[Hardlopen] #852 - Met het verslag van RD!

Murmeli, zou je mij willen toevoegen aan de 4mijl van Groningen?

quote:

Op zondag 31 augustus 2014 21:03 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Welke datum?

12 oktober

quote:

Op zondag 31 augustus 2014 21:03 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Welke datum?

Kun je mij er ook bij zetten?

Senk Joe

RD!!

Mooie maand totalen van iedereen

Murmeli, wil je mij toevoegen aan de Hoge Veluwe Loop, HM? Thnx!

Eén loopje, vijf bekers.

quote:

Op zondag 31 augustus 2014 21:17 schreef LasTeR het volgende:
[ afbeelding ]

Eén loopje, vijf bekers.

Wow, netjes!!!

quote:

Op zondag 31 augustus 2014 21:17 schreef LasTeR het volgende:
[ afbeelding ]

Eén loopje, vijf bekers.

Efficient

Zeg, RD, is dat verslag al af?

Omdat het deze tijd van het jaar nog rust is qua werk was 'Naseby' een mooie gelegenheid om er een weekendje weg van te maken dus donderdagochtend, na de laatste gearcheck, vertrokken richting 'The Maniatoto District'
Donderdag.....met nog twee dagen te gaan voor de wedstrijd overkomt mij het zelfde als voor de Kepler, ik voel elk "pijntje" in mijn benen voel zelfs spieren waar ik niet eens van wist dat ze bestonden.


_{donderdagmiddag...still fresh and fruity}

Donderdagmiddag aangekomen en eerst maar even een rondje door Naseby gewandeld waar je de eerste lopers kon spotten, afgaande op hun tenue de ville...., daarna door naar de pub om iets te eten en de eerste handen te schubben met mede-lopers.

Vrijdag was nog een "vrije dag" dus we (Mrs.RD was mee als supporter) besloten om een rondje te gaan sight seeing'en met een ritje over Danseys Pass, op deze tijd van het jaar een "winter wonderland".
Vrijdagavond vroeg gegeten, veel patat voor de koolhydraten, aangevuld met rib eye steak voor de nodige eiwitten en vetten.
Daarna om zeven uur naar Naseby Town Hall om de statnummers op te halen.... een minuscuul dorpshuis wat tot de rand gevuld is met wedstrijdzenuwen en positive peer pressure.
Ondanks dat er een "hyped up" sfeertje hangt voel ik mijzelf redelijk rustig en laat het allemaal maar gelaten over mij heen komen.
Nog even rond gehangen in het dorpshuis om wat bij te praten en toen terug naar ons huisje.
Vroeg naar ben maar wat velen hier wel zullen herkennen...de slaap wilde niet komen en het duurde dan ook een lange tijd voordat ik in slaap viel maar tijdens het wakker liggen had ik zo iets van "slaap je niet dan rust je wel".

Zaterdamorgen kwart voor vijf... douchen, het ontbijt naar binnen werken, (een bord muesli met soymelk en twee bananen) en aankleden.
De voorgaande dagen was het behoorlijk koud dus ik koos er voor om mij warm aan te kleden, en tshirt met korte mouwen, daar overheen een shirt met lange mouwen en daar over heen mijn loopjasje... muts op, handschoenen aan en hoofdlamp mee.


_{route kaartje met het eerste rondje vanaf de start als "bottom loop"}

Onderweg naar de start, zittend naast een "grumbling" Mrs.RD (dit is geen normale tijd om op te staan,dit, dat en alles) wees de auto-thermometer -5c aan, a crispy Central Otago morning!
Tijdens de race briefing 20 minuten voor de start werd er aangegeven dat er op diverse plaatsen in de "bottom loop" (dit is het eerste rondje van de figure eight want je loop) "frozen snow" ligt.



Klokslag zes uur vertrekt er een bonte stoet van "glow worms", de 80'ers en de 100'ers zijn onderweg.
Hoewel 'Naseby" bekend staat als een 'vlakke race' zit er toch zo'n 200 D+ per rondje in (de D+ verschilt er per persoon die je spreek ) dus na zo'n 200 meter komen we de eerste klim al tegen maar verder is het een redelijk vlak stuk tot aan Coal Pit Dam waar de gravel road over gaat in single track totdat we Hoffmans Dam Rd oversteken... ook hier single track maar daarbij ook nog sneeuw wat de "hobbels" in het parkoers op dit stuk glad en glibberig maken.
Vanaf daar richting de aid station en de eerste +/- 6 kilometer zit er op.... even stoppen om wat te drinken en door de heuvel op richting Swimming Dam.

Op dit moment begint het langzaam licht te worden en ik kom de eerste "Milers" tegen.... deze ultra-helden zijn op dat moment 18 uur onderweg waarvan bijna 12 uur door de kou en eenzaamheid van de nacht en sommigen zijn "heerlijk " aan het coconen en wentelen zich, met een leegte in hun ogen en een nietszeggend, uitdrukkingsloos gezicht, rond in pijn en ellende.

Maar.. no rest for the wicked... dus na vriendelijk "good morning, good to see the sun, you are doing well" ga ik door met mijn eigne race die pas net begonnen is.
Mijn eerste 10km doorkomst is op 1.15.
Even stoppen om weer wat te drinken en te eten.... een banaaan en een gel en weer verder.

Om 10 uur, als ik de drinkpost passeer om 35km op de teller te zetten, beginnen ook de 50'ers en de 60/team'ers aan hun race.
Als ik aan mijn laatste afdaling van mijn 4de rondje, op Wet Gully Road, begin komen de eerst 50'ers mij voorbij en na even high five'en met mijn trainingsmaatjes Tanya (not a bad runner... 4.35 over een 50km race met 15min rust omdat je je niet zo lekker voelt...), Miriam en Gabby ga ik op weg naar "half way house", op dit moment voel ik me nog super sterk en zit nog steeds op een vlak schema van 1.15 per rondje... 5 uur onderweg en het gevoel alsof ik net begonnen ben.
En ik leer snel dat het een stuk makkelijker te verteren is als je tegen jezelf zeg "nog maar 4 rondjes" in plaats van "nog 40km"
Even omkleden in een droog shirt en op naar de tweede helft.


_{"half way house"}

Het winterzonnetje begint de boel op te warmen en dit leidt er toe dat de track begint te ontdooien... als je daar een extra 60 lopers bij op tel dan is het niet verwonderlijk dat de track op diverse plaatsen behoorlijk glad begint te worden... vooral het stuk van Hoffman's Dam Road tot aan de afdaling naar de drinkpost is af en toe een glijbaan..

Rondje 5, het tempo begint iets af te nemen, de vermoeidhied komt af en toe om de hoek kijken en ook de gladheid doet er geen goed aan maar ik ben tevreden met een doorkomst van 1.30.
Op dat moment overweeg ik om andere schoenen aan te trekken maar durf het risico toch niet te nemen, mijn Olympus geven me minder grip dan de Lone Peaks maar wat als ik bijv. kramp krijg doordat ik opeens met veel minder demping ga lopen.....

Rondje 6 en ik kom een levende legende binnen de NZ'se trailwereld tegen... George!

George zijn baasje is een van NZ's top ultralopers maar moest vanwege een blesure al na 50km in de 100 Miler opgeven... dat sport verbroederd is al lang bekend maar het gaf me toch een "warm moment" als een van de toplopers in de sport boven op de heuvel op je staat te wachten om te high five'en en je aan te moedigen!

Iets verder, bij Lower Coal Pit Dam, kom ik mijn trainingsmaatje Will tegen, Will is bezig aan dat wat beschreven wordt als "de dodenmars", de laatste 20-30km van zijn 100 Miler.
Will (en zijn verloofde) schuifelen over het parkoers maar is nog "in good spirit and chipping away at it" en ik stop even om hem een hart onder de riem te steken., na een meter of 100 met hem mee gewandeld te hebben ga ik weer verder op weg naar de 55km doorkomst.


_{even zitten en bij-eten}

Even bijeten bij de drinkpost, 2 slices pizza en wat chips... om het weg te spoelen met Tailwind
rondje 6 zit er op en ik weet nog steeds het tempo van 1.30 vast te houden.
En ook besef ik dat ik mijn bilspier, waar ik in het begin grote zorgen over maakte, al 40 kilometer niet meer gevoeld heb....
Verder geeft mijn tijd van 8 uur op dit punt mij moed wat betreft de Kepler... daar "moet" zeker een minuut of 45 van de eindtijd afkunnen in december als alles loopt zoals vandaag.

Rondje 7.... ruim 9 uur onderweg en langzamerhand begint de vermoeidheid parten te spelen, ik begin moeite te krijgen om lange stukken achter elkaar te blijven hardlopen en ik krijg pijn op plekken waar ik normaal gesproken nooit iets voel, mijn rechter knie en mijn enkels...maar goed... langs het parkoers staan niet voor niets borden met o.a. de volgende spreuk "if you feel good during an ultra, don't worry... you will get over it"
Voordat ik aan rondje 8 begin opnieuw even bijeten met pizza, bananen, gels en chips want hoewel het "nog maar 10 kilometer" is zal het zeker nog ruim anderhalf uur duren voordat de klus er op zit.

Vier uur 's middags en het zonnetje begint te zakken dus even omkleden, een droog thirt onder mijn shirt met lange mouwen aan, muts op en handschoenen aan en onderweg voor de laatste ronde.

Bassie en Adriaan hadden 30 jaar terug al gelijk... wat er ook gebeurt altijd blijven lachen!
Hardlopen gaat nog maar met 100 meter achter elkaar, de rest is power walken maar ik heb op dat moment wel geleerd dat je heel veel aankunt zolang je maar niet de negatieve gedachten in je hoofd de overhand laat krijgen....


_{doorkomst op 75km, ik dacht 7 en een halve vinger op te steken maar dat ging niet helemaal goed}

Nog een keer de heuvel op....pizza power FTW!


Ik kom in mijn laatste afdaling richting de finish een 100 miler tegen... "on your last lap, mate?" "no, one more to go but it is what it is..." en ik voel zijn pijn... hij heeft nog zeker 2 uur te gaan en het begint langzamerhand te schemeren, op weg naar nog een paar uur in de duisternis...
Maar.... ik hoor in de verte de bel luiden die klinkt voor iedereen die finisht.... "mijn bel" met nog 100 meter te gaan
Done and dusted!!


_{de laatste 100 meter}





Anderhalve dag later... .het lichaam is nog steeds moe en verkeerd in een soort jet leg-achtige toestand maar buiten wat stijve bovenbenen om valt het qua spierpijn en stramheid alles mee.
Ik heb mijzelf een paar dagen rust beloofd voordat ik aan mijn Kepler training begin

[ Bericht 1% gewijzigd door rechtsedirecte op 31-08-2014 21:35:47 ]

Epic verslag is epic

Held.

quote:

Op zondag 31 augustus 2014 21:29 schreef rechtsedirecte het volgende:
Omdat het deze tijd van het jaar nog rust is qua werk was 'Naseby' een mooie gelegenheid om er een weekendje weg van te maken dus donderdagochtend, na de laatste gearcheck, vertrokken richting 'The Maniatoto District'
Donderdag.....met nog twee dagen te gaan voor de wedstrijd overkomt mij het zelfde als voor de Kepler, ik voel elk "pijntje" in mijn benen voel zelfs spieren waar ik niet eens van wist dat ze bestonden.

[ afbeelding ]
_{donderdagmiddag...still fresh and fruity}

Donderdagmiddag aangekomen en eerst maar even een rondje door Naseby gewandeld waar je de eerste lopers kon spotten, afgaande op hun tenue de ville...., daarna door naar de pub om iets te eten en de eerste handen te schubben met mede-lopers.

Vrijdag was nog een "vrije dag" dus we (Mrs.RD was mee als supporter) besloten om een rondje te gaan sight seeing'en met een ritje over Danseys Pass, op deze tijd van het jaar een "winter wonderland".
Vrijdagavond vroeg gegeten, veel patat voor de koolhydraten, aangevuld met rib eye steak voor de nodige eiwitten en vetten.
Daarna om zeven uur naar Naseby Town Hall om de statnummers op te halen.... een minuscuul dorpshuis wat tot de rand gevuld is met wedstrijdzenuwen en positive peer pressure.
Ondanks dat er een "hyped up" sfeertje hangt voel ik mijzelf redelijk rustig en laat het allemaal maar gelaten over mij heen komen.
Nog even rond gehangen in het dorpshuis om wat bij te praten en toen terug naar ons huisje.
Vroeg naar ben maar wat velen hier wel zullen herkennen...de slaap wilde niet komen en het duurde dan ook een lange tijd voordat ik in slaap viel maar tijdens het wakker liggen had ik zo iets van "slaap je niet dan rust je wel".

Zaterdamorgen kwart voor vijf... douchen, het ontbijt naar binnen werken, (een bord muesli met soymelk en twee bananen) en aankleden.
De voorgaande dagen was het behoorlijk koud dus ik koos er voor om mij warm aan te kleden, en tshirt met korte mouwen, daar overheen een shirt met lange mouwen en daar over heen mijn loopjasje... muts op, handschoenen aan en hoofdlamp mee.

