Dit weekend vindt de 45ste editie van Pinkpop plaats in het Limburgse Landgraaf. Volkskrant.nl is aanwezig en houdt u drie dagen op de hoogte met verslagen, interviews en recensies. Volkskrant-recensent Menno Pot zag Ed Kowalczyk & Noordpool Orchestra het festival openen: 'Weg was de dynamiek van het krachtige bandje dat Live op Pinkpop 1995 was, weg was het vuur dat toen brandde in Kowalczyks zang.' .
Het Noordpool Orchestra uit Drachten'Dit is mijn derde keer Pinkpop,' zei Ed Kowalczyk, die zaterdag om drie uur als eerste artiest het hoofdpodium van Pinkpop 2014 beklom, 'dank jullie wel voor het veranderen van mijn leven.'
Dat was misschien wat veel eer voor het Pinkpop-publiek. Het was natuurlijk Throwing Copper dat het leven van Kowalczyk veranderde: het doorbraakalbum van zijn toenmalige band Live uit Pennsylvania. Heel even was Live zo groot als Pearl Jam, maar toen ging Ed Kowalczyk denken dat hij een rockmessias was, met de spirituele zwatelteksten en grote gebaren van dien.
De wereld raakte uitgekeken op Live. Nederland als laatste. Dat Live er pas in 2009 mee stopte, ontging velen.
Omdat Throwing Copper dit jaar twintig jaar oud is, kwam Kowalczyk het op Pinkpop integraal uitvoeren met een wat anonieme band en daarachter het Noordpool Orchestra uit Drachten.
Tja, daar konden we dus weinig mee, want Throwing Copper leent zich niet zo erg voor orkestratie. Weg was de dynamiek van het krachtige bandje dat Live op Pinkpop 1995 was, weg was het vuur dat toen brandde in Kowalczyks zang. Het orkest kwam nog het best uit de verf in T.B.D., op de plaat weinig meer dan een tussenwerpsel.
De hits (Selling The Drama, I Alone) en de betere songs van het album (Shit Towne, Waittress) werden er niet mooier van. Alleen tijdens Lightning Crashes, de lange ballad, was er heel even dat gevoel van 1995, dat zo goed bij Pinkpop-past: publiekszang, zwevend over de weide van Megaland. Vooruit dan maar. De kop was eraf
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !