Begin juni vertelde een jongen (ouders wonen bij mij in de straat) aan mijn overbuurvrouw verteld dat hij problemen had met zijn ex in verband met omgang met zijn dochtertje van bijna 3. Daar ik advocaat familierecht en ook nog eens ervaring uit eigen doos (2 dochters uit 2 relaties, maar prima contact met de vaders), gaf buurvrouw aan dat hij eens met mij moest praten. Zo gezegd, zo gegaan en stond hij ineens voor mijn deur. Helaas kon ik hem vanwege een vriendinnenafspraak niet helpen en kwam hij 2 dagen later terug.
Ik ben niet snel onder de indruk van een man, maar hij blies me echt omver. Wat een leuke, lieve, eerlijke jongen, ondanks dat we bijvorbeeld een totaal verschillend opleidingsniveau hebben.
Na een week hebben we met elkaar gezoend en weer een paar dagen later zijn we met elkaar naar bed geweest. Het ging ergens te snel voor me, maar het voelde ergens ook heel goed.
Na weken heel erg intensief contact, merk ik dingen die eigenaardig zijn, niet kloppen en me daardoor niet lekker zitten.
Zo weet ik dat ik nooit bij hem thuis mag komen, om verschillende redenen. Hier kan ik nog mee leven, maar leuk is anders. Waar ik meer mee zit, is dat hij soms of heel veel geeft en soms weer totaal niets. Zijn moeder zegt, dat hij erg veel om me geeft, hij daarom het gevoel krijg dat ik te dichtbij hem kom en dat het voor hem echt moeilijk is om een nieuwe relatie aan te gaan. Hij is namelijk in 2 relaties flink, maar dan ook flink vernederd. Ik merk dat ook wel eens aan zijn opmerkingen. Zo is hij er tijdens zijn eerste relatie achtergekomen, dat zij zich op alle parkeerplaatsen in de Randstad heeft laten uitwonen. Als ik nu wel eens op mijn telefoon kijk, is het van: "Oooh ben je aan het daten?" Niet grappig, omdat ik zo totaal niet ben en ik nog meer huiverig zou moeten zijn, omdat hij als vrijgezel wel regelmatig van bil ging met menig vrouw.
Aan de ene kant wil hij geen relatie, terwijl mijn vriendinnen heel stellig en kordaat zijn: "Als je neukt met elkaar en je hebt nu al meer aan elkaar verteld, dan menig stel in hun hele leven, dan spreek je weldegelijk van een relatie hoor." en aan de andere kant wil hij heel graag kinderen met me. Dit terwijl ik daar niet mee bezig ben en ik het onderwerp kinderen krijgen voor mezelf afgesloten had.
Ik ben meer van het evenwicht, doe maar eerst gewoon en geniet van de simpele dingen.
Aangezien zijn ouders op vakantie zijn, verblijft hij nu daar.....200 meter van mij vandaan. Afspreken wil hij amper, wel Whats appen.........hij is vaak te moe vanwege zijn werk om nog af te spreken (Hallo....ik werk soms ook meer dan 40 uur per week + ik neem het gros van de opvoeding van mijn dochters op me) en ik vind appen zo onpersoonlijk met een afstand van niets. En als hij niet moe is, verzint hij wel andere dingen om niet af te spreken ("De drank is op" ja lekker interessant).
Als....als we samen zijn, is het superleuk, maar een afspraak maken is een drama. Hebben we om 18.00 uur afgesproken om te eten, bel ik om 18.30 uur of hij nog komt, zegt hij: Oh ja ik heb al bij mijn ouders gegeten. Dat je dat doet, geen probleem, maar bel dan ff denk ik dan....kleine moeite toch. Ik heb nu een radiostilte ingelast, eerst wil ik weten wat hij wil en mag hij terugkomen..............pff niet makkelijk, maar ik weet dat ik mezelf en mijn dochters anders voorbij loop.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 05-08-2014 13:02:04 ]