[ afbeelding ]
_{route kaartje met het eerste rondje vanaf de start als "bottom loop"}

Onderweg naar de start, zittend naast een "grumbling" Mrs.RD (dit is geen normale tijd om op te staan,dit, dat en alles) wees de auto-thermometer -5c aan, a crispy Central Otago morning!
Tijdens de race briefing 20 minuten voor de start werd er aangegeven dat er op diverse plaatsen in de "bottom loop" (dit is het eerste rondje van de figure eight want je loop) "frozen snow" ligt.

[ afbeelding ]

Klokslag zes uur vertrekt er een bonte stoet van "glow worms", de 80'ers en de 100'ers zijn onderweg.
Hoewel 'Naseby" bekend staat als een 'vlakke race' zit er toch zo'n 200 D+ per rondje in (de D+ verschilt er per persoon die je spreek ) dus na zo'n 200 meter komen we de eerste klim al tegen maar verder is het een redelijk vlak stuk tot aan Coal Pit Dam waar de gravel road over gaat in single track totdat we Hoffmans Dam Rd oversteken... ook hier single track maar daarbij ook nog sneeuw wat de "hobbels" in het parkoers op dit stuk glad en glibberig maken.
Vanaf daar richting de aid station en de eerste +/- 6 kilometer zit er op.... even stoppen om wat te drinken en door de heuvel op richting Swimming Dam.

Op dit moment begint het langzaam licht te worden en ik kom de eerste "Milers" tegen.... deze ultra-helden zijn op dat moment 18 uur onderweg waarvan bijna 12 uur door de kou en eenzaamheid van de nacht en sommigen zijn "heerlijk " aan het coconen en wentelen zich, met een leegte in hun ogen en een nietszeggend, uitdrukkingsloos gezicht, rond in pijn en ellende.

Maar.. no rest for the wicked... dus na vriendelijk "good morning, good to see the sun, you are doing well" ga ik door met mijn eigne race die pas net begonnen is.
Mijn eerste 10km doorkomst is op 1.15.
Even stoppen om weer wat te drinken en te eten.... een banaaan en een gel en weer verder.

Om 10 uur, als ik de drinkpost passeer om 35km op de teller te zetten, beginnen ook de 50'ers en de 60/team'ers aan hun race.
Als ik aan mijn laatste afdaling van mijn 4de rondje, op Wet Gully Road, begin komen de eerst 50'ers mij voorbij en na even high five'en met mijn trainingsmaatjes Tanya (not a bad runner... 4.35 over een 50km race met 15min rust omdat je je niet zo lekker voelt...), Miriam en Gabby ga ik op weg naar "half way house", op dit moment voel ik me nog super sterk en zit nog steeds op een vlak schema van 1.15 per rondje... 5 uur onderweg en het gevoel alsof ik net begonnen ben.
En ik leer snel dat het een stuk makkelijker te verteren is als je tegen jezelf zeg "nog maar 4 rondjes" in plaats van "nog 40km"
Even omkleden in een droog shirt en op naar de tweede helft.

[ afbeelding ]
_{"half way house"}

Het winterzonnetje begint de boel op te warmen en dit leidt er toe dat de track begint te ontdooien... als je daar een extra 60 lopers bij op tel dan is het niet verwonderlijk dat de track op diverse plaatsen behoorlijk glad begint te worden... vooral het stuk van Hoffman's Dam Road tot aan de afdaling naar de drinkpost is af en toe een glijbaan..

Rondje 5, het tempo begint iets af te nemen, de vermoeidhied komt af en toe om de hoek kijken en ook de gladheid doet er geen goed aan maar ik ben tevreden met een doorkomst van 1.30.
Op dat moment overweeg ik om andere schoenen aan te trekken maar durf het risico toch niet te nemen, mijn Olympus geven me minder grip dan de Lone Peaks maar wat als ik bijv. kramp krijg doordat ik opeens met veel minder demping ga lopen.....

Rondje 6 en ik kom een levende legende binnen de NZ'se trailwereld tegen... George!
[ afbeelding ]
George zijn baasje is een van NZ's top ultralopers maar moest vanwege een blesure al na 50km in de 100 Miler opgeven... dat sport verbroederd is al lang bekend maar het gaf me toch een "warm moment" als een van de toplopers in de sport boven op de heuvel op je staat te wachten om te high five'en en je aan te moedigen!

