R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
De laatste tijd voel ik mij regelmatig gefrustreerd omdat ik nog niks in mijn leven heb bereikt, vind ik. Ik zie mensen om mij heen die een leuke drukke studie doen of reeds hebben gedaan. Ik vind het jammer dat ik dat niet heb.
Mijn 'excuus' is mijn achtergrond met psychische problemen, maar ik haal daar geen voldoening uit. Dat wil ik niet en heb ik ook nooit gewild. Op mijn 17e dacht ik dat ik keihard aan mezelf moet werken, want ik wil wat bereiken met mijn leven. Ik besefte toen al dat ik degene ben die het moet doen, maar ik had wel de hoop dat ik met psychische hulp de juiste sturing zou kunnen krijgen.
Inmiddels is het 17 jaar verder. Ik ben bij diverse psychologen en hulpverleners geweest die mij niet genoeg konden helpen. Ik heb in 2007 in een kliniek voor persoonlijkheidsproblemen gezeten en daar had ik wel heel veel aan, maar toen dat afgelopen was, liep ik weer vast in mijn emoties. In 2011 had ik mij voor de zoveelste keer weer aangemeld bij een instantie voor mensen met persoonlijkheidsproblemen en pas toen kwam naar voren dat ik borderline had. Dat het bij die kliniek in 2007 niet werd geconstateerd, heeft misschien te maken met dat paniekaanvallen meer op de voorgrond stonden en dat symptomen zoals verlatingsangst daardoor wat gemaskeerd werden. Ik was volgens die kliniek niet impulsief genoeg om borderline te kunnen hebben: ik dacht teveel over dingen na, terwijl borderliners juist moeten leren nadenken voordat ze wat doen. Inmiddels weet ik dat dat nergens op slaat: borderliners zijn niet per definitie impulsief. Borderline houdt in dat je emoties en je identiteitsbeleving te instabiel zijn en vanuit daar komen alle andere symptomen voort.
Het is nu weer een paar jaar verder. Ik heb MBT gedaan en zit nog steeds in het zogenaamde natraject. Ik ben het zeker niet met alles van doe behandeling eens, maar ik moet toegeven dat ik daardoor wel wat stabieler in het leven sta dan eerst.
Maar ik vind het wel goed met al die hulpverlening en de psychische problemen. Ik wil niet meer uit de running zijn en juist mijn leven opbouwen. Hoewel ik misschien het 'excuus' heb dat ik psychische problemen heb, voelt het voor mij alsof ik vele kostbare jaren van mijn leven heb verkloot en dat ik meer mijn best had moeten doen. Dat staat trouwens geheel in contrast met dat ik vaak te horen krijg dat ik juist te veeleisend naar mezelf ben en de lat te hoog leg. Ik kan ook behoorlijk geirriteerd raken door dat soort adviezen en vind het behoorlijk hypocriet eigenlijk. Er zit wel wat in hoor en ik begrijp best dat je jezelf lam legt door jezelf eisen op te leggen die je niet kan uitvoeren. Maar aan de andere kant geldt: voor niks gaat de zon op. Als je wat wilt bereiken, zal je er wat voor moeten doen.
Mijn probleem is nog steeds dat ik moeilijk structuur kan aanbrengen in mijn leven en ik zou willen leren hoe ik dat kan veranderen. Ik ben er vorig jaar achtergekomen dat ik trekken heb van ADD en PDD-NOS. Ik heb van beide stoornissen te weinig trekken om ervan te kunnen spreken, maar ik heb er wel last van. Ik merk dat vooral in praktische zin. Ik ben erg chaotisch en ik verlies snel het overzicht. Ik lijk er altijd langer over te doen om taken af te krijgen, waardoor ik altijd onzeker ben dat ik niet snel genoeg ben of het niet goed genoeg uitvoer. Ik heb altijd het idee dat ik voor 200% mijn best moet doen om 50% te kunnen behalen van wat jij kan.
Ik denk dat hier een belangrijk deel ligt van de oorsprong van mijn problemen en dat het wroeten in mijn gevoelens door een psych die vervolgens voor de zoveelste keer gaat zeggen dat ik minder veeleisend en wat liever voor mezelf moet zijn, geen zin heeft. Dat ik ook mijn aversie naar de psychische hulpverlening: ik heb het idee dat die lui me in een slachtofferrol willen duwen met de bedoeling dat ik mezelf minder de schuld ga geven, maar daarmee los ik mijn problemen niet op. Ik vertrouw ze niet meer.
Zijn er misschien trainingen voor mensen met ADD/PDD-NOS waar ze kunnen leren wat meer structuur aan te brengen in hun leven en daardoor wat beter kunnen functioneren? En dat het echt concreet gemaakt wordt. Niet alleen maar aanhoren van "je moet minder perfectionistisch zijn" en "kijk ook eens naar wat je wel kan".
Mijn 'excuus' is mijn achtergrond met psychische problemen, maar ik haal daar geen voldoening uit. Dat wil ik niet en heb ik ook nooit gewild. Op mijn 17e dacht ik dat ik keihard aan mezelf moet werken, want ik wil wat bereiken met mijn leven. Ik besefte toen al dat ik degene ben die het moet doen, maar ik had wel de hoop dat ik met psychische hulp de juiste sturing zou kunnen krijgen.
Inmiddels is het 17 jaar verder. Ik ben bij diverse psychologen en hulpverleners geweest die mij niet genoeg konden helpen. Ik heb in 2007 in een kliniek voor persoonlijkheidsproblemen gezeten en daar had ik wel heel veel aan, maar toen dat afgelopen was, liep ik weer vast in mijn emoties. In 2011 had ik mij voor de zoveelste keer weer aangemeld bij een instantie voor mensen met persoonlijkheidsproblemen en pas toen kwam naar voren dat ik borderline had. Dat het bij die kliniek in 2007 niet werd geconstateerd, heeft misschien te maken met dat paniekaanvallen meer op de voorgrond stonden en dat symptomen zoals verlatingsangst daardoor wat gemaskeerd werden. Ik was volgens die kliniek niet impulsief genoeg om borderline te kunnen hebben: ik dacht teveel over dingen na, terwijl borderliners juist moeten leren nadenken voordat ze wat doen. Inmiddels weet ik dat dat nergens op slaat: borderliners zijn niet per definitie impulsief. Borderline houdt in dat je emoties en je identiteitsbeleving te instabiel zijn en vanuit daar komen alle andere symptomen voort.
Het is nu weer een paar jaar verder. Ik heb MBT gedaan en zit nog steeds in het zogenaamde natraject. Ik ben het zeker niet met alles van doe behandeling eens, maar ik moet toegeven dat ik daardoor wel wat stabieler in het leven sta dan eerst.
Maar ik vind het wel goed met al die hulpverlening en de psychische problemen. Ik wil niet meer uit de running zijn en juist mijn leven opbouwen. Hoewel ik misschien het 'excuus' heb dat ik psychische problemen heb, voelt het voor mij alsof ik vele kostbare jaren van mijn leven heb verkloot en dat ik meer mijn best had moeten doen. Dat staat trouwens geheel in contrast met dat ik vaak te horen krijg dat ik juist te veeleisend naar mezelf ben en de lat te hoog leg. Ik kan ook behoorlijk geirriteerd raken door dat soort adviezen en vind het behoorlijk hypocriet eigenlijk. Er zit wel wat in hoor en ik begrijp best dat je jezelf lam legt door jezelf eisen op te leggen die je niet kan uitvoeren. Maar aan de andere kant geldt: voor niks gaat de zon op. Als je wat wilt bereiken, zal je er wat voor moeten doen.
Mijn probleem is nog steeds dat ik moeilijk structuur kan aanbrengen in mijn leven en ik zou willen leren hoe ik dat kan veranderen. Ik ben er vorig jaar achtergekomen dat ik trekken heb van ADD en PDD-NOS. Ik heb van beide stoornissen te weinig trekken om ervan te kunnen spreken, maar ik heb er wel last van. Ik merk dat vooral in praktische zin. Ik ben erg chaotisch en ik verlies snel het overzicht. Ik lijk er altijd langer over te doen om taken af te krijgen, waardoor ik altijd onzeker ben dat ik niet snel genoeg ben of het niet goed genoeg uitvoer. Ik heb altijd het idee dat ik voor 200% mijn best moet doen om 50% te kunnen behalen van wat jij kan.
Ik denk dat hier een belangrijk deel ligt van de oorsprong van mijn problemen en dat het wroeten in mijn gevoelens door een psych die vervolgens voor de zoveelste keer gaat zeggen dat ik minder veeleisend en wat liever voor mezelf moet zijn, geen zin heeft. Dat ik ook mijn aversie naar de psychische hulpverlening: ik heb het idee dat die lui me in een slachtofferrol willen duwen met de bedoeling dat ik mezelf minder de schuld ga geven, maar daarmee los ik mijn problemen niet op. Ik vertrouw ze niet meer.
Zijn er misschien trainingen voor mensen met ADD/PDD-NOS waar ze kunnen leren wat meer structuur aan te brengen in hun leven en daardoor wat beter kunnen functioneren? En dat het echt concreet gemaakt wordt. Niet alleen maar aanhoren van "je moet minder perfectionistisch zijn" en "kijk ook eens naar wat je wel kan".
Misschien met díé specifieke vraagstelling naar een therapeut gaan.
En anders kan je altijd nog aan de ritalin.
En anders kan je altijd nog aan de ritalin.
Yah, er zijn trainingen voor.
Vanuit de universiteit heb ik vroeger er een paar gevolgd om meer structuur te houden (qua studeren). Ook een ambulant begeleider die eens per week langskwam, zorgde voor de dagelijkse structuur. Was geen therapeut, maar voornamelijk gericht op orde/ritme e.d. en praktische zaken. Zoals wanneer ga ik mijn huishouden doen, wanneer mijn geldzaken, wanneer ga ik studeren en wanneer ga ik leuke dingen doen. Hij is zelfs een keer meegegaan om bij de Ikea dingen te kopen voor de inrichting van mijn kamer, aangezien ik dat erg moeilijk vond daar iets voor te kiezen en te kopen.
Vraag eens de riagg in de omgeving of over ambulante begeleiding voor autistien mensen op google?
Vanuit de universiteit heb ik vroeger er een paar gevolgd om meer structuur te houden (qua studeren). Ook een ambulant begeleider die eens per week langskwam, zorgde voor de dagelijkse structuur. Was geen therapeut, maar voornamelijk gericht op orde/ritme e.d. en praktische zaken. Zoals wanneer ga ik mijn huishouden doen, wanneer mijn geldzaken, wanneer ga ik studeren en wanneer ga ik leuke dingen doen. Hij is zelfs een keer meegegaan om bij de Ikea dingen te kopen voor de inrichting van mijn kamer, aangezien ik dat erg moeilijk vond daar iets voor te kiezen en te kopen.
Vraag eens de riagg in de omgeving of over ambulante begeleiding voor autistien mensen op google?
Through the gates of hell, as we make our way to heaven.
Destiny is only for those who don't have the inner strength to fullfill their wishes.
Destiny is only for those who don't have the inner strength to fullfill their wishes.
Bijna niemand doet echt iets nuttigs in het leven. Dus don't worry. Geniet van het leven en die wat je leuk vindt. En passant zul je misschien wel de mogelijkheid hebben iets bij te dragen. Dat lukt echter alleen maar met passie voor wat je doet, niet de wil iets 'nuttigs' te doen.
Gebruik je problemen niet als excuus om jezelf dwars te zitten. Zorg dat jij doet wat je leuk vindt.
Gebruik je problemen niet als excuus om jezelf dwars te zitten. Zorg dat jij doet wat je leuk vindt.
Whatever...
Waarom zoek je niet een doel dat bij jou past en ga je daar voor?
Je moet niet willen bereiken wat een ander ook heeft.
Ik studeer best makkelijk en haal daar voldoening uit dus ik heb op dat gebied wat persoonlijke doelen
Dat betekend wel dat ik nog steeds geen baan/koophuis en dat soort dingen heb
Maar dat wil niet zeggen dat ik dan niets bereikt heb
Het feit dat jij zoveel aan jezelf hebt gewerkt is ook al iets bereikt hebben
Nu het volgende doel
Je moet niet willen bereiken wat een ander ook heeft.
Ik studeer best makkelijk en haal daar voldoening uit dus ik heb op dat gebied wat persoonlijke doelen
Dat betekend wel dat ik nog steeds geen baan/koophuis en dat soort dingen heb
Maar dat wil niet zeggen dat ik dan niets bereikt heb
Het feit dat jij zoveel aan jezelf hebt gewerkt is ook al iets bereikt hebben
Nu het volgende doel
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Wat ik bijvoorbeeld altijd heb gewild is mijn eigen cd maken met mijn eigen muziek. Ik heb genoeg ideeen die ik wil uitvoeren.
Veel meer mensen willen muziek maken en zitten bijvoorbeeld in een band of hebben op de computer al een reeks composities gemaakt.
Somehow komt dat bij mij niet van de grond. Ik zit dan te spelen op mijn synth en ik kan eigenlijk maar een paar akkoorden spelen, waardoor ik elke keer dezelfde klanken maak. Mijn skills zijn niet goed genoeg. Ik heb vroeger op pianoles gezeten. De lerares zei dat ik wel talent heb. Zij is cum laude afgestudeerd aks performer, maar zou niet kunnen componeren, omdat ze haar hele leven geleerd heeft de de muziek van andere componisten zo goed mogelijk te spelen. Ze vond het goed dat ikzelf melodieen kon bedenken, hoe simpel ze ook zijn.
Maar je hebt er discipline, doorzettingsvermogen en structuur voor nodig. Vooral dat structuur nekt me.
Ik sport oom regelmatig de laatste jaren en ben daardoor veranderd van een wat pafferig mannetje (100 kilo) naar iemand met een slank figuur (80 kilo). Als ik ergens voor ga, ga ik er voor 100% voor. Maar ik kan moeilijk toegewijd zijn aan meerdere dingen. Vroeger op school ook: ik kon heel erg mijn best doen op één vak en daarvoor het hoogste cijfer van iedereen halen, maar voor de andere vakken haalde ik zware onvoldoendes.
Voor een deel klopt het wel dat het psychisch is: ik maak dingen erg groot. Faalangst speelt ook een rol. Maar het heeft ook zeker te maken met hoe ik dingen praktisch aanpak.
Veel meer mensen willen muziek maken en zitten bijvoorbeeld in een band of hebben op de computer al een reeks composities gemaakt.
Somehow komt dat bij mij niet van de grond. Ik zit dan te spelen op mijn synth en ik kan eigenlijk maar een paar akkoorden spelen, waardoor ik elke keer dezelfde klanken maak. Mijn skills zijn niet goed genoeg. Ik heb vroeger op pianoles gezeten. De lerares zei dat ik wel talent heb. Zij is cum laude afgestudeerd aks performer, maar zou niet kunnen componeren, omdat ze haar hele leven geleerd heeft de de muziek van andere componisten zo goed mogelijk te spelen. Ze vond het goed dat ikzelf melodieen kon bedenken, hoe simpel ze ook zijn.
Maar je hebt er discipline, doorzettingsvermogen en structuur voor nodig. Vooral dat structuur nekt me.
Ik sport oom regelmatig de laatste jaren en ben daardoor veranderd van een wat pafferig mannetje (100 kilo) naar iemand met een slank figuur (80 kilo). Als ik ergens voor ga, ga ik er voor 100% voor. Maar ik kan moeilijk toegewijd zijn aan meerdere dingen. Vroeger op school ook: ik kon heel erg mijn best doen op één vak en daarvoor het hoogste cijfer van iedereen halen, maar voor de andere vakken haalde ik zware onvoldoendes.
Voor een deel klopt het wel dat het psychisch is: ik maak dingen erg groot. Faalangst speelt ook een rol. Maar het heeft ook zeker te maken met hoe ik dingen praktisch aanpak.
TS, herken je je in mijn topic?quote:Op vrijdag 13 juni 2014 16:14 schreef Pulzzar het volgende:
Wat ik bijvoorbeeld altijd heb gewild is mijn eigen cd maken met mijn eigen muziek. Ik heb genoeg ideeen die ik wil uitvoeren.
Veel meer mensen willen muziek maken en zitten bijvoorbeeld in een band of hebben op de computer al een reeks composities gemaakt.
Somehow komt dat bij mij niet van de grond. Ik zit dan te spelen op mijn synth en ik kan eigenlijk maar een paar akkoorden spelen, waardoor ik elke keer dezelfde klanken maak. Mijn skills zijn niet goed genoeg. Ik heb vroeger op pianoles gezeten. De lerares zei dat ik wel talent heb. Zij is cum laude afgestudeerd aks performer, maar zou niet kunnen componeren, omdat ze haar hele leven geleerd heeft de de muziek van andere componisten zo goed mogelijk te spelen. Ze vond het goed dat ikzelf melodieen kon bedenken, hoe simpel ze ook zijn.
Maar je hebt er discipline, doorzettingsvermogen en structuur voor nodig. Vooral dat structuur nekt me.
Ik sport oom regelmatig de laatste jaren en ben daardoor veranderd van een wat pafferig mannetje (100 kilo) naar iemand met een slank figuur (80 kilo). Als ik ergens voor ga, ga ik er voor 100% voor. Maar ik kan moeilijk toegewijd zijn aan meerdere dingen. Vroeger op school ook: ik kon heel erg mijn best doen op één vak en daarvoor het hoogste cijfer van iedereen halen, maar voor de andere vakken haalde ik zware onvoldoendes.
Voor een deel klopt het wel dat het psychisch is: ik maak dingen erg groot. Faalangst speelt ook een rol. Maar het heeft ook zeker te maken met hoe ik dingen praktisch aanpak.
R&P / Ik ben klaar met mezelf.
“Advertising is based on one thing, happiness. Happiness is the smell of a new car. It’s a billboard on the side of the road that screams reassurance that whatever you are doing is okay. You are okay.”
-Don Draper
-Don Draper
Ik ga dat later ff op mijn gemak lezen. Ik zit nu in de trein.quote:Op vrijdag 13 juni 2014 16:15 schreef SherlockHolmes het volgende:
[..]
TS, herken je je in mijn topic?
R&P / Ik ben klaar met mezelf.
Is goed, ik hoor het graagquote:
[..]
Ik ga dat later ff op mijn gemak lezen. Ik zit nu in de trein.
“Advertising is based on one thing, happiness. Happiness is the smell of a new car. It’s a billboard on the side of the road that screams reassurance that whatever you are doing is okay. You are okay.”
-Don Draper
-Don Draper
Ik heb alleen eigenlijk jouw openingspost gelezen en een aantal reacties dat mensen zich in jou herkennen. En ik herken mij er ook in.quote:
Dat wat dat betreft zij wij helemaal niet zo heel anders dan anderen.Het is voor een ander makkelijk om te zeggen dat je je doelen wat lager moet stellen en niet alles tegelijk moet willen. Zeggen anderen ook tegen mij en ik zeg het ook tegen mezelf.
Ik vind het knap en bewonderingswaardig als mensen met weinig tevreden zijn. Maar ikzelf heb echt zoiets in mij: "ik leef nu en ik wil het allerbeste uit mijn leven halen. Ik wil iets groots met mijn leven doen." En ik denk jij ook wel. Ik haal daar zelf ook kracht en hoop uit, dus ik kan me ook niet openstellen voor mensen die zeggen dat ik er vanaf moet zien. Wat ik inmiddels geleerd heb in mijn leven, is dat ik mij niet door anderen moet laten vertellen hoe ik moet denken en moet leven. Dat betekent niet dat je niet meer naar andere mensen moet luisteren en dat je nog steeds van andere mensen kan leren hoe zij dingen aanpakken.
Eén ding is wel zeker. Wanneer je elke keer teveel hooi op je vork neemt, kukel je elke keer achterover en kom je niet vooruit. De mensen die met minder genoegen nemen, komen op den duur wel vooruit, terwijl jij nog steeds op hetzelfde punt blijft. Maar ik vind het persoonlijk wel een kunst om uit te zoeken hoeveel hooi ik wel op mijn vork kan nemen. Ik kan me niet beperken tot een paar grassprietjes en dan tegen mezelf zeggen dat ik het zo goed doe, terwijl ik om mij heen zie dat anderen wel grote hooibalen op hun vork leggen.
Precies wat ik heb,muziek was ook mijn enige passie maar lukte niet om alles te moeten leren van een bepaald programma zoveel mogelijkheden en heb zelf ook ADD dus dan wordt het al snel onoverzichtelijk en dan nog al die geluidjes kon nooit geen keuze maken zoveel is er,heb wel wat tracks afgemaakt en zijn wel goed,maar op te verkopen moet het beter en daar loop ik dan vast.....En voor de rest doe ik ook weinig nuttigs in het leven,en wordt daar ook moe van.....
Tja passie is iets raars...Ik heb zelf een van mijn jeugddromen mogen realiseren en dat is plots niet zo bijzonder meer. Dromen en passies veranderen. Wat ik wel heb mogen leren is dat als het echt je passie is je je niet druk maakt over wat er met je werk/inzet gebeurt, je wilt jezelf blijven verbeteren en het beste uit jezelf halen. Zoals jij jaloers bent op het hebben en doen van anderen zo zijn anderen jaloers op wat jij hebt en kan, het bekende gezegde ''het gras is groener bij de buren'' komt ergens vandaan he.
Ik snap je gevoel, ik heb er ook een tijdje mee gelopen, nog steeds af en toe om eerlijk te zijn. Toch probeer ik mijzelf te blijven ontwikkelen, hoe groot sommige tegenslag ook is (soms uit woede, soms omdat ik het nooit weer wil mee maken) en te doen wat mij het meest gelukkig maakt. 9 op de 10 keer valt het tegen of wordt je teleurgesteld, maar met elke fout ga je ook weer vooruit (althans, dat houd ik me voor :p)
Ik snap je gevoel, ik heb er ook een tijdje mee gelopen, nog steeds af en toe om eerlijk te zijn. Toch probeer ik mijzelf te blijven ontwikkelen, hoe groot sommige tegenslag ook is (soms uit woede, soms omdat ik het nooit weer wil mee maken) en te doen wat mij het meest gelukkig maakt. 9 op de 10 keer valt het tegen of wordt je teleurgesteld, maar met elke fout ga je ook weer vooruit (althans, dat houd ik me voor :p)
If you can't convince them, confuse them.
En waarom denk je dat je vast loopt?quote:Op dinsdag 17 juni 2014 23:23 schreef Doedelzak77 het volgende:
heb wel wat tracks afgemaakt en zijn wel goed,maar op te verkopen moet het beter en daar loop ik dan vast.....
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Let's drop some acid and go to a titty bar.
Misschien een beetje laat, maar ik weet dat ze bij het GGZ trainingen hebben voor mensen met ADHD, dus misschien dat je daar terecht kunt. Zelf geen ervaring mee, maar je zou kunnen informeren.
ROBODEMONS..................|:(
Fixed.quote:
Bijna niemand doet echt iets nuttigs in het leven. Dus don't worry.
Lambo of Rekt
Nou niet dat ik het MOET verkopen,maar zou willen kunnen verkopen,dat het goed genoeg is.Dat lukt gewoon niet,omdat ik dan zoveel meer moet leren en dat is waar ik vastloop.....
Borderline is toch uitsluitend aan vrouwen gegund?quote:
De laatste tijd voel ik mij regelmatig gefrustreerd omdat ik nog niks in mijn leven heb bereikt, vind ik. Ik zie mensen om mij heen die een leuke drukke studie doen of reeds hebben gedaan. Ik vind het jammer dat ik dat niet heb.
Mijn 'excuus' is mijn achtergrond met psychische problemen, maar ik haal daar geen voldoening uit. Dat wil ik niet en heb ik ook nooit gewild. Op mijn 17e dacht ik dat ik keihard aan mezelf moet werken, want ik wil wat bereiken met mijn leven. Ik besefte toen al dat ik degene ben die het moet doen, maar ik had wel de hoop dat ik met psychische hulp de juiste sturing zou kunnen krijgen.
Inmiddels is het 17 jaar verder. Ik ben bij diverse psychologen en hulpverleners geweest die mij niet genoeg konden helpen. Ik heb in 2007 in een kliniek voor persoonlijkheidsproblemen gezeten en daar had ik wel heel veel aan, maar toen dat afgelopen was, liep ik weer vast in mijn emoties. In 2011 had ik mij voor de zoveelste keer weer aangemeld bij een instantie voor mensen met persoonlijkheidsproblemen en pas toen kwam naar voren dat ik borderline had. Dat het bij die kliniek in 2007 niet werd geconstateerd, heeft misschien te maken met dat paniekaanvallen meer op de voorgrond stonden en dat symptomen zoals verlatingsangst daardoor wat gemaskeerd werden. Ik was volgens die kliniek niet impulsief genoeg om borderline te kunnen hebben: ik dacht teveel over dingen na, terwijl borderliners juist moeten leren nadenken voordat ze wat doen. Inmiddels weet ik dat dat nergens op slaat: borderliners zijn niet per definitie impulsief. Borderline houdt in dat je emoties en je identiteitsbeleving te instabiel zijn en vanuit daar komen alle andere symptomen voort.
Het is nu weer een paar jaar verder. Ik heb MBT gedaan en zit nog steeds in het zogenaamde natraject. Ik ben het zeker niet met alles van doe behandeling eens, maar ik moet toegeven dat ik daardoor wel wat stabieler in het leven sta dan eerst.
Maar ik vind het wel goed met al die hulpverlening en de psychische problemen. Ik wil niet meer uit de running zijn en juist mijn leven opbouwen. Hoewel ik misschien het 'excuus' heb dat ik psychische problemen heb, voelt het voor mij alsof ik vele kostbare jaren van mijn leven heb verkloot en dat ik meer mijn best had moeten doen. Dat staat trouwens geheel in contrast met dat ik vaak te horen krijg dat ik juist te veeleisend naar mezelf ben en de lat te hoog leg. Ik kan ook behoorlijk geirriteerd raken door dat soort adviezen en vind het behoorlijk hypocriet eigenlijk. Er zit wel wat in hoor en ik begrijp best dat je jezelf lam legt door jezelf eisen op te leggen die je niet kan uitvoeren. Maar aan de andere kant geldt: voor niks gaat de zon op. Als je wat wilt bereiken, zal je er wat voor moeten doen.
Mijn probleem is nog steeds dat ik moeilijk structuur kan aanbrengen in mijn leven en ik zou willen leren hoe ik dat kan veranderen. Ik ben er vorig jaar achtergekomen dat ik trekken heb van ADD en PDD-NOS. Ik heb van beide stoornissen te weinig trekken om ervan te kunnen spreken, maar ik heb er wel last van. Ik merk dat vooral in praktische zin. Ik ben erg chaotisch en ik verlies snel het overzicht. Ik lijk er altijd langer over te doen om taken af te krijgen, waardoor ik altijd onzeker ben dat ik niet snel genoeg ben of het niet goed genoeg uitvoer. Ik heb altijd het idee dat ik voor 200% mijn best moet doen om 50% te kunnen behalen van wat jij kan.
Ik denk dat hier een belangrijk deel ligt van de oorsprong van mijn problemen en dat het wroeten in mijn gevoelens door een psych die vervolgens voor de zoveelste keer gaat zeggen dat ik minder veeleisend en wat liever voor mezelf moet zijn, geen zin heeft. Dat ik ook mijn aversie naar de psychische hulpverlening: ik heb het idee dat die lui me in een slachtofferrol willen duwen met de bedoeling dat ik mezelf minder de schuld ga geven, maar daarmee los ik mijn problemen niet op. Ik vertrouw ze niet meer.
Zijn er misschien trainingen voor mensen met ADD/PDD-NOS waar ze kunnen leren wat meer structuur aan te brengen in hun leven en daardoor wat beter kunnen functioneren? En dat het echt concreet gemaakt wordt. Niet alleen maar aanhoren van "je moet minder perfectionistisch zijn" en "kijk ook eens naar wat je wel kan".
quote:
[..]
Borderline is toch uitsluitend aan vrouwen gegund?
http://www.trimbos.nl/ond(...)is/feiten-en-cijfersquote:Het komt even vaak voor bij mannen en vrouwen.
The love you take is equal to the love you make.
Wat borderline precies is, is denk ik herzien. Vandaar dat het eerst vooral bij vrouwen wordt gediagnosticeerd, maar nu steeds vaker bij mannen.quote:
[..]
Borderline is toch uitsluitend aan vrouwen gegund?
Als je aan borderline denkt, denk je waarschijnlijk aan een aanstellerig emo-meisje die je gaat chanteren dat je haar niet moet verlaten omdat ze anders zelfmoord gaat plegen. Maar borderline kan zich op heel veel verschillende manieren uiten. De overeenkomst is dat mensen met borderline geen harmonie en regelmaat in hun leven kunnen creeren, omdat hun emoties te instabiel zijn. Dat gaat gepaard met een minderwaardigheidscomplex en vanuit daar kunnen nog meer psychische klachten voortkomen.
Ik voel me meestal denk ik hetzelfde als 'normale mensen'. Aangezien ik mezelf dan normaal voel, ga ik mezelf eisen opleggen waarvan ik denk dat alle normale mensen dat doen. En dat houdt dus in: full-time werken, studeren, sporten, socialisen, uitgaan,... En dat lukt me dus niet. Sterker nog; ik heb al moeite om voor mezelf te zorgen, laat staan dat ik al die andere ook nog 's moet doen. En dan ga ik piekeren: wat is het dat het mij allemaal niet lukt. Mijn conclusie is meestal dat ik gewoon te lui ben, want ik vind het slap van mezelf om het toe te schrijven aan een psychische stoornis. En het gevolg is dat ik mij nog meer klote ga voelen.
Heel herkenbaar...quote:
Precies wat ik heb,muziek was ook mijn enige passie maar lukte niet om alles te moeten leren van een bepaald programma zoveel mogelijkheden en heb zelf ook ADD dus dan wordt het al snel onoverzichtelijk en dan nog al die geluidjes kon nooit geen keuze maken zoveel is er,heb wel wat tracks afgemaakt en zijn wel goed,maar op te verkopen moet het beter en daar loop ik dan vast.....En voor de rest doe ik ook weinig nuttigs in het leven,en wordt daar ook moe van.....
Sorry voor de late reactie:quote:
Yah, er zijn trainingen voor.
Vanuit de universiteit heb ik vroeger er een paar gevolgd om meer structuur te houden (qua studeren). Ook een ambulant begeleider die eens per week langskwam, zorgde voor de dagelijkse structuur. Was geen therapeut, maar voornamelijk gericht op orde/ritme e.d. en praktische zaken. Zoals wanneer ga ik mijn huishouden doen, wanneer mijn geldzaken, wanneer ga ik studeren en wanneer ga ik leuke dingen doen. Hij is zelfs een keer meegegaan om bij de Ikea dingen te kopen voor de inrichting van mijn kamer, aangezien ik dat erg moeilijk vond daar iets voor te kiezen en te kopen.
Vraag eens de riagg in de omgeving of over ambulante begeleiding voor autistien mensen op google?
Dit heb ik trouwens al. Ik heb een persoonlijk begeleider van een organisatie oorspronkelijk voor mensen met woonbegeleiding. Ik woon zelfstandig en krijg 1x per twee weken (of vaker wanneer het wat slechter gaat) iemand over de vloer. Eerst had ik wel hulp nodig met bijvoorbeeld administratief werk, maar inmiddels kan ik dat allemaal zelf.
Ik ga in het najaar een assertiviteitstraining volgen. Ik hoop dat het mij iets gaat opleveren.
Die vraag wordt altijd ontweken. De therapeut stuurt dan het gesprek weer richting mijn gevoel op en dan raak ik weer af van de concrete vraag. Dan is het weer van "je bent vooruit gegaan hoor, want je blijft minder hangen in je emoties". In mijn hoofd wordt het dan ook een chaos, dus ik kan niet bij mijn punt blijven.quote:Op vrijdag 13 juni 2014 14:25 schreef Purrrp het volgende:
Misschien met díé specifieke vraagstelling naar een therapeut gaan.
En anders kan je altijd nog aan de ritalin.
Achteraf ben ik supergefrustreerd in mezelf dat ik mij - zoals ik het ervaar - weer heb laten manipuleren en denk ik "die zieleknijpers horen alleen wat ze willen horen, zijn alleen maar geinteresseerd in hun therapie en voor de rest kan ik in de stront zakken".
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |