quote:
Op vrijdag 26 september 2014 00:25 schreef Forbry het volgende:Aan de ene kant zie ik -theoretisch!- lust als iets wat je prima kunt scheiden van liefde. Echter, aan de andere kant -in de praktijk!- moet ik iemand én goed kennen én bijzonder leuk vinden wil ik überhaupt zin in seks met die persoon hebben/krijgen. Ik moet er echt niet aan denken dat ik seks zou hebben met een vreemde of met iemand die ik helemaal niet zo leuk vind. Een goddelijk lijf/hoofd álleen doet me helemaal niets, er moeten op het geestelijke vlak ook (een hoop) "vonken" zijn...
In welke mate kun je 'theoretisch' lust scheiden van liefde ? Lijkt me dezelfde vraag als: In welke mate kun je je "denken" (over iets) uitzetten ?
Ik zou opteren voor seks met een vreemde. Ik hoef die ander helemaal niet te kennen. Liefst niet zelfs! Want dan kan er ook liefde bij komen kijken (dit groeien, verdiepen, waardoor die 'theoretische' scheiding vervalt). Lust is voor mij het lijf (lichaam). Is de "oppervlakte". Veel verdieping zit daar niet in. Vanuit lust wens ik geen 'liefdevolle' band met een ander op te bouwen, die ander als persoon te leren kennen, met die ander (zijn gevoelens) zoveel mogelijk rekening te houden, etc. Nee, lust is (voor mij) vrij momentaan. Speelt zich af in het moment zelf. Ik zie lust ook meer als een "spel" (plezier, geen ernst). Liefde niet. Liefde is wel ernstig, verdomd ernstig. Meer empatisch. Lust zijn erotische sapjes en stofjes die je laat stromen, waar je jezelf in laat verdwijnen. Veel meer is er (voor mij) niet aan.
quote:
Op vrijdag 26 september 2014 22:48 schreef erodome het volgende:Heb erg vaak de vraag gekregen die jij daar stelt, waarbij ik me dus afvraagt waarom die vraag andersom niet gesteld wordt, want daar gaat die vraag net zo goed op. Wat is het werkelijke probleem van seks met een ander, wat veranderd het werkelijk aan je relatie, aan je partner? Als je dat rationeel bekijkt dan kom je(ik) uit op niets. Waarom doen mensen dan toch zo moeilijk erover, is dat alleen omdat anderen hebben besloten dat het niet "hoort"? Ik ben dus wel benieuwd naar het antwoord van de "monogamen", waarom niet?
Dat is een ZEER goede vraag die je daar stelt. Alsook een heel terechte opmerking. Waarom wel ? Waarom niet ? Het antwoord daarop is persoonlijk. Een EENDUIDIG antwoord, op je vraag bestaat niet. Ieder mens is anders.
Waarom kiest iemand ervoor om monogaam te zijn ? Waarom wil hij of zij de ander (zijn partner) niet "delen" ? De reden hiervoor kan van alles zijn. Men heeft schrik om de ander te verliezen, het doet verdriet, men wenst dit niet, .. Er kunnen allerlei WEERSTANDEN (en redenen) spelen, waarom een ander dat niet leuk vindt. En als een ander iets niet leuk vindt, dan RESPECTEER je dit. Toch als je je liefdevol naar de ander probeert op te stellen. Hoe ver je daarin gaan kan (hoeveel water doe je in je wijn, voordat je eigen glas helemaal in water verandert) is een (weerstand) vraag, die je bij jezelf moet stellen en oplossen.
Ik zelf ben noch MONOGAAM (gesloten) noch POLY (open). Ik ben/word wat de ANDER van me verlangt. Je past je (vanuit liefde) aan je omgeving aan. Ik heb geen enkel probleem met "open relaties", noch heb ik problemen met "gesloten relaties".
Wel heb ik soms problemen met mijn 'lust'. Maar dat is een probleem dat ik al heel mijn leven ken en (vrees ik) nooit zal weggaan. Lust is mijn schaduwzijde, die ik respecteert en liefdevol bemin, maar op andere momenten ook verfoeien en haten kan. De grootste kritiek die ik op mijn eigen LUST heb, is dat het objectiveert. Mijn LUST maakt van een ander een HET (object) en geen HIJ/ZIJ (subject, persoon) meer. Het empathisch deel in mezelf, kan daar niet (tot maar heel moeilijk) mee leven. Wel in de vorm van een spel, niet in de vorm van ernst (liefde en verantwoordelijkheid). Dit is en blijft een dubbeltje op één kant.
quote:
Op vrijdag 26 september 2014 23:12 schreef erodome het volgende:Maar je weet net zo goed als ik dat het vrij uitzonderlijk is om nooit lust voor anderen te voelen. Voor verreweg de meeste geld dat ze dat wel voelen, dat ze afgezien van de wil om monogaam te zijn prima gewoon seks met anderen zouden kunnen hebben. Velen hebben dat dan ook gedaan in hun vrijgezelle periode/wilde periode.
Leuke reactie. Je schrijft leuk. Ja, dat klopt. Ik heb ook die wilde periode beleefd. Soms verlang je er naar terug. Soms niet. Maar weet je, is er zoveel waar je naar terug "verlangen" kan. Bijvoorbeeld: Dat je lichaam terug jong is, of bepaalde geliefden nog leefden. Als mens tracht je zoveel mogelijk in het HEDEN te leven (niet in je verleden of onbekende toekomst). Je leeft nu.
"Lust" voelen is lastig. Maar niet enkel "lust". Er kunnen zoveel andere gevoelens (en verlangens) opspelen. Wat doe je daar mee ? Hoe ga je daar mee om ? Je kan eraan toegeven of je blik afwenden. Beide opties zijn ok. Afhankelijk van de context, de situatie.
Nogmaals (echter) op "empatisch" vlak is het niet zo eenvoudig je aan die dierlijke lust (seksuele energie in jezelf) over te geven. Concreet, stel dat ik verlang om gepijpt te worden, mijn zaad te spuiten in de mond van een vrouw. Ik heb zin om dat 'spel' te spelen. Mijn 'empatisch' bewustzijn (mezelf) daarin te laten opgaan. Op een bepaald moment spuit ik sperma en word ik eventjes die sperma. Niets meer dan dat. Ik ga (al spuitend) op in het nu. Dat is (lustvol) een heel fijne fantasie als man om in te verdwijnen, van te genieten. Maar ze werkt enkel als de ander die fantasie ook leuk vindt, dat spelletje ook wilt spelen. Daar even zeer van geniet, als ik zelf. Alsook wanneer er geen andere mensen in het spel zijn (zoals bv een partner, die je dit verbiedt, dergelijke daad door een ander zou haar in haar eigenwaarde en gevoel kwetsen). Het moment, waarop je met je "denken" empathisch bij de ander komt te zitten, smelt ieder gevoel van lust weg, als sneeuw voor de zon.
Lust wordt geprikkeld door een bepaalde gedachte, iets wat je ziet, ervaart. Het moment dat die prikkel verandert, verandert ook de ervaring. Zo kun (als mens) het ene moment heel liefdevol zijn (lust leeft niet, lust slaapt) en het andere moment niet. Het lustvol beest wordt wakker. Iets prikkelt je. Dit kan een pijpend mondje zijn, zaadverlangende ogen, or whatever you see and feel. Dan leeft lust wel. Maar dergelijk gevoel kan een paar seconden later al weer verdwenen zijn. Bijvoorbeeld door aan te voelen, dat die ander je pijpt vanuit haar eigen plezier (en lust), maar meer om jou daar een pleziertje mee te doen. Dergelijke daad, is echter geen daad uit lust, maar een daad uit liefde. Dan word je zelf ook terug liefde en geen lust meer. Gedaan met de erectie en het klaarkomen.

quote:
Op zaterdag 27 september 2014 15:25 schreef rhubarbje het volgende:Zo vind ik dat er iets bestaat als 'emotioneel vreemdgaan' waarbij je meer intimiteit vind buiten je relatie dan met je partner. Daar hoeft geen seks aan te pas te komen
Klopt. Er zijn vele vormen van vreemdgaan. Wat is vreemd gaan ? Wanneer is iets voor de ander vreemd gaan ? Dat is heel divers. Sommige mensen zullen bv een knuffel al te intiem vinden. Of gewoon eens samen weggaan. Andere mensen niet. Die grenzen liggen telkens anders. En jammer genoeg, kun je deze ook niet aan ieder zijn gezicht aflezen. Er hangt daar geen naamkaartje ofzo bij. Zo van: 'Ik knuffel iedereen, ik niet", "Ik babbel over alles, ik niet, ik houd liever zoveel mogelijk privé voor mezelf', "Ik verdraag veel, ik niet, ik stoor me direct aan van alles", etc...
quote:
Inderdaad. Eerlijkheid lijkt me de basis van iedere open relatie. Eerlijkheid is ook open. Je bent eerlijk, is ergens hetzelfde zeggen als: "Ik ben open". Ik ben wie ik ben. What you see, is what you get. Ik ben mezelf en niet anders. Ik ben open. Ik ben daar eerlijk over. En verwacht (hoop) ergens van jou hetzelfde daarin terug te krijgen. Ik zeg hoop, omdat een ander nooit een zekerheid voor je is.
quote:
Op zondag 28 september 2014 17:54 schreef erodome het volgende:Ik vind zelf het verdiepen in anderen juist heel erg prettig en dat dan ook op het gebied van seks, maar ook verliefdheidjes en alles wat daarbij hoort. Voor mij is dat niet heel anders dan al die andere onderwerpen die niets met dat seks stukje te maken hebben. Heb dan ook niet de visie dat relatie's voor eeuwig moeten zijn e.d., met sommigen heb je die ene dag/nacht die verdieping, met een ander misschien een paar jaar. Maar daarnaast gaat het niet altijd om verdieping, maar ook gewoon over lol, lekker en leuk, dat het gewoon lekker loopt en seks daar een goed voelend gevolg van is.
Het hoeft dus zeer zeker niet oppervlakkig te blijven, soms is dat wel zo, is het gewoon dat moment waarin het goed voelt en verder niets, maar op andere momenten kom je iemand tegen die langer in je leven blijft.
Verdiepen is heel plezant. Klopt. Ik zou dit woord door een ander woord vervangen. Niet verdiepen, maar VERBINDEN. Je zelf als mens (met iets of iemand) kunnen verbinden is plezant. Verbinden is flow, betrokken, stromen, zijn, etc... Verbinden is "gewoon" het leven !
Hoe beter je jezelf met anderen (je omgeving) verbinden kan. Hoe dieper (intenser) je leeft. Je geniet van dit leven. Verbinden is genieten. Maar niet altijd zo gemakkelijk. Met jezelf wel. Dat hangt enkel af van jezelf. Met de ander niet. Dat hangt ook (en vooral) af, van de ander.
Heel dat "oppervlakkig" seks gedoe (en verbinden) kan leuk zijn. Wel met deze kanttekening. Dat voor jou zo een avontuurtje gerust eenmalig kan zijn. Je wilt erna geen contact meer. Dat ene moment was voor jou voldoende (bevredigend). Maar wat met de ander ? Wat als die ander wel nog contact met je wou ? Meer dan jij hem of haar geven kon en nog wilt ? Wat dan ? Dergelijke problemen kunnen zich stellen. Hoe ga je daar dan mee om ? Dergelijke ervaringen kunnen (al dan niet) aan je ziel beginnen kleven. Zo heb ik zelf indertijd een ONS contact, na een paar ontmoetingen verbroken, omdat de verdieping me veel te liefdevol werkt. Het meisje maakte liefde in me wakker. Liefde groeit en verdiept spontaan tussen mensen (die een eerlijk en open contact/verbinding) met elkaar erop na houden. Dat is de wet van de natuur. De wet van de non-ego (en eenvoudige) liefde. Berekende liefde werkt anders. Maar open, vrije liefde, verbindt en groeit van zelf. Ik heb dat contact toen verbroken. Het spel was lust, geen liefde. Dit is ondertussen al vele jaren geleden. En nu nog, denk ik er soms nog terug aan. Dat ik me daarin niet echt liefdevol opgesteld heb, naar dat meisje. Maar dat was ook niet wat ik zocht. En ze wist dit op voorhand (gelukkig). Dat waren de duidelijke afspraken. Maar dan nog. Alles wat je meemaakt en beleeft (en voelt) kan je ergens toch nog soms blijven achtervolgen. Vanuit die optiek, kan ik zeker begrijpen dat veel mensen liever voor een gesloten, monogame relatie kiezen. Omdat dit alles (voor hen) veel eenvoudiger is. En veel gemakkelijker ook om emotioneel en psychologisch te dragen. Begrijp je ?
quote:
Op zondag 28 september 2014 18:05 schreef erodome het volgende:Ik ook niet, heb de pogingen wel gezien, maar die liepen allemaal uit in een hele nare breuk.
Een relatie open gooien om problemen op te lossen is net zo dom als een kind krijgen om de relatie te redden, dat gaat niet lukken. Het wordt alleen maar wat complexer en is dus geen oplossing.
Correct. De relatie van mijn schoonzus met haar eerste vriend, liep op een bepaald moment niet zo goed meer. Het idee was toen van samen eens naar een parenclub te gaan (om zo misschien terug leven in de relatie te krijgen) ? Maar het is nooit zover gekomen. Een paar weken later waren ze al uit elkaar.
Seks (lust) is geen GOED (duurzaam) verbindend element voor een relatie. Zorgzaamheid (voor elkaar), Hechting (kiezen voor elkaar), Empathie (meevoelen met elkaar), Liefde, etc allemaal wel.
Seks (lust) verbindt zeker ook. Het oefent een soms vreemd/bizar verbindend effect op ons lichaam (bewustzijn) uit. Maar het blijft (wat anderen ook beweren mogen) in the end altijd maar een LEGE DOOS.
Seks is leeg. Heeft geen hoger bewustzijn. Noch betekenis. Het is een aspect van ons "dierlijk" mens zijn. Liefde daarentegen is vervullend. Zit in ons hoger bewustzijn. Hoe 'hoog' (je dit krijgen kan), dat hangt van jezelf en de ander af. Het is een aspect van ons "spiritueel" mens zijn.
Seks maakt ons dierlijk
Liefde maakt ons mens.
Dat spanningsveld (tussen beide) is (ook in de filosofie en psychologie) iets dat al vele jaren meegaat. En nooit verdwijnen noch oplossen zal. Het is eigen aan onze natuur, aan ons leven. Aan wie of wat we (willen/kunnen) zijn.