Iets verder, bij Lower Coal Pit Dam, kom ik mijn trainingsmaatje Will tegen, Will is bezig aan dat wat beschreven wordt als "de dodenmars", de laatste 20-30km van zijn 100 Miler.
Will (en zijn verloofde) schuifelen over het parkoers maar is nog "in good spirit and chipping away at it" en ik stop even om hem een hart onder de riem te steken., na een meter of 100 met hem mee gewandeld te hebben ga ik weer verder op weg naar de 55km doorkomst.

[ afbeelding ]
_{even zitten en bij-eten}

Even bijeten bij de drinkpost, 2 slices pizza en wat chips... om het weg te spoelen met Tailwind
rondje 6 zit er op en ik weet nog steeds het tempo van 1.30 vast te houden.
En ook besef ik dat ik mijn bilspier, waar ik in het begin grote zorgen over maakte, al 40 kilometer niet meer gevoeld heb....
Verder geeft mijn tijd van 8 uur op dit punt mij moed wat betreft de Kepler... daar "moet" zeker een minuut of 45 van de eindtijd afkunnen in december als alles loopt zoals vandaag.

Rondje 7.... ruim 9 uur onderweg en langzamerhand begint de vermoeidheid parten te spelen, ik begin moeite te krijgen om lange stukken achter elkaar te blijven hardlopen en ik krijg pijn op plekken waar ik normaal gesproken nooit iets voel, mijn rechter knie en mijn enkels...maar goed... langs het parkoers staan niet voor niets borden met o.a. de volgende spreuk "if you feel good during an ultra, don't worry... you will get over it"
Voordat ik aan rondje 8 begin opnieuw even bijeten met pizza, bananen, gels en chips want hoewel het "nog maar 10 kilometer" is zal het zeker nog ruim anderhalf uur duren voordat de klus er op zit.

Vier uur 's middags en het zonnetje begint te zakken dus even omkleden, een droog thirt onder mijn shirt met lange mouwen aan, muts op en handschoenen aan en onderweg voor de laatste ronde.

Bassie en Adriaan hadden 30 jaar terug al gelijk... wat er ook gebeurt altijd blijven lachen!
Hardlopen gaat nog maar met 100 meter achter elkaar, de rest is power walken maar ik heb op dat moment wel geleerd dat je heel veel aankunt zolang je maar niet de negatieve gedachten in je hoofd de overhand laat krijgen....

[ afbeelding ]
_{doorkomst op 75km, ik dacht 7 en een halve vinger op te steken maar dat ging niet helemaal goed}

Nog een keer de heuvel op....pizza power FTW!
[ afbeelding ]

Ik kom in mijn laatste afdaling richting de finish een 100 miler tegen... "on your last lap, mate?" "no, one more to go but it is what it is..." en ik voel zijn pijn... hij heeft nog zeker 2 uur te gaan en het begint langzamerhand te schemeren, op weg naar nog een paar uur in de duisternis...
Maar.... ik hoor in de verte de bel luiden die klinkt voor iedereen die finisht.... "mijn bel" met nog 100 meter te gaan
Done and dusted!!

[ afbeelding ]
_{de laatste 100 meter}

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Anderhalve dag later... .het lichaam is nog steeds moe en verkeerd in een soort jet leg-achtige toestand maar buiten wat stijve bovenbenen om valt het qua spierpijn en stramheid alles mee.
Ik heb mijzelf een paar dagen rust beloofd voordat ik aan mijn Kepler training begin

Mooie wangetjes op die - inmiddels niet meer - laatste foto

Maar serieus, ik blijf je een idioot vinden. 80km rennen met alweer een volgende bizarre race in je achterhoofd

Mooi stukje gekkenwerk geleverd, ouwe

Hatsie... het probleem met ultralopen is.....

quote:

You can check-out any time you like,
But you can never leave!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hulde en zeer veel respect!
Damn, zoiets zal ik nooit kunnen doen, maar wat kriebelt het toch als ik je verslag lees.
Doet me denken aan mijn 100km wandelavontuur van een paar jaar geleden.

quote:

Op zondag 31 augustus 2014 21:43 schreef Murmeli het volgende:

Nietnormaalman!!!

En een heerlijk verslag! Ben trots op je! En op de 100 milers ook! Weet je nog hoe die man die je op t eind tegen kwam uiteindelijk gefinished is?

Die werd laatste in een tijd van 32uur en 2 minuten en was daarmee 2 uur sneller dan de laatste van afgelopen jaar... maar hij mocht wel "The Wooden Spoon" over nemen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.