Afgelopen zaterdag is een van mijn beste vrienden op 19-jarige leeftijd overleden. Het is allemaal nog zo onwerkelijk, volgens mij kan ik het nog steed niet bevatten. Komt het misschien doordat ik geen afscheid heb kunnen nemen. Van onze vriendengroep ben ik de laatste die hem gesproken heeft. Hij belde vrijdagavond op of ik hem voor de voetbaltraining wou afmelden omdat hij zich niet zo lekker voelde. Aan het einde van het gesprek zeg je dan gedag, maar je neemt niet aan dat het zo'n betekenis zal krijgen.
Gisteren was nog de zwaarste dag, de dag van de crematie. Voorafgaande aan de crematie was er een mis waarbij de jongens uit onze vriendengroep de kist naar het altaar brachten. Dit was echt supermoeilijk om te doen, maar na verloop van tijd vindt je het denk ik supermooi om gedaan te hebben, omdat het het laatste is wat we voor hem konden doen. Ook mooi dat de ouders dat aan ons vroegen, echt een eer om te doen.
Er was ons ook gevraagd om samen met het voetbalteam de bloemstukken van de kerk naar het crematorium te dragen en weer terug naar de kerk, wat er mocht niks mee gecremeerd worden. Het enigste minpuntje (eigenlijk gewoon schandalig) was toen we afscheid hadden genomen en uit de zaal liepen, we even moesten wachten om de bloemen op te halen. Even later mochten we terug om de bloemstukken op te halen en toen stond de kist er nog. Heb je net afscheid genomen van de kist ......
Al met al dringt het denk ik nog niet tot me door. Het enigste wat ik nu wel weet dat onze vriendengroep nu nog hechter is geworden en dat we elkaar de komende tijd nog hard nodig zullen hebben.
Dit moest ik gewoon even kwijt.
quote:Dank je.
Op vrijdag 18 oktober 2002 14:49 schreef goudappeltje het volgende:
Gecondoleerd, en veel sterkte ermee.
quote:Jij ook
Op vrijdag 18 oktober 2002 14:48 schreef BobRooney het volgende:
2 jaar terug is ook een goeie vriend van mij overleden....ik weet hoe het is...ik wens je heel veel sterkte.... en voor wat het waard is gecondoleerd.
Merk je nog vaak aan dingen dat je hem mist of dat je voor het uitgaan misschien hem nog op wilt bellen. Zo'n dingen staan mij volgens mij nu te wachten. Aan de kleine dingen merk je dat je hem verschrikkelijk mist lijkt me.
quote:In het begin was het echt heel erg. Vooral als we met ze allen gingen stappen, nu is het wel minder. En soms maken we dingen mee....dan denk ik ook...was Joost er maar bij enzo....dat heb ik nu nog steeds.
Op vrijdag 18 oktober 2002 14:53 schreef zjroentje het volgende:[..]
Jij ook
.
Merk je nog vaak aan dingen dat je hem mist of dat je voor het uitgaan misschien hem nog op wilt bellen. Zo'n dingen staan mij volgens mij nu te wachten. Aan de kleine dingen merk je dat je hem verschrikkelijk mist lijkt me.
Heb vorig jaar iets soortgelijks meegemaakt. Iedereen verwerkt het op zijn manier, hopelijk hebben jullie veel steun aan elkaar.
quote:Ik weet niet of het bij jou zo was, maar het was zo plotseling. We hebben helemaal geen afscheid kunnen nemen.
Op vrijdag 18 oktober 2002 14:55 schreef BobRooney het volgende:[..]
In het begin was het echt heel erg. Vooral als we met ze allen gingen stappen, nu is het wel minder. En soms maken we dingen mee....dan denk ik ook...was Joost er maar bij enzo....dat heb ik nu nog steeds.
Het begon eigenlijk de week vantevoren toen hij er al slecht uitzag. Hij is twee keer naar de dokter geweest. De ene zei dat het waarschijnlijk een griepje of een virus was. De andere zei op vrijdag dat het hoogstwaarschijnlijk Pfeiffer was. Hij had de voorafgaande week vier dagen op bed gelegen, was helemaal kapot, had totaal geen fut.
Zaterdagmiddag stierf hij aan een hartaanval. Ik treed verder niet in details over de precieze oorzaak uit respect voor de ouders en familie.
Direct na zijn dood heb ik me af liggen vragen of ik niet iets had kunnen doen. Ik heb namelijk ook Pfeiffer gehad en tijdens de periode dat ik er last van had, heb ik er nooit zo slecht uitgezien. Nu de doodsoorzaak is vastgesteld zit ik gelukkig niet meer met vragen en kan ik me godszijdank geen verwijten maken. Gelukkig heeft hij geen pijn gehad.
quote:Absoluut. Ik ben echt blij hem gekend te hebben. Hij was altijd zo vrolijk, zo positief. Dit heeft me echt geleerd veel meer van het leven genieten en lief te hadden.
Op vrijdag 18 oktober 2002 15:08 schreef tong80 het volgende:
Ik weet nog dat ik te horen kreeg dat mijn beste vriend was overleden. Eerst ongeloof, dan woede. "Wat doe je nou man?"
"Ons zo maar achterlaten."
Je voelt je zo machteloos. Het onbegrip slaat over in verdriet. Gelukkig heb jij, net als ik destijds, een grote vriendenkring. De steun die je elkaar kunt geven is onbetaalbaar.
Ik wens je alle sterkte en hoop dat je later kunt zeggen dat je er trots op bent hem gekend te hebben.
Hij kwam altijd te laat, nu is hij te vroeg gegaan.
quote:Het ging bij ons dus ook erg plotseling, ik sprak hem het weekend nog voordat hij dood was, gewoon met uitgaan, zondag kwam ik hem nog tegen, we zeiden elkaar nog gedag, we gingen ieder een andere kant op. Maandag ging hij werken....en is hij van een dak van 15 meter naar beneden gevallen. Ik kon pas afscheid nemen bij de condeolance. Vond het zo vreemd....van het weekend nog gelachen, en die maandag was hij dood. Zo raar...
Op vrijdag 18 oktober 2002 15:03 schreef zjroentje het volgende:[..]
Ik weet niet of het bij jou zo was, maar het was zo plotseling. We hebben helemaal geen afscheid kunnen nemen.
Het begon eigenlijk de week vantevoren toen hij er al slecht uitzag. Hij is twee keer naar de dokter geweest. De ene zei dat het waarschijnlijk een griepje of een virus was. De andere zei op vrijdag dat het hoogstwaarschijnlijk Pfeiffer was. Hij had de voorafgaande week vier dagen op bed gelegen, was helemaal kapot, had totaal geen fut.
Zaterdagmiddag stierf hij aan een hartaanval. Ik treed verder niet in details over de precieze oorzaak uit respect voor de ouders en familie.Direct na zijn dood heb ik me af liggen vragen of ik niet iets had kunnen doen. Ik heb namelijk ook Pfeiffer gehad en tijdens de periode dat ik er last van had, heb ik er nooit zo slecht uitgezien. Nu de doodsoorzaak is vastgesteld zit ik gelukkig niet meer met vragen en kan ik me godszijdank geen verwijten maken. Gelukkig heeft hij geen pijn gehad.
quote:Bah ik krijg hier tranen van in mijn ogen!
Op vrijdag 18 oktober 2002 15:10 schreef zjroentje het volgende:[..]
Absoluut. Ik ben echt blij hem gekend te hebben. Hij was altijd zo vrolijk, zo positief. Dit heeft me echt geleerd veel meer van het leven genieten en lief te hadden.
Hij kwam altijd te laat, nu is hij te vroeg gegaan.
Het is zo raar en naar dat je met zoiets gecofronteerd wordt..... je wordt in een keer heel hard met je neus op de feiten gedrukt.
Ineens ga je ontdekken over wat voor stomme dingen je in je leven wel niet loopt te zeuren en dat je de kleine dingen niet altijd waardeert terwijl het leven zo afgelopen kan zijn.... En dan ga je pas beseffen dat je niet altijd moet zeuren en dat alleen een positieve instelling je je leven door helpt en je verdriet helpt te verwerken.
Ik weet niet waarom ik dit hier neer zet maar hoe moeilijk het ook is blijf positief! nogmaals heel veel sterkte!
kus Drientjuh
dat pfeiffer-achtige ziektebeeld klinkt wel eng, kan je niet meer vertellen over wat er aan de hand was?
quote:Ik wens je heel veel sterkte met dit verlies! Ik weet hoe het is om een dierbaar iemand is om te verliezen op een jonge leeftijd!
