Door: Willem Vissers − 10/09/14, 08:26
In een van de meest genante vertoningen in tijden ging Nederland onderuit in zijn eerste duel tegen Tsjechië in de kwalificatiereeks voor de Europese titelstrijd: 2-1. .
Wat was er in vredesnaam in bondscoach Guus Hiddink gevaren, om na zijn openlijk beleden aversie tegen het defensieve 5-3-2-systeem van zijn voorganger Van Gaal opeens diens speelwijze te omarmen?
In Praag besmeurde de nummer 3 van het laatste WK de naam van Oranje. Na een van de meest genante vertoningen in tijden verloor het Nederlands elftal zijn eerste duel in de kwalificatiereeks voor de Europese titelstrijd tegen Tsjechië: 2-1.
Een overmoedige poging van Janmaat in blessuretijd om de bal na een voorzet terug te koppen naar doelman Cillessen, leidde de nederlaag in. De bal belandde buiten bereik van de doelman op de paal, waarna invaller Vaclav Pilar kon intikken. Het was een verdiend loon van de angst.
Wat was er in vredesnaam in bondscoach Guus Hiddink gevaren, om na zijn openlijk beleden aversie tegen het defensieve 5-3-2-systeem van zijn voorganger Van Gaal opeens diens speelwijze te omarmen? Die tactiek was door Van Gaal geïntroduceerd voor de speciale missie van het WK. Hiddink had bezworen weer gewoon, Oudhollands met vier verdedigers te spelen. Niet dus.
De ommezwaai was onbegrijpelijk, op grond van een mislukte oefenwedstrijd tegen Italië, een tegenstander van meer niveau dan Tsjechië. Drie verdedigers in het centrum dus, vaak zonder tegenstander, naar elkaar kijkend, en twee op de vleugels, met aanvallende aspiraties. Het zag er niet uit. Hiddink herstelde zijn dwaling, waarna enig herstel volgde, maar de toon was toen al gezet. .
Hiddink vond zijn jongelingen timide, te weinig 'uitgenast', zoals hij dat noemt. Misschien moet hij in de spiegel kijken.
Hiddink wilde de opkomende rechtsback Kaderabek afstoppen en dat kon beter iemand anders doen dan de intuïtieve Depay. Blind dus, met steun van Martins Indi. Zoveel aanpassing, om zo weinig. Nederland verliest gaandeweg zijn charme, zijn flair, zijn avontuur. Hiddink vond zijn jongelingen timide, te weinig 'uitgenast', zoals hij dat noemt.
Misschien moet hij in de spiegel kijken. Jongens die tijdens het WK nog met de borst vooruit liepen, opgepompt als ze waren door de koning van het zelfvertrouwen Van Gaal, zijn in twee maanden verworden tot angstige mannetjes die in balletjes breed hun vervulling zien.
Bloednerveus begonnen de Tsjechen aan het duel, maar ze kregen alle gelegenheid om hun schroom af te werpen. Het is onbegrijpelijk dat PEC Zwolle, een modale club uit Nederland, twee weken geleden tegen Sparta Praag met meer flair aantrad dan Oranje tegen een veredeld Sparta Praag.
Voetbal is soms simpel. Probeer de bal met enig tempo bij de mannen te krijgen die écht kunnen voetballen. Die staan meestal voorin. Maar nee, tientallen keren loopt Van Persie, net als Sneijder in zeer matige vorm overigens, voor niets. Bij Oranje gaat het dan weer breed, of terug. Altijd maar dat geschuif door het centrum, van Veltman naar De Vrij, naar Martins Indi.
Van Gaal koos bewust voor een snelle opbouw naar voren, veelal met lange ballen, mede om de snelle Robben te bereiken. Hij wilde stations overslaan. Gisteren ging het stations terug, telkens weer, om gek van te worden.
Robben ontbrak door een blessure en dat is natuurlijk een aderlating. Zonder Robben is Oranje vrij modaal. Maar dan nog. Het was ontluisterend om te zien, die rij van zes verdedigers op lijn, want De Jong kwam helpen, tegenover drie of vier Tsjechen. Dat betekende automatisch dat elders op het veld mannetjes tekort waren. Hoe ze dat moesten oplossen? Ze hadden geen flauw idee op het veld. Discussiëren dat ze deden, wie nu welke man moest dekken. .
Het is maar goed dat Van Persie deze week zei dat spelers uitvoerders zijn, geen bedenkers van tactische plannen. Dat is een teken van zelfkennis.
Het is maar goed dat Van Persie deze week zei dat spelers uitvoerders zijn, geen bedenkers van tactische plannen. Dat is een teken van zelfkennis. Het is kwalijker dat Hiddink liep te jojoën. Na 39 minuten herstelde de staf, met Blind als cultuurdrager uit de periode Van Gaal, het angstdenken, door Veltman te vervangen door rechtsbuiten Narsingh en over te schakelen naar de oude, vertrouwde stijl. Goed werd het nooit meer, maar Oranje was in ieder geval weer een beetje zichzelf.
Natuurlijk kreeg Nederland ook een paar kansen, in alle fasen, via Wijnaldum bijvoorbeeld, die de bal verkeerd aannam. Of via Narsingh, die een boogballetje uit de doelmond zag weggeschopt, of na een kopbal van Depay.
Maar eerst was daar die achterstand door een prachtig doelpunt van Dockal, die een teruggelegde bal vanaf de rand van het strafschopgebied schitterend inschoot met links, via de paal. De gelijkmaker viel in de 55ste minuut door een knappe kopbal van De Vrij, na een voorzet van links.
Het leek dus uit te draaien op 1-1, tot de onbezonnenheid van Janmaat de ouverture definitief verpestte. Veel hoeft er overigens niet aan de hand te zijn. Op weg naar het EK in Frankrijk moet een topland het bont maken om het toernooi te missen, nu het de UEFA heeft behaagd het deelnemersveld uit te breiden naar 24.
De nummers een en twee van de groep plaatsen zich direct, de nummers drie hebben ook nog een kans. In dat licht bezien is de angst waarmee Oranje de tegenstander tegemoet trad helemaal een farce.
Persoonlijke toevoeging : PSV werd in 1988 europees kampioen door alleen maar gelijke spelen vanaf de kwartfinales. Hij faalde op het EK-96. Een beetje trainer was in 98 wereldkampioen geworden.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !