Bij een reallife test horen ook gesprekken met een psycholoog. Dat voert de wachtlijsten alleen maar onnodig op als je die al lang niet meer nodig hebt en is verspilling van zorggeld. Als je kunt aantonen al lang aan de eisen van een rlt te hebben voldaan horen ze je gewoon meteen op de wachtlijst voor een operatie te zetten. Als ik het me goed herinner bieden de standards of care daar ook ruimte voor (niet dat de VU zich veel van die standards aantrekt).quote:Op zondag 14 december 2014 12:51 schreef wonderer het volgende:
Als er geen wachtlijsten of zo zouden zijn, was het ook een beetje onzinnig, maar als je een schaarste hebt, vind ik ook wel dat je het zo eerlijk mogelijk moet verdelen.
Ik hoop voor jou dat ze begrip heeft en er ook mee om kan gaan.quote:Op dinsdag 23 december 2014 13:46 schreef Tikbalang het volgende:
Sinds 2010 heb ik nu een andere vriendin en op dat moment heb ik ook al mijn vrouwenkleren weggegooid. 3 jaar lang heb ik het volgehouden om niks met mijn gender gevoelens te doen. Het laatste jaar dus wel weer en op het moment stoort dat in het sexuele leven die wij hebben. Nou komt dus binnenkort het moment dat ik het dus moet vertellen. Vind dat zeer spannend en ook moeilijk maar goed. Hopen er maar het beste van want wil haar niet kwijt. Dit wou ik gewoon even kwijt hier en de uitkomst zal ik ook wel vertellen.
Ben heel benieuwd hoe het gesprek zal lopen. Ik zal voor je duimen . Heb je eerder in je leven hulp gehad bij je genderdysfore gevoelens?quote:Op dinsdag 23 december 2014 13:46 schreef Tikbalang het volgende:
Al sinds dat ik jong ben doe ik zo nu en dan kleren aan dan wel van mijn moeder als wel van mijn zus. In mijn eerste langdurigd relatie heb ik dat verteld aan mijn toenmalige ex vrouw. Zei kon er goed mee omgaan en ik kon helemaal los. Heb zo af en toe dan ook als vrouw geleefd. Toch was het dat niet helemaal voor mij. In 2008 gescheiden maar niet om mijn genderdysforie reden.
Sinds 2010 heb ik nu een andere vriendin en op dat moment heb ik ook al mijn vrouwenkleren weggegooid. 3 jaar lang heb ik het volgehouden om niks met mijn gender gevoelens te doen. Het laatste jaar dus wel weer en op het moment stoort dat in het sexuele leven die wij hebben. Nou komt dus binnenkort het moment dat ik het dus moet vertellen. Vind dat zeer spannend en ook moeilijk maar goed. Hopen er maar het beste van want wil haar niet kwijt. Dit wou ik gewoon even kwijt hier en de uitkomst zal ik ook wel vertellen.
Ja, dat gevoel heb ik ook een beetje. Aan de andere kant is dat hele 'share-but-don't-really-care' verschijnsel iets wat een beetje bij deze tijd hoort en misschien wordt zo'n gedeelde post gelezen door iemand die zich er wel meer in verdiept of meer begrip (voor de situatie) toont in de praktijk.quote:Op dinsdag 6 januari 2015 09:22 schreef wonderer het volgende:
Het gevaar van zo'n viraal verhaal is dat mensen die normaal niet stilstaan bij de problemen die transgender personen dagelijks hebben het delen, zich mentaal (onbewust) op de borst kloppen van kijk mij eens sociaal bezig zijn, en verder geen moer doen.
De zelfmoordcijfers van trans-personen ligt rond de 40%. En dat ligt niet (alleen) aan de ouders, maar aan de hele maatschappij, die ons met regelmaat laat weten dat we minderwaardig zijn en dat zelfmoord een goede oplossing is. Misschien moet dat eens viraal gaan.
quote:Op donderdag 8 januari 2015 08:30 schreef C.Carrera het volgende:
Hallo allemaal,
ik zit al een aantal jaar met een probleem en ik weet niet waar het vandaan komt en wat ik er mee aanmoet: ik denk dat ik transgender ben en ik kom tegelijkertijd uit een redelijk conservatieve moslimfamilie.
Ik ben zelf niet echt gelovig maar de rest van vrijwel mijn hele familie wel.
Ik ben er een aantal jaren geleden achter gekomen dat ik gevoelens heb dat ik liever een vrouw wil zijn, vroeger in mijn kleuterjaren vond ik het al leuk om me te verkleden als meisje maar vertoonde voor de rest eigelijk vooral gedrag dat geassocieerd word met jongens zoals met auto's spelen en wilde spelletjes doen. Na mijn 8e heb ik hier eigenlijk nooit meer over nagedacht totdat ik een jaar of 14 werd en het leuk vond om mezelf op te maken en vrouwenkleding te dragen als in het geheim als m'n ouders op dat moment niet thuis waren. Dat bleef echter allemaal redelijk geheim totdat ik een keer de nagellak niet goed had verwijderd en het een klasgenoot opviel. Ik maakte er toen maar snel een grap over omdat de reacties niet echt positief te noemen waren, dit was echter een eenmalig iets. Toen ik op een gegeven moment mijn wenkbrauwen ging epileren werd het iets zichtbaarder en ik kreeg dan ook meteen een snauw van verschillende familieleden dat zoiets niet hoort bij mannen maar voor vrouwen is en daarom epileer ik inmiddels mijn wenkbrauwen ook niet meer. Dit waren echter allemaal redelijk oppervlakkige dingen en ik had toen ook niet echt het gevoel dat ik liever een vrouw wilde zijn. Vanaf mijn 17e was dat echter wel het geval toen ik hoorde over het transgender model genaamd Jenna Talackova, ik heb een beetje proberen te onderdrukken door er simpelweg niet aan te denken en dat ging soms maandenlang goed maar soms duiken n.a.v. iets kleins zomaar weer op. Ik worstel echter ook met de vraag of ik uberhaupt wel transgender ben aangezien ik het pas vanaf mijn 17e echt zo sterk voel en omdat ik mij niet alleen tot mannen voel aangetrokken, in tegendeel zelfs ik vind vrouwen vaak veel mooier en helemaal liever qua karakter. Is er iemand met vergelijkbare ervaringen die hier iets zinnigs over kan zeggen?
Dit is een serieus topic dus alstublieft alleen serieuze reacties want het is al moeilijk genoeg om met zulke gevoelens te zitten.
Ten eerste: Transgender zijn heeft niets te maken met je geloof of met je seksuele voorkeur. Natuurlijk, het is vanuit een moslimfamilie/omgeving (waarschijnlijk) veel lastiger er voor uit te komen vanwege de maatschappelijke druk, maar dat doet natuurlijk niets af aan het feit dat je het wel of niet zou zijn .quote:Op donderdag 8 januari 2015 08:30 schreef C.Carrera het volgende:
Hallo allemaal,
ik zit al een aantal jaar met een probleem en ik weet niet waar het vandaan komt en wat ik er mee aanmoet: ik denk dat ik transgender ben en ik kom tegelijkertijd uit een redelijk conservatieve moslimfamilie.
...
Ik worstel echter ook met de vraag of ik uberhaupt wel transgender ben aangezien ik het pas vanaf mijn 17e echt zo sterk voel en omdat ik mij niet alleen tot mannen voel aangetrokken, in tegendeel zelfs ik vind vrouwen vaak veel mooier en helemaal liever qua karakter. Is er iemand met vergelijkbare ervaringen die hier iets zinnigs over kan zeggen?
Allereerst bedankt voor je reactie.quote:Op donderdag 8 januari 2015 09:31 schreef Abby79 het volgende:
[..]
Ten eerste: Transgender zijn heeft niets te maken met je geloof of met je seksuele voorkeur. Natuurlijk, het is vanuit een moslimfamilie/omgeving (waarschijnlijk) veel lastiger er voor uit te komen vanwege de maatschappelijke druk, maar dat doet natuurlijk niets af aan het feit dat je het wel of niet zou zijn .
En het niet vallen op mannen betekend ook niets, er zitten hier wel meerdere man->vrouw transgenders die lesbisch zijn (waaronder ikzelf). Ook het "ik merkte het pas vanaf m'n zeventiende" is geen opmerkelijk iets, dat gebeurd ook vaker. Mijn verhaal is denk ik redelijk vergelijkbaar qua leeftijd.
Bepalen of je echt transgender bent kunnen wij natuurlijk niet, maar misschien kun je eens met een professional praten? Huisarts of psycholoog of zo?
Aan de hand van dit verhaal zou ik het in ieder geval niet uitsluiten .
Succes! En mocht je hulp nodig hebben, vraag gerust!
Praten met een psycholoog is wellicht iets dat ik moet doen, zijn er psychologen in Nederland die op enige wijze zijn gespecialiseerd in dit onderwerp?quote:Op donderdag 8 januari 2015 09:34 schreef C.Carrera het volgende:
[..]
Nouja ik gaf aan dat ik biseksueel ben maar ik vind alles aan vrouwen geweldig op seksueel vlak maar wat mannen betreft raak ik alleen opgewonden om orale seks te geven en gepeneteerd te worden, en zo moet ik er niet aan denken om gepijpt te worden door een man of een man te prenetreren maar gebeft worden lijkt me daarentegen weer fantastisch en het toppunt van vrouwelijke seksualiteit. Dat duid toch wel op enige relatie tussen seksuele oriëntatie en geslachtsidentiteit?
Ja, het genderteam van het VUmc, van het UMCG en er is (dacht ik) nog een derde partij, PIG of zo, die niet bij een ziekenhuis horen en alleen het diagnostische traject doen. Kaart het aan bij je huisarts en vraag een verwijzing.quote:Op donderdag 8 januari 2015 09:41 schreef C.Carrera het volgende:
[..]
Praten met een psycholoog is wellicht iets dat ik moet doen, zijn er psychologen in Nederland die op enige wijze zijn gespecialiseerd in dit onderwerp?
Ik wist van het bestaan af van de genderteams van het VUmc en UMCG maar kun je daar alleen terecht met een huisartsverwijzing en het zit dat met die derde partij? Ik wil het namelijk zo laagdrempelig mogelijk houden..quote:Op donderdag 8 januari 2015 09:56 schreef wonderer het volgende:
[..]
Ja, het genderteam van het VUmc, van het UMCG en er is (dacht ik) nog een derde partij, PIG of zo, die niet bij een ziekenhuis horen en alleen het diagnostische traject doen. Kaart het aan bij je huisarts en vraag een verwijzing.
Volgens mij wel. Het is "gewoon" specialistische medische zorg. Mijn huisarts was er vrij makkelijk in maar mijn situatie is niet helemaal doorsnee (in het buitenland begonnen). Maar ik kan me niet voorstellen dat wanneer jij naar een huisarts gaat en zegt "ik zit niet lekker in mijn vel, ik vraag me af of ik transgender ben, kunt u een verwijzing schrijven voor het genderteam" dat ze dan zeggen "nah, ga eerst maar even googelen"quote:Op donderdag 8 januari 2015 09:59 schreef C.Carrera het volgende:
[..]
Ik wist van het bestaan af van de genderteams van het VUmc en UMCG maar kun je daar alleen terecht met een huisartsverwijzing en het zit dat met die derde partij? Ik wil het namelijk zo laagdrempelig mogelijk houden..
Dat klopt maar ik ben niet alleen moslim maar woon daarnaast ook in een zeer klein dorp met een nogal bekrompen bevolking met maar 1 huisarts en waar iedereen elkaar kent en ik vind het gewoon zeer onprettig om nog terug te gaan naar die huisarts als ik geen transgender blijk te zijn.quote:Op donderdag 8 januari 2015 10:01 schreef wonderer het volgende:
[..]
Volgens mij wel. Het is "gewoon" specialistische medische zorg. Mijn huisarts was er vrij makkelijk in maar mijn situatie is niet helemaal doorsnee (in het buitenland begonnen). Maar ik kan me niet voorstellen dat wanneer jij naar een huisarts gaat en zegt "ik zit niet lekker in mijn vel, ik vraag me af of ik transgender ben, kunt u een verwijzing schrijven voor het genderteam" dat ze dan zeggen "nah, ga eerst maar even googelen"
Tegenwoordig heb je daar inderdaad een verwijzing van je HA voor nodig. Hoe dat met de andere psychologen zit, geen idee. Linkje daarnaar staat volgens mij wel in de OP.quote:Op donderdag 8 januari 2015 09:59 schreef C.Carrera het volgende:
[..]
Ik wist van het bestaan af van de genderteams van het VUmc en UMCG maar kun je daar alleen terecht met een huisartsverwijzing en het zit dat met die derde partij? Ik wil het namelijk zo laagdrempelig mogelijk houden..
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |