De eerste kat die wij vroeger thuis hadden, was er ook eentje die óns had uitgekozen. Niet andersom.
Mijn moeder ging collecteren voor een goed doel en bij één van de huizen zat een kat op het stoepje bij de voordeur. Mijn moeder aaide de kat eventjes en complimenteerde de vrouw die opendeed met de lieve kat. Die zei echter dat het haar kat niet was. Vervolgens liep de kat met mijn moeder mee op. Mensen bij wie ze aanbelde vonden het heel bijzonder dat haar kat zo netjes meewandelde tijdens het collecteren. Mijn moeder moest steeds zeggen dat het haar kat helemaal niet was.
Ze is uiteindelijk dus samen met de kat thuis gekomen, maar we hebben haar (de kat, niet mijn moeder) in eerste instantie niet binnen gelaten. We pasten wel eens op de kat van de achterburen, dus we hadden wel brokjes in huis. We hebben de kat brokjes en melk gegeven (we wisten nog niet dat melk ongezond voor ze is) en toen was ze natuurlijk helemaal niet meer weg te slaan.
Mijn moeder is nog op haar collecteroute wezen vragen of mensen een kat misten, maar dat was niet zo. Aangifte bij Amivedi leidde ook niet tot reacties, dus toen is ze bij ons gebleven en hadden we dan eindelijk toch een kat - iets waar ik al een hele tijd om gezeurd had.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 15-09-2014 23:31:00 ]