R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dat ben je ookquote:Op maandag 14 juli 2014 12:11 schreef Pienata het volgende:
[..]
Volgens deze test ben ik met een open relatie dus inherent doubtful.
Misschien ben ik bekrompen, maar als mijn vriendin over een open relatie zou beginnen en hier wel oren naar heeft zou het snel over zijn tussen ons. Ik snap sowieso niet hoe mensen het over hun hart kunnen verkrijgen om seks met een ander te hebben zonder schuldgevoel.quote:
Erg bedankt voor de reacties! Mijn gevoelens zijn dus redelijk normaal en gelukkig vinden meerdere mensen het herkenbaar.
Ik heb voor het eerst in onze relatie aangegeven dat ik even een pauze wil om na te denken over ons. Ik weet niet zo goed wat ik wèl wil. Ja, hij ìs helemaal het einde. Maar toch mis ik spanning en avontuur. En nog meer dingen. Misschien moet ik gewoon eens dingen uitproberen. Ik heb nooit gescharreld, vakantieliefdes gehad of überhaupt een ander gehad, terwijl best veel leuke jongens door de jaren heen interesse toonden en tonen.
Maar aan de andere kant: wil ik mijn vriend opgeven? Als ik dat doe, ben ik hem voorgoed kwijt. Over een paar dagen vlieg ik met vriendinnen naar Italië, daar ga ik ook nog goed nadenken over onze relatie en misschien kom ik tot nieuwe inzichten.
Mijn vriend ziet een open relatie niet zitten. Persoonlijk weet ik het niet. Ik ben wel eens benieuwd naar andere mannen en ik voel af en toe wederzijdse spanningen tussen andere mannen (niet alle mannen, alleen schandalig aantrekkelijke) en mij.
Mijn vriend baalt nu wel een beetje en dat heeft hij duidelijk laten weten, maar ik hoop dat ik op deze manier erachter kom wat ik wel wil.
Je hebt zo te lezen een droomvent te pakken, maar wilt gewoon eens een ander neuken omdat je huidige vriendje je eerste vriendje is.. Het is niet meer dan logisch dat de grootste spanning na jaren wel uit de relatie is, als jij die spanning weer in je leven wilt, zit er maar 1 ding op..
quote:
Ik hoop dat mensen zich hierin herkennen en tips hebben om de situatie te verbeteren.
Sinds een paar maanden loopt mijn relatie niet meer zo goed. Ik twijfel opeens heel erg aan mijn vriend. Ik heb het gevoel dat ik iets mis, maar ik kan niet uitleggen wat ik mis. Het is namelijk wel zo dat we een goede relatie hebben: we kunnen communiceren over allerlei zaken, we kennen elkaar heel goed, we zijn gek op elkaar, we vinden elkaar aantrekkelijk, de seks is goed, we zijn er voor elkaar en we laten elkaar vrij. Er zijn dus genoeg positieve zaken om te benoemen.
Toch mis ik wel iets in onze relatie. Ik vind hem best saai geworden en ik merk dat we niet helemaal meer op één lijn zitten. Eigenlijk hebben we allebei andere doelen in ons leven op dit moment en erger ik mij steeds meer aan bepaalde karaktertrekken van hem. Ik heb het best lang voor mijzelf gehouden omdat ik niet zeker wist of het misschien aan mij lag, dus ik heb eigenlijk gedaan alsof alles oké was tussen ons. Een poosje geleden kwam hij met samenwonen aanzetten, het leek hem wel leuk om daar eens over na te denken omdat onze relatie stabiel is, we elkaar al jaren kennen en hij echt een toekomst met mij ziet. En natuurlijk omdat we allebei net afgestudeerd zijn en allebei een leuke baan hebben. Het is een logische stap.
