OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Fijn dat je zo goed met J. hebt kunnen praten, kwak. Het is heel normaal dat de gevoelens je de eerste weken overspoelen, zeker met een ervaring die niet was zoals je gehoopt had 
.
.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ik plaats het even hier, weet ook anders niet goed waar het moet... even een korte samenvatting van mijn bevalling: ingeleid met 41w6d, weeën werden niet goed geregistreerd waardoor ik geen houding mocht kiezen (terwijl ik ze wel had), meerdere paniekaanvallen, ruggenprik waardoor mijn bloeddruk wegviel, weeën die qua pijn dwars door de ruggenprik heen gingen, nog een paniekaanval, wanhoopsfase, dreigende KS, en daarna een hele mooie uitdrijvingsfase (eentje volgens het boekje) waar ik gelukkig wel goede herinneringen aan heb. Daarna nog een manuele placentaverwijdering + fluxus.
Ik heb me zo goed mogelijk voorbereid op mijn bevalling, hypnobirthing gedaan etc. om zo ontspannen mogelijk te bevallen en liefst ook zo natuurlijk mogelijk en zonder pijnstilling. Er is vrijwel niets terecht gekomen van mijn mooie plannen. Zo heb ik ook de baby nauwelijks kunnen aanleggen voor ik naar de OK gereden werd, en kreeg ik na het wakker worden een gewassen en aangekleed jongetje terug. Elk onderdeel van de bevalling was heftig, de VK heeft dat in het nagesprek ook beaamd.
Ik merk dat het me toch best nog wel een beetje hoog zit. Ik lees veel positieve bevallingsverhalen. Het soms voelt alsof ik heb gefaald omdat mijn verhaal niet zo'n mooi sereen plaatje is. Alsof ik niet goed genoeg heb ontspannen, alsof ik niet sterk genoeg was het zonder pijnstilling te kunnen. Maar dit was mijn bevalling. Niet perfect, maar wel hoe het gelopen is. Het begin van ons avontuur als papa en mama van Kuiken.
Ik weet niet goed wat ik hiermee wil
maar moest er ergens even over babbelen.
Ik heb me zo goed mogelijk voorbereid op mijn bevalling, hypnobirthing gedaan etc. om zo ontspannen mogelijk te bevallen en liefst ook zo natuurlijk mogelijk en zonder pijnstilling. Er is vrijwel niets terecht gekomen van mijn mooie plannen. Zo heb ik ook de baby nauwelijks kunnen aanleggen voor ik naar de OK gereden werd, en kreeg ik na het wakker worden een gewassen en aangekleed jongetje terug. Elk onderdeel van de bevalling was heftig, de VK heeft dat in het nagesprek ook beaamd.
Ik merk dat het me toch best nog wel een beetje hoog zit. Ik lees veel positieve bevallingsverhalen. Het soms voelt alsof ik heb gefaald omdat mijn verhaal niet zo'n mooi sereen plaatje is. Alsof ik niet goed genoeg heb ontspannen, alsof ik niet sterk genoeg was het zonder pijnstilling te kunnen. Maar dit was mijn bevalling. Niet perfect, maar wel hoe het gelopen is. Het begin van ons avontuur als papa en mama van Kuiken.
Ik weet niet goed wat ik hiermee wil
maar moest er ergens even over babbelen.
Hi Burdie, hypnobirthing is allemaal mooi en aardig, maar je hebt zoveel zaken gewoon niet in de hand! Hier heb je je niet op kunnnen voorbereiden. Daarbij denk ik dat vrijwel geen enkele bevalling sereen is! Alhoewel mijn bevalling goed is verlopen, had ik ook een wanhoopsmoment toen ik riep dat ik ermee ging stoppen en het allemaal veel te eng vond. 
. Niks sereen. 
. Pfff, bevallen is echt heftig.
Ik vind het wel heel verdrietig en stom dat je direct na de geboorte weinig tijd hebt gekregen met kuiken en hem toen pas gewassen en aangekleed terug zag.
Ja, het was fantastisch geweest als het wel was gegaan zoals in je plannen en dat verdien je ook echt, maar jij doet het zo goed als moeder en met kuiken en bent daar zo relaxed in dat je wat dat betreft echt mijn voorbeeld bent!
.
. Niks sereen. . Pfff, bevallen is echt heftig. Ik vind het wel heel verdrietig en stom dat je direct na de geboorte weinig tijd hebt gekregen met kuiken en hem toen pas gewassen en aangekleed terug zag.
Ja, het was fantastisch geweest als het wel was gegaan zoals in je plannen en dat verdien je ook echt, maar jij doet het zo goed als moeder en met kuiken en bent daar zo relaxed in dat je wat dat betreft echt mijn voorbeeld bent!
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Burdie en Kwakz0r, ik weet niet wat te zeggen, maar ik lees en voel mee . Woorden vinden is moeilijk.
. Woorden vinden is moeilijk.
Stomme vraag hoorquote:Op maandag 10 november 2014 15:07 schreef Burdie het volgende:
.
. Maar zou jij nog wel een keer durven na de fluxus? . Dat begrijp ik althans uit deze post. Ik zit daar nog steeds wel mee. Ik durf niet meer 
. Maar de wens groeit en groeit..
I am the root of all that is evil, but you can call me Kuukske.
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
Ben je al bij de vk langsgeweest om dit te bespreken? Om de feiten, voorzorgsmaatregelen te weten.quote:Op maandag 10 november 2014 15:28 schreef Kuukske het volgende:
[..]
Stomme vraag hoor
(Bij oudste zelf ook een fluxus gehad en placenta op verloskamer verwijderd)
Ja... de kans op herhaling is groot bij fluxus, maar het is daarmee iets wat ik kan incalculeren. Het scheelt ook dat ik er redelijk snel van ben hersteld, misschien dat ik het anders wel lastiger had gevonden.quote:
[..]
Stomme vraag hoor
Jep. Ben ik geweest. Heb met haar ook de bevalling nog eens besproken. Maar toch hou ik iets in m'n achterhoofd wat knaagt. Dat krijg ik niet wegquote:Op maandag 10 november 2014 15:33 schreef Kursor het volgende:
[..]
Ben je al bij de vk langsgeweest om dit te bespreken? Om de feiten, voorzorgsmaatregelen te weten.
(Bij oudste zelf ook een fluxus gehad en placenta op verloskamer verwijderd)
. We zijn nu van plan om een gesprek met de gyn te plannen. Maar ik weet niet of dat het gevoel van de angst wegneemt. Maar ik vind het wel knap of ehm.. bemoedigend? om te lezen dat er toch vrouwen zijn die het dan nog durven. Snap je wat ik bedoel?
I am the root of all that is evil, but you can call me Kuukske.
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
Ik heb begrepen 15% kans op herhaling. Inderdaad een groter risico, maar echt geen zekerheid dat het zich herhaald. Daarnaast heb je een indicatie voor plaats, dus sowieso een ziekenhuisbevalling, maar mag je wel met eigen vk. Verder moest ik al heel vroeg richting ziekenhuis om te voorkomen dat ik bij een snelle bevalling toch thuis/onderweg zou zijn. Bij aankomst in het ziekenhuis gelijk een waaknaald geprikt om indien nodig een infuus aan te sluiten en was vooraf bekend dat er niet even op de placenta gewacht zou worden, maar dat ik direct een spuit met oxytocine zou krijgen. Ze zouden ook actief de nageboorte laten komen. Dus al eerder op buik duwen bijvoorbeeld.quote:
[..]
Ja... de kans op herhaling is groot bij fluxus, maar het is daarmee iets wat ik kan incalculeren. Het scheelt ook dat ik er redelijk snel van ben hersteld, misschien dat ik het anders wel lastiger had gevonden.
Begrijp je hoorquote:Op maandag 10 november 2014 15:41 schreef Kuukske het volgende:
[..]
Jep. Ben ik geweest. Heb met haar ook de bevalling nog eens besproken. Maar toch hou ik iets in m'n achterhoofd wat knaagt. Dat krijg ik niet weg
. Mijn angst voor de bevalling is er ook altijd geweest. Maar sterk wisselend in intensiteit. Kwam ook de bevalling keihard boven ook al had ik er de laatste weken wel redelijk vertrouwen in gekregen. Heftige paniek, maar uitgebreid doorgesproken he ik zou willen dat daar mee om te gaan (ook in bevalplan).
Erover praten is ook wel heel belangrijk. Dat merk ik wel, beetje laat. Maar beter laat dan nooit.
Daarom, morgen de vk bellen om de verwijzing naar de gyn. Die kan misschien weer net wat meer details geven dan de vk. Hoewel zij me al een goed beeld gaf.. van een groot whiteboard in een ruimte waar mensen kleurtjes krijgen met opmerkingen enzo. Ik probeer ook die 80% te benaderen, waarbij het zich niet herhaalt.
Daarom, morgen de vk bellen om de verwijzing naar de gyn. Die kan misschien weer net wat meer details geven dan de vk. Hoewel zij me al een goed beeld gaf.. van een groot whiteboard in een ruimte waar mensen kleurtjes krijgen met opmerkingen enzo. Ik probeer ook die 80% te benaderen, waarbij het zich niet herhaalt.
I am the root of all that is evil, but you can call me Kuukske.
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
Je bedoelt dat de vk heeft uitgelegd dat je als 'bijzonder'/eerdere fluxus herkenbaar bent op het bord waarop patiënten vermeld staan voor de artsen/verpleegkundigen?quote:
Erover praten is ook wel heel belangrijk. Dat merk ik wel, beetje laat. Maar beter laat dan nooit.
Daarom, morgen de vk bellen om de verwijzing naar de gyn. Die kan misschien weer net wat meer details geven dan de vk. Hoewel zij me al een goed beeld gaf.. van een groot whiteboard in een ruimte waar mensen kleurtjes krijgen met opmerkingen enzo. Ik probeer ook die 80% te benaderen, waarbij het zich niet herhaalt.
Zat me net te bedenken, mij gaf het (soms) rust om te weten dat ik de afspraak met de vk had dat ze vanaf het begin van de bevalling zou blijven ook als ik overgedragen zou worden. Wetenschap van aanwezigheid stagiaire-vk, vooraf bekend, versterkte dat...mocht de vk even wat anders moeten doen dan zou de stagiaire er zijn.
Maar, om eerlijk naar jou toe te zijn was mijn grootste angst niet de herhaling van de fluxus, maar niet serieus genomen worden/dat er niet naar me geluisterd zou worden.
Ik vond t doodeng na de fluxus, bij de bevalling stond er een ok team klaar, de gynaecoloog was bij de uitdrijving en de medicatie lag al klaar.
Ik heb erover gepraat met de artsen, en een speciale verpleegkundige in het ziekenhuis.
Uiteindelijk is het goed gegaan.
Ik heb erover gepraat met de artsen, en een speciale verpleegkundige in het ziekenhuis.
Uiteindelijk is het goed gegaan.
Kuukske goed dat jé een afspraak gaat plannen met de gynaecoloog. Hij/zij is de enige die je hierin goed kan begeleiden.
Ik vind het ontzettend dapper dat de andere meiden hier het nog wel gedurfd hebben. Ik durf niet meer. Nou is het ook goed zo, met twee meiden. Maar het heeft even geduurd voor ik dat punt bereikt had.
Ik heb geen kansberekening gehoord over een herhaling op fluxus. Alleen dat de kans groter is dan het krijgen van een eerste fluxus en dat ik in het ziekenhuis zou moeten bevallen als ik weer zwanger zou raken.
succes met de beslissing. Het lijkt mij een moeilijk vraagstuk als je erg graag een tweede wilt, maar bang bent voor herhaling.
Ik vind het ontzettend dapper dat de andere meiden hier het nog wel gedurfd hebben. Ik durf niet meer. Nou is het ook goed zo, met twee meiden. Maar het heeft even geduurd voor ik dat punt bereikt had.
Ik heb geen kansberekening gehoord over een herhaling op fluxus. Alleen dat de kans groter is dan het krijgen van een eerste fluxus en dat ik in het ziekenhuis zou moeten bevallen als ik weer zwanger zou raken.
succes met de beslissing. Het lijkt mij een moeilijk vraagstuk als je erg graag een tweede wilt, maar bang bent voor herhaling.
Hier ook fluxus bij de eerste. En bij tweelingbevalling amper bloed verloren. Was wel een ks. Eigenlijk geen moment bang geweest dat het weer zou gebeuren. Misschien ook omdat ik uberhaupt nog niet zo goed over een bevalling nagedacht had.
Sommige dagen denk ik er ook zo over. Andere dagen niet.quote:
Mijn zus heeft het ook bij beide bevallingen gehad. Ik ga er eigenlijk vanuit dat het een tweede keer weer gebeurt... wie weet valt het mee
Ja dat bord ja.quote:
[..]
Je bedoelt dat de vk heeft uitgelegd dat je als 'bijzonder'/eerdere fluxus herkenbaar bent op het bord waarop patiënten vermeld staan voor de artsen/verpleegkundigen?
Zat me net te bedenken, mij gaf het (soms) rust om te weten dat ik de afspraak met de vk had dat ze vanaf het begin van de bevalling zou blijven ook als ik overgedragen zou worden. Wetenschap van aanwezigheid stagiaire-vk, vooraf bekend, versterkte dat...mocht de vk even wat anders moeten doen dan zou de stagiaire er zijn.
Maar, om eerlijk naar jou toe te zijn was mijn grootste angst niet de herhaling van de fluxus, maar niet serieus genomen worden/dat er niet naar me geluisterd zou worden.
Heel rationeel denkend, weten dat er al veel maatregelen worden getroffen etc. Dat geeft wel een fijn gevoel. Maar ik moet het ook nog van een gyn horen denk ik.
I am the root of all that is evil, but you can call me Kuukske.
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
Een goed gesprek met een gynaecoloog kan echt een miljoen angsten wegnemen, weet ik uit ervaring. Niemand heeft een glazen bol en kan jou de zekerheid geven dat het niet weer gebeurt, maar ze kunnen je wel verzekeren van adequaat handelen. En dat gaf mij wel veel rust (andere situatie, want geen fluxus, maar ik ken de angsten omtrent een volgende bevalling).
Het gesprek met de gyn heeft ons hier dusdanig gerustgesteld dat we een volgende zwangerschap weer aan durven
Het gesprek met de gyn heeft ons hier dusdanig gerustgesteld dat we een volgende zwangerschap weer aan durven
De herhalingskans bij een fluxus is inderdaad 15%. Dat is echter niet gespecificeerd naar oorzaak. Je kunt je voorstellen dat je herhalingskans bij een atonie (niet meer samentrekken van de baarmoeder) wellicht anders is dan een fluxus wegens een placentarest. Maar goed, dat weten we dus niet precies. Die 15% betekent echter ook dat de kans dat het níet weer gebeurt 85% is. Als je eenmaal een fluxus hebt gehad, zal bij een volgende bevalling erop geanticipeerd worden. Meestal krijg je een plaatsindicatie (= ziekenhuisbevalling met eigen verloskundige), soms 'moet' je onder leiding van de gynaecoloog bevallen (ernstige fluxus). Je krijgt een waaknaald, dus een infuus in je hand of arm, zodat er bij herhaling van de fluxus gelijk mogelijkheid is om je vocht en medicatie te geven. Een infuus is namelijk heel moeilijk te prikken als je flink bloedt. Verder zal na de geboorte van je kind een spuit met oxytocine (syntocinon) worden gegeven en wordt niet een uur afgewacht tot de placenta komt.
Bovenstaande zijn standaard maatregelen, maar geen wetten. Het is altijd verstandig om je vragen en overwegingen met je eigen verloskundige door te spreken en om een goed plan te maken voor de bevalling. Probeer je veilig te voelen en als het even kan, laat je niet inleiden. Dat vergroot namelijk de kans op een fluxus.
Zelf heb ik met mijn laatste bevalling ook een fluxus gehad, op basis van een placentarest. Mocht ik nog eens gaan bevallen, dan zal dat thuis zijn, met waaknaald en een syntocinonspuit
Bovenstaande zijn standaard maatregelen, maar geen wetten. Het is altijd verstandig om je vragen en overwegingen met je eigen verloskundige door te spreken en om een goed plan te maken voor de bevalling. Probeer je veilig te voelen en als het even kan, laat je niet inleiden. Dat vergroot namelijk de kans op een fluxus.
Zelf heb ik met mijn laatste bevalling ook een fluxus gehad, op basis van een placentarest. Mocht ik nog eens gaan bevallen, dan zal dat thuis zijn, met waaknaald en een syntocinonspuit
/ontlurkt
Kuukske, geen idee of je er iets aan hebt, maar een verhaal uit de praktijk: vriendin van mij heeft bij de eerste fluxus gehad (weet niet meer hoeveel bloedverlies), was (ook) een stuk placenta achtergebleven, manuele verwijdering geprobeerd maar lukte niet, later op de OK verwijderd.
Tweede bevalling was in een paar uurtjes gepiept, zonder noemenswaardige problemen of fluxus. Het kán.
Kuukske, geen idee of je er iets aan hebt, maar een verhaal uit de praktijk: vriendin van mij heeft bij de eerste fluxus gehad (weet niet meer hoeveel bloedverlies), was (ook) een stuk placenta achtergebleven, manuele verwijdering geprobeerd maar lukte niet, later op de OK verwijderd.
Tweede bevalling was in een paar uurtjes gepiept, zonder noemenswaardige problemen of fluxus. Het kán.
Dit, dat, alles.
Hier geen fluxus, maar hellp..
En zeker de laatste weken was ik echt bang, bang voor herhaling en angst voor een inleiding. Dat schreef ik hier dan ook 2 maanden geleden..
Ook ik heb deze angst met de gyn besproken en dat was erg fijn. Zo hadden we al een afspraak voor een ks gemaakt want ze nam m'n angst voor een inleiding erg serieus.
Dan nu het positieve:
5 weken geleden ben ik spontaan bevallen en kan ik zeggen dat het echt supergoed en gemakkelijk ging.
Dus echt een tweede kan ook goed gaan...
En zeker de laatste weken was ik echt bang, bang voor herhaling en angst voor een inleiding. Dat schreef ik hier dan ook 2 maanden geleden..
Ook ik heb deze angst met de gyn besproken en dat was erg fijn. Zo hadden we al een afspraak voor een ks gemaakt want ze nam m'n angst voor een inleiding erg serieus.
Dan nu het positieve:
5 weken geleden ben ik spontaan bevallen en kan ik zeggen dat het echt supergoed en gemakkelijk ging.
Dus echt een tweede kan ook goed gaan...
Positieve verhalen zijn fijn om te lezen.
I am the root of all that is evil, but you can call me Kuukske.
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
Wup, is er zicht op wanneer de kans op herhaling groter is? Bij placenta rest of bij een niet samentrekkende baarmoeder?
Dat ligt weer aan de reden van het probleem Als je een littekenbaarmoeder hebt, kan dat de reden zijn van de rest. Als je een afwijkende vorm baarmoeder hebt, kan dat de reden zijn dat de placenta niet makkelijk komt. Maar het kan ook toeval zijn, pech en dus niet herhalen.
Een niet goed samentrekkende baarmoeder kan het gevolg zijn van een langdurige bevalling (vermoeidheid) of een inleiding (kunstmatige weeën) of door overrekking (tweeling) en zo nog meer redenen. En dan heb je ook nog fluxus door een knip of door een stollingsstoornis. Daarom is het voor iedereen zo specifiek of de kans op herhaling aannemelijk is of niet zo.
Als je een littekenbaarmoeder hebt, kan dat de reden zijn van de rest. Als je een afwijkende vorm baarmoeder hebt, kan dat de reden zijn dat de placenta niet makkelijk komt. Maar het kan ook toeval zijn, pech en dus niet herhalen. Een niet goed samentrekkende baarmoeder kan het gevolg zijn van een langdurige bevalling (vermoeidheid) of een inleiding (kunstmatige weeën) of door overrekking (tweeling) en zo nog meer redenen. En dan heb je ook nog fluxus door een knip of door een stollingsstoornis. Daarom is het voor iedereen zo specifiek of de kans op herhaling aannemelijk is of niet zo.
Ik heb zelf een behoorlijke fluxus gehad na een ks en als oorzaak luie baarmoeder (atonie dus). Gevoelsmatig lijkt mij daar een aardige kans op herhaling omdat mijn bm niet deed wat het moet doen.
Het lijkt of ik vnl fluxus door placentarest hoor, komt dat veel vaker voor? Of lijkt dat maar zo?
Ik denk niet dat er een 3e komt hier, maar zou het dan ook wel spannend vinden.
Het lijkt of ik vnl fluxus door placentarest hoor, komt dat veel vaker voor? Of lijkt dat maar zo?
Ik denk niet dat er een 3e komt hier, maar zou het dan ook wel spannend vinden.
Kan een ks an sich ook oorzaak zijn van niet samentrekkende bm? Er ging geen vermoeiende bevalling of inleiding aan vooraf.
Ik had een combinatie van overrekking (want tweeling) en een stukje achtergebleven vlies. Ik heb na de verwijdering van de vliezen nog de hele nacht aan een infuus gelegen om de baarmoeder te laten samentrekken.
Wup, ik vind het bijzonder om te lezen dat fluxus door inleiding kan komen, of dat er dan een grotere kans is in ieder geval. Misschien komt dat omdat ik heel diep in mijn hart nog steeds denk dat mijn bevalling anders zou zijn gegaan als ik niet was ingeleid. En ondanks dat ik er inmiddels wel mee om kan gaan blijft het inleiden toch nog steeds als enorm falen voelen en ik schaam me er echt voor.
En ik herken ook wat Burdie zegt, dat je terugkomt en dat ze je kind aangekleed en gewassen hebben. Niet dat ik het zelf had kunnen doen, maar ik had het graag gezien in ieder geval.
Wup, ik vind het bijzonder om te lezen dat fluxus door inleiding kan komen, of dat er dan een grotere kans is in ieder geval. Misschien komt dat omdat ik heel diep in mijn hart nog steeds denk dat mijn bevalling anders zou zijn gegaan als ik niet was ingeleid. En ondanks dat ik er inmiddels wel mee om kan gaan blijft het inleiden toch nog steeds als enorm falen voelen en ik schaam me er echt voor.
En ik herken ook wat Burdie zegt, dat je terugkomt en dat ze je kind aangekleed en gewassen hebben.
Niet dat ik het zelf had kunnen doen, maar ik had het graag gezien in ieder geval.
Ah ik snap het. Als ik het dan goed begrijp had ik twee risicofactoren: enerzijds een inleiding en anderzijds zwangerschapscholestase wat bloedverdunnend schijnt te zijn...
Een vriendin van mij had ook fluxus bij de eerste en heeft een prima tweede bevalling gehad. Wel in het ziekenhuis natuurlijk i.v.m de historie.
Ze is bij nummer 2 ingeleid omdat de baby maar bleef draaien en dat heeft ook geen probleem of weer fluxus opgeleverd.
Ik weet verder niet precies wat de oorzaak was bij de eerste.
*duikt snel terug onder als lurker*
Ze is bij nummer 2 ingeleid omdat de baby maar bleef draaien en dat heeft ook geen probleem of weer fluxus opgeleverd.
Ik weet verder niet precies wat de oorzaak was bij de eerste.
*duikt snel terug onder als lurker*
Oorzaak bij mij was dat de placenta niet geboren werd, maar wel los in de baarmoeder bleek te liggen. De placenta kon niet met de navelstreng naar buiten geleid worden omdat de navelstreng niet op de placenta aangehecht was, maar op de vliezen.
Ik heb bij de eerste wel meer bloedverlies gehad(het was geen fluxus, maar wel een redelijke hoeveelheid geloof ik), kwam door de lange bevalling. Ze hingen ook gelijk op mijn buik om de slagader dicht te drukken, om zo de boel de kans te geven samen te trekken en het bloeden iets tegen te houden zeg maar.
Voor de tweede was ik wel gewaarschuwd dat ik een tas klaar moest hebben, want bij herhaling belden ze toch echt een ambulance(ik wilde na de eerste absoluut thuis bevallen). Maar het was een vlotte bevalling(iets van 7 uur tegenover 24 uur(met weeënopwekkers en alles erbij toen), en het bloedverlies viel heel erg mee. Ik kreeg wel een hogere dosis van die spuit geloof ik.
Voor mij was het heel fijn dat de tweede bevalling soepel ging. Het was zo anders als de eerste keer, dat van de eerste keer de scherpe randjes af zijn.
Voor de tweede was ik wel gewaarschuwd dat ik een tas klaar moest hebben, want bij herhaling belden ze toch echt een ambulance(ik wilde na de eerste absoluut thuis bevallen). Maar het was een vlotte bevalling(iets van 7 uur tegenover 24 uur(met weeënopwekkers en alles erbij toen), en het bloedverlies viel heel erg mee. Ik kreeg wel een hogere dosis van die spuit geloof ik.
Voor mij was het heel fijn dat de tweede bevalling soepel ging. Het was zo anders als de eerste keer, dat van de eerste keer de scherpe randjes af zijn.
Nikki, ik wil je gevoel niet bagetaliseren, maar mens! Schamen voor je bevalling! Je hebt twee voldragen, a terme ventjes met je meegedragen! Jouw lijf heeft zo onwijs zn best gedaan voor die twee.quote:
Ik had een combinatie van overrekking (want tweeling) en een stukje achtergebleven vlies. Ik heb na de verwijdering van de vliezen nog de hele nacht aan een infuus gelegen om de baarmoeder te laten samentrekken.
Wup, ik vind het bijzonder om te lezen dat fluxus door inleiding kan komen, of dat er dan een grotere kans is in ieder geval. Misschien komt dat omdat ik heel diep in mijn hart nog steeds denk dat mijn bevalling anders zou zijn gegaan als ik niet was ingeleid. En ondanks dat ik er inmiddels wel mee om kan gaan blijft het inleiden toch nog steeds als enorm falen voelen en ik schaam me er echt voor.
En ik herken ook wat Burdie zegt, dat je terugkomt en dat ze je kind aangekleed en gewassen hebben.
Lotte!
Noah!
Noah!
Ik snap je punt, maar zo voelt het voor mij helaas echt niet.quote:
[..]
Nikki, ik wil je gevoel niet bagetaliseren, maar mens! Schamen voor je bevalling! Je hebt twee voldragen, a terme ventjes met je meegedragen! Jouw lijf heeft zo onwijs zn best gedaan voor die twee.
Ik vind het moeilijk uit te leggen. Het komt er denk ik vooral op neer dat ik vind dat een kindje zijn eigen geboortedag hoort te kiezen (uitzonderingen op medisch gebied daargelaten). Een kindje hoort te komen wanneer het daar zelf klaar voor is, niet omdat de mama het toevallig even niet trekt (daar lees ik op de tweelingen FB net iets te veel verhalen over) of omdat het toevallig één van een tweeling is. Natuurlijk zou ik mijn inleiding kunnen zien als een "uitzondering op medisch gebied", maar zo voelt het niet. Het ging prima met mij, het ging prima met de kindjes, er waren eigenlijk helemaal geen aanwijzingen dat er iets niet goed zat. Toch stonden de artsen erop om in te leiden, omdat de placenta eventueel slechter zou kunnen gaan werken in verband met tweelingzwangerschap. De kindjes waren groot volgens de metingen, maar dat viel achteraf allemaal enorm mee met 3870 gram en 3670 gram. Ik heb gelukkig het inleiden zo lang mogelijk uit kunnen stellen, maar toch heb ik nooit 100% achter die beslissing gestaan en dat zal ik ook nooit staan ook ben ik bang.
39+3quote:
Met welke termijn zijn ze geboren Nikki?
Ik weet dat veel mensen er alles voor over zouden hebben om met die termijn "pas" te bevallen en toch maak ik me er zo druk om.
Ach, tegen de man wiens been wordt geamputeerd zeg je toch ook niet dat hij niet moet zeiken omdat er mensen zijn zonder benen?quote:
[..]
39+3
Ik weet dat veel mensen er alles voor over zouden hebben om met die termijn "pas" te bevallen en toch maak ik me er zo druk om.
Ik kan me voorstellen dat er veel verdriet zit rondom het feit dat het niet jouw beslissing was. Jij wilde dit niet voor je kindjes, en het is toch gebeurd, dat doet zeer. Dat een van je kindjes het dan na die bevalling ook even flink moeilijk heeft helpt ook niet mee in dat gevoel he?
Nee dat klopt helemaal. Het feit dat S zo'n beroerde start had werkt inderdaad niet mee. Ik denk dat ik er meer vrede mee had gehad als alles met beide kindjes gewoon goed was gegaan. Maargoed dat zeg ik nu achteraf en wie zegt dat dat inderdaad zo zou zijn.
Ik ben wel blij dat ik hier mijn verhaal af en toe kwijt kan, want irl verklaren mensen me regelmatig voor gek, moet ik me niet druk maken want ze zijn nu toch gezond etc., dus ik ben maar gestopt met erover praten.
Ik ben wel blij dat ik hier mijn verhaal af en toe kwijt kan, want irl verklaren mensen me regelmatig voor gek, moet ik me niet druk maken want ze zijn nu toch gezond etc., dus ik ben maar gestopt met erover praten.
Dat weet je niet nee. En ergens vrede mee hebben kun je niet afdwingen. Tijd zal je helpen daarin, dat geloof ik echt.
En je mag en kan tegen die mensen zeggen dat dit jouw proces is, jouw verhaal, en dat niemand daar iets van hoeft te vinden. Ik kan me echt zo druk maken om hoe de impact van een bevalling onder het kleed wordt geschoven
En je mag en kan tegen die mensen zeggen dat dit jouw proces is, jouw verhaal, en dat niemand daar iets van hoeft te vinden. Ik kan me echt zo druk maken om hoe de impact van een bevalling onder het kleed wordt geschoven
"Natuurlijk is bevallen niet leuk. Maar je hebt een gezond kind, daar gaat het toch om!"quote:
Dat weet je niet nee. En ergens vrede mee hebben kun je niet afdwingen. Tijd zal je helpen daarin, dat geloof ik echt.
En je mag en kan tegen die mensen zeggen dat dit jouw proces is, jouw verhaal, en dat niemand daar iets van hoeft te vinden. Ik kan me echt zo druk maken om hoe de impact van een bevalling onder het kleed wordt geschoven
'Je ken tenminste kindere krijge!' heb ik ook gehoordquote:Op woensdag 19 november 2014 16:28 schreef Burdie het volgende:
[..]
"Natuurlijk is bevallen niet leuk. Maar je hebt een gezond kind, daar gaat het toch om!"
Dat heb ik na mijn mk gehoord. "Nu weet je in elk geval dat je zwanger kunt worden"quote:Op woensdag 19 november 2014 16:30 schreef L-E het volgende:
[..]
'Je ken tenminste kindere krijge!' heb ik ook gehoord
.
Dudequote:
[..]
Dat heb ik na mijn mk gehoord. "Nu weet je in elk geval dat je zwanger kunt worden"
Of als je kind op neo ligt: 'Nah, wel lekker dat je geen nachtvoedingen hoeft te geven zeg!'
Echt hè, sommige mensen... 
Ik snap ook niet zo goed waarom zij voor mij willen bepalen wat wel of niet erg is. Ik weet zelf ook wel dat er veel ergere dingen gebeuren rondom bevallingen dan wat ik nu heb meegemaakt, maar dat maakt wat ik heb meegemaakt niet minder erg voor mij. Ofzo.
Ik snap ook niet zo goed waarom zij voor mij willen bepalen wat wel of niet erg is. Ik weet zelf ook wel dat er veel ergere dingen gebeuren rondom bevallingen dan wat ik nu heb meegemaakt, maar dat maakt wat ik heb meegemaakt niet minder erg voor mij. Ofzo.
Ja die!quote:
[..]
Dude
Of als je kind op neo ligt: 'Nah, wel lekker dat je geen nachtvoedingen hoeft te geven zeg!'
Werd zelfs gezegd door de voedingsassistente in het zh
(terwijl ik 's nachts voor de webcam zat te kolven en me de rest van de nacht zorgen lag te maken om mijn kleine couveuse meisje...)
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Ja, alsof je een goede nachtrust hebt in de wetenschap dat je kind ergens anders ligt te vechten. Alleen.quote:
[..]
Ja die!
Werd zelfs gezegd door de voedingsassistente in het zh
(terwijl ik 's nachts voor de webcam zat te kolven en me de rest van de nacht zorgen lag te maken om mijn kleine couveuse meisje...)
Ik kan er een boek vol over schrijven, de stomme opmerkingen. Of op zijn minst een topic
Nou inderdaad.... En met ontstoken hechtingen continue op en neer naar het ziekenhuis en niks kraambed, maar wekenlang op een tuinstoel naast je kindje zitten. Ik word er weer verdrietig van. En ja in perspectief zien etc, ik weet het ook allemaal wel, maar ieder z'n eigen verdriet(jes) toch?
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
och Nikki
Idd ik sluit me helemaal aan bij LE, jouw proces, jouw verhaal, daar hoeft (en heeft!) een ander helemaal niets van te vinden.
Heel, heel soms kan het fijn en verhelderend zijn als iemand de zaken weer even voor je in perspectief zet, weer even je met beide benen op de grond zet. Maar dat is doorgaans maar 1 persoon, wellicht 2 die dat kunnen en dan nog is er ruimte nodig voor jouw gevoelens, dus zonder die te bagatelliseren. Ik begrijp die "joh-het-is-nu-toch-goed" drang van mensen nooit zo.
Overigens, je bent echt niet alleen, er zijn heel erg veel vrouwen die zich hetzelfde voelen als wat jij omschrijft. Bijvoorbeeld moeders van eenlingen die bij 41 of 42 weken worden ingeleid puur onder de noemer tijd. Die zich nog goed voelen, van wie het kind t nog goed doet. Het is bepaald niet ongewoon dat vrouwen daar moeite mee hebben, echt niet.
Idd ik sluit me helemaal aan bij LE, jouw proces, jouw verhaal, daar hoeft (en heeft!) een ander helemaal niets van te vinden.
Heel, heel soms kan het fijn en verhelderend zijn als iemand de zaken weer even voor je in perspectief zet, weer even je met beide benen op de grond zet. Maar dat is doorgaans maar 1 persoon, wellicht 2 die dat kunnen en dan nog is er ruimte nodig voor jouw gevoelens, dus zonder die te bagatelliseren. Ik begrijp die "joh-het-is-nu-toch-goed" drang van mensen nooit zo.
Overigens, je bent echt niet alleen, er zijn heel erg veel vrouwen die zich hetzelfde voelen als wat jij omschrijft. Bijvoorbeeld moeders van eenlingen die bij 41 of 42 weken worden ingeleid puur onder de noemer tijd. Die zich nog goed voelen, van wie het kind t nog goed doet. Het is bepaald niet ongewoon dat vrouwen daar moeite mee hebben, echt niet.
:)
Ik zit ook steeds met de "wat als" vraag... Wat als ik gewoon had mogen wachten ipv inleiden met 40+2?
Was het mijn lichaam dan wel gelukt?
Ik merk dat ik nu na de geboorte ook extra gevoelig ben voor 'geen controle hebben' over dingen. Mijn bevalling was op dat gebied (toch al mijn zwakke plek) wel een dieptepunt en het heeft mijn kraamtijd echt getekend...
Was het mijn lichaam dan wel gelukt?
Ik merk dat ik nu na de geboorte ook extra gevoelig ben voor 'geen controle hebben' over dingen. Mijn bevalling was op dat gebied (toch al mijn zwakke plek) wel een dieptepunt en het heeft mijn kraamtijd echt getekend...
Kwak
|
|
