LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Sinds heel lang geleden bevind ik me in een kamer recht onder het dak in een nacht waarop het regent. Wat een genade, 
.
.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ik sliep vroeger onder een schuin dak met een plastic raampje en een dakkapelletje. Maakt dat nog uit?
Aldus.
Schuin, G.quote:Op dinsdag 7 oktober 2014 10:47 schreef Gellius het volgende:
Een plat dak of een puntdak, PeteS? Dat maakt uit namelijk.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Hebben jullie weleens dat gevoel van: 'Wat ben ik toch een meelijwekkend kankerpubertje?' Dat heb ik nu. Misschien moest ik maar een dutje doen. Dan eet ik later m'n diner wel.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Kanker, dat woord is dus helemaal salonfähig in het westen tegenwoordig. Maar grappen over joden maken, o wee.
Graag op anoniem
Ze was fel over de boeken die ze besprak, en ook over de zon, de maan en de sterren, maar nooit zonder mededogen.
Vaak begon ze haar bespreking met de woorden: 'Dit boek heeft mij nog meer verveeld dan mijn eigen boek, Nieuw-Peking, ik had niet gedacht dat dat mogelijk zou zijn.'
Maar dan eindigde ze met: 'Het is geen kunst om te houden van de paar mensen met talent die wij kennen, wier boeken wij kunnen lezen, en het moet gezegd dat zelfs de meest getalenteerde schrijvers vaak uiterst saaie boeken afleveren. Ik wil ook juist houden van hen die geen talent hebben, die zondigen door boeken te schrijven die van de eerste tot de laatste pagina zo saai zijn dat je er bijna kinderverlamming aan overhoudt.'
[...]
'Ik ben medeverantwoordelijk voor het prul dat deze schrijver heeft afgeleverd, en ik vraag vergiffenis aan hem, en ook aan u, dat ik dit boek zo vernietigend moest bespreken, dat ik moest constateren dat de schrijver ervan niet het kleinste druppeltje talent bezit, dat mij bladzijde na bladzijde werd ingewreven dat de schrijver geen humor heeft en geen karakter. Laat mij het kleed zijn waarover u loopt, laat mij de deurmat zijn waarop u uw voeten veegt.'
Arnon Grunberg
Apocalyps
Vaak begon ze haar bespreking met de woorden: 'Dit boek heeft mij nog meer verveeld dan mijn eigen boek, Nieuw-Peking, ik had niet gedacht dat dat mogelijk zou zijn.'
Maar dan eindigde ze met: 'Het is geen kunst om te houden van de paar mensen met talent die wij kennen, wier boeken wij kunnen lezen, en het moet gezegd dat zelfs de meest getalenteerde schrijvers vaak uiterst saaie boeken afleveren. Ik wil ook juist houden van hen die geen talent hebben, die zondigen door boeken te schrijven die van de eerste tot de laatste pagina zo saai zijn dat je er bijna kinderverlamming aan overhoudt.'
[...]
'Ik ben medeverantwoordelijk voor het prul dat deze schrijver heeft afgeleverd, en ik vraag vergiffenis aan hem, en ook aan u, dat ik dit boek zo vernietigend moest bespreken, dat ik moest constateren dat de schrijver ervan niet het kleinste druppeltje talent bezit, dat mij bladzijde na bladzijde werd ingewreven dat de schrijver geen humor heeft en geen karakter. Laat mij het kleed zijn waarover u loopt, laat mij de deurmat zijn waarop u uw voeten veegt.'
Arnon Grunberg
Apocalyps
Graag op anoniem
'Ga nou eens wat met je leven doen,' zei een kennis tegen mij. Daarin ligt het besloten: iets doen, uitvoeren, voorwaarts. Een doel stellen en daar naartoe werken. Je leven leven. Het is niet wie je bent van binnen, het zijn je daden die je definiëren.
Dus ik zat daar eens over na te denken, en antwoordde: 'Het is een diepgewortelde misvatting dat je voor een ander kunt bepalen hoe hij moet leven. Sterker nog,' vervolgde ik, 'ik heb nogal wat aan te merken op jouw leven: je vriendschappen stellen niet echt wat voor en je relatie nog minder.'
Conclusie: een leven wordt gedefinieerd door arbeidsethos en ambitie, totdat je het dichterbij zoekt en op iemands pik trapt.
Dus ik zat daar eens over na te denken, en antwoordde: 'Het is een diepgewortelde misvatting dat je voor een ander kunt bepalen hoe hij moet leven. Sterker nog,' vervolgde ik, 'ik heb nogal wat aan te merken op jouw leven: je vriendschappen stellen niet echt wat voor en je relatie nog minder.'
Conclusie: een leven wordt gedefinieerd door arbeidsethos en ambitie, totdat je het dichterbij zoekt en op iemands pik trapt.
Graag op anoniem
Heb je hem niet verteld dat je stukjes schrijft voor het TTK-forum van Fok?quote:Op donderdag 9 oktober 2014 04:49 schreef Mainport het volgende:
'Ga nou eens wat met je leven doen,' zei een kennis tegen mij.
En dat je daar een trouwe posse hebt?quote:Op donderdag 9 oktober 2014 12:35 schreef broer het volgende:
[..]
Heb je hem niet verteld dat je stukjes schrijft voor het TTK-forum van Fok?
The love you take is equal to the love you make.
Precies, broer. Ik dacht: 'Weet hij wel dat ik stukjes schrijf op het fokforum? Stukjes van grote invloed en reikwijdte.' Maar over zulke zaken dient men bescheiden te zijn.
Graag op anoniem
Morgen gaat mijn vrouw bij mij weg, en ze neemt onze zoon mee. Zeg daar eens iets van? Het liefst: 'Wat erg voor je, PS. We hopen allemaal dat het snel weer goed komt.'
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Dat is kut, PS. Ik hoop echt voor je dat het goed komt. Doe je best.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Dat is heel naar voor je, PS. Als jij hoop hebt dat het nog goedkomt, dan hoop ik met je mee.quote:
Morgen gaat mijn vrouw bij mij weg, en ze neemt onze zoon mee. Zeg daar eens iets van? Het liefst: 'Wat erg voor je, PS. We hopen allemaal dat het snel weer goed komt.'
En het komt sowieso goed in die zin dat je tegenwoordig als man niet zomaar je kind kwijt bent als je vrouw niet meer bij je wil zijn. Toch?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Jazeker. Het komt ook wel goed. Op het moment heb ik er alleen flink de pest in. Ze ging al een tijd vreemd. Daar kwam ik achter. Dat kon me niet zoveel schelen (ik ben zelf ook niet roomser dan de paus); maar toen het in plaats van: 'Ach, een potje neuken, dat kan toch ook geen kwaad? Je bent jong en je wilt wat...', luidde van: 'Ik heb hem nodig, ik ben verliefd op hem, ik voel me veel prettiger bij hem.' dacht ik iets van: 'Ik dank je de koekkoek, trap nog een open deur in. Wel de lusten, maar niet de lasten? Ik zit ook weleens bij mijn moeder in de tuin, maar da's toch iets anders.' Zulks in een notendop. Jelui vindt het toch niet erg als ik daar nog even een tijdje over door blijft zeveren? Misschien lucht me dat wel op.
[ Bericht 0% gewijzigd door PeteSampras op 10-10-2014 00:09:33 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door PeteSampras op 10-10-2014 00:09:33 ]
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Lucht vooral je hart als je dat goed doet. Ik zal alles lezen, dan is het niet onopgemerkt gebleven.
The End Times are wild
Wel 't laatste waar ik me zorgen om maak. LK.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Zever vooral, PS.
Ik hoop met name voor je dat gesteggel over jullie kind je bespaard blijft.
Ik ben zelf nog altijd niet in staat ook maar een zinnig woord te zeggen over het ingewikkelde gedoe van een liefdesrelatie. Ik snap er maar weinig van. Laat mij maar praten over de middeleeuwen, ben ik een stuk beter in.
Ik hoop met name voor je dat gesteggel over jullie kind je bespaard blijft.
Ik ben zelf nog altijd niet in staat ook maar een zinnig woord te zeggen over het ingewikkelde gedoe van een liefdesrelatie. Ik snap er maar weinig van. Laat mij maar praten over de middeleeuwen, ben ik een stuk beter in.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik ga nu eerst maar eens een dutje doen. Wat een vreemde avond/nacht/ochtend/middag was dat.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ik kwam vannacht een meisje tegen die mijn oudoom Paul verzorgd heeft. Wonderlijk niet, hoe klein die wereld is? Ik raakte met haar aan de praat in een bar, ik stelde me voor, voornaam en achternaam, en uit het niets verkondigde ze: 'Ik heb je oudoom nog verzorgd.' En ze vertelde mooie verhalen over hoe hij aan zijn einde was gekomen en dit en dat en waar was het allemaal (het was allemaal waar), opdat ik denken moest: 'Mijn God, straks dat lege huis. Was ik maar rijk en niet zo knap. Ik zeg altijd maar: hoe vreemd het plekje ook is, krabbelen maar. ' Ja, lieverds, ik heb toch nog een tijdje zever en onzin nodig om in het reine te komen met het jonge missen van vrouw en kind. Dat grijpt me allemaal stukken meer aan dat ik ooit had durven dromen. Lekker zwelgen in zelfmedelijden. Lekker zwelgen. Mijn God, wat knap ik daarvan op.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ik denk dat Roman Polanski een mooie film zou kunnen maken over die dag/avond/nacht/ochtend die ik eergisteren (eergisteren?!) beleefd heb. Let wel; het is dan weleenswaar zeven uur; een tijdstip dat jelui waarschijnlijk als vroeg in de ochtend ervaren zal; voor mij midden in de nacht (niet eens laat in de nacht, met dat debiliserende slaapritme dat ik er de afgelopen dagen op na heb gehouden slaap ik doorgaans pas rond een uur of elf 's ochtends). Zo niet Polanski, dan meneer Lynch. Op een gegeven moment lag ik huilend op de vloer met een dot rode wijn in een theeglas in mijn rechterhand te verkondigen hoe en hoe graag ik hondjes wilde vergiftigen terwijl zijn poedeltjesnaakt voorovergebogen op ons bankstel, ook huilend, mij smeekte haar met een pingpongbatje dat we eens van een doorgesnoven Iraniër cadeau hadden gekregen op haar reet te slaan. Dit allen tegen de achtergrond van de reutelende hoestbuien van ons lieve zoontje en kermende meeuwen en een auto die op straat in fik stond en kutmuziek en slechte belichting en bitterballen en God- vooral God. Toen moest de nacht nog beginnen; probeer het zelf maar allemaal mooier en interessanter en begrijpelijker voor te laten komen dan het daadwerkelijk was, maar God, wat moet je dan? Wat moet je dan hè, lieverds? Goddank zijn er nog slagers die redelijke biefstukken verkopen. Jeetjemina. Als we die niet meer hadden..!
[ Bericht 5% gewijzigd door PeteSampras op 11-10-2014 07:23:17 ]
[ Bericht 5% gewijzigd door PeteSampras op 11-10-2014 07:23:17 ]
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Gegild, gegooid, geneukt, gevochten, gekust, geknuffeld, geslagen,- de hele ratsmodee in minder dan zeventig meter 35mm film. Dat allemaal zonder dat er politie en/of een ambulance aan te pas behoefte te komen. Ik heb weleens erger meegemaakt! Het is dus toch maar goed zoals het is.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Oh, ik dacht dat je daar met een groepje vrienden zat. Aangezien je het over 'we' had en je geen koning bent.
Is dit taaltechnisch gezemel waarover enkel Nederlanders met hunner miezerige klote taaltje kunnen buigen?
Wat een ellende, Pete. Ik ben sinds vandaag terug van het Europese eiland I. en was onder andere in G. alwaar ik jou in 2006 een brief schreef en Op Weg Naar Het Einde las. Maar daar hebben we allemaal ook niks aan he.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Wat vertelt de moderne ''man'' eigenlijk aan z'n zoon? ''Mama knuffelt ook met andere mannen, dat is heel normaal. En (of zou je hier ''maar'' zeggen?) soms, zoon, kan het zo zijn, dat mama dan verliefd wordt.''?
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 11-10-2014 21:58:14 ]
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 11-10-2014 21:58:14 ]
Mooi. Om in Groot Brittanië 'Op weg naar het Einde' te lezen en dan ook nog een brief te schrijven. Op papier, neem ik aan.quote:Op zaterdag 11 oktober 2014 21:41 schreef I.R.Baboon het volgende:
Wat een ellende, Pete. Ik ben sinds vandaag terug van het Europese eiland I. en was onder andere in G. alwaar ik jou in 2006 een brief schreef en Op Weg Naar Het Einde las. Maar daar hebben we allemaal ook niks aan he.
The End Times are wild
Dit betreffende eiland I. is zeker geen deel van Groot-Brittannië, LXIV.
En ja, handgeschreven. Ik was toen gevoelig voor de brievenromantiek. Nu nog steeds wel, maar besef dat ik eigenlijk niks te melden heb (en ja, geouwehoer is niet erg als Gods' zegen er op rust maar dat is maar de vraag he).
En ja, handgeschreven. Ik was toen gevoelig voor de brievenromantiek. Nu nog steeds wel, maar besef dat ik eigenlijk niks te melden heb (en ja, geouwehoer is niet erg als Gods' zegen er op rust maar dat is maar de vraag he).
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Oh, dat dacht ik even. In combinatie met "Op weg naar het einde". Toch mooi. Ik heb Reve tot in de achterste hoekjes van Afghanistan gesleept. En brieven geschreven. Ook aan Lienekien, wier Ware Naam aan mij onthuld is. Ik heb haar beloofd om zelf onder doodsbedreiging en langdurige martelingen die niet prijs te geven, wat ik ook niet zal doen tot de Jongste Dag.quote:
Dit betreffende eiland I. is zeker geen deel van Groot-Brittannië, LXIV.
En ja, handgeschreven. Ik was toen gevoelig voor de brievenromantiek. Nu nog steeds wel, maar besef dat ik eigenlijk niks te melden heb (en ja, geouwehoer is niet erg als Gods' zegen er op rust maar dat is maar de vraag he).
The End Times are wild
Misschien moet je even wachten met bijdehand doen tot je wat perspectief hebt, LK. Bijvoorbeeld tot je zelf een keer een relatie hebt gehad. Of tot je van de middelbare school af bent.
Vanuit Afghanistan? Serieus?quote:
En brieven geschreven. Ook aan Lienekien
