Niet zo leuke dingen aan kinderen

Daarom maken veel mensen er meer dan een. Dan houden ze elkaar een beetje bezig. Is allemaal over nagedacht

Dat stond allemaal in de kleine lettertjes hoor

Kinderen

Hoe verpest je je leven in 9 maanden

Dat zou de titel van mijn boek kunnen zijn

[ Bericht 0% gewijzigd door datismijnmening op 18-09-2014 03:03:05 ]

kinderen
je bent verliefd, sex, zwanger.
vrouw dikke buik
na 9 maanden bevalling
vrouw dik vet
vagina opengescheurd
sex leven 10%
kind 90%
waarom ?
omdat .. hormonen.

Lekker dat je zo over je kind praat zeg, fijne moeder ben je dan .
Verder lees ik in je relaas louter zaken die je ruim van te voren had kunnen weten, had dan niet aan kinderen begonnen je weet dat ze in bepaalde zaken zoals uit eten gaan een belemmering vormen en dat er slapeloze nachten van komen en dingen voor jezelf doen of samen niet mogelijk zijn tenzij je oppas regelt.

Elke vader of moet had je dat kunnen vertellen, maar eigenlijk had jij het zelf moeten bedenken..

quote:

Op donderdag 18 september 2014 03:12 schreef Elan het volgende:
Lekker dat je zo over je kind praat zeg, fijne moeder ben je dan .
Verder lees ik in je relaas louter zaken die je ruim van te voren had kunnen weten, had dan niet aan kinderen begonnen je weet dat ze in bepaalde zaken zoals uit eten gaan een belemmering vormen en dat er slapeloze nachten van komen en dingen voor jezelf doen of samen niet mogelijk zijn tenzij je oppas regelt.

Elke vader of moet had je dat kunnen vertellen, maar eigenlijk had jij het zelf moeten bedenken..

Dit dus.

Ik herken het in de zin dat ik hetzelfde tegen mijn ouders deed destijds toen er nog geen internet bestond voor ze om op te gaan klagen erover. Samen met mijn zus waren we een gezellige bende.

je kunt je kind ook aanleren in bed te blijven. Zeker als het drie jaar is. Ik ben alleen voor de nachtvoedingen ruit geweest en twee keer in het jaar voor een enge droom. Verder slapen ze door of liggen ze in bed tot ze weer in slaap vallen.

En dit weet je voor je voor je kinderen neemt.

En reken maar dat je kind voelt dat jij er zo over denkt. Arm wurm..... ik heb diep medelijden met haar

quote:

Op donderdag 18 september 2014 03:12 schreef Elan het volgende:
Lekker dat je zo over je kind praat zeg, fijne moeder ben je dan .
Verder lees ik in je relaas louter zaken die je ruim van te voren had kunnen weten, had dan niet aan kinderen begonnen je weet dat ze in bepaalde zaken zoals uit eten gaan een belemmering vormen en dat er slapeloze nachten van komen en dingen voor jezelf doen of samen niet mogelijk zijn tenzij je oppas regelt.

Elke vader of moet had je dat kunnen vertellen, maar eigenlijk had jij het zelf moeten bedenken..

Maakt haar misschien wel een betere moeder dan iemand die nooit nadenkt over negatieve kanten. Wat een onzin kraam je uit.

Wat TS zegt, daar hebben andere ouders nooit last van? Het is natuurlijk wel realiteit. Zou ik wel eens willen weten. Nee ik heb geen kid(s) atm.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 07:32 schreef Kreator het volgende:

[..]

Maakt haar misschien wel een betere moeder dan iemand die nooit nadenkt over negatieve kanten. Wat een onzin kraam je uit.

dit

En ja dit kon ze van te voren weten maar het is toch anders als het elke dag je realiteit is
Ik kan mij voorstellen dat een kind hebben niet altijd zo geweldig/simpel is als bijvoorbeeld de media ons doen denken
Ik vind het juist heel raar dat er zo'n taboe ligt op dit eens uitspreken. Als je je dan voelt als TS komt er dan vaak ook nog een berg schuldgevoel bij. Lekker zinloos

Ja hoor, ik heb er ook wel eens last van.
Ik zou ook nog wel eens af en toe zonder kinderen willen zijn. Gewoon 1 dagje.
En dan heb ik het niet over naar een oppas want de zorgen blijven.

Ze vragen gewoon veel aandacht en tijd. En ik zou ze voor geen geld ter wereld willen missen.
Maar het is nooit meer zoals het was zonder kinderen.

Dus ja, heel herkenbaar. En nee, ik denk niet dat je een slechte moeder bent als je dat af en toe denkt

quote:

Op donderdag 18 september 2014 07:32 schreef Kreator het volgende:

[..]

Maakt haar misschien wel een betere moeder dan iemand die nooit nadenkt over negatieve kanten. Wat een onzin kraam je uit.

Dit! Mijn vrouw en ik denken er ook zo over; en daar ben ik maar wat blij om. Het relativeert alles wat makkelijker. Overigens vind ik dat je als man zo denkt maar vindt dat een vrouw niet zo mag denken dan mis je toch wat empathie...

Verder herken ik het exact wat TS zegt; ik zit precies in de dezelfde levensfase van mijn dochter en ook zij slaapt nooit een nacht door... Alleen mijn vrouw is zwanger van de tweede. Ik denk regelmatig hoe dat allemaal überhaupt nog past en kan en vraag me dan af of ik die tweede nog wel wil.

Aan de andere kant is mijn leven nog nooit zo (ok dit klinkt nogal suf maar goed) zinvol geweest als dat het nu is. Mijn dochter is echt het mooiste wat ik ooit heb gehad en ik wordt oprecht gelukkig van haar.

Ach, elke moeder denkt weleens zo. Ik denk niet dat je van tevoren kunt verwachten dat je drie jaar lang elke nacht eruit moet. Het moederschap is gewoon een hele opgave, en zoals eerder gezegd vind ik het ook welees goed om ook na te denken over de negatieve kanten.

Moeders die doen alsof hun leven perfect is en ze totaaaal geen moeite hebben met het moederschap

Maar TS, ik heb zelf geen kinderen, maar ik denk dat je je dochter inmiddels wel aan kunt leren gewoon in bed te blijven bijvoorbeeld. Is je dochter er eentje die je constant in de gaten móet houden of bezig móet houden? Ik denk dat je daar teveel mee bezig bent, komt wel op zijn pootjes terecht.

En zoals eerder gezegd: je bent echt geen slechte moeder omdat je weleens twijfels hebt.

Nou, het zal best wel een keer voorgekomen zijn dat ik hetzelfde heb afgevraagd, maar ik zou niet meer weten wanneer en waarom. Om maar even aan te geven dat het leuke aan kinderen hebben overheerst.
En uit eten met kleine kinderen is nou eenmaal anders. Een pannenkoek met toetje kan qua spanningsboog hier nog net. Een avondje restauurant beginnen we niet aan. Geen gemis voor ons, komt later wel weer.
En vakantie....tja. Een driejarige is nou eenmaal een handenbinder. Daar richt je je vakantie toch ook een beetje op in, lijkt me.

Het is heel simpel alleen genieten en naar de positieve dingen kijken en heel gelukkig en blij zijn dat je kind gezond is.
Verder gaat dit allemaal voorbij en heb je straks weer andere problemen. Ik verlang nog terug naar de tijd dat mijn dochter 3 was en ze nog zoveel moest leren,
Zo kop op en geniet van dat kleine schepsel.

Denk dat elke ouder dit wel eens heeft hoor. Ik heb het laatst nog gehad na 3 nachten geen slaap en oudste kind die door het lint ging. Gelukkig gaat het weer over na een goede nacht slapen. Kan je de kleine niet af en toe een weekend laten logeren? Want elke nacht er (meermalen) uitmoeten is natuurlijk ook niet goed voor je humeur. Kan je even bijtanken en met frisse moed er weer tegenaan. Dan ziet de wereld er meteen heel anders uit en geniet je meer van je kind.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 08:00 schreef rhubarbje het volgende:

[..]

dit

En ja dit kon ze van te voren weten maar het is toch anders als het elke dag je realiteit is
Ik kan mij voorstellen dat een kind hebben niet altijd zo geweldig/simpel is als bijvoorbeeld de media ons doen denken
Ik vind het juist heel raar dat er zo'n taboe ligt op dit eens uitspreken. Als je je dan voelt als TS komt er dan vaak ook nog een berg schuldgevoel bij. Lekker zinloos

Volgens mij doen de media ons helemaal niet geloven dat het zo geweldig en simpel is. Integendeel, er wordt nogal wat geschreven over opvoeden en problemen met kinderen.

Ik krijg het idee dat je het niet allemaal goed hebt uitgedacht voordat je je dochter kreeg.

"Ik hou van haar, maar..." liever niet?

quote:

Op donderdag 18 september 2014 07:22 schreef wendytje het volgende:
je kunt je kind ook aanleren in bed te blijven. Zeker als het drie jaar is. Ik ben alleen voor de nachtvoedingen ruit geweest en twee keer in het jaar voor een enge droom. Verder slapen ze door of liggen ze in bed tot ze weer in slaap vallen.

En dit weet je voor je voor je kinderen neemt.

En reken maar dat je kind voelt dat jij er zo over denkt. Arm wurm..... ik heb diep medelijden met haar

Nee... dat kan je niet je kind aanleren. Ik heb er 2. Eentje die elke nacht prima slaapt van 7 tot 7-7.30 (ongeveer) en eentje die 's nachts sws minimaal een keer gaat plassen en verder elke dag, alsof hij er zelf een wekker voor zet, tussen 6 en 6.15 wakker wordt. En de laatste tijd is dat zelfs minstens 2 keer in de week 5.15.

En je laatste zin... stel je niet zo verschrikkelijk aan zeg!

quote:

Op donderdag 18 september 2014 03:12 schreef Elan het volgende:
Lekker dat je zo over je kind praat zeg, fijne moeder ben je dan .
Verder lees ik in je relaas louter zaken die je ruim van te voren had kunnen weten, had dan niet aan kinderen begonnen je weet dat ze in bepaalde zaken zoals uit eten gaan een belemmering vormen en dat er slapeloze nachten van komen en dingen voor jezelf doen of samen niet mogelijk zijn tenzij je oppas regelt.

Elke vader of moet had je dat kunnen vertellen, maar eigenlijk had jij het zelf moeten bedenken..

Nee, niet.
In alle eerlijkheid, natuurlijk kan je je van te voren bedenken dat een kind vaak wakker zal zijn 's nachts. Maar ik dacht altijd dat ik prima tegen weinig slaap kon, zat nachtenlang te chatten etc, laat slapen, vroeg weer naar mijn werk etc. etc. En dat ging prima. Ja... duh... omdat je dan in het weekend weer een beetje bij sliep, maar week-in-week-uit met gebroken nachten, nooit echt uit kunnen slapen omdat je, ook al heb je afgesproken dat jij die dag uit mag slapen, je tóch wakker wordt van een kind dat je slaapkamer in komt... dat vreet aan je. Dat hou je lang vol, maar uiteindelijk breekt dat op. En daar kan je je echt niet op voor bereiden van te voren, je kan het je bedenken. Maar wat het werkelijk met je doet...

Hetzelfde als geen tijd meer voor jezelf hebben. Dat weet je, of nou ja... dat denk je te weten, maar again, hoe het werkelijk is dat je geen moment meer even lekker met een boek of tijdschrift op de bank kan zitten voor langer dan 10 (!!) minuten onafgebroken zonder voor elk kutterig wissewasje geroepen te worden... Dat weet je pas als het je overkomt, week-in-week-uit...

En ja, ook ik hou echt met heel mijn hart van ze, maar soms is het even zuchten. En daar is helemaal niks zieligs aan en dat mogen ze van mij ook best weten. Waarom niet? Zij vinden mij toch ook niet altijd even leuk?

[aanvulling]
Ik ben mezelf wat dat betreft echt wel keihard tegengekomen en dus probeer ik nu minimaal 4 avonden in de week om 22.00 naar bed te gaan, want ik word er echt niet leuker op met dat slaapgebrek. Jammer, maar de tijd voor lange avonden komt vanzelf wel weer... als ze 18 zijn ofzo.

[ Bericht 5% gewijzigd door BE op 18-09-2014 10:05:54 ]

quote:

Op donderdag 18 september 2014 10:00 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Nee, niet.
In alle eerlijkheid, natuurlijk kan je je van te voren bedenken dat een kind vaak wakker zal zijn 's nachts. Maar ik dacht altijd dat ik prima tegen weinig slaap kon, zat nachtenlang te chatten etc, laat slapen, vroeg weer naar mijn werk etc. etc. En dat ging prima. Ja... duh... omdat je dan in het weekend weer een beetje bij sliep, maar week-in-week-uit met gebroken nachten, nooit echt uit kunnen slapen omdat je, ook al heb je afgesproken dat jij die dag uit mag slapen, je tóch wakker wordt van een kind dat je slaapkamer in komt... dat vreet aan je. Dat hou je lang vol, maar uiteindelijk breekt dat op. En daar kan je je echt niet op voor bereiden van te voren, je kan het je bedenken. Maar wat het werkelijk met je doet...

Hetzelfde als geen tijd meer voor jezelf hebben. Dat weet je, of nou ja... dat denk je te weten, maar again, hoe het werkelijk is dat je geen moment meer even lekker met een boek of tijdschrift op de bank kan zitten voor langer dan 10 minuten onafgebroken zonder voor elk kutterig wissewasje geroepen te worden... Dat weet je pas als het je overkomt, week-in-week-uit...

Inderdaad, dat weet je niet echt.
Net zomin als je weet wat het met je doet, gevoelsmatig, het hebben van een kind.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 02:24 schreef agter het volgende:
Ik heb geen nacht meer door kunnen slapen (ze wordt nog steeds een paar keer wakker per nacht).

Hoe komt dat? En wat heeft ze dan nodig om weer verder te slapen?

quote:

En ik heb het gevoel dat ik haar de hele dag maar moet vermaken/in de gaten moet houden.

Is dat alleen jouw gevoel of heeft ze je echt de hele dag door nodig? Je kunt een kind van 3 - mits er geen ontwikkelingsproblemen o.i.d. zijn - wel leren dat ze even "op zichzelf" moet zijn.

Verder begon ik mijn oudste vanaf haar 3e verjaardag naar school te kijken. Het is best een intensieve leeftijd. Ze sliep niet meer 's middags, wilde van alles en praatte de he-le dag. Heel leuk, maar je hebt daardoor zelf ook nauwelijks pauze. Het is voor haar en mij heerlijk dat ze nu naar school gaat. Voor haar de uitdaging, voor mij de "rust" (relatief, met nog 2 ukken thuis...)

quote:

Een normaal etentje in een restaurant is er niet meer bij. We gaan wel, maar zijn voornamelijk met haar bezig.

Oppas vragen?

quote:

Vakantie idem: altijd maar in de gaten houden en zorgen dat het ook leuk voor haar is.

Ja, vakantie is niet meer puur vakantie..

quote:

Herkennen mensen dit?

Jahoor, ik ben superblij en trots op mijn drietal, maar heb ook wel eens momenten dat ik er wat minder van geniet, zeg maar. Dat heeft hééééél veel te maken met mijn eigen hoeveelheid slaap. En daarnaast is het ook een mindset-ding. Ze zijn er nu eenmaal, verzetten heeft geen zin, we maken er gewoon elke dag het beste van.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 07:22 schreef wendytje het volgende:
En reken maar dat je kind voelt dat jij er zo over denkt. Arm wurm..... ik heb diep medelijden met haar

Ik heb medelijden met mensen die naar een kind verwijzen alsof het een ongewervelde is.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 10:00 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Nee... dat kan je niet je kind aanleren. Ik heb er 2. Eentje die elke nacht prima slaapt van 7 tot 7-7.30 (ongeveer) en eentje die 's nachts sws minimaal een keer gaat plassen en verder elke dag, alsof hij er zelf een wekker voor zet, tussen 6 en 6.15 wakker wordt. En de laatste tijd is dat zelfs minstens 2 keer in de week 5.15.

En je laatste zin... stel je niet zo verschrikkelijk aan zeg!

[..]

Nee, niet.
In alle eerlijkheid, natuurlijk kan je je van te voren bedenken dat een kind vaak wakker zal zijn 's nachts. Maar ik dacht altijd dat ik prima tegen weinig slaap kon, zat nachtenlang te chatten etc, laat slapen, vroeg weer naar mijn werk etc. etc. En dat ging prima. Ja... duh... omdat je dan in het weekend weer een beetje bij sliep, maar week-in-week-uit met gebroken nachten, nooit echt uit kunnen slapen omdat je, ook al heb je afgesproken dat jij die dag uit mag slapen, je tóch wakker wordt van een kind dat je slaapkamer in komt... dat vreet aan je. Dat hou je lang vol, maar uiteindelijk breekt dat op. En daar kan je je echt niet op voor bereiden van te voren, je kan het je bedenken. Maar wat het werkelijk met je doet...

Hetzelfde als geen tijd meer voor jezelf hebben. Dat weet je, of nou ja... dat denk je te weten, maar again, hoe het werkelijk is dat je geen moment meer even lekker met een boek of tijdschrift op de bank kan zitten voor langer dan 10 (!!) minuten onafgebroken zonder voor elk kutterig wissewasje geroepen te worden... Dat weet je pas als het je overkomt, week-in-week-uit...

En ja, ook ik hou echt met heel mijn hart van ze, maar soms is het even zuchten. En daar is helemaal niks zieligs aan en dat mogen ze van mij ook best weten. Waarom niet? Zij vinden mij toch ook niet altijd even leuk?

[aanvulling]
Ik ben mezelf wat dat betreft echt wel keihard tegengekomen en dus probeer ik nu minimaal 4 avonden in de week om 22.00 naar bed te gaan, want ik word er echt niet leuker op met dat slaapgebrek. Jammer, maar de tijd voor lange avonden komt vanzelf wel weer... als ze 18 zijn ofzo.

Kijk ik snap dat je van je kinderen houdt, echter heb je nooit zoiets van damn een leven zonder kinderen had mij ook wel wat geleken? Of is dit iets wat je absoluut niet had willen missen?

Ik wens mij soms 5 dagen stilte-retraite. Gewoon niks hoeven zeggen en niks hoeven horen.
Maar tegelijk mis ik ze echt heel hard als er eens een logeren is. Die momenten van overprikkeld van mijn kant hangen ook echt samen met hoe ik in mijn vel zit. Ik vind het wel een gezonde eyeopener dat ik stukken minder tolerant ben dan ik dacht en tegelijk meer en minder geduld heb dan ik dacht. Bij opvoeden moet je jezelf wel onder ogen durven komen.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 10:11 schreef Apekoek het volgende:

[..]

Kijk ik snap dat je van je kinderen houdt, echter heb je nooit zoiets van damn een leven zonder kinderen had mij ook wel wat geleken? Of is dit iets wat je absoluut niet had willen missen?

Nee, zonder niet, daarvoor is het toch echt wel gewoon te leuk.
Maar... als ik geweten had wat ik nu weet had ik wel wat meer tijd tussen nr 1 en nr 2 gehad. Daar zit nu 20 maanden tussen en dat kwam oa door 'och, het zal wel los lopen en ach, als ik wel zwanger raak zou dat toch ook best heel leuk zijn' en dan had ik er toen voor gezorgd dat dat niet was gebeurd maar pas een half jaar tot een jaar later.

Ze zitten nu vrij dicht op elkaar en kunnen naast dat ze heel leuk met elkaar spelen elkaar ook vreselijk op de huid zitten en alles wat de een heeft wil de ander ook en andersom. Als er meer tijd tussen had gezeten denk ik dat er minder wrijvingen waren geweest.

Maar ja, again, 'denk ik' want je weet het natuurlijk nooit hoe het dan gelopen zou zijn.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 10:29 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik wens mij soms 5 dagen stilte-retraite. Gewoon niks hoeven zeggen en niks hoeven horen.
Maar tegelijk mis ik ze echt heel hard als er eens een logeren is. Die momenten van overprikkeld van mijn kant hangen ook echt samen met hoe ik in mijn vel zit. Ik vind het wel een gezonde eyeopener dat ik stukken minder tolerant ben dan ik dacht en tegelijk meer en minder geduld heb dan ik dacht. Bij opvoeden moet je jezelf wel onder ogen durven komen.

Dat dus idd.

Ik tel mijn zegeningen dan ook met mijn baan waarbij ik meer dan regelmatig voor een paar nachten naar het buitenland moet en ik dus even bij kan tanken.

Leeftijd verschil is hier juist ook het probleem wat voor onrust zorgt.

De heeft lekkere prepuberfases en de andere is een stuiterpeuter die heel snel overprikkeld is.
Los van elkaar echt schatten en makkelijke kinderen.
Samen...

Ik heb er maar een, maar ook ik ben wel eens blij als er even rust is. Als mijn vriend haar meeneemt naar het museum op zaterdagmiddag en ik lekker in een stil huis kan zijn. Niemand die tegen me praat, niemand die iets aan me vraagt. Gewoon, stil

Ik denk dat er voldoende bekend is en gesproken wordt over de minder leuke kanten van het hebben van (een) kind(eren). Ik heb tenminste echt niet alleen maar van anderen gehoord hoe leuk het was. Maar ja, je wil graag een kind en je denkt dat het allemaal wel meevalt. Je weet het gewoon niet, tot je het ervaren hebt. En dan is het te laat om terug te gaan naar voor je kinderen had, terwijl je dat eigenlijk ook helemaal niet wil.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 10:34 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Dat dus idd.

Ik tel mijn zegeningen dan ook met mijn baan waarbij ik meer dan regelmatig voor een paar nachten naar het buitenland moet en ik dus even bij kan tanken.

Ik ben als int. sales engineer elke maand een week weg, dus zeker een voordeel?

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:01 schreef Apekoek het volgende:

[..]

Ik ben als int. sales engineer elke maand een week weg, dus zeker een voordeel?

Voor jou wel, voor je partner misschien minder?

Ik vond het toen ze nog een baby was wel zwaar als mijn vriend een paar dagen weg was. Inmiddels heb ik er geen problemen meer mee. Mijn dochter en ik maken er gezellige dagen van en mijn vriend verrast ( ) ons met cadeautjes als hij terugkomt

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:02 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Voor jou wel, voor je partner misschien minder?

Ik vond het toen ze nog een baby was wel zwaar als mijn vriend een paar dagen weg was. Inmiddels heb ik er geen problemen meer mee. Mijn dochter en ik maken er gezellige dagen van en mijn vriend verrast ( ) ons met cadeautjes als hij terugkomt

Mijn partner wil liever een kind dan ik, maar als man schijnt dat ook logischer te zijn. Het is op den duur wel welkom hoor! Toch een levenservaring die ik niet wil missen ondanks de nadelen die er aan kleven.

Dus wellicht houd dit het voor ons in evenwicht, ik plan mijn buitenlandse trips ook helemaal zelf in dus wat dat betreft...

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:01 schreef Apekoek het volgende:

[..]

Ik ben als int. sales engineer elke maand een week weg, dus zeker een voordeel?

Ja, voor jou wel idd, voor je partner en je kinderen is het wat minder. De mijne zijn nu bijna 7 en 5, en ik heb altijd gereisd, dus ze weten dat het erbij hoort, maar dat maakt het er niet altijd makkelijker op.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:04 schreef Apekoek het volgende:

[..]

Mijn partner wil liever een kind dan ik, maar als man schijnt dat ook logischer te zijn. Het is op den duur wel welkom hoor! Toch een levenservaring die ik niet wil missen ondanks de nadelen die er aan kleven.

Dus wellicht houd dit het voor ons in evenwicht, ik plan mijn buitenlandse trips ook helemaal zelf in dus wat dat betreft...

Ik snap niet helemaal wat je bedoelt met "houdt dit het voor ons in evenwicht".

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:25 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik snap niet helemaal wat je bedoelt met "houdt dit het voor ons in evenwicht".

Dat ik wel voor kinderen open sta maar ook waarde hecht aan eigen ruimte, die ik met mijn baan dus toch wel krijg. Als ik kantoorslaaf puur sang was geweest zou ik geen dag eigen ruimte meer hebben.

Mijn vriendin wil echt enorm graag kinderen en dat wil ik uit liefde ook. Maar zij heeft toch minder eigen ruimte nodig en als ze dat wel een keer wil kan ik oppassen en kan zij doen wat ze wil.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:14 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ja, voor jou wel idd, voor je partner en je kinderen is het wat minder. De mijne zijn nu bijna 7 en 5, en ik heb altijd gereisd, dus ze weten dat het erbij hoort, maar dat maakt het er niet altijd makkelijker op.

S begint het nu steeds meer te echt te beleven, dat B weg is. Dus ze gaat hem missen, maakt zich zorgen over vliegtuigen die neer kunnen storten, of papa wel thuiskomt, moeilijker slapen, etc.
Geen grote problemen verder, maar het is toch anders dan toen ze nog helemaal zonder dat besef was.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:28 schreef Apekoek het volgende:

[..]

Dat ik wel voor kinderen open sta maar ook waarde hecht aan eigen ruimte, die ik met mijn baan dus toch wel krijg. Als ik kantoorslaaf puur sang was geweest zou ik geen dag eigen ruimte meer hebben.

Mijn vriendin wil echt enorm graag kinderen en dat wil ik uit liefde ook. Maar zij heeft toch minder eigen ruimte nodig en als ze dat wel een keer wil kan ik oppassen en kan zij doen wat ze wil.

Ik hoop voor je dat het zo werkt. Ik wilde heel graag een kind, maar eigen ruimte is echt nodig op zijn tijd. Dat jij dan een keertje oppast, lijkt me toch een positieve voorstelling van zaken.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:30 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik hoop voor je dat het zo werkt. Ik wilde heel graag een kind, maar eigen ruimte is echt nodig op zijn tijd. Dat jij dan een keertje oppast, lijkt me toch een positieve voorstelling van zaken.

Tja en verder veel familie die openstaat voor oppassen, wonen bijna allemaal in de buurt. Dus wat dat betreft kan ik niet klagen tot op heden. Maarja positieve voorstelling van zaken, hoe negatief moeten we er dan tegen aan gaan kijken? Is dat een goed uitgangspunt?

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:43 schreef Apekoek het volgende:

[..]

Tja en verder veel familie die openstaat voor oppassen, wonen bijna allemaal in de buurt. Dus wat dat betreft kan ik niet klagen tot op heden.

Klinkt goed, op papier.

Maar dan komt om de hoek kijken dat je geen idee hebt hoe je zelf als ouder zult zijn.
Ik dacht altijd, voor ik zwanger werd en een kind kreeg, dat ik graag wilde blijven werken, geen problemen zou hebben met kinderdagverblijf of met uit logeren gaan bij opa's en oma's. Wat zou daar mis mee zijn? Ze zorgen echt wel goed voor mijn/ons kind.

Nou, ik had daar dus wel heel erg veel moeite mee. Had ik van tevoren echt nooit gedacht. Logeren? Echt niet! Oppassen? Als het echt moet, als ik moet werken, bijvoorbeeld.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:45 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Klinkt goed, op papier.

Maar dan komt om de hoek kijken dat je geen idee hebt hoe je zelf als ouder zult zijn.
Ik dacht altijd, voor ik zwanger werd en een kind kreeg, dat ik graag wilde blijven werken, geen problemen zou hebben met kinderdagverblijf of met uit logeren gaan bij opa's en oma's. Wat zou daar mis mee zijn? Ze zorgen echt wel goed voor mijn/ons kind.

Nou, ik had daar dus wel heel erg veel moeite mee. Had ik van tevoren echt nooit gedacht. Logeren? Echt niet! Oppassen? Als het echt moet, als ik moet werken, bijvoorbeeld.

Maar dat kan ook anders uit pakken.
Hoewel sommigen mij wrsch heel ontaard vinden, maar ik heb geen enkele moeite met logeren en ook als ik voor mijn werk 14 dagen weg ben onderga ik dat niet kwijnend. Natuurlijk mis ik ze, heel erg, maar tegelijkertijd ben ik dan gewoon hard aan het werk en het hoort erbij.

Alleen vergis je niet in dat 'zij heeft niet zoveel tijd voor zichzelf nodig' wat je zegt Apekoek, dat dacht ik dus ook, maar daar ben ik dus HEEL hard van teruggekomen. Tot aan gaan staan koken met keihard muziek in mijn oren omdat ik dus echt even NIET meer tegen hun speelgeluiden kon. En gewoon heel leuk gezellig met auto's en lego's en weeeeehhhhuuuuhhhiiiiiiieeee!!!!, broooem! Bots! Pauw, jij bent de boef!, niks raars, maar t*r*ng wat kan dat soms echt tot in mijn ruggemerg trekken.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:54 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Maar dat kan ook anders uit pakken.
Hoewel sommigen mij wrsch heel ontaard vinden, maar ik heb geen enkele moeite met logeren en ook als ik voor mijn werk 14 dagen weg ben onderga ik dat niet kwijnend. Natuurlijk mis ik ze, heel erg, maar tegelijkertijd ben ik dan gewoon hard aan het werk en het hoort erbij.

Alleen vergis je niet in dat 'zij heeft niet zoveel tijd voor zichzelf nodig' wat je zegt Apekoek, dat dacht ik dus ook, maar daar ben ik dus HEEL hard van teruggekomen. Tot aan gaan staan koken met keihard muziek in mijn oren omdat ik dus echt even NIET meer tegen hun speelgeluiden kon. En gewoon heel leuk gezellig met auto's en lego's en weeeeehhhhuuuuhhhiiiiiiieeee!!!!, broooem! Bots! Pauw, jij bent de boef!, niks raars, maar t*r*ng wat kan dat soms echt tot in mijn ruggemerg trekken.

Nou ja, dat zeg ik toch, dat je het niet weet? Ik dacht dat ik anders zou zijn als moeder dan ik ben. Dat kan natuurlijk alle kanten op anders zijn. Ook dat je denkt dat je vast heel erg vastzit aan je kind en dat dan blijkt dat het niet zo is.

En dat tweede, dat bedoel ik te zeggen Klinkt heel prima "ze heeft niet zoveel tijd voor zichzelf nodig" maar je weer gewoon niet of dat in de praktijk zo zal blijven en je weet ook niet of een keer oppassen als papa of andere oppas regelen dan voldoende is.

Je moet geen kind nemen met het idee dat de moeder 99% van alles op zich neemt en soms eens een beroep op je gaat doen, alleen omdat je partner graag een kind wil, vind ik. Je moet het zelf toch ook wel echt willen, met de zorgen en tijd en energie die erbij hoort.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:57 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Nou ja, dat zeg ik toch, dat je het niet weet? Ik dacht dat ik anders zou zijn als moeder dan ik ben. Dat kan natuurlijk alle kanten op anders zijn. Ook dat je denkt dat je vast heel erg vastzit aan je kind en dat dan blijkt dat het niet zo is.

En dat tweede, dat bedoel ik te zeggen Klinkt heel prima "ze heeft niet zoveel tijd voor zichzelf nodig" maar je weer gewoon niet of dat in de praktijk zo zal blijven en je weet ook niet of een keer oppassen als papa of andere oppas regelen dan voldoende is.

Je moet geen kind nemen met het idee dat de moeder 99% van alles op zich neemt en soms eens een beroep op je gaat doen, alleen omdat je partner graag een kind wil, vind ik. Je moet het zelf toch ook wel echt willen, met de zorgen en tijd en energie die erbij hoort.

Ik kan het begrijpen, maar ik ga er voor 100% geen ander beroep voor uitoefenen. Hier ben ik gelukkig mee en dat heb ik haar op voorhand duidelijk gemaakt, maar zij zegt dat ze dat helemaal begrijpt en wij kunnen dan ook heel goed los van elkaar zijn. Ze is wel een sterke vrouw. En ze weet, hoe meer ik weg ben voor mijn werk hoe beter mijn carrière en onze toekomst.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 07:32 schreef Kreator het volgende:

[..]

Maakt haar misschien wel een betere moeder dan iemand die nooit nadenkt over negatieve kanten. Wat een onzin kraam je uit.

Hoezo maakt het je een betere moeder door de negatieve aspecten van het ouderschap te benoemen?
Niemand hier zal ontkennen dat het enorm zwaar kan zijn maar daar kies je toch min of meer voor op het moment dat jij en je partner bewust aan kinderen beginnen? Zaken als gebroken nachten, vrijheid inleveren en constant zorgen zijn mij welbekend en dan heeft mijn wijf nog niet eens een baby uitgepoept!

quote:

Op donderdag 18 september 2014 11:57 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Je moet geen kind nemen met het idee dat de moeder 99% van alles op zich neemt en soms eens een beroep op je gaat doen, alleen omdat je partner graag een kind wil, vind ik. Je moet het zelf toch ook wel echt willen, met de zorgen en tijd en energie die erbij hoort.

Als je het echt zo rationeel gaat bekijken zou niemand meer voor een kind kiezen.