is. Die heeft hij gekocht toen hij nog thuis woonde. Hij had toen nog geen werk en hoefde ook maar weinig naar school, met als resultaat dat hij vaak met hem bezig is geweest. Toen hij uiteindelijk ging werken, is zijn moeder er mee bezig geweest. Nu is het zo dat wij in augustus zijn verhuisd, en half augustus hebben we ook de ara mee naar ons huis genomen. Sindsdien gaat het eigenlijk erg slecht. Hij valt mij aan (dat heeft hij altijd al gedaan, dus een klik is lastig te vinden), maar hij valt mijn vriend ook aan als we hem uit de kooi willen halen. Hij ging eerst ook altijd netjes op mijn vriend zijn arm zitten, maar hij weigert 'op' te doen. Hij bijt dan. Verder luistert hij heel slecht. Dit alles na de verhuizing. Wat kunnen we hieraan doen? Heeft iemand tips? We hebben inmiddels ook contact opgenomen met de dierenarts, die ons heeft doorverwezen naar een gedragsmensje. Dat vind ik wel veel geld en behoorlijk onzin eigenlijk... PS. Wij werken overigens wel beide 40 uur in de week. En vanaf woensdag komen er twee kittens bij, maar die mogen niet bij de papegaai in de buurt komen als we niet thuis zijn... | |
Ticootje | maandag 6 oktober 2014 @ 14:22 |
Ik zal vooral meer dieren in huis halen als jullie fulltime werken. Is een puppy niets? | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 14:25 |
Katten lijken me handiger, die hoef ik namelijk niet uit te laten. Die kunnen prima alleen zijn, beter dan die papegaai. | |
spijkerbroek | maandag 6 oktober 2014 @ 14:33 |
Heb jij de sleutel van TS' huis dan? | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 14:36 |
Voor zover ik weet niet, maar zou kunnen? | |
Jambo | maandag 6 oktober 2014 @ 14:48 |
Ik vermoed dat het een gebrek aan aandacht is. Voor de verhuizing was er altijd iemand thuis waar hij veel aandacht van kreeg (eerst je vriend, later zijn moeder). Nu is hij 40 uur per week alleen zonder enige aandacht. Hoe je het op kan lossen?? Geen idee. Ik heb zelf in het verleden een grijze roodstaart papegaai gehad die ontzettend begon te krijsen nadat die door omstandigheden ineens veel alleen thuis was. Die heb ik uiteindelijk, met veel pijn in mijn hart, weg moeten geven omdat het echt niet meer te doen was. | |
Miss_Isis | maandag 6 oktober 2014 @ 14:51 |
Is het niet een beetje zielig om een dier met de intelligentie van een peuter 40u p/w alleen te laten (en ik neem aan ook op te sluiten)? Zou hij niet beter af zijn met een (aantal) soortgenootje(s) en een grote ruimte om te vliegen en natuurlijk gedrag te vertonen? Of, bij gebrek daaraan, bij iemand waar hij veel aandacht krijgt en uitgedaagd wordt met contact, spelletjes, puzzels en regelmatig los kan? Edit, dit zegt wiki over (blauw/gele)ara's:
| |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 14:54 |
Uiteraard denk ik dat dit dus beter is inderdaad, maar mijn vriend houdt er heel veel van en ik denk niet dat hij dit aan het overwegen is momenteel. Hij probeert eerst alles om hem zo te kunnen laten luisteren, waar ik hem natuurlijk wel in begrijp. [ Bericht 1% gewijzigd door Broodjekipkorn op 06-10-2014 15:17:48 ] | |
Miss_Isis | maandag 6 oktober 2014 @ 14:57 |
Als hij echt heel veel van die vogel houdt, waarom heeft hij dat arme beest dan in een soort van isoleercel zitten? Dat is toch gewoon super sneu voor een intelligent dier dat in de vrije natuur weet ik hoeveel kilometer per dag vliegt en constant contact heeft met soortgenootjes en bezig is? ![]() Geen wonder dat die vogel chagrijnig is, dat zou ik ook zijn als ik hem/haar was en praktisch de hele dag in m'n eentje in een kooi zat ![]() | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 14:58 |
Natuurlijk, maar daar heeft hij 2 jaar geleden (toen we nog geen samenwoon plannen hadden) niet over nagedacht. | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 14:59 |
Moeten we dan part-time gaan werken omdat we zo'n vogel hebben? ![]() Ik zeg elke keer dat hij hem naar buiten moet doen, in een voliere. Maar dan gaat hij daar weer kapot van... Dus dat kan ook niet. | |
Miss_Isis | maandag 6 oktober 2014 @ 14:59 |
Dat lijkt me dan al de eerste fout als je een dier aanschaft dat bijna nog langer leeft dan jij zelf... Echt, ik ben wel wat gewend, maar dit vind ik zó sneu! Zo'n vogel is super slim en heeft behoefte aan zo veel uitdaging... En dan zit hij de hele dag in eenzame opsluiting ![]() Nee, tuurlijk moet je niet partime gaan werken. Ik vind je idee om 2 kittens te nemen veel verstandiger, die houden elkaar bezig en kunnen samen spelen, en 's avonds bij je op schoot kruipen. Dat vind ik serieus een goed plan, zou ik zelf ook doen. Die ara is alleen gewoon totaal niet geschikt, die kun je beter afstaan aan een vogelopvang imo. Alleen buiten in een volière lijkt me ook triest, dan kun je het beste kiezen voor een grote volière met een soortgenootje denk ik. Dat zou wel kunnen werken, helemaal als je er wat verreikingsdingen in hangt zoals puzzels en speelgoed en zo. | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 15:01 |
Ik heb er 2 jaar geleden ook één gekocht (een grijze roodstaart danwel). Deze is helaas naar mijn moeder getrokken (omdat ik dus 40 uur in de week werk en mijn moeder niet), en deze heb ik dan ook thuis achter gelaten. Maar mijn vriend geeft teveel om hem dat hij hem niet weg wil doen. Ik zie evt. nog een oplossing om hem bij zijn moeder te plaatsen. Dan zit hij bij een bekende + heeft hij aandacht. Zo kan mijn vriend altijd nog langsgaan. | |
Miss_Isis | maandag 6 oktober 2014 @ 15:04 |
Ik denk dat de vraag is, gaat het om je vriend of gaat het om de vogel? Je vriend kan zichzelf wel zielig vinden als de vogel weg moet, maar je zou imo moeten kijken naar het welzijn van de vogel. Zolang die er op vooruit gaat (in ruimte, aandacht, sociaal contact, soortgenootjes) neem je de juiste beslissing. Dat is dan sneu voor je vriend als hij zijn huisdier moet missen, maar een consequentie van het niet goed nadenken over de aanschaf lijkt mij. | |
Wespensteek | maandag 6 oktober 2014 @ 15:08 |
Je moet hem wegdoen of er een soortgenoot bijzetten een Ara kan niet tegen alleen zijn. | |
Varg89 | maandag 6 oktober 2014 @ 15:10 |
Dit zijn vogels die aandacht nodig hebben en zich irritant/vijandig gaan gedragen als ze geen aandacht krijgen. Wij hadden vroeger een Kaketoe thuis, altijd heel lief en rustig. Toen mijn ouders een onderneming waren begonnen en dus niet meer veel thuis waren begon dat beest keihard te schreeuwen en te bijten. Advies: Meer aandacht geven of aan iemand verkopen/geven die dat dier wél aandacht geeft. | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 15:13 |
Hier ben ik het mee eens. Ik probeer er verder buiten te staan (ik heb de klik gewoon niet). Ik doe wel mijn best om er mee om te gaan en te proberen, maar als hij bij mijn vriend al niet luistert, dan lukt dat bij mij ook niet. Mijn vriend is verder momenteel ten einde raad en ik denk dat hij heel goed weet dat de beste oplossing is om hem weg te doen, maar dat hij niet onder ogen wil zien, omdat hij heel erg om hem geeft. En zo'n aanbeveling om mee te doen aan zo'n gedragscursus slaat voor mij echt nergens op en is slechts geldklopperij. Ik bedoelde trouwens dat mijn vriend dan toch nog soms kan komen om hem te zien en daarnaast hij meer aandacht heeft. ![]() | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 15:13 |
En toen hebben jullie hem weggedaan? Heeft dat je ouders veel moeite gekost? | |
Varg89 | maandag 6 oktober 2014 @ 15:22 |
JJa verkocht aan een man die zelf nog 5 andere papegaaien had. Mijn moeder had er vooral veel moeite mee kan ik me herinneren. | |
Wespensteek | maandag 6 oktober 2014 @ 15:23 |
Kun je niet kijken of de grijze roodstaart bij jullie Ara kan. | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 15:24 |
De grijze roodstaart is geen optie. We zijn beide bang van die vogel. ![]() Sowieso heeft deze ara nog nooit een ander dier in zijn omgeving gehad, dus ik vrees al voor de kittens. Hij is helemaal niet sociaal wat dat betreft. Ik zou er dus ook niet zomaar een andere vogel bij vertrouwen. | |
Wespensteek | maandag 6 oktober 2014 @ 15:30 |
Je moet ze ook niet meteen samen in een kooi zetten maar volgens mij is vooraf niet goed te voorspellen hoe ze reageren op elkaar. Papegaaien zijn wel groepsdieren en alleen zijn ze bang en onrustig, dit gedrag is nu er geen aandacht meer is (en dus onveiligheid) voorspelbaar en denk ik niet op te lossen zonder voor hem gezelschap te regelen. Je hebt zelfs een kleine kans dat de katten al helpen maar als hij zich zou hechten aan de kat is het probleem dat die veel eerder doodgaat. http://www.koppiekrauw.com/aanschaf/aanschaf-tweedevogel.htm PS zit me net te bedenken dat de combinatie ara-grijze roodstaart niet ideaal is, dus maar niet doen. Ze verstaan elkaar meestal niet. | |
Jambo | maandag 6 oktober 2014 @ 15:32 |
Dat zou een mooie oplossing kunnen zijn. Op die manier ziet je vriend de vogel in ieder geval nog. En de vogel krijgt de aandacht die hij gewend was. Ik heb er, nu 8 jaar later, nog steeds moeite dat ik mijn papegaai niet meer zie. Maar voor hem was het wel de beste oplossing. | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 15:32 |
Ik heb verder weinig met vogels en ben dan ook niet echt van plan een tweede erbij te nemen. Dat is voor mij echt geen optie. Buiten is prima, maar niet binnen. En buiten is voor hem geen optie, dus dit loopt uit op niks. Verder wil hij de katten niet in de buurt van de papegaai (en ik nu niet nu ze nog klein zijn), omdat hij bang is dat ze de papegaai iets aan doen. Ik ben eerder bang voor het omgedraaide. | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 15:33 |
Ik denk dat dit ook de beste oplossing is, maar ik kan er met mijn vriend heel slecht over praten. Hij weet dat ik er een mindere klik mee heb, en dat vat hij dan meteen op als 'je geeft er niks om', dat soort dingen. Dat is natuurlijk niet, maar ik kan wat meer kijken naar wat het beste voor de vogel is, terwijl hij meer kijkt ook naar zijn eigen gevoel. | |
Wespensteek | maandag 6 oktober 2014 @ 15:34 |
Jullie moeten er samen over praten want jullie kunnen niet beide gelijk krijgen. Dit is erg slecht voor de Ara die steeds gefrustreerder gaat worden. | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 15:37 |
Samen praten hierover is een lastig en gevoelig onderwerp, helaas. Maar we doen ons best. Ik durf er ook niet altijd over te beginnen, omdat hij dan weet waarop het eindigt. | |
Wespensteek | maandag 6 oktober 2014 @ 15:42 |
Het is ook in zijn belang, hij heeft de verantwoordelijkheid voor de Ara genomen en heeft m.i. de verplichting goed voor het beest te zorgen. Een ara kun je echt niet zolang alleen laten. Dat jij er bang voor bent is ook niet goed en zorgt ook nog eens dat die Ara zich dominant gaat gedragen, een gefrustreerde en dominante Ara kan hele vervelende dingen gaan doen. http://een-01.nl/huiskamer/ara-als-huisdier/ | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 15:50 |
Ja, dat doet hij inderdaad. En dan zegt hij tegen mij dat ik moet blijven proberen, maar hij hapt dat is niet normaal. En als ik langsloop (de kooi staat in de loop van woonkamer-keuken), dan hapt hij ook al naar mij. Ik steek er geen hand naar uit, begrijp je wel? Ik vind het lastig om dan te proberen. | |
Wespensteek | maandag 6 oktober 2014 @ 16:10 |
Hoezo is dat niet normaal? Volgens mij hebben jullie er erg weinig verstand van want bij alles wat jullie beschrijven vind ik het wel normaal. Als de Ara nog maar twee jaar is zal het nog veel erger worden want dan moet de pubertijd nog komen. Hij is gewoon slecht opgevoed, veel alleen en woont met iemand samen die hem niet moet en bang is. Mogelijk kan iemand jullie helpen in de opvoeding, wat hard nodig is volgens mij, maar als jullie niets willen doen aan het alleen zijn is het enige advies dat ik kan geven: zoek een goed tehuis voor hem. | |
Miss_Isis | maandag 6 oktober 2014 @ 16:11 |
Ik denk eigenlijk dat een gedragsdeskundige dan misschien wel een goede optie is. Hij/zij zal je waarschijnlijk vertellen wat je hier ook leest (meer aandacht voor de vogel). Maar als je vriend het van een professional hoort (en ja, een gedragsdeskundige is iemand met verstand van zaken, die een opleiding heeft gevolgd) neemt hij het misschien eerder aan dat die vogel beter verdiend dan als hij het van jou hoort. Hoe langer de situatie zo door gaat hoe beschadigder die vogel wordt denk ik. Dit agressieve gedrag wordt dan een patroon, een gewoonte, en steeds lastiger te doorbreken. Het lijkt me dus dat je zo snel mogelijk iets moet doen, voordat die vogel helemaal verpest is ![]() ![]() | |
superkimmi | maandag 6 oktober 2014 @ 16:27 |
Ik ben altijd een beetje verbaasd bij dit soort topics (over gedrag van dieren en tips daarvoor), dat er heel veel goede, eerlijke en juiste tips worden gegeven en dat de TS vervolgens tegen zo goed als alle tips ingaat. Het is nu toch wel duidelijk dat deze situatie voor vogel (en ook voor jullie) onhoudbaar is? Als je niet met je vriend kan praten hierover, wat wil je dan eigenlijk horen? Dat wij een brief aan je vriend schrijven? Dat we zeggen dat het allemaal wel meevalt en het wel goed komt? Dat je de ara lekker moet houden en dat er een wondermiddeltje bestaat waardoor die vogel ineens compleet gelukkig en sociaal is? Daarbij heb ik het gevoel dat jullie je beiden niet bepaald inlezen in een beest, of je er op welke manier dan ook op voorbereiden. Je zegt zelf dat je een aantal jaar geleden een grijze roodstaart heb gekocht en even later zeg je dat je eigenlijk weinig met vogels hebt. Ik maak me nu al zorgen om de kittens op deze manier. Die zullen ook wel weer met 8 weken bij mams worden weggehaald vanuit een goedkoop (gratis) boerderijnestje... Sorry voor dit vooroordeel maar de discussie hierboven wekt wel deze gevoelens bij me op. | |
Broodjekipkorn | maandag 6 oktober 2014 @ 23:00 |
Over de kittens maak ik me niet druk. Die komen van een prima fokker af en zijn mooie raskatten met stamboom. Verder komen die ook prima terecht, daar heb ik een klik mee, ook altijd al gehad. Wat betreft de vogel dat klopt. Ik heb altijd parkietjes gehad en ben me daarna gaan inlezen in een grijze roodstaart. Ik wist dat wanneer het bij mij fout zou gaan (wat ook is gebeurd) hij verder prima achter zou blijven bij mensen waar hij met regelmaat eruit kan en goed wordt behandeld. Dat is ook gebeurd. Ik zoek gewoon bevestiging of een eventuele andere oplossing dan weg doen. Dat mag ik toch gerust vragen? :-) | |
superkimmi | maandag 6 oktober 2014 @ 23:08 |
ja dat mag je zeker vragen, maar als je de bevestigingen dan krijgt moet je er ook wat mee doen lijkt me.. anders heb je er nog niks aan. | |
superkimmi | maandag 6 oktober 2014 @ 23:12 |
oh en het feit dat je dan misschien emotionele antwoorden krijgt is gewoon dat de frequente bezoeker van F&F een echt dierenliefhebber is, die de dieren voorop stelt en er slecht tegen kan als er tegen het belang van het dier gekozen word omwille van egoïsme van de eigenaar... | |
Wespensteek | maandag 6 oktober 2014 @ 23:22 |
Nee dat doe je niet want dat wijs je meteen af.
Je kunt jezelf wel voor de gek houden maar je wil maar één ding, die vogel moet weg. | |
superkimmi | maandag 6 oktober 2014 @ 23:27 |
Ja dit bedoel ik dus idd | |
Wespensteek | maandag 6 oktober 2014 @ 23:46 |
Wat jullie nog kunnen proberen (als jullie het niet al hebben) is dit boekje kopen en lezen. Mogelijk krijg je dan wat vertrouwen in de Ara want als je hem niet vertrouwt zal hij jou niet vertrouwen. Jij lijkt nu boos op en bang voor de vogel terwijl jij zelf waarschijnlijk de oorzaak bent. Daarna kunnen jullie kijken wat jullie verder willen doen, jullie aanpassen of wegdoen: "GEK van mijn vogel" http://www.papegaaienhulp.nl/index.php/advies | |
Broodjekipkorn | dinsdag 7 oktober 2014 @ 09:07 |
Bedankt, ik zal me hier eens in verdiepen. | |
Flogging | woensdag 8 oktober 2014 @ 21:40 |
Je moet een dier als een ara niet willen laten luisteren, maar jullie moeten naar hem luisteren. 40 uur per week en meer in een kooi is dierenmishandeling. Ze horen in groepen, niet alleen in een kooi. | |
applemoose | donderdag 9 oktober 2014 @ 11:47 |
![]() Er word door je dierenarts een heel nuttige oplossing aangedragen namelijk gedragstherapie. Helemaal niets zweverigs of onzinnigs aan. Er komt iemand kijken naar het gedrag van jullie en jullie vogel en zal zijn eerlijke advies geven over wat jullie kunnen doen om de vogel weer zelfvertrouwen te geven of waardoor hij weer lekker in zijn vel zal gaan zitten. Zulke vogels horen in de vrije natuur thuis en op zijn minst met een soortgenoot waar hij mee kan communiceren. | |
Mord_Sith | donderdag 9 oktober 2014 @ 11:58 |
Lol een ara nemen terwijl je beide 40 uur per week werkt. En je vriend houdt er zoveel van, dus wegdoen is geen optie hoor. Je vriend zou een pets moeten krijgen. | |
Watuntrik | vrijdag 10 oktober 2014 @ 08:09 |
Je hebt helemaal gelijk en er is eigenlijk geen LOL aan het is meer COL van Crying Out Loud. En wanneer je van papegaaien houd (of dieren in het algemeen) dan weet je alles van deze dieren af, hoe ze leven, wat hun behoeftes en verlangens zijn. En dan zul je alles doen om hieraan te voldoen. Heel kort door de bocht misschien, voor jullie, maar niet voor mij, afijn.. Hield je er echt van dan had je er nooit een aangeschaft en zou je er op tegen zijn om deze wonderbaarlijk intelligente en gevoelige dieren als gezelschapsslaafje in een onnatuurlijke omgeving op te sluiten. Typisch geval van plank voor de kop en dan wanneer het niet werkt egoïstisch in een slachtofferrolletje kruipen. ![]() Realiseer je eens (TS) dat houden (van) meer geven is dan nemen. ![]() [ Bericht 3% gewijzigd door Watuntrik op 10-10-2014 08:15:30 ] | |
oh-oh | vrijdag 10 oktober 2014 @ 23:37 |
Ara´s zijn voor bijna niemand echt geschikte huisdieren, ik snap niet waarom iemand zoveel geld aan een huisdier uitgeeft en niet eens even nadenkt over hoe je dat in de toekomst gaat doen. Zeker aangezien het een dier is wat 50 jaar of ouder kan worden. Als je vriend echt zo veel om het dier geeft, dan smeekt ie zijn moeder of hij daar mag wonen, omdat hij daar gelukkiger is. En ik zou ook wachten met de katten tot de situatie met de Ara is opgelost, want voor de vogel zal het zeker niet leuker worden met twee kittens erbij, hij zal nog minder aandacht krijgen en met een beetje pech ook nog stress van de kittens. |