Je ergste pijn #2

quote:

Op vrijdag 22 december 2017 17:30 schreef maily het volgende:

[..]

.... alsnog sterkte!

Dankje

Emotionele verwaarlozing van vader

Nierstenen.

quote:

Op zaterdag 23 december 2017 00:52 schreef ledzeppelin het volgende:
Emotionele verwaarlozing van vader

Ik zou mijn vader echt nooit hebben verwaarloosd.

quote:

Op zondag 24 december 2017 20:46 schreef FlipjeHolland het volgende:
Nierstenen.

Dat is ook wel het pijnlijkste wat een mens kan ervaren volgens mij. Los van emotionele pijn.

quote:

Op zondag 24 december 2017 22:08 schreef MCH het volgende:

[..]

Gelukkig woon je niet in België

Hahaha ja denk dat ik dan daadwerkelijk bewusteloos was geraakt van de pijn 😂

quote:

Op zondag 24 december 2017 21:43 schreef Kamina het volgende:

[..]

Ik zou mijn vader echt nooit hebben verwaarloosd.

ligt eraan wat voor vader die is

quote:

Op maandag 25 december 2017 19:20 schreef ledzeppelin het volgende:

[..]

ligt eraan wat voor vader die is

Was.

1) Gasterscopie zonder verdoving
2) Gekneusde rib als peuter/kleuter toen mijn zusje mij van tafel gooide
3) De klappen van mijn vader
4) Psychische pijn door mensen.

Een hele gekke pijn die erger was dan elke menstruatiepijn, ik kon alleen maar liggen, doorademen, en dan was het draagbaar, kort daarna flink ongesteld.

Vergelijkbaar was iets waarvan ze dachten dat het blindedarmontsteking kon zijn, maar bleek meer gewone gastroenteritis of misschien een niersteentje.

quote:

Op maandag 1 januari 2018 20:43 schreef Andromache het volgende:
Een hele gekke pijn die erger was dan elke menstruatiepijn, ik kon alleen maar liggen, doorademen, en dan was het draagbaar, kort daarna flink ongesteld.

Vergelijkbaar was iets waarvan ze dachten dat het blindedarmontsteking kon zijn, maar bleek meer gewone gastroenteritis of misschien een niersteentje.

Klinkt een beetje als een geknapte folliculaire cyste. Heb ik zelf 2x gehad en dat doet echt enorm veel pijn!

oud topic. sorry.

Bevallen is uiteraard geen pretje. Vooral het persen en de heerlijke hechtingen erna.

Maar goed, naast dat, met stip op 1:
- Stuitje gekneusd.
Ik was met mijn zoontje naar zo’n binnenspeeltuin en ik ging van zo’n glijbaan af.
Kom ik verkeerd terecht en ik kreeg me daar toch een helse pijn. Alsof alles verschoven was daar. Met moeite wel zelf naar huis kunnen rijden maar elke drempel was verschrikkelijk.
Nooit voor naar de dokter geweest want ik was bang voor wat hij ermee zou doen.
Na 1,5 jaar is het nog steeds gevoelig maar heeft echt even geduurd voordat ik normaal op de bank kon zitten of fietsen zonder pijn.
Houten bankjes zijn overigens nog steeds een no-go.

Gekneusde ribben na uitglijden. En met een ontstoken ingegroeide teennagel tegen de tafel stoten.

Voor mıj blıjft het langdurıge en ıntense pıjn. Pıjn dıe je uıtput, dıe maar blıjft duren.

Heb rıbben gekneusd, heb zelfs weleens bloed geplast na een onaangename aanrakıng zeg maar. Deed vıes veel pıjn en ık vond mezelf ook echt best zıelıg op dat moment.
Maar dat heeft een eınd, gaat weer beter worden. Kortstondıge maar heftıge pıjn, fıkse vloeken en echt heel naar.

Dıe pıjn dıe er altıjd ıs en langzaam maar zeker erger wordt. Beter ın de zomer, slechter ın de wınter. Altıjd aanwezıg. Het ıs meer dan alleen pıjn, het put je uıt tot het punt dat je heel even geen verweer meer hebt ertegen, mentaal er gewoon even doorheen zıt. Je ondanks de wetenschap dat het nıet weg gaat jezelf bıj elkaar moet schrapen.
Er ıs nıet alleen altıjd aanwezıge pıjn naast pıjnscheuten. Er ıs ıntense vermoeıdheıd erdoor, aanzıen hoe je functıoneren aangetast wordt erdoor. Op sommıge momenten holt het je uıt, moet je knokken om mentaal goed te blıjven en te rıchten op wat nog wel kan.

Leuk topic .

Motorongelukje in Slowakije en daarbij oa m'n linker schouder uit de kom en gebroken, linker AC-gewricht gescheurd en m'n rechter elleboog gebroken. In het ziekenhuis willen ze m'n gebroken(!) schouder eerst terug in de kom trekken, maar het lukt niet. Staan ze daar met twee man aan je pootje te trekken voordat ze erachter komen dat hij de andere kant op moet. Daarna röntgenfoto maken, maar moest ik met m'n rechter arm met gebroken elleboog zo'n loden schort voor m'n ballen houden .

Allemaal nul verdoving of pijnstilling natuurlijk. Uiteindelijk kreeg ik morfine, toen heb ik m'n maat gebeld en gezegd: kom me halen ik ben weg hier. Man man man wat een ellende.

Andere: in Chili van een berg gevallen en daarbij letterlijk zo'n beetje alles behalve de knieschijf verpest:

- Vkb ruptuur
- Mediale meniscus in 3 stukken, laterale in 4
- Kraakbeenletsel graad 4 (= compleet weg) op verschillende plekken
- 3 plekken beenmergschade
- Scheurtje in dijbeen net boven knie
- Aanhechting IT-band beschadigd
- Laterale kniebanden verrekt

En dan moet je nog beneden zien te komen . Woorden orthopedisch chirurg: nog niemand gezien die in 1 keer z'n knie zo gesloopt heeft als jij .

Maar liefdesverdriet is ook kut.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 01:23 schreef minthy het volgende:
Het compleet afscheuren van m'n voorste kruisband en het bijna doorscheuren van elke pees/band in de buurt, gecombineerd met zwaar gekneusde botten na even sporten was niet erg prettig. De maanden revalidatie die volgden ook niet.

Die stunt haalde het qua pijn echter niet bij de aanvallen van clusterhoofdpijn. Dát is pas vies smerig qua pijn

Het kon nóg erger qua pijn, galkolieken door galstenen en een (zo bleek na de operatie) chronisch ontstoken galblaas. Maandenlang aanvallen gehad. Flink afgevallen, ik durfde haast niets meer te eten

Zenuwpijn, gestoken worden door een schorpioen. Alsof er een gloeiend hete naald in mijn lies (zat in mijn handdoek, ik had geluk) gestoken werd. En die naald bleef heet en begon na 24 uur pas af te koelen. Hele nacht door flilms liggen kijken die nacht.

No pain no gain.

Wesp

Fysiek: nierstenen, mentaal: een aantal pijnlijke zaken des levens

Mentale pijn kan ik echt heel slecht tegen. Wat betreft fysieke pijn? Geen idee eigenlijk. Ik heb nog nooit zo veel fysieke pijn ervaren.

Afkloppen, want ik zie het zo gebeuren dat ik in m'n leven nog een gigantisch ongeluk krijg ofzo en helemaal naar de tering ben.

18 uur lang rugweeën. Uiteindelijk werd ik naar het ziekenhuis gebracht. In een brancard richting verloskamer. Ik kon alleen nog maar uitbrengen "geen verloskamer, ik heb me bedacht. Ik wil euthanasie".

Nooit meer! Getraumatiseerd kwam ik 2 dagen later thuis.
Ik kon niet geloven dat ik het overleefd had...