Op dat moment heb ik gewoon kenbaar gemaakt dat ik twijfel. Hij schrok ervan en we hebben een aantal afspraken gemaakt. Hij probeert bepaalde trekjes te verminderen en ik probeer minder te zeiken, want ik snap ook dat ik soms een zeurderd ben en dat niemand perfect is. Meestal gaat het heel goed tussen ons, maar soms overvallen momenten van 'is dit het nou?' en 'is hij hét' en dan kan ik mij heel erg leeg en verdrietig voelen. Ik ben super blij met hem en dat we zo'n relatie hebben dat het bespreekbaar is, maar het lijkt wel alsof hij het toch niet voor mij is soms. Ik geef veel om hem, maar toch blijven zijn negatieve punten mij storen. En de negatieve punten maak ik zelf negatief, ik kan ze ook positief bekijken.
Ik heb het er ook met vriendinnen over gehad en allemaal zeggen ze dat ik niet moet zeuren en dat ik gewoon echt blij moet zijn met mijn vriend omdat hij gewoon echt op alle gebieden goed is. Dat klopt ook wel, want hij is echt de beste, de knapste en de leukste. En ik besef mij ook gewoon heel goed dat ik bof met hem. Ik weet niet zo goed wat het is. Dit is mijn eerste relatie en misschien hoort het wel zo, maar misschien moet je ook wel altijd helemaal gek zijn op je partner en kun je nooit twijfelen.
Op mijn werk heb ik een hele fijne band met een mannelijke collega. Soms betrap ik mezelf er wel eens op dat ik hem wel heel interessant vind. Laatst vroeg hij of ik met hem wilde eten, maar ik doe er niets mee. Tóch baal ik dan wel van het feit dat het niet 'kan', want hij is wel heel aantrekkelijk, interessant en leuk. Misschien is dat ook weer een voorbeeld van dat het echt niet meer goed zit tussen mijn vriend en mij. Of een voorbeeld van dat ik mijn ogen ook niet in mijn broekzak heb zitten. Ik weet het dus even niet.
Ik ben benieuwd of er mensen zijn die deze situatie herkennen en wat jullie hebben gedaan?
Tja...die twijfel blijft wel, totdat je er iets aan doet...dat is vrij normaal, en zal steeds meer tussen jou en je vriend in komen staan...beter om daar eerlijk in te zijn naar jezelf en je vriend, en hem niet aan het lijntje te houden terwijl jij een beetje aanrommelt...laat hem dan ook doorgaan met z'n leven als je die keuze maakt...maar als je ermee stopt om te 'experimenteren', besef dan wel dat het daarmee voorbij is...de relatie zoals die nu is komt niet meer terug...van de andere kant is het ook onzin om te denken dat je nooit meer een relatie krijgt die zo goed is...quote:
Erg bedankt voor de reacties! Mijn gevoelens zijn dus redelijk normaal en gelukkig vinden meerdere mensen het herkenbaar.
Ik heb voor het eerst in onze relatie aangegeven dat ik even een pauze wil om na te denken over ons. Ik weet niet zo goed wat ik wèl wil. Ja, hij ìs helemaal het einde. Maar toch mis ik spanning en avontuur. En nog meer dingen. Misschien moet ik gewoon eens dingen uitproberen. Ik heb nooit gescharreld, vakantieliefdes gehad of überhaupt een ander gehad, terwijl best veel leuke jongens door de jaren heen interesse toonden en tonen.
Maar aan de andere kant: wil ik mijn vriend opgeven? Als ik dat doe, ben ik hem voorgoed kwijt. Over een paar dagen vlieg ik met vriendinnen naar Italië, daar ga ik ook nog goed nadenken over onze relatie en misschien kom ik tot nieuwe inzichten.
Mijn vriend ziet een open relatie niet zitten. Persoonlijk weet ik het niet. Ik ben wel eens benieuwd naar andere mannen en ik voel af en toe wederzijdse spanningen tussen andere mannen (niet alle mannen, alleen schandalig aantrekkelijke
Mijn vriend baalt nu wel een beetje en dat heeft hij duidelijk laten weten, maar ik hoop dat ik op deze manier erachter kom wat ik wel wil.
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Misschien helpt het om je te herinneren waarom je in eerste instantie al vanaf zo lang bij elkaar bent? Lijkt me niet gek dat je sinds je 15e allebei behoorlijk veranderd bent.
And if you listen very hard
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
Open relatie valt er idd niet binnen. Maar niet getreurd: dan zou je daarna test 2 moeten doen en daar zouden dan weinig tot geen bezwaren uit komen en dus hoef je niets te bespreken.quote:
[..]
Volgens deze test ben ik met een open relatie dus inherent doubtful.
Ontzettend herkenbaar, ik zat in een relatie van 6 jaar (die begon op mijn 16de). Toptijd gehad, laatste jaar samengewoond met haar en in dat jaar begon ik mij ook af te vragen hoe het zou zijn in een andere relatie/hoe het überhaupt zou zijn met een andere vrouw.quote:
Erg bedankt voor de reacties! Mijn gevoelens zijn dus redelijk normaal en gelukkig vinden meerdere mensen het herkenbaar.
Ik heb voor het eerst in onze relatie aangegeven dat ik even een pauze wil om na te denken over ons. Ik weet niet zo goed wat ik wèl wil. Ja, hij ìs helemaal het einde. Maar toch mis ik spanning en avontuur. En nog meer dingen. Misschien moet ik gewoon eens dingen uitproberen. Ik heb nooit gescharreld, vakantieliefdes gehad of überhaupt een ander gehad, terwijl best veel leuke jongens door de jaren heen interesse toonden en tonen.
Maar aan de andere kant: wil ik mijn vriend opgeven? Als ik dat doe, ben ik hem voorgoed kwijt. Over een paar dagen vlieg ik met vriendinnen naar Italië, daar ga ik ook nog goed nadenken over onze relatie en misschien kom ik tot nieuwe inzichten.
Mijn vriend ziet een open relatie niet zitten. Persoonlijk weet ik het niet. Ik ben wel eens benieuwd naar andere mannen en ik voel af en toe wederzijdse spanningen tussen andere mannen (niet alle mannen, alleen schandalig aantrekkelijke
Mijn vriend baalt nu wel een beetje en dat heeft hij duidelijk laten weten, maar ik hoop dat ik op deze manier erachter kom wat ik wel wil.
Ook ik zei altijd, alles aan haar is perfect dus waarom zou ik dan de relatie beëindigen? Iets wat ik uiteindelijk wel heb gedaan want als dat gevoel er is (hoe zou het zijn met iemand anders) dan zit er iets (hoe moeilijk ook) toch niet goed.
In de veronderstelling dat je nog vrij jong bent moet je nu de tijd nemen om ook verder te kijken, het gevoel is er dus geef er ook aan toe. Je kan van alles proberen om het te onderdrukken maar het gevoel zou waarschijnlijk steeds terugkomen. Daarbij, hoe langer je wacht hoe moeilijker het gaat worden (omdat je dan wellicht wel al samen woont bijvoorbeeld).
Misschien draagt het bij dat de beslissing die ik toen der tijd heb genomen (die uiteraard wel heel moeilijk was) nu een beslissing is waar ik geen moment spijt meer van heb. Ben ruim 1 jaar verder nu en heb leuke mensen leren kennen, in augustus ga ik voor onbepaalde tijd naar Nieuw-Zeeland (iets wat ik altijd al wilde maar natuurlijk moeilijk gaat in relatie), ben nog heel goed bevriend met mijn toenmalige vriendin en ook zij heeft nu een heerlijk leven met een eigen huisje en legio van vrienden om haar heen
Twijfel komt en gaat in relaties. Het gras bij de buren is altijd groener.
Behulpzaam als een waterkraan.
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Feest van herkenning wat betreft mijn ex, als ik deze TS en OP zie.
Die kreeg ook alles wat d'r hartje begeerde maar kwam ook van de een op de andere dag opeens in zo'n fase terecht waar ze het allemaal 'niet meer wist' en met twijfels over onze relatie op de proppen kwam. En ik maandenlang maar tevergeefs lullen als brugman en helemaal krom liggen om de reden achter dat wikken en wegen te zoeken. Uiteindelijk bleek mevrouw de laatste maanden wel heel intensief met een collega om te gaan die óh zo leuk was en waar ze het zó goed mee kon vinden. Ik had nog geen punt achter de relatie gezet en d'r relatiestatus op Facebook paste zich aan zodat daar prominent, je raadt het niet, de naam van die ene collega op mijn scherm tevoorschijn kwam.
Die 'relatie' met die collega heeft nog geen 2 maanden geduurd. Heeft nog steeds langer geduurd dan gedacht, want mevrouw was nogal een golddiger en hield er wel van om met mijn flappen te strooien, en het betreffend heerschap in kwestie was nogal een kladloper met behoorlijke schulden. Bovendien behoorlijk mollig en niet bepaald de knapste. Nu, 3 jaar en al meerdere vriendjes later, valt ze me nog steeds met enige regelmaat lastig en probeert ze weer in contact te komen. Waarschijnlijk zichzelf beseffend dat ze het toch wel goed had bij mij. Geen haar op mijn hoofd die er nog aan denkt om ook maar met haar contact op te nemen, laat staan daar ooit weer iets mee te beginnen.
Waar mijn ex dat uiteindelijk voor heeft gedaan? Ze heeft in een gesprekje naderhand wel eens laten doorschemeren dat ze nieuwsgierig was, immers was ik ook haar eerste bedpartner. Is d'r achteraf vies tegengevallen, om met d'r eigen woorden te spreken. Ondanks dat ze dat in de 8 jaren die ik met d'r samen was áltijd ontkend heeft dat ze die nieuwsgierigheid had. Tja, het was echt niet zo dat ik NIET nieuwsgierig was naar anderen hoor. Maar voor mij is het nooit een issue geweest, en ondanks dat ik gelegenheid genoeg heb gehad om met ander vrouwvolk de koffer in te duiken heb ik daar nooit gebruik van gemaakt, omdat ik content was met mijn toenmalige vriendin. Mijn ex was dat schijnbaar niet, en vreemd genoeg (en schijnbaar ben ik niet de enige) is dat een typisch vrouwentrekje dat ik niet alleen zelf ervaren heb, maar ook al bij heel wat andere vrouwen (vriendinnen van vrienden) bespeurd heb. Mannen zijn daar toch wat makkelijker in en zijn directer met hetgeen ze op de lever ligt.
Die kreeg ook alles wat d'r hartje begeerde maar kwam ook van de een op de andere dag opeens in zo'n fase terecht waar ze het allemaal 'niet meer wist' en met twijfels over onze relatie op de proppen kwam. En ik maandenlang maar tevergeefs lullen als brugman en helemaal krom liggen om de reden achter dat wikken en wegen te zoeken. Uiteindelijk bleek mevrouw de laatste maanden wel heel intensief met een collega om te gaan die óh zo leuk was en waar ze het zó goed mee kon vinden. Ik had nog geen punt achter de relatie gezet en d'r relatiestatus op Facebook paste zich aan zodat daar prominent, je raadt het niet, de naam van die ene collega op mijn scherm tevoorschijn kwam.
Die 'relatie' met die collega heeft nog geen 2 maanden geduurd. Heeft nog steeds langer geduurd dan gedacht, want mevrouw was nogal een golddiger en hield er wel van om met mijn flappen te strooien, en het betreffend heerschap in kwestie was nogal een kladloper met behoorlijke schulden. Bovendien behoorlijk mollig en niet bepaald de knapste. Nu, 3 jaar en al meerdere vriendjes later, valt ze me nog steeds met enige regelmaat lastig en probeert ze weer in contact te komen. Waarschijnlijk zichzelf beseffend dat ze het toch wel goed had bij mij. Geen haar op mijn hoofd die er nog aan denkt om ook maar met haar contact op te nemen, laat staan daar ooit weer iets mee te beginnen.
Waar mijn ex dat uiteindelijk voor heeft gedaan? Ze heeft in een gesprekje naderhand wel eens laten doorschemeren dat ze nieuwsgierig was, immers was ik ook haar eerste bedpartner. Is d'r achteraf vies tegengevallen, om met d'r eigen woorden te spreken. Ondanks dat ze dat in de 8 jaren die ik met d'r samen was áltijd ontkend heeft dat ze die nieuwsgierigheid had. Tja, het was echt niet zo dat ik NIET nieuwsgierig was naar anderen hoor. Maar voor mij is het nooit een issue geweest, en ondanks dat ik gelegenheid genoeg heb gehad om met ander vrouwvolk de koffer in te duiken heb ik daar nooit gebruik van gemaakt, omdat ik content was met mijn toenmalige vriendin. Mijn ex was dat schijnbaar niet, en vreemd genoeg (en schijnbaar ben ik niet de enige) is dat een typisch vrouwentrekje dat ik niet alleen zelf ervaren heb, maar ook al bij heel wat andere vrouwen (vriendinnen van vrienden) bespeurd heb. Mannen zijn daar toch wat makkelijker in en zijn directer met hetgeen ze op de lever ligt.
Ik heb nooit aangegeven dat ik een open relatie wil, want dat weet ik zelf niet. Maar ik ken hem al al een poosje en ik weet hoe hij over open relaties denkt, dus dat zit er bij voorbaat al niet in. Ik denk dat ik wel begrijp hoe mensen seks kunnen hebben met een ander zonder schuldgevoel; simpelweg door je relatie als meer dan alleen maar seks te zien en te ervaren, denk ik. Ik kan nu al wel zeggen dat ik zodra ik één keer seks heb met mijn knappe collega, deze seks alsnog niet aan mijn relatie kan tippen en dat ik dan kies voor mijn vriend. Heb ik een geschiedenis mee, ik ken hem door en door, we hebben het heel fijn samen en hij is inderdaad een droomvent.quote:Op maandag 14 juli 2014 13:47 schreef iScream. het volgende:
[..]
Misschien ben ik bekrompen, maar als mijn vriendin over een open relatie zou beginnen en hier wel oren naar heeft zou het snel over zijn tussen ons. Ik snap sowieso niet hoe mensen het over hun hart kunnen verkrijgen om seks met een ander te hebben zonder schuldgevoel.
Je hebt zo te lezen een droomvent te pakken, maar wilt gewoon eens een ander neuken omdat je huidige vriendje je eerste vriendje is.. Het is niet meer dan logisch dat de grootste spanning na jaren wel uit de relatie is, als jij die spanning weer in je leven wilt, zit er maar 1 ding op..
Klopt, dan zit er maar één ding op. Maar daar wil ik mijn relatie weer niet voor op het spel zetten, dus hopelijk is dit gewoon een fase zoals in het topic wordt gezegd.
Ik weet het zelf ook allemaal niet echt, dat is het domme. Ik voel wat ik voel, maar wat ik ermee moet weet ik niet.
Goed dat je de stap hebt genomen. Hoe reageerde je ex toen? En je omgeving? Ik kan die stap echt niet nemen. Omdat ik echt van hem houd en ik echt superblij met hem ben als vriend. Ik wil hem helemaal niet kwijt, want hij is echtechtecht leuk. Als ik het nu uitmaak met als reden dat ik het allemaal niet meer weet en dat ik benieuwd ben naar andere mannen, denk ik niet dat een vriendschap er nog in zit. Dan verspeel ik meteen alles wat we hebben. En er is helemaal niks mis, voor zover ik weet ook niet onbewust, maar ik heb opeens een bevlieging. Ofzo.quote:
[..]
Ontzettend herkenbaar, ik zat in een relatie van 6 jaar (die begon op mijn 16de). Toptijd gehad, laatste jaar samengewoond met haar en in dat jaar begon ik mij ook af te vragen hoe het zou zijn in een andere relatie/hoe het überhaupt zou zijn met een andere vrouw.
Ook ik zei altijd, alles aan haar is perfect dus waarom zou ik dan de relatie beëindigen? Iets wat ik uiteindelijk wel heb gedaan want als dat gevoel er is (hoe zou het zijn met iemand anders) dan zit er iets (hoe moeilijk ook) toch niet goed.
In de veronderstelling dat je nog vrij jong bent moet je nu de tijd nemen om ook verder te kijken, het gevoel is er dus geef er ook aan toe. Je kan van alles proberen om het te onderdrukken maar het gevoel zou waarschijnlijk steeds terugkomen. Daarbij, hoe langer je wacht hoe moeilijker het gaat worden (omdat je dan wellicht wel al samen woont bijvoorbeeld).
Misschien draagt het bij dat de beslissing die ik toen der tijd heb genomen (die uiteraard wel heel moeilijk was) nu een beslissing is waar ik geen moment spijt meer van heb. Ben ruim 1 jaar verder nu en heb leuke mensen leren kennen, in augustus ga ik voor onbepaalde tijd naar Nieuw-Zeeland (iets wat ik altijd al wilde maar natuurlijk moeilijk gaat in relatie), ben nog heel goed bevriend met mijn toenmalige vriendin en ook zij heeft nu een heerlijk leven met een eigen huisje en legio van vrienden om haar heen
Mijn ex was heel verdrietig (maar ik ook uiteraard), onzeker over wat er komen gaat maar toch heeft ze mijn keuze wel altijd geaccepteerd en is zij mij na verloop van tijd ook als een hele goede vriend gaan zien i.p.v. haar vriend. Achteraf is ze dan ook blij met hoe het is gelopen en geniet ze o.a. van de vrijheid die ze nu heeft met betrekking tot andere jongens.quote:
[..]
Goed dat je de stap hebt genomen. Hoe reageerde je ex toen? En je omgeving? Ik kan die stap echt niet nemen. Omdat ik echt van hem houd en ik echt superblij met hem ben als vriend. Ik wil hem helemaal niet kwijt, want hij is echtechtecht leuk. Als ik het nu uitmaak met als reden dat ik het allemaal niet meer weet en dat ik benieuwd ben naar andere mannen, denk ik niet dat een vriendschap er nog in zit. Dan verspeel ik meteen alles wat we hebben. En er is helemaal niks mis, voor zover ik weet ook niet onbewust, maar ik heb opeens een bevlieging. Ofzo.
Toen ik nog een jaartje of 18 was zat ik ooit eens bij een psycholoog/vertrouwenspersoon en kwamen we op een punt waarbij hij zei dat je nooit bij je eerste liefde moet blijven omdat er ooit een gevoel gaat komen van, hoe zou het zijn met...
Ik wil niet stellen dat wat hij toen zei ook echt voor iedereen opgaat maar ik kan mij er wel prima in vinden. Als ik nu je verhaal zo lees klink jij nog wel verliefd/heel gelukkig met je vriend, iets wat voor mij wel anders voelde toen de relatie overging met mijn ex (geen ruzie maar twijfels waren wel aanwezig de laatste maanden). Wellicht is het inderdaad gewoon een bevlieging, dat kan, en lees je alles over 1 maand terug en vraag je jezelf af waarom je je zo voelde. Maar komt dit gevoel veel vaker terug bedenk dan goed of je er echt mee door wilt gaan, een relatie beëindigen is al niet makkelijk, een lange relatie beëindigen nog lastiger en een lange maar meteen je eerste relatie beëindigen is gevoelsmatig zowat onmogelijk. Enkel wanneer je het doet met de juiste intenties en niet niet voor alleen maar wat rond neuken, om het even heeeeeel plat te verwoorden, dan komt zoiets ook altijd wel weer goed (is mijn ervaring dus
)[ Bericht 1% gewijzigd door Digi_Djeff op 14-07-2014 20:05:44 ]
quote:
Op dat moment heb ik gewoon kenbaar gemaakt dat ik twijfel. Hij schrok ervan en we hebben een aantal afspraken gemaakt. Hij probeert bepaalde trekjes te verminderen
Aaaah, dus jij twijfelt, maar je legt de bal bij hém en laat hém lekker zweten en z'n best doen en hopen dat 'ie weer bij je in de smaak gaat vallen. Fijn zegquote:
Hij werkt dus aan de punten waar ik mij aan stoor en dat doet hij prima,
quote:
Over een paar dagen vlieg ik met vriendinnen naar Italië, daar ga ik ook nog goed nadenken over onze relatie en misschien kom ik tot nieuwe inzichten.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |