Ze zei toch dat hij had gezegd dat hij geen geld had. Maar toch dacht ze dat hij wel geld had en nou is ze teleurgesteldquote:Op dinsdag 23 september 2014 21:10 schreef DonnaRush het volgende:
Ze dacht dat hij wel spaargeld had. Goed gecommuniceerd.
quote:Op dinsdag 23 september 2014 21:27 schreef Pisces29 het volgende:
[..]
Ik vind ze allebei iets irritants hebben, volgens mij passen ze dus enorm bij elkaar
Ze hebben beide iets knulligs.
Dit jaquote:Op dinsdag 23 september 2014 21:29 schreef Pisces29 het volgende:
Oh hemel. Zadel je dochter er lekker mee op.
bronquote:UPDATE: Esther & Charles | September 2014
23 september 2014 21:20 Updates
Helaas hebben we het op financieel gebied nog steeds heel lastig. We gaan amper uit en leven heel erg spaarzaam maar toch lijkt het geld als water door onze handen te lopen en komen we elke maand tekort met ons budget voor boodschappen. Daarom ook hebben we ons veganistisch dieet opgegeven. Het kost zoveel meer en dat kan nu even niet. Ik deed het in de eerste plaats ook vooral om de ervaring. Ik weet niet of ik het lang genoeg gedaan heb om er echt effect van te voelen maar persoonlijk merkte ik geen groot verschil.
Momenteel leef ik zoals Charles al eerder deed als pescotariër. Geen vlees dus, wel vis. Maar ik mag mezelf niet echt zo noemen want zo nu en dan durf ik wel nog eens te zeuren als er weinig lekkere alternatieven zijn voor vlees. En dit is iets wat je bent, of niet bent. Geen middenweg. Laten we zeggen dat ik thuis in elk geval nooit vlees eet.
Verder ontdekten we ook dat de oorspronkelijke termijn die we in gedachten hadden waarop ik mijn werkvisum zou behalen niet klopt. Blijkbaar zou het dus een jaar tot 2 jaar kunnen duren om een werkvisum te halen. Effe paniek! Dat kan ik financieel absoluut niet aan! We zijn dan even gaan praten over de mogelijkheid om terug te keren naar België en daar opnieuw te werken tot mijn permanent visum hier geregeld is. Er kwam echter zoveel verdriet bij kijken! Noch Charles, noch ik konden leven met het idee om opnieuw voor lange tijd apart te gaan leven. Dus hebben we nu het plan opgevat om een verlenging van mijn visitor visa aan te vragen en een uitlandse applicatie te doen terwijl ik toch inlands als toerist verblijf. Dit duurt minder lang en als alles goed gaat zou ik dan op gemiddeld 8 maanden een werkvisum moeten hebben. Nu is het bang afwachten. Als de visitor visa wordt afgekeurd moet ik op zijn laatst 12 december het land verlaten. En daar zie ik echt tegenop! Anderzijds kijk ik er ook niet naar uit om hier nog 8 maanden niks te zitten doen. Maar ik wist dat het begin moeilijk zou zijn en ik geef de moed niet op! Als ik hier wel mag blijven dan ga ik in elk geval eind deze maand mijn cursus CPR & First Aid doen. Aangezien het hier in de buurt is, is het een kans om nieuwe mensen te leren kennen.
En tenslotte ga ik nadat ik mijn aanvraag voor mijn permanent visum helemaal afgewerkt en ingediend heb ook verder kijken om te werken als vrijwilliger. Ik heb reeds gemerkt dat daar heel veel belang aan gehecht wordt hier en dat het ook geweldig goed staat op je cv. En ik leer intussen ook opnieuw andere mensen kennen, ik doe ervaring op en je weet nooit hoe ik zo nog werk vind.
Charles heeft het momenteel heel erg druk op zijn werk. Hij combineert zowat 2 jobs en meer in 1 en doet heel erg zijn best omdat er een kans op promotie bestaat. Hij krijgt nu sinds september ook een kleine loonsopslag. Hij moet dan ook nog eens hard meewerken aan die visumaanvraag en loopt dikwijls enorm gestresst rond. Dit gecombineerd met het financiële zorgt ervoor dat het niet altijd zo gemakkelijk loopt in onze relatie. Maar op het einde van de dag liggen we in elkaars armen in bed en beseffen we wel dat dit tijdelijk is en dat onze liefde dit absoluut allemaal waard is!
Meedoen aan Grenzeloos Verliefd zie ik als een hele leuke ervaring! Het filmen op zich viel heel goed mee! Ik was ook bewuster bezig met hoe ons relatie ontwikkelde en bepaalde gebeurtenissen omdat je er soms mee geconfronteerd werd door bepaalde vragen die je gesteld werden.
Ik heb nog geen seconde spijt van mijn beslissing om met Charles te trouwen en naar hier te verhuizen. Het gebeurt wel vaker dat er een moment is dat ik wou dat ik in België was. Zo lijkt bijna elke vriendin van me te bevallen en mis ik vele feestjes en evenementen waar ik graag bij geweest was. Ook mijn moeder heeft het nog steeds heel erg lastig. Skypen doet ze amper omdat ze het extra lastig krijgt als ze mij ziet. Bellen doet ze regelmatiger. Daar kan ze beter mee omgaan..
Ik voel me heel erg schuldig dat ik mijn mama dit allemaal aandoe maar tegelijkertijd besef ik ook dat ik het niet kan laten omwille van haar. Mijn papa kan er veel beter mee omgaan en hij komt me zelfs al een weekje bezoeken in december! Daar kijk ik heel erg naar uit! Wel op voorwaarde dat mijn visitor visa verlengd wordt uiteraard. Zo niet moet ik hem gaan vertellen dat ik al moet vertrekken voor hij hierheen komt en daar lig ik letterlijk wakker van. Laat ons hopen dat hij een annuleringsverzekering genomen heeft!
Zo`n verbintenis maakt in Canada niets uit volgens mij. Mijn broer heeft een vrouw en kind in Canada, maar hij woont nu (tijdelijk) weer hier omdat hij geen werkvisum kon krijgen. Hij kon 3x een half jaar in Canada blijven (tussen ieder half jaar minimaal 24 uur het land verlaten) op en toeristenvisum en na die 3x moest hij minimaal 12 maanden het land verlaten ondanks huwelijk en kind.quote:Op woensdag 24 september 2014 08:31 schreef Rianne84 het volgende:
Hoezo een toeristenvisum als ze met hem getrouwd is?
quote:Aanstaande dinsdag kun je het verhaal zien van de Nederlandse Rob en zijn Koreaanse vriendin Min Jee. Als Rob en zijn vriendin zich op een middag vervelen, besluiten ze de website Chatroulette te bezoeken, waar gebruikers kunnen webcammen met willekeurige mensen overal ter wereld. Ze komen een klein Koreaans meisje tegen en verbazen zich over haar Engelse schrijfvaardigheid. Al snel wordt duidelijk dat haar zus Min Jee naast haar zit en haar helpt met typen. Rob praat ook even met Min Jee en er is meteen een klik. Ze blijven daarna contact houden, maar dat verwatert uiteindelijk. Pas als Robs relatie over is, krijgen ze via Facebook weer contact.
Na een aantal maanden berichtjes over en weer te hebben gestuurd, trekt Rob de stoute schoenen aan: hij reist af naar Seoul om te kijken of Min Jee in het echt net zo leuk is als online. Als hij aankomt in Zuid-Korea is er snel duidelijkheid: het is liefde op het eerste gezicht! Na de eerste ontmoeting bezoeken ze elkaar regelmatig en uiteindelijk neemt Rob het besluit om zich definitief met Min Jee in Seoul te vestigen. Het is geen makkelijke beslissing: Rob spreekt de taal niet, lust vrijwel niets wat er in Korea wordt geserveerd en hij heeft er geen baan. Hij komt in een totaal andere wereld terecht, waar hij als buitenlander een ware attractie is. Is zijn liefde voor Min Jee groot genoeg om alle verschillen voor lief te nemen? En zal Rob een baan vinden, zodat hij echt definitief mag blijven of zorgt het visum voor problemen
Ze komt geld tekort, mauwt erover dat ze niet uit kan gaan, maar wil als vrijwilliger gaan werkenquote:
Ze mag niet voor geld werken, om toch tijdverdrijf te hebben doet ze dus vrijwilligerswerk.quote:Op dinsdag 30 september 2014 19:03 schreef Halcon het volgende:
[..]
Ze komt geld tekort, mauwt erover dat ze niet uit kan gaan, maar wil als vrijwilliger gaan werken
Ze kan beter haar tijd en energie steken in de te regelen papierwinkel.quote:Op dinsdag 30 september 2014 19:46 schreef TargaFlorio het volgende:
[..]
Ze mag niet voor geld werken, om toch tijdverdrijf te hebben doet ze dus vrijwilligerswerk.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |