The Frankfurt school and political correctness

Wil het vandaag over politieke correctheid hebben ( of afgekort PC ) maar dan natuurlijk vanuit een BNW perspectief

Wil een aantal onderwerpen die hieronder vallen aan de kaak stellen die allemaal direct of indirect met PC te maken hebben :

Het feminisme
De seksuele revolutie
De teloorgang van familie, vroeger toch gezien als de hoeksteen van de samenleving
Het moreel verval van de samenleving
De multiculturele samenleving
De kritiek-theorie
Alles bashen wat met het christendom te maken heeft
Het gevoel van identiteit en samenhorigheid wegnemen
Het demoniseren , belachelijk maken van mensen die politiek incorrect zijn
Tegenstanders monddood maken door in te spelen op schuldgevoelens ( je zal maar een idioot, intolerant of een racist,homofoob, genoemd worden )

Dit zijn allemaal middelen die op het eerste gezicht weinig met elkaar te maken hebben maar allemaal gebruikt zijn om de agenda door te drukken . Wat is het ultieme doel? De vernietiging van de westerse samenleving

Het is een linkse((communistische) plot om de vijand te transformeren

[ Bericht 100% gewijzigd door Ali_boo op 30-08-2014 21:30:42 ]

Enkele quotes uit deze site http://torontonews.wordpr(...)litical-correctness/

''Political Correctness seeks to impose a uniformity of thought and behavior on all Americans and is therefore totalitarian in nature. Its roots lie in a version of Marxism which seeks a radical of the traditional culture in order to create a social revolution''

''Gramsc:He also concluded that so long as the workers had a Christian soul, they would not respond to revolutionary appeals.''

''When he became Deputy Commissar for Culture in the Bolshevik Bela Kun regime in Hungary in 1919, Lukacs launched what became known as “Cultural Terrorism.” As part of this terrorism he instituted a radical sex education program in Hungarian schools. Hungarian children were instructed in free love, sexual intercourse, the archaic nature of middle-class family codes, the out-datedness of monogamy, and the irrelevance of religion, which deprives man of all pleasures. Women, too, were called to rebel against the sexual mores of the time. Lukacs’s campaign of “Cultural Terrorism” was a precursor to what Political Correctness would later bring to American schools.''

''Critical Theory was essentially destructive criticism of the main elements of Western culture, including Christianity, capitalism, authority, the family, patriarchy, hierarchy, morality, tradition, sexual restraint, loyalty, patriotism, nationalism, heredity, ethnocentrism, convention and
conservatism. These criticisms were reflected in such works of the Frankfurt School as Erich Fromm’s Escape from Freedom and The Dogma of Christ, Wilhelm’s Reich’s The Mass Psychology of Fascism and Theodor Adorno’s The Authoritarian Personality.''

''To achieve this, the Critical Theorists of the Frankfurt School recognized that traditional beliefs and the existing social structure would have to be destroyed and then replaced. The patriarchal social structure would be replaced with matriarchy; the belief that men and women are different and properly have different roles would be replaced with androgyny; and the belief that heterosexuality is normal would be replaced with the belief that homosexuality is “normal.”

'” His means was liberating the powerful, primeval force of sex from its civilized restraints''

''But the idea of transforming a patriarchy into a matriarchy – which is what a sex-role inversion is designed to do – can be connected directed to Friedrich Engels book The Origin of the Family, Private Property, and the Sate. First published in 1884, this book popularized the now-accepted feminist belief that deep-rooted discrimination against the oppressed female sex was a function of patriarchy. The belief that matriarchy was the solution to patriarchy flows from Marx’s comments in The German Ideology, published in 1845. In this work Marx advanced the idea that wives and children were the first property of the patriarchal male.''

''When addressing the general public, advocates of Political Correctness – or cultural Marxism, to give it its true name – present their beliefs attractively. It’s all just a matter of being “sensitive” to other people, they say. They use words such as “tolerance” and “diversity,” asking, “Why can’t we all just get along?” The reality is different. Political Correctness is Not at all about ”being nice,” unless one thinks gulags are nice places. Political Correctness is Marxism, with all that implies: loss of freedom of expression, thought control, inversion of the traditional social order and, ultimately, a totalitarian state. If anything, the cultural Marxism created by the Frankfurt School is more horrifying than the old, economic Marxism that ruined Russia.''

Voor diegene die geen zin hebben in het lezen van deze lappen tekst een youtube vid
Voor de mensen die nog steeds niet weten waar het over gaat let me put my BNW mode on

[BNW mode]This is the communist takever of western civilization, lees onderzoek en vooral OPEN YOUR EYES!!![BNW out ]

An Accuracy in Academia Address by Bill Lind

Variations of this speech have been delivered to various AIA conferences including the 2000 Conservative University at American University

Waar komen al die dingen vandaan die u deze ochtend gehoord hebt (op de radio)? Het feminisme, de homobeweging, de verzonnen statistieken, de herschreven geschiedenis, de leugens, de eisen en alles wat daarmee verwant is? Waar komen ze vandaan? Voor de eerste keer in de geschiedenis moeten Amerikanen opletten wat ze zeggen, wat ze schrijven of wat ze denken. Ze moeten bang zijn voor elk verkeerd woordgebruik, woorden die gecensureerd worden wegens beledigend, ongevoelig, racistisch, seksistisch of homofoob.

Er waren andere landen, vooral in de 20e eeuw, waar een gelijkaardig fenomeen zich voordeed. We hebben ze altijd bekeken met een mengeling van mededogen en, om eerlijk te zijn, een zeker amusement omdat het ons zo vreemd leek dat mensen überhaupt meehielpen aan een situatie waarbij ze bang moeten zijn om zich ‘te verspreken’. Maar nu zitten we met iets gelijkaardigs in ons land. We vinden dit voornamelijk terug op de campussen maar het verspreidt zich over de ganse maatschappij. Waar komt het vandaan? Wat is het?

We noemen het ‘politiek correct’. De naam dook voor het eerst op als een grap en stond letterlijk in een stripalbum. Nog steeds nemen we het niet zo serieus maar in feite is het dood serieus. Het is de grote ziekte van deze eeuw, een ziekte die tientallen miljoenen mensenlevens geëist heeft in Europa, Rusland, in China, eigenlijk over de ganse wereld. Het is de ziekte genaamd ‘ideologie’. Politiek correct is dus niet grappig, politiek correct is ‘dood’ serieus.

Indien we het analyseren en historisch bekijken vinden we snel waar het juist om gaat: Politieke correctheid is, in feite, cultureel Marxisme. Het is Marxisme vertaald van economische naar culturele termen. Deze tendens gaat niet terug tot in de jaren 1960 met de hippiebeweging en vredesbeweging, neen, deze tendens gaat terug tot aan Wereldoorlog 1. Indien we een vergelijking maken met de grondbeginselen van het ‘Politieke correct denken’ zien we duidelijke parallellen met het klassieke Marxisme.

Eerst en vooral, beide zijn totalitaire ideologieën. Het totalitair karakter van ‘Politiek Correct’ denken is nergens duidelijker terug te vinden dan op de universitaire campussen. Op dit punt lijken vele van die campussen wel op een soort van verdoken Noord Koreaanse enclaves: Wanneer een student of faculteitslid het ook maar aandurft om één van de grenzen, opgezet door feministen of homorechten activisten of de locale zwarte of Latijnse of enig andere “politiek correcte martelaren zelfhulpgroep”, te overschrijden dan begeeft deze overtreder zich, juridisch, op zeer glad ijs.

Alle ideologieën zijn totalitair omdat de essentie van een ideologie (merk op dat ‘conservatief’ strikt genomen, geen ideologie is) bestaat uit een zekere filosofie. Op basis van deze filosofie worden dan bepaalde zaken voor juist aanvaard zoals bvb: de ganse geschiedenis van onze cultuur is er één van de verdrukking van vrouwen. Vermits de realiteit echter anders luidt, moet die realiteit ‘verboden’ worden. Het moet verboden zijn om de realiteit van onze geschiedenis te erkennen. Mensen worden gedwongen om te leven met een leugen en sinds mensen, van naturen uit, moeilijk kunnen leven met een leugen zullen zij, met de nodige omzichtigheid weliswaar, protesteren: “wacht eens even. Dit is een leugen, ik wéét dat het niet waar is”. Er moet dus een zekere druk zijn van hogerhand om mensen te dwingen met een leugen te leven. Daarom leidt ideologie steevast naar de creatie van een totalitaire staat.

Ten tweede: Bij het cultureel Marxisme of Politiek correct denken wordt, net zoals bij het economisch Marxisme, de ganse geschiedenis verklaard door één enkel element. Economisch Marxisme zegt dat de ganse geschiedenis bepaald wordt door het bezit van productiemiddelen. Cultureel Marxisme, of politiek correct denken, zegt dat de volledige geschiedenis bepaald wordt door machtsverhoudingen tussen verschillende groepen. Die groepen worden dan gedefinieerd in termen van ras, sekse, enz. Niets anders telt. Alle literatuur gaat over die ene factor. Alles wat er in het verleden gebeurde gaat over dat ene element.

Ten derde: net zoals in het klassiek economisch Marxisme worden werkers en boeren, a-priori, als ‘goed’ omschreven terwijl andere groeperingen, zoals de bourgeoisie en de kapitaalkrachtigen, sowieso kwaadaardig zijn. In het cultureel Marxisme of politiek correct denken worden sommige groepen als ‘goed’ omschreven – feministen (enkel de feministen, niet-feministische vrouwen zijn onbestaande), zwarten, Spanjaarden, homo’s. Deze groepen worden bestempeld als ‘slachtoffers’ en daarom zijn ze automatisch ‘goed’ ongeacht wat ze doen. Tegelijkertijd worden ‘blanke mannen’ automatisch als ‘slecht’ omschreven: eigenlijk het equivalent van de bourgeoisie in het economisch Marxisme.

Ten vierde: Beide, economisch en cultureel Marxisme, steunen op onteigening. Wanneer de klassieke Marxisten, de communisten, een land overnamen zoals Rusland onteigenden ze de bourgeoisie: alle bezit werd hen ontnomen. Gelijkaardig, wanneer culturele Marxisten een universiteitscampus overnemen, onteigenen zij dmv quota’s en toelatingsvoorwaarden. Wanneer een blanke student met de vereiste kwalificaties de toegang ontzegd werd, ten gunste van een zwarte of Spaanse die minder gekwalificeerd is, dan werd de blanke student onteigend. Gelijkaardige feiten zijn te vinden in onze ganse, hedendaagse maatschappij. Blanke bedrijfsleiders die geen contract krijgen door, laat ons zeggen, zwarten of vrouwen. Dus ‘onteigening’ is een principieel instrument in beide vormen van Marxisme.

En, als laatste punt, beide gebruiken een analytische methode die automatisch de antwoorden verschaft die ze willen. Voor het klassiek Marxisme is dat de Marxistische economie. Voor het cultureel Marxisme is het ‘deconstructie’. In essentie heb je voor deconstructie een tekst nodig, die ontdoe je dan van de oorspronkelijke betekenis om er vervolgens een nieuwe, gewenste, betekenis aan te geven. Zo gaan bvb alle stukken van Shakespeare over de onderdrukking van de vrouw of de bijbel gaat enkel over ras en sekse. Al deze teksten worden dan koren op de molen voor diegene die vinden dat de ganse geschiedenis gaat over “wie heeft macht over wie”. De parallellen tussen het klassieke Marxisme dat we kennen van de oude Sovjet Unie en het culturele Marxisme, dat we vandaag kennen onder de naam ‘politiek correct’ zijn dus zeer herkenbaar.

Deze parallellen zijn echter niet per ongeluk ontstaan. Ze komen niet uit het niets. Het politiek correct denken heeft al een hele geschiedenis achter de rug, een geschiedenis die veel langer is dan de meeste mensen, buiten enkele academici die het fenomeen bestudeerd hebben, denken. De geschiedenis gaat terug tot, zoals ik reeds zei, de eerste wereldoorlog, net zoals zovele ziekteverschijnselen die onze hedendaagse maatschappij en cultuur aantasten.

De Marxistische leer stelt dat, wanneer de grote Europese oorlog kwam (zoals ik naar Europa kwam in 1914), de werkende klasse over gans Europa zal opstaan om vervolgens de regeringen (de bourgeoisie regeringen) omver te werpen. Dit alles omdat de werkende klasse onderling meer gemeenschappelijk kenmerken vertoonden, tot over de nationale grenzen heen, dan dat ze gemeen hadden met de bourgeoisie en leidende klasse in eigen land. 1914 kwam en niets gebeurde. Over gans Europa verzamelden de vastberaden arbeiders zich onder hun eigen nationale vlag om vervolgens elkaar te bevechten aan het front. De Duitse keizer schudde het hand met de leiders van de “Marxistisch Sociaal Democratische partij” en sprak de woorden: “er zijn geen partijen nu, er zijn enkel Duitsers”. In alle Europese landen gebeurde net hetzelfde: er was dus iets mis met de Marxistische theorie.

Marxisten wisten per definitie dat de theorie, ondanks alles, juist was. In 1917 hadden ze dan uiteindelijk een Marxistische coup in Rusland en het zag ernaar uit dat de theorie deze keer wel zou werken, maar uiteindelijk ging het weer mis. Het Russisch voorbeeld werd nergens gevolgd, onmiddellijk na de oorlog werden er pogingen gedaan om gelijkaardige coups uit te lokken met de Spartanen in Berlijn, de Bela Kun regering in Hongarije, de Munchener Soviets maar de broodnodige steun vanwege de arbeiders bleef uit.

De Marxisten hadden dus een probleem en twee Marxistische theoretici gingen aan het werk: Antonio Gramsci in Italië en Georg Lukacs in Hongarije. Gramsci stelde dat de arbeiders nooit de belangen in hun eigen klasse zullen inzien, zoals gedefinieerd door het Marxisme, tenzij ze bevrijd zijn van alle Westerse cultuur en, in het bijzonder, van de Christelijke leer. Doordat de arbeiders verblind zijn door cultuur en religie zagen ze de werkelijke belangen van hun eigen klasse niet meer. Lukacs, die beschouwd werd als de meest briljante Marxistisch theoreticus sinds Marx, zei in 1919 “Wie zal er ons redden van de Westerse beschaving?” Lukacs stelde dat het grootste obstakel op weg naar de creatie van het Marxistische paradijs de Cultuur was: de Westerse beschaving zelf dus.

Lukacs kreeg de kans om zijn ideeën in praktijk te brengen toen de Bolsjewistische Bela Kun regering geïnstalleerd werd in Hongarije in 1919. Hij werd ondervoorzitter van cultuur en het eerste wat hij deed was seksuele opvoeding in de Hongaarse scholen introduceren. Hierdoor was het vrijwel zeker dat de arbeiders de Bela Kun regering zeker niet zou steunen omdat de Hongaren, zowel de arbeiders als alle anderen, geshockeerd zouden reageren. Maar Lukacs hield rekening gehouden met het feit dat, datgene wat vandaag verassend lijkt, morgen gewoon beschouwd zal worden als de laatste nieuwe maatregel.

Duitsland 1923, een denktank wordt geïnstalleerd om het Marxisme te vertalen van economische naar culturele termen, daar ontstond dus het politiek correct denken dat we nu kennen. De essentie ervan werd vooral gecreëerd op het einde van de jaren 1930. Felix Weil, een jong rijkeluiszoontje van een zeer welgesteld Duits zakenman, wordt lid van de Marxisten. Het stoort hem echter dat de Marxisten verdeelt zijn in verschillende divisies en daarom besluit hij om de eerste Marxistische werkweek op te richten. Op deze werkweek, die hij zelf sponsort, brengt hij Luckacs en vele andere Marxistische denkers bij elkaar, kwestie om de verschillen tussen Marxisten weg te werken.

Hij zei: “Wat we nodig hebben is een denktank” Washington staat vol van zulke ‘tanks’ en wij zien hen als zeer modern. Hij subsidieert een instituut, geassocieerd met de universiteit van Frankfurt, gesticht in 1923 en oorspronkelijk bekend als het Instituut voor Marxisme. Maar de mensen achter het instituut besloten dat het niet in hun voordeel was om zich openlijk te identificeren als Marxisten. Het laatste wat de “Politieke Correcte lobby” wil is dat mensen zouden ontdekken dat het een vorm van Marxisme is. In plaats daarvan besluiten ze het om te dopen in : ‘Instituut voor Sociaal Onderzoek’.

Weil is zeer duidelijk over zijn doelstellingen. In 1971 schreef hij naar Martin Jay, auteur van een theorieboek op de Franfurt school (zoals het Instituut voor Sociaal Onderzoek ook wel genoemd werd) hij zei: “Ik wil dat het instituut bekend wordt, misschien zelfs beroemd voor zijn bijdragen aan het Marxisme” En hij was succesvol. De eerste directeur van het Instituut, Carl Grunberg, een Oostenrijkse economist eindigde zijn allereerste lezing, volgens Martin Jay, “door duidelijk zijn loyaliteit te tonen aan het Marxisme als wetenschappelijke methode” Marxisme, zei hij, wordt het heersende principe op het instituut, en dat is nooit veranderd.

Het eerste werk aan het instituut was eerder conventioneel, maar in de 1930 werd een nieuwe directeur aangesteld: Max Horkheimer, en Horkheimer’s inzichten waren zeer verschillend. Hij was veeleer een Marxistisch rebel. De stichters van de Frankfurt school waren rebelse Marxisten. Ze waren nog steeds zeer Marxistisch in hun denken maar ze weken ook af het klassieke denkpatroon. Moskou keek toe maar steunde hen niet wegens te afwijkend.

Horkheimer was initieel zeer geïnteresseerd in Freud. De sleutel tot de vertaling van het Marxisme van economische naar culturele termen ligt, in essentie, in de combinatie die hij maakte met Freud. Opnieuw schrijft Martin Jay “we kunnen zeggen dat in de vroege jaren van haar geschiedenis, het instituut voornamelijk bezig was met een analyse van de Bourgeoisie maatschappelijke, socio-economische substructuur” merk op dat Jay zeer begaan was met de Frankfurt school. In de jaren 1930 lag haar interesse vooral in de culturele superstructuur. De traditionele Marxistische formulering inzake de relatie tussenbeide werd in vraag gesteld door de Kritiek Theorie.

Datgene wat we deze ochtend hoorden , het radicaal feminisme, de vrouwenrechten beweging, de homorechten beweging, de black rechtenbeweging, al deze dingen vormen een onderdeel van de Kritiek Theorie. Wat de Frankfurt school hoofdzakelijk doet is, steunend op Marx en Freud’s een theorie creëren die ‘Kritiek theorie’ noemt. De term is goed gekozen want u wordt verleid om te vragen: “Wat is die theorie?” De theorie is: bekritiseren. De theorie is: de westerse cultuur en de kapitalistische orde onderuit halen zonder een alternatief te bieden. Zij weigeren expliciet om dat te doen. Zij zeggen, het kan niet gedaan worden en we kunnen ons niet voorstellen hoe een vrije maatschappij eruit zou zien (hun definitie van een vrije maatschappij). Zolang we onder repressie leven – de repressie van een kapitalistische economische orde die (volgens hun theorie) een Freudiaanse toestand creëert, een toestand die door Freud omschreven wordt als individuele repressie. Kritiek theorie gaat gewoon over bekritiseren. Kritiek theorie is een oproep voor de meest vernietigende kritiek, op alle mogelijke manieren met als doel de huidige orde neer te halen. Natuurlijk horen we de feministen zeggen dat de hele maatschappij vrouwonvriendelijk is enz, maar dat soort van kritiek is een afgeleide van de Kritiek Theorie. Het komt allemaal uit de jaren 1930, niet 1960.

Andere belangrijke Marxisten die erbij waren in de jaren ‘30 waren Theodore Adorno en, zeer belangrijk, Erich Fromm en Herbert Marcuse. Fromm en Marcuse introduceren een element dat centraal staat in het Politiek correct gedachtegoed: het seksuele element. Het was vooral Marcuse, die in zijn eigen werk oproept tot een maatschappij van “veelvormige perversie”: Zijn definitie van de toekomstige wereld die hij wil creëren. Marcuse schrijft in de dertiger jaren zeer extreme opvattingen over de nood aan seksuele bevrijding: deze theorie verspreidt zich als een lopend vuurtje doorheen het instituut. Net zoals de meeste theorieën, die we nu terugvinden in het politiek correct denken, teruggaan tot de dertiger jaren. Volgens Fromm zijn mannelijkheid en vrouwelijkheid niet elkaar spiegelbeeld door de essentiële seksuele verschillen, zoals de Romantici dachten. In plaats daarvan, zijn het afgeleiden van verschillende levensfuncties die ten dele sociaal bepaald werden. De sekse is kunstmatig. Seksuele verschillen zijn kunstmatig.

Een ander voorbeeld is het belang dat we nu hechten aan ecologie “Materialisme sinds Hobbes heeft geleid tot een manipulatie en dominantie van de natuur” Dat schreef Horkhemier in 1933 in “Materialismus und Moral”. “Het thema van hoe de man de natuur domineerde” volgens Jay “wordt één van de belangrijkste thema’s op de Frankfurt school in de eerstvolgende jaren” Horkheimer’s antipathy voor de verheerlijking van arbeid (zoals voorgeschreven door het Orthodox Marxisme) verraadde een andere dimensie van zijn materialisme: de vraag naar menselijke, sensuele vreugde. In één van zijn meest scherpe essays, Egoïsme en de Emancipatiebeweging, geschreven in 1936, bespreekt Horkheimer de vijandigheid naar persoonlijke bevrediging, inherent aan de bourgeoisie cultuur. En hij verwijst specifiek naar Markies de Sade, voor zijn “protest tegen zelfdiscipline in de naam van een hogere moraal”.

Hoe kwamen al die dingen hier terecht? In onze universiteiten en in ons dagelijks leven? De leden van de Frankfurt school zijn Marxisten en waren veelal ook Joods. In 1933 kwamen de Nazi’s aan de macht in Duitsland, het was dan ook niet verwonderlijk dat ze het Instituut voor Sociaal Onderzoek opdoekten. De leden vluchtten weg. Ze vluchtten naar New York, waar het instituut werd heropgericht in 1933 met behulp van de Columbia University. De leden van het instituut (ondanks dat velen onder hen bleven schrijven in Duitsland) verplaatsen geleidelijk al hun aandacht van de Kritiek Theorie, gericht tegen de Duitse samenleving naar de kritiek Theorie, gericht tegen de Amerikaanse samenleving. Er is een andere belangrijke transformatie wanneer de oorlog uitbreekt. Sommige onder hen, inclusief Herbert Marcuse, gaan werken voor de regering die een sleutelrol speelde in de OSS (voorloper van de CIA), anderen, inclusief Horkheimer en Adorno, verhuizen naar Hollywood.

Het Politiek correct denken zou vandaag niets betekend hebben ware er niet die twee opeenvolgende gebeurtenissen. De eerste is de studentenopstand midden jaren ’60 die grotendeels gedreven werd door het verzet tegen de inlijving voor de Vietnam Oorlog. De rebellerende studenten hadden echter een soort van theorie nodig: Zij konden niet zomaar naar buiten komen en zeggen: “Hell no we won’t go”, ze hadden dus een theoretische verklaring nodig. Weinigen onder hen waren geïnteresseerd in het lezen van Das Kapital. Klassiek, economisch Marxisme is immers zware kost en de meeste studenten waren niet echt gespecialiseerd. Gelukkig voor hen, en ongelukkig voor ons land vandaag, en niet enkel voor de universiteiten, bleef Herbert Marcuse in Amerika nadat de Frankfurt school terug verhuisde naar Frankfurt. Terwijl Adorno geshockeerd is wanneer de opstand overwaait naar Duitsland. (Adorno laat de oproerkraaiers arresteren wanneer ze zijn klas binnenstormen). Ziet Herbert Marcuse, in Amerika, een grote kans om het werk van de Frankfurt school als basis te gebruiken voor Nieuw Links in de Verenigde Staten.

Eén van Marcuse’s boeken was de sleutel. Het werd de bijbel van Nieuw Links en de studentenopstand in de jaren ’60. Dat boek heette Eros en Beschaving. Marcuse argumenteerde dat, onder een kapitalistisch bewind, ( hij speelt hier sterk in op het Marxisme, de ondertittel luidde: Een filosofisch onderzoek naar Freud, maar het referentiekader is Marxistisch) repressie de essentie vormt van dat bewind waardoor een persoon ontstaat die, zoals Freud het omschrijft, een persoon is met neuroses omdat zijn seksuele driften onderdrukt worden. We kunnen een toekomst zien, op voorwaarde dat we het huidige, repressieve bewind vernietigen waardoor we eros, ons libido kunnen bevrijden om zo tot een wereld van meervoudige perversiteit te komen waarin we kunnen doen wat we willen. Een wereld waarin we nooit meer hoeven te werken, enkel spelen. Dat klonk natuurlijk als muziek in de oren van de radicale studenten midden jaren ’60. Ze zijn student, babyboomers die zich voor niets zorgen hoeven te maken behalve dan het vinden van een job. En dan is iemand, wiens werk in eenvoudige bewoordingen omschrijft wat ze moeten doen. Ze hoeven nauwelijks zware kost a la Marx te lezen en hij zegt gewoon alles wat ze graag horen: “Doe je eigen zin”, “Doe alles wat je graag doet”, “Je hoeft nooit meer te werken” De zin “Make Love, no War” is trouwens ook van Marcuse. En dan terug naar de situatie op de campus waar Marcuse zijn “bevrijdende tolerantie” definieert: alles wat rechts is wordt beschouwd als intolerant, alles wat links is wordt beschouwd als tolerant. Marcuse kwam bij de Frankfurter school in 1932, dus ook hier is er weer een duidelijke link naar de jaren dertig.

Tot besluit: Amerika is in de ban van de grootste en slechtste transformatie uit haar geschiedenis. We worden een ideologische staat, een land met een officiële staatsideologie ons opgedrongen door de staat. Door “haat delicten” zijn er nu mensen opgesloten in de gevangenis omwille van hun politiek gedachtegoed. Het congres wil deze maatregelen zelfs nog uitbreiden. Positieve maatregelen vormen hiervan een onderdeel. Het is net dat wat we zagen gebeuren in Rusland, in Duitsland, in Italië, in China, en nu is het hier maar we herkennen het niet omdat we het Politiek Correct noemen en vervolgens erom lachen. Mijn boodschap vandaag is niet grappig, het is hier, het groeit en het zal uiteindelijk alles vernietigen wat we ooit beschouwden als onze vrijheid en cultuur.

Bron: http://www.academia.org/the-origins-of-political-correctness/

quote:

Op dinsdag 2 september 2014 20:17 schreef Terecht het volgende:
Ik heb het vluchtig doorgelezen

Alleen hierom kan ik je mening moeilijk serieus nemen . Indien je de moeite had genomen om echt te verdiepen in de materie ( en dan doel ik op enkele weken niet ''effe vluchtig doorlezen'' ) dan zou je met andere info komen en dat rechte extreme onzin achterwegen laten

But then again je bent als eerste in BNW om een bepaald onder te ''dubunken'' dus verbaast mij de toon die je aanzet niet

quote:

Op woensdag 3 september 2014 10:00 schreef Hatsjikkiedee het volgende:
Ik ben het eens met Terecht. Politieke correctheid zie ik wel als een kwaadaardige ontwikkeling, maar het is compleet anders dan wat hier verwoord wordt. Politieke correctheid gaat om het vernietigen van de vrije wil en voornamelijk de vrije geest door een stortvloed aan regels en informatie. Door jarenlang een eenduidige informatiestroom (bijvoorbeeld beschreven in het boek 1984) de wereld in te helpen, alsmede het opleggen van onzinnige regels die men gedwongen wordt te volgen elimineert men langzaam het proces van kritisch nadenken en zelf keuzes maken. Dat is mijn inziens politieke correctheid in een notendop.

Het monddood maken van de bevolking is slechts een element van politieke correctheid . Het gaat veel dieper dan dat . Denk je dat de recente ophef ver zwarte piet maar dan ook iets met racisme te maken heeft?