Eerst even iets over mezelf vertellen zodat jullie mijn struggles begrijpen
Toen ik 5 jaar oud was pleegde mijn vader zelfmoord en mijn moeder kon niet meer voor ons zorgen.
Gevolg was dat ik en mijn zus uit huis werden geplaatst,
Mijn broer was aan de drugs geraakt en is in 2006 overleden,
Toen ik in mijn eerste pleeggezin kwam was het nog wel oke.
Oke ik had veel verdriet over mijn pa maar ik kon enigszins goed verder met mijn leven
Echter... Toen ik een jaar of 6 was kwamen soms momenten dat ik zwaar werd gestraft
Dit waren kleine dingetjes, Bijvoorbeeld als ik mijn bord niet leeg at de rest van de avond zat ik de volgende dag op mijn kamer en werd deze op slot gedaan en mijn speelgoed uit mijn slaapkamer,
Dit ging (Na mijn idee) een jaar zo door tot er ook klappen vielen...
Door deze klappen heb ik nu zelfs 8 kunsttanden (werd vol in mijn gezicht geslagen met het ijzeren gedeelte van een riem)
een jaar nadat ik bij mijn 2e pleeggezin zat (was 12 toen ik daar kwam) trof ik mijn vriendin)
Inmiddels ben ik 23 jaar en hebben dus al toen jaar een relatie,
Toen ik 17 was raakte ik het pad kwijt en ben ook aan de drugs geraakt.
Heb zelfs een half jaar heroine gebruikt maar ben inmiddels 3 jaar clean
Laten we zo zeggen dat de relatie tussen mij en mijn vriendin op een haar na voorbij was geweest maar doordat ze mij de keuze heeft gegeven of drugs of relatie en afkicken heb ik voor het laatste gekozen (Dit was achteraf gezien de goede keuze geweest)
Het rare (Je hoort het wel vaker) is dat ik tot mijn 20e nooit echt open was over mijn verleden,
Heb het mijn 2e pleegmoeder pas verteld in het afkick kliniek (ze schrok zich wezenloos)
Inmiddels woon ik nu 1 jaar samen met mijn liefste, stappen binnenkort in het huwlijksbootje en verwachten zelfs een dochtertje, Dus kan niet beter zou je zeggen.
Fout gedacht!!! Doordat mijn verleden mij zo zwaar achtervolgd zie ik het leven niet meer zitten.
Loop nu bij psychiater maar dat helpt na mijn opzien een beetje tot niets
Nu zit ik zelfs na te denken over zelfmoord maar dat kan ik mijn vriendin en as dochter niet aandoen (Heb nog wel een geweten gelukkig)
Ik heb dit op dit forum gezet om 1 mijn verhaal kwijt te kunnen en 2 jullie om adviezen te vragen
Graag alleen serieuze reacties maar dat komt vast wel goed
Groetjes van mij
Mijn advies is dat je jouw dochter en vriendin niet moet laten overkomen wat er vroeger bij jou heeft plaatsgevonden. Oftewel, doe het jezelf en je gezin niet aan!
Dank je voor het advies.quote:Op maandag 7 juli 2014 22:06 schreef Yaros het volgende:
Heftig verhaal!
Mijn advies is dat je jouw dochter en vriendin niet moet laten overkomen wat er vroeger bij jou heeft plaatsgevonden. Oftewel, doe het jezelf en je gezin niet aan!
Hoe zwaar het ook is en hoe graag ik ook wil, Mijn meisie en aanstaande meisie zijn mijn alles
Das waar... misschien als mijn pa nog had geleefd dat het dan heel anders was gelopen.quote:
Aller eerst, zwaar kut voor je dat je dit hebt moeten meemaken. Goed dat je onthouden hebt hoeveel leed de zelfmoord van jouw pa heeft achtergelaten, hoop dat dit ervoor zorgt dat jij dit absoluut niet gaat doen! Weest sterk, ik deel gelukkig niet dezelfde ervaring, maar ik hoop dat je doorzet in het leven.
Maar als is niet reel
Sterkte ermee ts.
Ik heb zelf inderdaat altijd al heel sterk een kinderwens gehad.quote:Op maandag 7 juli 2014 22:12 schreef spierbal het volgende:
Ik denk dat er weinig zijn die hier ervaring mee hebben... Je loopt iig bij een psychiater en je wordt er open over. Dat is iig een positieve verandering. Hopelijk met alles, geef het wat tijd. Als je graag een kind wilde zal de toekomst alleen maar leuk zijn om naar toe te leven.
Sterkte ermee ts.
Dit meer om 1 hij of zij een betere jeugd te geven als die ik heb gehad en 2 om hij of zij echt happy te zien leven
Ookal pleeg je geen zelfmoord, de depressieve gedachten zullen de nodige spanning in huis meebrengen die niet goed zal zijn voor 't kind. Als je zegt dat de psychiater niet helpt, zoek dan een andere, niks doen zal het ook niet verbeteren. Hoop dat alles weer 'goed' gaat voordat het kind er is, anders wordt die daar de dupe van.
. Ik weet niet goed wat ik hier op moet zeggen, behalve dat zelfmoord niet het antwoord is op je problemen. Veel sterkte in ieder geval.Zoals Seven hierboven schrijft: wanneer en waarom komen die gedachten op? Zijn er gevoelens bij het verleden die je nooit verwerkt hebt (woede, jaloezie, angst, ik noem er maar een paar)? Hoe vreselijk het verhaal ook is (ik moest echt even slikken toen ik het verhaal van je tanden las), maakt het hebben 'overleefd' van zo'n jeugd dan niet dat alles nu veel beter aanvoelt?
Of is er misschien toch iets met je relatie dat aan je knaagt? Ze heeft je natuurlijk door dik en dun bijgestaan, maar vind je haar buiten dat ook echt leuk genoeg om je leven mee te delen?
Ik hoop dat het beantwoorden van deze vragen je zelf ook een beetje helpt.
Je bent in elk geval niet eenzaam en dat is al heel wat.
Dat wil je jouw aanstaande vrouw en dochter toch niet aandoen?
Het leed wat je wegneemt bij jezelf is snel gedaan maar het leed wat je jouw familie aandoet zal jaren duren.
zelfmoord is geen optie, het is een verplaatsing van de last, het wordt met de tijd vast beter als je kindje er is en als je het tijd geeft!
Sterkte ts!
Wat je zegt over aan een kind beginnen ben ik helemaal met je eens.quote:
Sowieso aan een kind beginnen terwijl jij je leven niet op orde hebt
Als je zegt dat de psychiater niet helpt, zoek dan een andere, niks doen zal het ook niet verbeteren. Hoop dat alles weer 'goed' gaat voordat het kind er is, anders wordt die daar de dupe van.
Ik schrok zelf ook van het goede (Of slechte, Zo je wilt) nieuws, Ook omdat we nog zo jong zijn (Ik ben 23 en zij is 22) maar we hebben het geaccepteerd en zijn er saampjes stiekem wel blij mee.
Hierbij moet ik er wel even bi jzeggen dat de spanning in huis niet zo erg meer is als voor 3 maanden terug.
Het zijn meer de nachtelijke momenten, Als ik een nachtmerrie heb over vroeger kan ik daar een hele dag mee rondlopen, Heb al EMDR therapie gehad (Hielp niet) Heb medicatie geslikt die je remslaap om het zo maar te zeggen verdoezeld, (Weet even geen ander woord) Maar dat hielp ook niet, Wat momenteel enigszins helpt is dat ik elke avond voor het slapen ga 2 melatonine pilletjes neem (Kun je gewoon bij drogist halen)quote:
Wat precies zie jij niet meer zitten? Hoe werkt dat in jouw hoofd? Wanneer komen je zelfmoordgedachten op? En weet je psych dat je zelfmoordgedachten hebt?
Klopt... als je me voor 2 jaar terug zag was ik echt een zielig hoopje mens,quote:
TS, wat een verhaal zeg. Het enige wat ik niet begrijp (al zal ik vast een hoop meer niet begrijpen omdat ik niet zo'n jeugd heb meegemaakt) is waarom je nu dan zo achtervolgd word door je verleden. Je hebt hard moeten vechten om hier te komen, maakt dan het feit dat je nu een kleine op komst hebt dat niet allemaal waard?
Zoals Seven hierboven schrijft: wanneer en waarom komen die gedachten op? Zijn er gevoelens bij het verleden die je nooit verwerkt hebt (woede, jaloezie, angst, ik noem er maar een paar)? Hoe vreselijk het verhaal ook is (ik moest echt even slikken toen ik het verhaal van je tanden las), maakt het hebben 'overleefd' van zo'n jeugd dan niet dat alles nu veel beter aanvoelt?
Of is er misschien toch iets met je relatie dat aan je knaagt? Ze heeft je natuurlijk door dik en dun bijgestaan, maar vind je haar buiten dat ook echt leuk genoeg om je leven mee te delen?
Ik hoop dat het beantwoorden van deze vragen je zelf ook een beetje helpt.
Tegenwoordig durf ik zelfs weer de stad in met mijn vriendin en gaan dit jaar zelfs naar Hongarije op vakantie (Ben al geen vakantieman en gezien mijn toestand is dit een enorme stap voor mij)
Over het verwerken van een trauma kan ik maar 1 zinnige zin (Leuke woordencombinatie) over zeggen en dat is: Beelden die je als traumatisch hebt ervaren blijf je de rest van je leven bij je dragen.
Komt goed... over 3 weken (Kan meer zijn. weet het zo niet) Heb ik een gesprek bij lentis (Zit nu bij accare) dus we zullen zien wat er uit roltquote:Op maandag 7 juli 2014 23:01 schreef Purrrp het volgende:
Zoek alsjeblieft professionele hulp!! Er zijn echt mensen die je willen helpen!
Zelfmoord is voor het gezin inderdaat geen optie maar denk dat ik dan eindelijk rust heb hoe raar het ook mag klinkenquote:
Ik snap dat je een heel heftig verleden hebt gehad, velen kunnen hier niks bij voorstellen hoe erg het moet zijn, maar jij weet hoe erg het moet zijn zonder vader en ongewilt naar een pleeg gezin moeten.
Dat wil je jouw aanstaande vrouw en dochter toch niet aandoen?
Het leed wat je wegneemt bij jezelf is snel gedaan maar het leed wat je jouw familie aandoet zal jaren duren.
zelfmoord is geen optie, het is een verplaatsing van de last, het wordt met de tijd vast beter als je kindje er is en als je het tijd geeft!
Sterkte ts!
5 van de 7 nachten (Over een week gezien dan)quote:
Pfff, dat is afzien, ja. Gelukkig helpen de melatonine tabletten een beetje. Ik zou haast zeggen, rook wiet want dan onthou je je dromen niet. Maar daarmee doe je je partner en kind geen plezier.quote:
[..]
5 van de 7 nachten (Over een week gezien dan)
Nou ja. 1 keer in de week rook ik een jointje en daar heeft ze geen problemen mee.quote:
[..]
Pfff, dat is afzien, ja. Gelukkig helpen de melatonine tabletten een beetje. Ik zou haast zeggen, rook wiet want dan onthou je je dromen niet. Maar daarmee doe je je partner en kind geen plezier.
Maar heb zelf denk ik half jamaica al opgerookt dus vind er niet veel meer aan,
Succes en sterkte.
In de zorg heb ik nu nog 0.0% Vertrouwen, maar hoop dat ik het mis heb.quote:
Denk je dat je van die dromen af kunt komen met hulp? Of heb je daar niet zo'n vertrouwen in?
We zullen zien, Met deze prachtig ontvangen woorden sluit ik af (Me meissie slaapt al 2 uur)quote:Op dinsdag 8 juli 2014 00:14 schreef Copycat het volgende:
Ik denk dat het leven je nu zo zwaar overvalt omdat je nu echt met verwerken bezig gaat. Dat is een fase waar je doorheen moet. Een hele zware, lastige fase, maar wel eentje waarop een betere fase volgt. Met dat en een gezin in het verschiet, heb je stiekem best veel om voor te willen leven. Houd je blik op de toekomst terwijl je stap voor stap je verleden verwerkt.
Succes en sterkte.
Heel erg bedankt voor deze bemoediging... Zal me zeker helpen... Trusten
Kruip lekker naast je meisje!
daar hoort stress bij. dat is normaal. je wordt vader.
zoek een goede psycholoog en ga eens langs de huisarts.
een psychiater schrijft bijna altijd pillen voor. en daar moet je mee oppassen. pillen maken soms de situatie erger dan ie is. beter geen pillen imo. ipv pillen naar huisarts en psycholoog zoeken.
sterkte en succes !
Misschien denk je er allemaal heel anders over als je haar in je handen hebt.
Dat kan zo maar je hele mentale prioriteiten lijstje veranderen,
en een buitengewoon sterk effect op je gedrag en gedachten hebben.
Mijn eigen angststoornis bijv. verdwijnt tijdelijk als iemand anders hulpeloos en hulp behoevend is, heel erg raar maar waar. Een vergelijkbare shift zou jouw kijk op de wereld zomaar op een hele positieve manier op de kop kunnen zetten.
Even wachten nog dus met drastische acties zou ik zeggen, en tot de tijd van geboorte even een praatje met een psycholoog kan ook geen kwaad.
[ Bericht 0% gewijzigd door Florentius op 08-07-2014 03:55:32 ]
Is niet raar hoor, dat heb ik zelf dus ook! Als ik bv door de stad heen loop met mijn nichtjes dan heb ik schijt aan alles en ziet het leven er een keer leuk uit.quote:
Mijn eigen angststoornis bijv. verdwijnt tijdelijk als iemand anders hulpeloos en hulp behoevend is, heel erg raar maar waar. Een vergelijkbare shift zou jouw kijk op de wereld zomaar op een hele positieve manier op de kop kunnen zetten.
Gedaan en sliep goed... vandaag gelukkig nergens last van (Zelfs dikke lol gehad met mijn vriendin vandaag om een computermuis gezien ze bang is voor muizen haha)quote:Op dinsdag 8 juli 2014 00:24 schreef Copycat het volgende:
Welterusten!
Kruip lekker naast je meisje!
Volgende week ga ik daar sowieso heen en aangezien ik na alle waarschijnlijkheid over 1.5 weken vader ben en het nu toch al wel vrij spannend is...)quote:
Nou, ik zou zowieso eventjes wachten tot je je kindje gezien hebt.
Misschien denk je er allemaal heel anders over als je haar in je handen hebt.
Dat kan zo maar je hele mentale prioriteiten lijstje veranderen,
en een buitengewoon sterk effect op je gedrag en gedachten hebben.
Mijn eigen angststoornis bijv. verdwijnt tijdelijk als iemand anders hulpeloos en hulp behoevend is, heel erg raar maar waar. Een vergelijkbare shift zou jouw kijk op de wereld zomaar op een hele positieve manier op de kop kunnen zetten.
Even wachten nog dus met drastische acties zou ik zeggen, en tot de tijd van geboorte even een praatje met een psycholoog kan ook geen kwaad.
Heb je trouwens melding gemaakt van de mishandeling bij Pleegzorg? Lijkt me dat die dat wel willen weten...
Sterkte in ieder geval!
Ik herken veel van je verhaal, mijn partner heeft hier ook nog elke dag last van. Nog niks gevonden wat werkt. Aan kinderen beginnen is daardoor eigenlijk uitgesloten.
Probeer echt voor de toekomst te gaan. Je kunt nu een klein meiske een goede toekomst bieden door je verleden te laten rusten, dat lijkt me de beste motivatie die er is. Ik weet niet hoe je dat moet doen maar het lijkt me wel van belang. Fijn dat je in elk geval een goede relatie hebt met een sterke dame, ik hoop dat je je schouders er weer onder kunt zetten en kunt genieten van een mooie toekomst.
Gelukkig dat jij wel van de drugs afgekickt bent. Blij dat je vriendin je daarin hebt meegeholpen.
Nu heb je dan nachtmerries over je verleden. Heel erg vervelend. Zelf ben ik ook een tijd gepest geweest en had ik nachtmerries over wat er de volgende dag zou gaan gebeuren. Voor jou zijn de ''erge'' tijden geweest. Het zijn maar nachtmerries. Probeer een paar uurtjes voor het slapengaan iets ontspannends te doen met je vriendin. Laat jezelf tot rust komen. Misschien dat het werkt.
Je gaat naar de psychiater en dat is goed. Praten helpt vaak en het lucht op. Probeer een goede psychiater te vinden want als je je er niet beter op voelt kan je toch beter een andere zoeken.
Hopelijk denk je nu al wat anders over zelfmoord plegen. Je lost er niets mee op. In het leven zitten nog zoveel mooie dingen. Je hebt een fantastische vriendin je gaat in het huwelijksbootje en je krijgt zelfs al een dochtertje!
Kijk nou eens naar zo'n toekomst. En kijk nu eens naar je verleden. Dan komt er toch nog een geweldige tijd voor je aan. Dat is zo ongelofelijk zonde. Je hebt nog iets kunnen opbouwen vanuit je pijnlijke verleden. Het is zo zo ongelofelijk zonde om dat nu weg te gooien. Met zo'n toekomst voor de deur mag je gewoon niet zelfmoord plegen.
Zoals je zelf al zegt, je wil graag kinderen zodat je ze een betere toekomst kan geven, dan jou verleden. Denk eens na, je wil toch niet met de gedachtes rondlopen dat jou dochter ook in een pleeggezin moet omdat jou vriendin niet meer voor jou dochter kan zorgen? Dat ze later misschien wel aan de drugs gaat etc.
Laat je dochter niet achter, maak er een mooie toekomst van. En praat zoveel mogelijk over je nachtmerries.
-Blijf altijd hulp zoeken (psycholoog etc.) en niet direct afhaken op het moment dat je denkt dat het wat beter gaat (niet dat je zegt dit van plan te zijn maar gewoon bij voorbaat als tip)
-Blijf altijd praten met je geliefden. Ik heb zelf de neiging om dingen te ontwijken, dus als ik stressvolle/vervelende gedachten of herinneringen heb onderdruk ik ze. Maar zodra ik dan toch een keer mijn mond open trek verbaasd het me altijd hoe dat oplucht
-een beetje in strijd met bovenstaande tip maar in sommige gevallen moet je juist niet te veel bij gevoelens stilstaan en gewoon afleiding zoeken. Gedachten die je b.v. al heel vaak besproken hebt, waar verder niet echt iets aan te doen is, daar moet je proberen geen aandacht aan te besteden. Niet onderdrukken, maar wel afleiding zoeken.
-onthoud dat je nog heel jong bent. Natuurlijk heb je al een lange moeilijke weg afgelegd, maar je bent nu op een betere plek in je leven en tijd heelt alle wonden zoals men zegt. Het voelt nu waarschijnlijk alsof het nooit beter zal worden (zeker aangezien je nooit echt anders hebt gekend), maar onderschat niet wat de tijd kan doen, en geef het de kans. Het zal altijd wel pijnlijk blijven maar misschien wordt het met de jaren wel beter te verdragen.
-concentreer je op het geven van heel erg veel liefde aan je kind om haar te geven wat jij nooit hebt gehad. Hopelijk kun je daar wat geluk uit putten, om te zien hoe jouw kind zich op haar gemak bij je voelt, en geen zorgen heeft behalve over speelgoed en lekkere snoepjes.
-Leef gezond. Hoe je je voelt hangt ook voor een groot deel af van je lichaam, hormonen enzo. Eet gezond en sport.
-Zorg dat je leuke hobby's hebt, en eventueel een huisdier (kan ook voor ontspanning zorgen) zodat je niet te veel tijd hebt om maar te malen over alles.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt... sterkte!