R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Weer vreemgegaan! Hij claimt echt veranderd te zijn (?)
Hier is in mijn optiek maar één goed advies mogelijk en dat is:
hoe ontzettend moeilijk ook, deze relatie definitief beëindigen TS... juist ook voor jullie kinderen!
Dat zit hem niet per se in één of twee slippertjes, maar met name in het herhalen ervan na een eerder ultimatum en vooral natuurlijk het 3,5 jaar lang (3,5 jaar!!!!!) liegen en bedriegen. Dat überhaupt kúnnen en de respectloosheid en liefdeloosheid daarvan, zowel naar jou toe als naar de kinderen. Eventuele (andere) problemen (en ja, die zullen er vast zijn) doen er dan simpelweg niet meer toe. Die kerel is een bepaalde grens over gegaan, die never nooit meer te rechtvaardigen, laat staan te "fixen" valt!
Heerlijk voorbeeld voor de kinderen ook, zowel zijn gedrag als jouw gedrag als je die kerel toch weer terug gaat nemen. Dat jij liefde en (zelf)respect dan opoffert uit angst, gewenning of financiële/praktische motieven. Dit alles nog naast de hevige spanning en de aanwezigheid van een zwaar gefrustreerde moeder (en vader) die een voortzetting van deze relatie sowieso al voor de kinderen zal betekenen...
De enige reden waarom die kerel nu zit te janken is omdat hij gesnapt is en naar de buitenwereld toe nu niet meer de ideale vader en partner, nu niet meer het ideale gezin, kan uithangen. Dat hij nauwelijks tot geen liefde en respect voor jou (meer) voelt/heeft, heeft hij met dit gedrag al overduidelijk bewezen. Het is ook niet dat hij hier zelf mee gekomen is hè... had jij hem niet betrapt, dan was hij hier op zeker nog vrolijk mee doorgegaan
Wat mij betreft is al het andere advies en het verdedigen van die kerel zowel
als 
hoe ontzettend moeilijk ook, deze relatie definitief beëindigen TS... juist ook voor jullie kinderen!
Dat zit hem niet per se in één of twee slippertjes, maar met name in het herhalen ervan na een eerder ultimatum en vooral natuurlijk het 3,5 jaar lang (3,5 jaar!!!!!) liegen en bedriegen. Dat überhaupt kúnnen en de respectloosheid en liefdeloosheid daarvan, zowel naar jou toe als naar de kinderen. Eventuele (andere) problemen (en ja, die zullen er vast zijn) doen er dan simpelweg niet meer toe. Die kerel is een bepaalde grens over gegaan, die never nooit meer te rechtvaardigen, laat staan te "fixen" valt!
Heerlijk voorbeeld voor de kinderen ook, zowel zijn gedrag als jouw gedrag als je die kerel toch weer terug gaat nemen. Dat jij liefde en (zelf)respect dan opoffert uit angst, gewenning of financiële/praktische motieven. Dit alles nog naast de hevige spanning en de aanwezigheid van een zwaar gefrustreerde moeder (en vader) die een voortzetting van deze relatie sowieso al voor de kinderen zal betekenen...
De enige reden waarom die kerel nu zit te janken is omdat hij gesnapt is en naar de buitenwereld toe nu niet meer de ideale vader en partner, nu niet meer het ideale gezin, kan uithangen. Dat hij nauwelijks tot geen liefde en respect voor jou (meer) voelt/heeft, heeft hij met dit gedrag al overduidelijk bewezen. Het is ook niet dat hij hier zelf mee gekomen is hè... had jij hem niet betrapt, dan was hij hier op zeker nog vrolijk mee doorgegaan
Wat mij betreft is al het andere advies en het verdedigen van die kerel zowel
als
Tails tell tales
Tsss, wat een onvolwassen reactie. Je ziet het te zwart-wit.quote:Op woensdag 1 oktober 2014 15:26 schreef Forbry het volgende:
Hier is in mijn optiek maar één goed advies mogelijk en dat is:
hoe ontzettend moeilijk ook, deze relatie definitief beëindigen TS... juist ook voor jullie kinderen!
Vanwaar die harde reactie Forby ? Het is alvast geen "liefdevolle" uitspraak (conclusie) van je. Jammer. Maar ieder zijn mening natuurlijkquote:
Hier is in mijn optiek maar één goed advies mogelijk en dat is:
hoe ontzettend moeilijk ook, deze relatie definitief beëindigen TS... juist ook voor jullie kinderen!
Dat zit hem niet per se in één of twee slippertjes, maar met name in het herhalen ervan na een eerder ultimatum en vooral natuurlijk het 3,5 jaar lang (3,5 jaar!!!!!) liegen en bedriegen. Dat überhaupt kúnnen en de respectloosheid en liefdeloosheid daarvan, zowel naar jou toe als naar de kinderen. Eventuele (andere) problemen (en ja, die zullen er vast zijn) doen er dan simpelweg niet meer toe. Die kerel is een bepaalde grens over gegaan, die never nooit meer te rechtvaardigen, laat staan te "fixen" valt!
Heerlijk voorbeeld voor de kinderen ook, zowel zijn gedrag als jouw gedrag als je die kerel toch weer terug gaat nemen. Dat jij liefde en (zelf)respect dan opoffert uit angst, gewenning of financiële/praktische motieven. Dit alles nog naast de hevige spanning en de aanwezigheid van een zwaar gefrustreerde moeder (en vader) die een voortzetting van deze relatie sowieso al voor de kinderen zal betekenen...
De enige reden waarom die kerel nu zit te janken is omdat hij gesnapt is en naar de buitenwereld toe nu niet meer de ideale vader en partner, nu niet meer het ideale gezin, kan uithangen. Dat hij nauwelijks tot geen liefde en respect voor jou (meer) voelt/heeft, heeft hij met dit gedrag al overduidelijk bewezen. Het is ook niet dat hij hier zelf mee gekomen is hè... had jij hem niet betrapt, dan was hij hier op zeker nog vrolijk mee doorgegaan
Wat mij betreft is al het andere advies en het verdedigen van die kerel zowel
Misschien iets typisch Nederlands. "The Hard Way" ?Jammer dat we de TS niet meer horen. In welke mate kan zij begrip aan haar partner hiervoor schenken ? Dit met hem bespreken. De relatie herdefiniëren. Waarbij de vertrouwensbreuk eventueel hersteld kan worden, etc.
Zwart-wit of niet, in mijn beleving is dit de enige -juist volwassen- reactiequote:
[..]
Tsss, wat een onvolwassen reactie. Je ziet het te zwart-wit.
Gelukkig ook wel eens iemand met ballen gezien. Een vrouw waarvan de man één of andere hoge pief was (en dus ook altijd "druk"
) en die ook al tijden een affaire bleek te hebben en ja, ook die man wilde de relatie met zijn vrouw behouden toen hij werd betrapt. Hij had zowel zijn vrouw als hun kinderen al die tijd voorgelogen over zijn "whereabouts" en andere zaken (wat altijd zo is bij een affaire). Die vrouw heeft toen dat uitkwam bijna onmiddellijk de scheiding aangevraagd en nooit meer teruggekeken. De (ook toen) al oudere kinderen hebben hun vader daarna ook nooit meer willen zien (want zij voelden zich ook bedrogen). Dat laatste (van die kinderen) had wat mij betreft niet gehoeven, maar dat eerste (van die vrouw) vind ik echt 
[ Bericht 0% gewijzigd door Forbry op 01-10-2014 17:56:46 ]
Tails tell tales
Actie-reactie en ik vind die mán hard, té hard (door er 3,5 jaar lang een affaire op na te houden). "The hard way" is soms nou éénmaal "the only way".quote:
[..]
Vanwaar die harde reactie Forby ? Het is alvast geen "liefdevolle" uitspraak (conclusie) van je. Jammer. Maar ieder zijn mening natuurlijk
Jammer dat we de TS niet meer horen. In welke mate kan zij begrip aan haar partner hiervoor schenken ? Dit met hem bespreken. De relatie herdefiniëren. Waarbij de vertrouwensbreuk eventueel hersteld kan worden, etc.
Tails tell tales
But is it the "right" way ?quote:
Actie-reactie en ik vind die mán hard, té hard (door er 3,5 jaar lang een affaire op na te houden). "The hard way" is soms nou éénmaal "the only way".
Er zijn meerdere wegen naar Rome. Daarnaast (als buitenstaander) is het vaak moeilijk hierover te beslissen. Wij voelen die gevoelens niet, wij zijn die ander niet, wij kennen heel de situatie niet, etc.. Het is jammer dat de TS niet meer reageert. Haar gevoelens, verlangens (toekomst) kunnen hier een antwoord op bieden. Een eerste stap. Welke stap, zet ze. Welke beslissing neemt ze...
Vind ik wel, anders had ik dat niet als "advies" gegeven. Tuurlijk is het niet aan mij, maar aan TS om te beslissen, dat is altijd zo. En ja, TS weet (veel) meer dan wij, ook dat is altijd zo.quote:
[..]
But is it the "right" way ?
Wat mij betreft zijn er gewoon bepaalde grenzen. Daarbinnen is er (heel) veel nuance/begrip/vergeving/whatever mogelijk. Daarbuiten niet. Een affaire van 3,5 jaar die niet zelf is opgebiecht, volgend op -in ieder geval- één eerder slippertje met een bijbehorend ultimatum... dat vind IK zo'n grens.
Het gaat bij dit soort dingen ook niet om de seks die er bij vreemdgaan komt kijken, maar om (een gebrek aan) eerlijkheid/openheid, vertrouwen en een bepaalde mate van liefde en respect voor elkaar/de ander...
[ Bericht 1% gewijzigd door Forbry op 01-10-2014 16:23:17 ]
Tails tell tales
Bepaalde grenzen.. maar er wordt ook wel heel erg veel gescheiden in NL.. Steek je er dan zelf ook wel voldoende moeite in?
dag
In een materiële wegwerpmaatschappij waarbij haast alles is te vervangen en aanbod als overvloedig wordt gezien, hoeven mensen niet iets anders te verwachten.quote:
Bepaalde grenzen.. maar er wordt ook wel heel erg veel gescheiden in NL.. Steek je er dan zelf ook wel voldoende moeite in?
Daarnaast zijn mensen tegenwoordig niet zo van principes meer, want de maatschappij verandert relatief snel om steeds aan dezelfde principes te kunnen houden. Veel mensen handelen (daarom) conform de mogelijke consequenties. Dat het fenomeen scheiding nu bestaat, daar zouden mensen blij van moeten zijn.
quote:
Ik ben 23 jaar getrouwd met mijn man, we hebben 2 kinderen (12 en 13) ik heb een goed leven met hem, het ontbreekt ons aan niets.
Een goed leven met iemand hebben moeten we idd niet willen. Juist ook voor de kinderen....die verdienen een slechter leven waar het hun aan van alles ontbreekt. Worden ze gelukkig van.quote:
Hier is in mijn optiek maar één goed advies mogelijk en dat is:
hoe ontzettend moeilijk ook, deze relatie definitief beëindigen TS... juist ook voor jullie kinderen!
Klopt. Maar je zegt het zelf, dat is JOUW grens. Hoeft niet ook de grens (weerstand) bij de TS te zijn. Zoals je ook reeds schreef, dit is en blijft allemaal heel persoonlijk. Vandaar ook, dat advies hierover op een forum vinden, soms een beetje "raar" kan zijn. Kun je uit al die invloeden (en meningen van anderen) uiteindelijk je eigen mening nog vormen. Zonder je hierbij teveel te laten beïnvloeden ? Door wat 'Right' or 'Wrong' is, volgens die anderen...quote:
Wat mij betreft zijn er gewoon bepaalde grenzen. Daarbinnen is er (heel) veel nuance/begrip/vergeving/whatever mogelijk. Daarbuiten niet. Een affaire van 3,5 jaar die niet zelf is opgebiecht, volgend op -in ieder geval- één eerder slippertje met een bijbehorend ultimatum... dat vind IK zo'n grens.
Je vergeet een lap tekstquote:
[..]
[..]
Een goed leven met iemand hebben moeten we idd niet willen. Juist ook voor de kinderen....die verdienen een slechter leven waar het hun aan van alles ontbreekt. Worden ze gelukkig van.
Precies. Alsof dit niet meer telt. Nee, er moet onmiddellijk gescheiden worden. Alsof je je handen ergens aan brandt.quote:
[..]
[..]
Een goed leven met iemand hebben moeten we idd niet willen. Juist ook voor de kinderen....die verdienen een slechter leven waar het hun aan van alles ontbreekt. Worden ze gelukkig van.
Over zwart wit gesproken.quote:
[..]
Precies. Alsof dit niet meer telt. Nee, er moet onmiddellijk gescheiden worden. Alsof je je handen ergens aan brandt.
TS is niet verdwenen! heb alle reacties gelezen en er mist veel info ja. Het is wel fijn om de meningen van andere mensen te horen positief en negatief, het zet je aan het denken op een andere manier. dit is veel moeilijker uit mijn eigen omgeving te halen, je merkt dat de omgeving aanstuurt op een verzoening. maar ze zijn niet objectief. ze kennen ons niet anders als het stel dat we zijn.
Zal nog wat antwoorden op de vragen die gesteld zijn. ja we waren er beiden bij met het uit elkaar groeien. wat ik al aangaf, mijn man werkt veel, hij maakt een goede 70 uur per week. Hij moet veel netwerken en heeft dus ook veel verplichtingen van werk waar hij naar toe gaat/moet. het wereldje waar hij met de andere hoge piefen in zit, is toch anders dan van een man met een 9-17 baan.
Dit is de belangrijkste reden waarom we elkaar weinig zien.
Mijn man ik zijn vanaf ons 16e bij elkaar, getrouwd toen we 20 waren. Is dus een erg lange tijd! Hij is altijd bezig geweest met zijn carriere terwijl ik thuis alles regelde. Aan materiele zaken heb ik nooit wat moeten missen, aan tijd en aandacht zeker wel.
Ik heb vaker mijn twijfels gehad door de jaren heen, maar heb daar mijn ogen voor gesloten. Veiligheid en zekerheid heb ik zeker altijd gehad en wat ik al eerder aangaf hij is een goede vader voor de kinderen. Ik hou van hem en zit ook altijd met het vraagstuk als je zo lang bij elkaar bent, is het dan te verwachten dat je zo lang monogaam blijft? En meteen denk ik: tja ik ben het zelf wel
Wat betreft het vreemdgaan. 6 jaar geleden had ik bewijs van een slippertje, is toen meteen de kiem ingesmoord. We hebben toen weer helemaal opnieuw voor elkaar gekozen en natuurlijk ging dat goed, totdat de sleur er weer in sluipt. Je bent bezig met de kinderen en je vrienden en familie en hij dan ook nog met zijn werk.
Over de vrouw waar hij 3.5 jaar wat mee heeft gehad, heb begrepen dat dit niet op regelmatige basis was, 1 keer in de zoveel tijd en alleen sex. Zij is volgens mij 35 jaar, weet niet veel van haar behalve dat het wat betreft uiterlijk een erg aantrekkelijke vrouw is, ze heeft geen relatie.
Wat kan ik verder nog vertellen. Mijn man is in zijn gedrag extravert, ik introvert, groot verschil. Het is vaak moeilijk communiceren met hem, hij is absoluut geen prater, het is een binnvetter die niemand wilt nodig hebben, alels zelf oplossen, een echte alpha-man. Ik heb hem altijd in alles gesteund, maar door de jaren heen neem je elkaar dan helaas als vanzelfsprekend.
Natuurlijk zijn er veel verwijten geweest na het eerste slippertje en daardoor is het vertrouwen nooit helemaal nooit terug gekomen. Ook ik heb dingen gezegd door de jaren heen die je niet meer kan terugnemen. Ik heb hem een tijd daarna op afstand gehouden, kon na het eerste slippertje mezelf niet weer meteen helemaal geven.
Ik krijg nu het tegenovergestelde, een man die nu bijna elke minuut van de dag aan mij besteedt. Hij geeft nu openheid in zaken en hij weet dat ALS ik hem terugneem er flink wat zal veranderen. Hij zal nu naar mijn regels moeten leven om het vertrouwen weer terug te krijgen, ik op plaats 1
maar ik zie er ook meteen de gevaren van in, op deze manier doet die andere persoon alles wat je vraagt met reden terug te komen. Als iemand echt veranderd is, dan zal het slagen, indien niet dan zal er weer een herhaling zijn en dat kan over lange of korte tijd zijn.
tuurlijk weet ik dat mensen hier niets over kunnen zeggen, ze kennen ons niet, maar toch helpt het me om dit alles zelf te schrijven.
hoopte ook dat er misschien vrouwen of mannen waren die hetzelfde hebben meegemaakt. en wat mannen hiervan vinden, mannen en vrouwen kijken vaak toch anders tegen bepaalde dingen aan.
Zal nog wat antwoorden op de vragen die gesteld zijn. ja we waren er beiden bij met het uit elkaar groeien. wat ik al aangaf, mijn man werkt veel, hij maakt een goede 70 uur per week. Hij moet veel netwerken en heeft dus ook veel verplichtingen van werk waar hij naar toe gaat/moet. het wereldje waar hij met de andere hoge piefen in zit, is toch anders dan van een man met een 9-17 baan.
Dit is de belangrijkste reden waarom we elkaar weinig zien.
Mijn man ik zijn vanaf ons 16e bij elkaar, getrouwd toen we 20 waren. Is dus een erg lange tijd! Hij is altijd bezig geweest met zijn carriere terwijl ik thuis alles regelde. Aan materiele zaken heb ik nooit wat moeten missen, aan tijd en aandacht zeker wel.
Ik heb vaker mijn twijfels gehad door de jaren heen, maar heb daar mijn ogen voor gesloten. Veiligheid en zekerheid heb ik zeker altijd gehad en wat ik al eerder aangaf hij is een goede vader voor de kinderen. Ik hou van hem en zit ook altijd met het vraagstuk als je zo lang bij elkaar bent, is het dan te verwachten dat je zo lang monogaam blijft? En meteen denk ik: tja ik ben het zelf wel
Wat betreft het vreemdgaan. 6 jaar geleden had ik bewijs van een slippertje, is toen meteen de kiem ingesmoord. We hebben toen weer helemaal opnieuw voor elkaar gekozen en natuurlijk ging dat goed, totdat de sleur er weer in sluipt. Je bent bezig met de kinderen en je vrienden en familie en hij dan ook nog met zijn werk.
Over de vrouw waar hij 3.5 jaar wat mee heeft gehad, heb begrepen dat dit niet op regelmatige basis was, 1 keer in de zoveel tijd en alleen sex. Zij is volgens mij 35 jaar, weet niet veel van haar behalve dat het wat betreft uiterlijk een erg aantrekkelijke vrouw is, ze heeft geen relatie.
Wat kan ik verder nog vertellen. Mijn man is in zijn gedrag extravert, ik introvert, groot verschil. Het is vaak moeilijk communiceren met hem, hij is absoluut geen prater, het is een binnvetter die niemand wilt nodig hebben, alels zelf oplossen, een echte alpha-man. Ik heb hem altijd in alles gesteund, maar door de jaren heen neem je elkaar dan helaas als vanzelfsprekend.
Natuurlijk zijn er veel verwijten geweest na het eerste slippertje en daardoor is het vertrouwen nooit helemaal nooit terug gekomen. Ook ik heb dingen gezegd door de jaren heen die je niet meer kan terugnemen. Ik heb hem een tijd daarna op afstand gehouden, kon na het eerste slippertje mezelf niet weer meteen helemaal geven.
Ik krijg nu het tegenovergestelde, een man die nu bijna elke minuut van de dag aan mij besteedt. Hij geeft nu openheid in zaken en hij weet dat ALS ik hem terugneem er flink wat zal veranderen. Hij zal nu naar mijn regels moeten leven om het vertrouwen weer terug te krijgen, ik op plaats 1
maar ik zie er ook meteen de gevaren van in, op deze manier doet die andere persoon alles wat je vraagt met reden terug te komen. Als iemand echt veranderd is, dan zal het slagen, indien niet dan zal er weer een herhaling zijn en dat kan over lange of korte tijd zijn.
tuurlijk weet ik dat mensen hier niets over kunnen zeggen, ze kennen ons niet, maar toch helpt het me om dit alles zelf te schrijven.
hoopte ook dat er misschien vrouwen of mannen waren die hetzelfde hebben meegemaakt. en wat mannen hiervan vinden, mannen en vrouwen kijken vaak toch anders tegen bepaalde dingen aan.
Even lezen. Merk vaker dat mensen die al vanaf jeugd bij elkaar zijn vaak een vreemdganger in de relatie hebbenquote:
TS is niet verdwenen! heb alle reacties gelezen en er mist veel info ja. Het is wel fijn om de meningen van andere mensen te horen positief en negatief, het zet je aan het denken op een andere manier. dit is veel moeilijker uit mijn eigen omgeving te halen, je merkt dat de omgeving aanstuurt op een verzoening. maar ze zijn niet objectief. ze kennen ons niet anders als het stel dat we zijn.
Zal nog wat antwoorden op de vragen die gesteld zijn. ja we waren er beiden bij met het uit elkaar groeien. wat ik al aangaf, mijn man werkt veel, hij maakt een goede 70 uur per week. Hij moet veel netwerken en heeft dus ook veel verplichtingen van werk waar hij naar toe gaat/moet. het wereldje waar hij met de andere hoge piefen in zit, is toch anders dan van een man met een 9-17 baan.
Dit is de belangrijkste reden waarom we elkaar weinig zien.
Mijn man ik zijn vanaf ons 16e bij elkaar, getrouwd toen we 20 waren. Is dus een erg lange tijd! Hij is altijd bezig geweest met zijn carriere terwijl ik thuis alles regelde. Aan materiele zaken heb ik nooit wat moeten missen, aan tijd en aandacht zeker wel.
Ik heb vaker mijn twijfels gehad door de jaren heen, maar heb daar mijn ogen voor gesloten. Veiligheid en zekerheid heb ik zeker altijd gehad en wat ik al eerder aangaf hij is een goede vader voor de kinderen. Ik hou van hem en zit ook altijd met het vraagstuk als je zo lang bij elkaar bent, is het dan te verwachten dat je zo lang monogaam blijft? En meteen denk ik: tja ik ben het zelf wel
Wat betreft het vreemdgaan. 6 jaar geleden had ik bewijs van een slippertje, is toen meteen de kiem ingesmoord. We hebben toen weer helemaal opnieuw voor elkaar gekozen en natuurlijk ging dat goed, totdat de sleur er weer in sluipt. Je bent bezig met de kinderen en je vrienden en familie en hij dan ook nog met zijn werk.
Over de vrouw waar hij 3.5 jaar wat mee heeft gehad, heb begrepen dat dit niet op regelmatige basis was, 1 keer in de zoveel tijd en alleen sex. Zij is volgens mij 35 jaar, weet niet veel van haar behalve dat het wat betreft uiterlijk een erg aantrekkelijke vrouw is, ze heeft geen relatie.
Wat kan ik verder nog vertellen. Mijn man is in zijn gedrag extravert, ik introvert, groot verschil. Het is vaak moeilijk communiceren met hem, hij is absoluut geen prater, het is een binnvetter die niemand wilt nodig hebben, alels zelf oplossen, een echte alpha-man. Ik heb hem altijd in alles gesteund, maar door de jaren heen neem je elkaar dan helaas als vanzelfsprekend.
Natuurlijk zijn er veel verwijten geweest na het eerste slippertje en daardoor is het vertrouwen nooit helemaal nooit terug gekomen. Ook ik heb dingen gezegd door de jaren heen die je niet meer kan terugnemen. Ik heb hem een tijd daarna op afstand gehouden, kon na het eerste slippertje mezelf niet weer meteen helemaal geven.
Ik krijg nu het tegenovergestelde, een man die nu bijna elke minuut van de dag aan mij besteedt. Hij geeft nu openheid in zaken en hij weet dat ALS ik hem terugneem er flink wat zal veranderen. Hij zal nu naar mijn regels moeten leven om het vertrouwen weer terug te krijgen, ik op plaats 1
maar ik zie er ook meteen de gevaren van in, op deze manier doet die andere persoon alles wat je vraagt met reden terug te komen. Als iemand echt veranderd is, dan zal het slagen, indien niet dan zal er weer een herhaling zijn en dat kan over lange of korte tijd zijn.
tuurlijk weet ik dat mensen hier niets over kunnen zeggen, ze kennen ons niet, maar toch helpt het me om dit alles zelf te schrijven.
hoopte ook dat er misschien vrouwen of mannen waren die hetzelfde hebben meegemaakt. en wat mannen hiervan vinden, mannen en vrouwen kijken vaak toch anders tegen bepaalde dingen aan.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Mij valt op dat het vaak (mannelijke) hoge pieven/piefen (?) zijn óf de vrouwen daarvan (!).
(Maar ik heb in mijn omgeving ook relatief veel met zulke mensen van doen (gehad), dus echt een goed/eerlijk beeld over de "gemiddelde vreemdganger" heb ik denk ik niet).
(Maar ik heb in mijn omgeving ook relatief veel met zulke mensen van doen (gehad), dus echt een goed/eerlijk beeld over de "gemiddelde vreemdganger" heb ik denk ik niet).
Tails tell tales
Ik voor mijzelf kan niet begrijpen dat als je in een niet open-relatie vreemdgaat, betrapt word en daarna alsnog 3,5 jaar vreemdgaat, liegt en bedriegt dat je partner het zelfs maar overweegt om je niet aan de kant te schoppen.
3,5 jaar liegen, de tering. Mijn partner ging er diezelfde avond uit en de vrienden mogen de spullen ophalen. Kinderen of geen kinderen.
3,5 jaar liegen, de tering. Mijn partner ging er diezelfde avond uit en de vrienden mogen de spullen ophalen. Kinderen of geen kinderen.
“The problem with socialism is that you eventually run out of other people’s money.”
"Grappig" ook, dat het excuus vaak zit in het vele werken, maar dan juist wel tijd/energie hebben om er een affaire op na te houden
Tails tell tales
Hoe kan hij het contact met haar verbreken als ze samenwerken?
En heb je een SOA-test gedaan?
En kun je leven met een partner die je niet 100% vertrouwt?
En verwacht je dat hij gas terug kan nemen met werk om meet tijd in jullie relatie te stoppen? Wil hij dat? Wat spreek je dan concreet af? Is dat genoeg?
En heb je een SOA-test gedaan?
En kun je leven met een partner die je niet 100% vertrouwt?
En verwacht je dat hij gas terug kan nemen met werk om meet tijd in jullie relatie te stoppen? Wil hij dat? Wat spreek je dan concreet af? Is dat genoeg?
dag
het is een groot bedrijf, werken niet op zelfde afdeling. Soa test gedaan, gelukkig niets opgelopen.quote:
Hoe kan hij het contact met haar verbreken als ze samenwerken?
En heb je een SOA-test gedaan?
En kun je leven met een partner die je niet 100% vertrouwt?
En verwacht je dat hij gas terug kan nemen met werk om meet tijd in jullie relatie te stoppen? Wil hij dat? Wat spreek je dan concreet af? Is dat genoeg?
wat betreft werk zal gas terugnemen moeilijk zijn. als hij terug komt, dan wordt het werken en dan meteen naar huis. geen extra netwerk-uitjes ed meer, tijd voor mij en de kinderen.
hij heeft beloofd dit nooit meer te doen, ik ben zijn grote liefde zegt hij, zonder mij kan hij niet. hij houdt me nu ook de hele dag op de hoogte van zijn meetings en waar hij is en met wie
Als ik jullie was zou ik er hulp bij halen, een relatietherapeut o.i.d. Die kan jullie beiden aan het denken zetten door kritische vragen te stellen die je confronteren met wat je nu eigenlijk echt wilt: met je relatie, met jezelf, welke band er nog is, hoe met elkaar en de kinderen om te gaan. Die kan je helpen serieus na te denken over wat er nog over is en of dit genoeg is om verder te gaan of niet. Een spiegel voorhouden, dus.
Als hij zich volledig moet gaan voegen naar jouw regels, zoals je zegt, gaat het volgens mij niet werken. Als jullie er voor kiezen samen verder te gaan, moet het iets zijn van jullie samen. Op enig moment dan dus een streep onder het verleden en samen bepalen hoe verder. Met de daarbij behorende afspraken waar jullie elkaar op mogen en moeten aanspreken. Dat lijkt me nog hele kluif, overigens.
De keuze die je nu gaat maken zou er eentje voor lange periode moeten zijn, en het zou, lijkt mij, goed zijn jezelf en elkaar voldoende tijd en kritische blik te gunnen om een weloverwogen keuze te maken.
Als hij zich volledig moet gaan voegen naar jouw regels, zoals je zegt, gaat het volgens mij niet werken. Als jullie er voor kiezen samen verder te gaan, moet het iets zijn van jullie samen. Op enig moment dan dus een streep onder het verleden en samen bepalen hoe verder. Met de daarbij behorende afspraken waar jullie elkaar op mogen en moeten aanspreken. Dat lijkt me nog hele kluif, overigens.
De keuze die je nu gaat maken zou er eentje voor lange periode moeten zijn, en het zou, lijkt mij, goed zijn jezelf en elkaar voldoende tijd en kritische blik te gunnen om een weloverwogen keuze te maken.
Is dat zo?
Klinkt ook niet gezond... hulp van buiten kan de boel helpen op de rit te krijgen denk ik ook..quote:
[..]ik ben zijn grote liefde zegt hij, zonder mij kan hij niet. hij houdt me nu ook de hele dag op de hoogte van zijn meetings en waar hij is en met wie
dag
Ga scheiden en neem een hond.quote:
Hij zal nu naar mijn regels moeten leven
Seriously.
Klinkt als aanstellerij en als het standaard riedeltje van iemand die op vreemdgaan betrapt is...quote:
[..]
Klinkt ook niet gezond... hulp van buiten kan de boel helpen op de rit te krijgen denk ik ook..
Tails tell tales
|
|
Weer vreemgegaan! Hij claimt echt veranderd te zijn (?)