Op vrijdag 18 oktober 2002 14:47 schreef zjroentje het volgende:Afgelopen zaterdag is een van mijn beste vrienden op 19-jarige leeftijd overleden. Het is allemaal nog zo onwerkelijk, volgens mij kan ik het nog steed niet bevatten. Komt het misschien doordat ik geen afscheid heb kunnen nemen. Van onze vriendengroep ben ik de laatste die hem gesproken heeft. Hij belde vrijdagavond op of ik hem voor de voetbaltraining wou afmelden omdat hij zich niet zo lekker voelde. Aan het einde van het gesprek zeg je dan gedag, maar je neemt niet aan dat het zo'n betekenis zal krijgen.
Gisteren was nog de zwaarste dag, de dag van de crematie. Voorafgaande aan de crematie was er een mis waarbij de jongens uit onze vriendengroep de kist naar het altaar brachten. Dit was echt supermoeilijk om te doen, maar na verloop van tijd vindt je het denk ik supermooi om gedaan te hebben, omdat het het laatste is wat we voor hem konden doen. Ook mooi dat de ouders dat aan ons vroegen, echt een eer om te doen.
Er was ons ook gevraagd om samen met het voetbalteam de bloemstukken van de kerk naar het crematorium te dragen en weer terug naar de kerk, wat er mocht niks mee gecremeerd worden. Het enigste minpuntje (eigenlijk gewoon schandalig) was toen we afscheid hadden genomen en uit de zaal liepen, we even moesten wachten om de bloemen op te halen. Even later mochten we terug om de bloemstukken op te halen en toen stond de kist er nog. Heb je net afscheid genomen van de kist ......Al met al dringt het denk ik nog niet tot me door. Het enigste wat ik nu wel weet dat onze vriendengroep nu nog hechter is geworden en dat we elkaar de komende tijd nog hard nodig zullen hebben.
Dit moest ik gewoon even kwijt.
ps: misschien een ongepast vraagje maar kom je uit debuurt van Brunssum?
Ben zelf een goede vriend verloren...zelfmoord, doet nog altijd pijn en je blijft met veel vragen zitten.
quote:Idd. Waarom nou toch zeuren over die kleine onnozele dingen. Gewoon van het leven genieten is het belangrijkste.
Op vrijdag 18 oktober 2002 15:30 schreef Drientjuh het volgende:[..]
Bah ik krijg hier tranen van in mijn ogen!
Heel veel sterkte en gecondoleerd.Het is zo raar en naar dat je met zoiets gecofronteerd wordt..... je wordt in een keer heel hard met je neus op de feiten gedrukt.
Ineens ga je ontdekken over wat voor stomme dingen je in je leven wel niet loopt te zeuren en dat je de kleine dingen niet altijd waardeert terwijl het leven zo afgelopen kan zijn.... En dan ga je pas beseffen dat je niet altijd moet zeuren en dat alleen een positieve instelling je je leven door helpt en je verdriet helpt te verwerken.
Ik weet niet waarom ik dit hier neer zet maar hoe moeilijk het ook is blijf positief! nogmaals heel veel sterkte!kus Drientjuh
quote:Ik denk niet dat het gepast is de precieze doodsoorzaak hier te vermelden. Hou het ermaar op dat hij niet meer gered kon worden, ondanks dat er een uur gereanimeerd is.
Op vrijdag 18 oktober 2002 15:40 schreef -Dalai- het volgende:
shit, erg hoor, sterktedat pfeiffer-achtige ziektebeeld klinkt wel eng, kan je niet meer vertellen over wat er aan de hand was?
Het ziektebeeld: dikke ogen, flinke wallen. Hij had weinig geslapen de voorafgaande week en voelde zich lusteloos. Absoluut niets voor hem.
Maar ik heb hem niet over pijn horen klagen. Hij was gewoon heel erg moe.
quote:Uit de buurt van Sittard. Niet ver weg dus.
Op vrijdag 18 oktober 2002 15:43 schreef SuperwomanXXX het volgende:[..]
Ik wens je heel veel sterkte met dit verlies! Ik weet hoe het is om een dierbaar iemand is om te verliezen op een jonge leeftijd!
Praat er veel over en prop niet alles op!ps: misschien een ongepast vraagje maar kom je uit debuurt van Brunssum?
quote:Zijn we al enigszins mee bezig. Klinkt misschien dom en snel, maar volgens mij kan niemand het nog beseffen of begrijpen. We zijn de laatste dagen veel bij elkaar geweest en veel over hem gepraat, leuke herinneringen opgehaald enzo.
Op vrijdag 18 oktober 2002 16:08 schreef Gekke_mus het volgende:
Joh ik wens je echt maar dan ook echt heel veel sterkte toe met het dragen van dit verlies, het heeft veel tijd nodig dat kan ik je wel zeggen. Maak ee n afspraak met je vrienden dat er altijd nog gewoon over Paul(?) mag praten en niet na 6 weken rouw dat jullie er niet meer over zouden mogen praten. Praat het met zijn allen van jullie af...klint mischien heel erg raar wat ik nu ga zeggen; Spreek over een aantal weken met elkaar/ de groep af en maak jullie eigen herdenkingsdienst onder het genot van een drankje en een hapje praat over hem en denk aan hem...hij had het vast leuk gevonden. Herinner hem zoals ie op zijn best was!! Succes!!! Mijn condeolances! -xxx-Ben zelf een goede vriend verloren...zelfmoord, doet nog altijd pijn en je blijft met veel vragen zitten.
quote:Dank je.
Op vrijdag 18 oktober 2002 16:57 schreef sindell het volgende:
Iemand verliezen is altijd moeilijk...ik hoop voor je dat je uiteindelijk de goede herinneringen kunt onthouden en dat je er vrede mee kunt hebben. Sterkte gewenst gedurende de eerste moeilijke periode en denk aan wat hij gewild zou hebben...
![]()
Mooie signature trouwens. Deed me wel wat moet ik zeggen.
quote:Ja ik las het net ook weer toen ik poste... op zo'n moment kan het ook pijn doen natuurlijk...
Op vrijdag 18 oktober 2002 17:00 schreef zjroentje het volgende:[..]
Dank je.
Mooie signature trouwens. Deed me wel wat moet ik zeggen.
quote:Wow...erg diepzinnig
Op vrijdag 18 oktober 2002 15:10 schreef zjroentje het volgende:[..]
Hij kwam altijd te laat, nu is hij te vroeg gegaan.
quote:hmmm van die laatste zin kreeg ik echt een brok in me keel
Op vrijdag 18 oktober 2002 15:10 schreef zjroentje het volgende:[..]
Absoluut. Ik ben echt blij hem gekend te hebben. Hij was altijd zo vrolijk, zo positief. Dit heeft me echt geleerd veel meer van het leven genieten en lief te hadden.
Hij kwam altijd te laat, nu is hij te vroeg gegaan.
heel veel sterkte gewenst
quote:tis echt verrot. Heb hetzelf nog nooit meegemaakt en hoop het owk niet te hoeven
Op vrijdag 18 oktober 2002 17:47 schreef zjroentje het volgende:
De zin: "Hij kwam altijd te laat, nu is hij te vroeg gegaan" stond in de rouwadvertentie in de krant. Heel toepasselijke zin, want zo is het gewoon. Paul was een beetje een chaoot, kwam vaak te laat, de dag heeft maar 24 uur, eigenlijk te weinig voor hem. Druk, druk, druk.
Nu laat hij ons achter. Te vroeg.
nogmaals veel sterkte
quote:Dank je.
Op vrijdag 18 oktober 2002 18:09 schreef oldenzaaltjuh het volgende:[..]
tis echt verrot. Heb hetzelf nog nooit meegemaakt en hoop het owk niet te hoeven
nogmaals veel sterkte
Doet me toch wel goed al die steunbetuigingen. Tis en blijft natuurlijk een moeilijke tijd.
Gecondoleerd en wees blij met zo'n goede vriendenkring op deze manier kun je elkaar er doorheen slepen.
Veel sterkte nogmaals
Af en toe gaan we nog weleens naar de begraafplaats met een groep vrienden. Deze groep is uit elkaar gevallen, maar het is wel leuk om elkaar dan weer terug te zien, ondanks de nare reden waarom we bij elkaar komen. Na alle ellende komen na een tijdje meestal weer de leuke verhalen over de ongeloofelijk leuke tijd die we met elkaar hebben gehad.
Overigens zal het je ook in de toekomst nog verbazen hoe veel mensen er vanaf weten en hoeveel mensen er bij betrokken zijn (geweest).
Ik zou je willen zeggen: heb geduld. Het kan heel lang duren voor je er overheen bent, maar dat is per persoon verschillend.
Na al het verdriet en boosheid komt een tijd dat je met plezier terugdenkt aan de tijd dat hij er nog was. Sterkte
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |