quote:http://www.gva.be/nieuws/(...)pvolger-barroso.aspx
De Europese staatshoofden en regeringsleiders hebben hun Raadsvoorzitter Herman Van Rompuy een mandaat gegeven om consultaties op te starten met het Europees Parlement over de strategische prioriteiten van de Europese Unie en de opvolging van José Manuel Barroso aan het hoofd van de Europese Commissie. Dat heeft Van Rompuy dinsdag aangekondigd na afloop van een beraad over het resultaat van de Europese verkiezingen.
Van Rompuy zal de komende weken discreet overleg plegen met de leiders van de politieke fracties van het nieuw verkozen Europees Parlement en met staatshoofden en regeringsleiders. Daarnaast gaat de Belg ook gesprekken voeren met onder meer EVP-boegbeeld Jean-Claude Juncker, die als topkandidaat van de grootste politieke partij mag proberen om alvast in het Europese halfrond een voldoende groot draagvlak voor zijn benoeming te vinden.
Europees beleid
De brede consultatieronde gaat niet enkel over de opvolging van Barroso, maar ook over de strategische prioriteiten van Europa voor de komende vijf jaren. Hij lijstte al enkele prioriteiten op: groei en werkgelegenheid, een goed functionerende economische en monetaire unie, klimaatverandering, een eengemaakte energiemarkt en het indijken van de afhankelijkheid van buitenlandse leveranciers, het vrij verkeer van personen en de strijd tegen illegale immigratie en misdaad.
Op de Europese top van 26 en 27 juni zal Van Rompuy bij de staatshoofden en regeringsleiders verslag doen van zijn opdracht. Het komt uiteindelijk hen toe om met een gekwalificeerde meerderheid een kandidaat voor te dragen die de komende vijf jaar de Europese Commissie moet leiden. Die kandidaat moet vervolgens de zegen krijgen van een absolute meerderheid van de Europarlementsleden.
Lastige klus
Voor Van Rompuy wordt de klus één van de laatste, maar allicht ook één van de moeilijkste uit zijn Europese carrière. De benoeming van de nieuwe Europese topjobs -ook de functies van Van Rompuy zelf en buitenlandvertegenwoordigster Catherine Ashton zijn binnenkort vacant- vormt immers een kluwen van institutionele, partijpolitieke en nationale belangen.
Zo wil het Europees Parlement absoluut dat de topjob in het Berlaymontgebouw wordt toevertrouwd aan één van de spitzenkandidaten die de politieke partijen in de verkiezingscampagne op het schild hebben gehesen. Dat principe is veel minder evident voor regeringsleiders, niet enkel voor de Britse premier David Cameron, maar ook voor sommige leiders van EVP-signatuur.
Samenwerking
Van Rompuy lanceerde alvast een oproep aan de Europese instellingen om constructief samen te werken om de komende jaren de strategische doelstellingen van Europa waar te maken. "Dit vereist een gemeenchappelijk begrip van wat best op Europees niveau wordt gedaan en wat best op nationaal niveau wordt gedaan", aldus de Europese Raadsvoorzitter.
De Europese leiders blikten dinsdagavond ook terug op de voorbije Europese verkiezingen. Die werden in onder meer Frankrijk en Groot-Brittannië gekenmerkt door een nieuwe opstoot van populistische en extremistische partijen, maar Van Rompuy stelde ook vast dat die tendensen in andere landen afwezig bleven. "Uiteraard verschilt de situatie in elk land, met een mix van continuïteit en verandering", luidde het.
Oekraïne
Naast de Europese stembusslag werden ook de Oekraïense presidentsverkiezingen van 25 mei tegen het licht gehouden. De Europese leiders riepen Rusland op samen te werken met het nieuwe bewind in Kiev, voort te zetten met de terugtrekking van de troepen aan de grenzen en ervoor te zorgen dat separatisten en wapens niet langer de grens met Oekraïne kunnen oversteken. Nieuwe economische sancties tegen Rusland liggen er momenteel niet op tafel.
quote:http://www.standaard.be/cnt/dmf20140527_01122095
Machtsstrijd om EU-topjob barst al los
Herman Van Rompuy kreeg van de Europese Raad een mandaat om een opvolger voor José Manuel Barroso te zoeken. Het Europees Parlement eiste dat ‘formateurschap’ op, maar bijt in het zand.
epa/afp
Wie wordt de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie? Die heikele vraag stond gisterenavond een eerste keer op het menu van de 28 staats- en regeringsleiders, die in Brussel bijeenkwamen voor een informele lunch.
Nog voor ze aan het aperitief begonnen, hadden de fractieleiders van het Europees Parlement – onder wie Guy Verhofstadt – hen al een eisenbundel voorgeschoteld: ‘Wij vragen de Europese Raad een duidelijk mandaat te geven aan Jean-Claude Juncker om onderhandelingen te beginnen met andere politieke fracties’, zei de sociaaldemocratische fractieleider Hannes Swoboda.
Maar dat feestje ging dus niet door: de 28 besloten om de eer van het formateurschap aan Van Rompuy te geven.
Het steekspel past in de machtsstrijd tussen het Europees Parlement en de Europese Raad over de benoeming van de opvolger van Barroso.
De fractieleiders vinden dat de staats- en regeringsleiders het systeem moeten respecteren van de Spitzenkandidaten ...
Ik wist dat politici ver gaan maar dat ze zo ver gaan, het blijft schrikken.quote:Op woensdag 2 juli 2014 23:25 schreef Igen het volgende:
[..]
Dat zou het wel zijn, aangezien politiek ook een geografische component heeft.
Denk je bijvoorbeeld dat het toeval is, dat in de nationale structuurvisie, opgesteld ten tijde van het door PVV gedoogde kabinet, ineens Venlo opduikt als een van de belangrijkste Nederlandse "stedelijke regio's met een concentratie van topsectoren"?
is toch niet te geleuvenquote:
Omdat die spreiding juist zo groot en gefractioneerd is, moet je dan juist niet naar indammingen gaan zoeken?quote:Op woensdag 2 juli 2014 23:28 schreef Bram_van_Loon het volgende:
[..]
Zo moet je niet redeneren, het gaat er om hoeveel zetels alle kleine landjes hebben in verhouding tot de grote landen. Verder zijn er meer dan 2 maten in Europa: je hebt de 3 echt grote landen die de macht hebben, 2 grote landen die het slechter doen (langzaamaan mag je ook Frankrijk hiertoe rekenen) en nog wat nieuwe grotere landen die in opkomst zijn (Polen). Het is inmiddels nogal pluriform, misschien te pluriform.
Nogmaals, zijn er wat jou betreft dus maar ongeveer drie landen ter wereld die je min of meer democratisch kan noemen?quote:Op donderdag 3 juli 2014 15:44 schreef Red_85 het volgende:
[..]
Omdat die spreiding juist zo groot en gefractioneerd is, moet je dan juist niet naar indammingen gaan zoeken?
Nu kun je niet stemmen op en Pool waar je het waarschijnlijk mee eens kan zijn, maar die Pool kan wel gaan beslissen over wat er in jou land gaat gebeuren?
Een democratie gaat 2 kanten op. Binnen het eu parlement is dat nu niet het geval.
Ik ben het daar dus mee eens, ik vind dat we op kandidaten van heel de EU moeten kunnen stemmen aangezien die kandidaten uit heel de EU bepalen wat er hier in Nederland gebeurt. Nederland wordt steeds meer een soort van deelstaat met een zekere autonomie in plaats van een zelfstandig land. Of dat dat wel of niet een goede zaak is (een andere discussie), we kunnen objectief vaststellen dat er een federaliseringsproces plaatsvindt.quote:Op donderdag 3 juli 2014 15:44 schreef Red_85 het volgende:
[..]
Omdat die spreiding juist zo groot en gefractioneerd is, moet je dan juist niet naar indammingen gaan zoeken?
Nu kun je niet stemmen op en Pool waar je het waarschijnlijk mee eens kan zijn, maar die Pool kan wel gaan beslissen over wat er in jou land gaat gebeuren?
Een democratie gaat 2 kanten op. Binnen het eu parlement is dat nu niet het geval.
Ik kan me niet voorstellen dat er maar 3 landen zijn die geen districtenstelsel hebben. Het kan dat het zo is maar daar zou ik toch graag eens een onderbouwing van zien aangezien het onbegonnen werk is om voor al die landen in detail het politieke systeem op te zoeken. Zwitserland, België, Canada, de UK en de USA zijn aparte gevallen (federatie, bondgenootschap tussen meerdere landen) dus laten we die landen maar even buiten beshouwing laten. Hoe zit het met landen zoals Denemarken, Zweden, Finland, Noorwegen, Italië, Portugal, Chili etc.quote:Op donderdag 3 juli 2014 15:47 schreef 99.999 het volgende:
[..]
Nogmaals, zijn er wat jou betreft dus maar ongeveer drie landen ter wereld die je min of meer democratisch kan noemen?
Ah, een googletje laterquote:kiesstelsel
Sinds 1953 kent Denemarken een eenkamerstelsel. Het parlement (Folketing) telt 175 leden en daarnaast zijn er vier leden voor Groenland en de Faröer Eilanden. Ten minste iedere vier jaar zijn er verkiezingen. Van de parlementsleden worden er 135 in districten gekozen op basis van evenredige vertegenwoordiging. De overige veertig leden worden naar evenredigheid verdeeld via de landelijke verkiezingsuitslag. Er is een kiesdrempel van twee procent.
Een discussie met iemand die iets heeft verzonnen voor zichzelf en dat als absolute waarheid ziet.quote:Op donderdag 3 juli 2014 16:50 schreef Reya het volgende:
Denemarken kent 10 kiesdistricten, Finland 15, Noorwegen 19, Portugal 22, Italië 27, Zweden 29 en Chili slechts 60. Waar hebben we het over, mensen.
Nederland heeft één van de meest proportionele kiesstelsels ter wereld gezien. Vanuit een zeker perspectief is dat zeer rechtvaardig, maar het blijft een internationaal anomalie.quote:Op donderdag 3 juli 2014 16:51 schreef 99.999 het volgende:
[..]
Een discussie met iemand die iets heeft verzonnen voor zichzelf en dat als absolute waarheid ziet.
Oké, ik neem het van je aan dat Nederland een uitzondering is.quote:Op donderdag 3 juli 2014 16:50 schreef Reya het volgende:
Denemarken kent 10 kiesdistricten, Finland 15, Noorwegen 19, Portugal 22, Italië 27, Zweden 29 en Chili slechts 60. Waar hebben we het over, mensen.
Ik hoop dat je het niet over mij hebt want ik heb het juist expliciet in het midden gelaten of dat het wel of niet zo is en aangegeven dat het me kras lijkt dat het districtenstelsel zo standaard is voor gewone (niet-federaties) kleine landen. Ik ben inmiddels overtuigd dat het districtenstelsel inderdaad heel erg gebruikelijk is. Dan blijft de vraag nog openstaan of dat een districtenstelsel wel of niet minder democratisch is.quote:Op donderdag 3 juli 2014 16:51 schreef 99.999 het volgende:
[..]
Een discussie met iemand die iets heeft verzonnen voor zichzelf en dat als absolute waarheid ziet.
Het is verder ook niet bijzonder belangrijk; zelfs als het Europees Parlement via pan-Europese verkiezingen zou worden verkozen, zou het nog steeds een legitimiteitsprobleem hebben. Een democratie werkt niet zonder dat mensen een zeker minimaal gevoel hebben tot een politiek-culturele eenheid te behoren; dat principe is binnen de EU behoorlijk in het geding.quote:Op donderdag 3 juli 2014 17:03 schreef Bram_van_Loon het volgende:
[..]
Oké, ik neem het van je aan dat Nederland een uitzondering is.
Dat ben ik met je eens. Normaal gesproken krijg je eerst tot op zekere hoogte een culturele eenheid en pas dan staatsvorming, in Europa hebben wij het nu omgedraaid, de staatsvorming werd geforceerd in de hoop dat die culturele eenheid er zou komen. De grote vraag: kan je culturele eenheid op die manier afdwingen?quote:Op donderdag 3 juli 2014 17:06 schreef Reya het volgende:
[..]
Het is verder ook niet bijzonder belangrijk; zelfs als het Europees Parlement via pan-Europese verkiezingen zou worden verkozen, zou het nog steeds een legitimiteitsprobleem hebben. Een democratie werkt niet zonder dat mensen een zeker minimaal gevoel hebben tot een politiek-culturele eenheid te behoren; dat principe is binnen de EU behoorlijk in het geding.
Vergeleken met vijfenzestig jaar geleden is er natuurlijk wel een stuk meer culturele eenheid in Europa, alhoewel je je de vraag kan stellen in hoeverre de EU daar werkelijk ten grondslag aan ligt. Verder is er nog de algemene vraag waar de EU toe dient; daar is vooral lastig dat veel mensen daar op verschillende wijze antwoord op zullen geven.quote:Op donderdag 3 juli 2014 17:08 schreef Bram_van_Loon het volgende:
[..]
Dat ben ik met je eens. Normaal gesproken krijg je eerst tot op zekere hoogte een culturele eenheid en pas dan staatsvorming, in Europa hebben wij het nu omgedraaid, de staatsvorming werd geforceerd in de hoop dat die culturele eenheid er zou komen. De grote vraag: kan je culturele eenheid op die manier afdwingen?
Een alternatief zou kunnen zijn om de rol van nationale parlementen te vergroten, daar speelt de legitimiteitskwestie in ieder geval minder.quote:Op donderdag 3 juli 2014 17:15 schreef 99.999 het volgende:
Culturele eenheid hebben we zelfs in Nederland niet...
En wat is je grote alternatief, de regeringsleiders het onderling laten regelen zonder democratische controle?
Ik heb de indruk dat het meer aan de globalisering te wijten is maar zie het maar eens te bewijzen waar het door komt.quote:Op donderdag 3 juli 2014 17:14 schreef Reya het volgende:
[..]
Vergeleken met vijfenzestig jaar geleden is er natuurlijk wel een stuk meer culturele eenheid in Europa, alhoewel je je de vraag kan stellen in hoeverre de EU daar werkelijk ten grondslag aan ligt.
Dat is eigenlijk wel raar, we zijn al uitgebreid met die federalisering bezig terwijl we nog niet eens deze vraag hebben beantwoord.quote:Verder is er nog de algemene vraag waar de EU toe dient; daar is vooral lastig dat veel mensen daar op verschillende wijze antwoord op zullen geven.
Dat is wat Engeland wil, met als gevolg dat alles door regeringsleiders in achterkamertjes in Brussel wordt besproken met als gevolg dat "Brussel" en "de onverkozen eurocraten" de schuld toebedeeld krijgen en er van democratische legitimiteit van besluiten al helemáál niks terecht komt.quote:Op donderdag 3 juli 2014 17:16 schreef Reya het volgende:
[..]
Een alternatief zou kunnen zijn om de rol van nationale parlementen te vergroten, daar speelt de legitimiteitskwestie in ieder geval minder.
quote:'Als Juncker ons van Engeland af helpt, zal ik hem met liefde slikken'
Alle kwaad zetelt in de neoliberalen en de Londense City. Een 'Brexit' is dus goed voor Nederland en voor Europa, schijft Thomas von der Dunk vandaag in de Volkskrant.
Het behoort tot de paradoxen van de Europese Unie, die tegelijkertijd de illusie van een Verenigde Staten van Europa illustreren, dat naarmate Brussel democratischer wordt meer landen afhaken. Bij velen is het vertrouwen in de eigen nationale regering groter dan in de gezamenlijke Europese volksvertegenwoordiging. Ook al is Juncker beslist geen gelukkige keuze, omdat zijn ideeën niet het antwoord op, maar eerder de oorzaak van de groeiende euroscepsis vormen: dat het voorzitterschap niet meer in achterkamertjes wordt geregeld, maar op grond van de verkiezingsuitslag door het Europees Parlement wordt bepaald, is op zich democratische winst. Alleen bezit het EP zo weinig gezag dat dat door de eigen kiezers niet wordt beseft.
Dreigend Brexit
Gevolg is ook dat, vanwege het beleid dat Juncker voorstaat, zijn benoeming de Britten nog verder richting EU-uitgang dirigeert. Een dreigend Brexit veroorzaakt met name in Den Haag, dat zich altijd het meest behaaglijk voelt als het het midden tussen de Grote Drie kan zoeken, de nodige paniek. Ook de directeur van nota bene het Duitsland Instituut, Ton Nijhuis, gaf daar 27 juni blijk van in een stuk onder de titel: 'We laten Engeland toch niet vallen voor Juncker?'
Waarom het vertrek van de Britten zo rampzalig zou zijn, wordt niet echt duidelijk. In Den Haag, waar men vanouds gewend is dat het gevaar van over land komt - eerst van de Spanjaarden met Filips II, dan van de Fransen met Napoleon, tenslotte van de Duitsers met Hitler - en de redding van overzee, is men blind voor de destructieve rol die Londen speelt. Het punt is dat de Britten niet lid zijn geworden om van Europa iets te maken, maar om te verhinderen dat de anderen er iets van maken. Alleen een zwakke unie, tot een vrijhandelszone beperkt, bevrijdt hen namelijk van de eeuwige spagaat tussen Amerika, Europa en hun vermolmde Empire. Om die reden, die in Den Haag nauwelijks begrepen wordt, is Londen in beginsel voor elke denkbare uitbreiding, inclusief Turkije en Oekraïne, onder het motto: hoe meer zielen, hoe minder vreugd.
Angelsaksisch ondernemen
Daar komt bij dat juist in de nu voortetterende economische crisis de Britten een krachtige aanpak van het kernprobleem in de weg staan. Dat is het gevolg van de ideologische heroriëntatie sinds Thatcher, die de kloof met het vasteland heeft verdiept. Waarmee verdient men zijn nationale brood? Voor de Duitsers, die zichzelf nog steeds als industrienatie beschouwen, zijn ondernemers mensen die concrete dingen maken - auto's, wasmachines, computers - waar andere mensen iets aan hebben.
In de Angelsaksische wereld is ondernemen steeds meer geld met geld maken geworden, en waar de daarmee behaalde winsten in geen enkele verhouding staan tot de groei van de reële economie, komt dat al snel op pyramidespelachtige zwendel neer. Dat is dan ook met het uitbreken van de door bancair wangedrag veroorzaakte kredietcrisis van 2008 gebleken.
De vervolgens op grond van de oppermachtigheid van de financiële markten door Brussel afgedwongen draconische bezuinigingen hebben Noord en Zuid in Europa tegen elkaar opgezet: in het Zuiden worden verkiezingen gewonnen met de belofte de verzorgingsstaat te redden, in het Noorden met de belofte dat er geen cent meer naar de Grieken gaat. Als gevolg van neoliberale deregulering zijn de financiële markten zo oppermachtig geworden, dat de wil van een handvol bankiers zwaarder weegt dan die van miljoenen burgers.
De City dicteert
Duitse en Franse pogingen de ontketende financiële markten te temmen, lopen steeds stuk op een Brits veto, omdat Cameron zich als een loopjongen van de City gedraagt. Anders dan de Duitsers hebben de Britten de eigen industrie opgegeven en zich volledig van de financiële dienstverlening als nationale inkomstenbron afhankelijk gemaakt; de City dicteert daardoor, ongeacht de politieke kleur van de regering, het beleid. Van de Franse revolutionair Mirabeau stamt het dictum dat Pruisen niet een land is dat een leger bezit, maar een leger dat een land bezit. Zo is Engeland inmiddels niet een land dat een financiële sector bezit, maar een financiële sector die een land bezit.
Die financiële sector, wier speculatieve gedrag de Europese belastingbetalers inmiddels honderden miljarden heeft gekost en miljoenen hun baan heeft doen verliezen, is onbeleerbaar gebleken en heeft (het onbegrip voor de huidige natiebrede woede over de ABN-Amro-top maakt het opnieuw duidelijk) bewezen geen boodschap aan de rest van de samenleving te hebben.
Zij ondermijnt daarmee de democratie. Alleen een harde aanpak van de banken kan verhinderen dat het maatschappelijk weefsel nog verder uiteenscheurt. Niets is daarom politiek urgenter dan dat.
De pertinente onwil van Londen om de oppermacht van de bankiers te breken, betekent dat dat alleen kan als de Britten volledig naar de zijlijn worden gedirigeerd. Ik ben geen groot fan van Juncker. Maar als we zo via een Brexit eindelijk van de houdgreep van de City, die het Europese sociale model bedreigt, verlost kunnen raken, zal ik zelfs Juncker met liefde slikken.
http://www.volkskrant.nl/(...)liefde-slikken.dhtml
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |