Projectie van mijn verdriet..

wenst sterkte + knuffel toe

Ik denk dat jij professionele hulp moet zoeken ipv van ons iets zinnigs te verwachten.
'professionele hulp ' klinkt ms wat zwaar, maar hoeft helemaal niet zo te zijn.

Sterkte

Waardoor denk je zelf dat er geen band is dan? Als wij het weten wat er gebeurd ga ik er even vanuit dat je ouders het ook weten. Ze mogen zich dus wel iets anders opstellen om het voor jou toch iets aangenamer te maken. Heb je hun al hiermee geconfronteerd?

ik denk dat hij gelijk heeft, maar dan vooral omdat je zelf zegt dat je denkt dat hij gelijk heeft...

Verder moet je er wel bij stil blijven staan dat het ene probleem het andere versterkt en verwerking in de weg staat. Zolang de thuissituatie slecht is zul je niet of nauwelijks kunnen werken aan het verwerkenvan het misbruik dat je overkomen is! Iets ophalen dat je al een hele poos weggestopt hebt (wat ik wel begrijp) is erg moeilijk en pijnlijk. In die tijd (die overigens jaren kan duren, maar dat weet je wel) heb je juist stabiliteit om je heen nodig en een liefdevolle omgeving waar je jezelf kunt zijn en in de put kunt zitten als dat zo is en waar je uitgelaten en geforceerd kunt gan lopen doen als je daar behoefte aan hebt, maar waar ze wel door je heen prikken en er uiteindelijk altijd voor je zijn!
En als het misbruik ineens weer actiever boven komt borrelen zie je inderdaad de problemen die er in de thuissituatie zijn erger, maar dat werkt net zo goed andersom. Als het thuis klote is spelen trauma's ook eerder op.

Als ik een pasklaar antwoord voor je zou hebben zou ik het je ter plekke geven, maar ik moet je teleurstellen...

In ieder geval sterkte, en reageer ook hier maar regelmatig even lekker af, lucht ook op!

en als laatste tip wil ik je toch nog even adviseren om zoveel mogelijk te praten met mensen die vertrouwt, maar zorg ook dat je iemand (of meerderen) achter de hand hebt die je ook vertrouwt, maar die nergens vanaf weten! Soms heb je nl. even helemaal geen zin en wil je niets anders dan je zorgen even opzij zetten, dat gaat bij mensen die nergens vanaf weten altijd makkelijker dan bij mensen die wèl weten wat er aan de hand is!

succes!! (het staat wel knullig maar ik meen het oprecht hoor!)

quote:

---

Op donderdag 17 oktober 2002 22:50 schreef Wolkje het volgende:

[..]

Zie openingspost.. ik heb dit altijd verzwegen, alleen een paar goede vriendinnen
en mijn vriend weten ervan..

Wolkje

---

Jaa..het is zomaar een idee hoor..maar de enige oplossing is volgens mij hier eerlijk over te zijn tegen je familie.
Maar je zegt dat je geen band met hun hebt...misschien moet je hieraan werken?
Je moet t maar zeggen als t een stom idee is trouwens..

quote:

---

Op donderdag 17 oktober 2002 22:50 schreef Wolkje het volgende:

[..]

Zie openingspost.. ik heb dit altijd verzwegen, alleen een paar goede vriendinnen
en mijn vriend weten ervan..

Wolkje

---

Ik denk dat juist door het verzwijgen tegen je ouders (al kan ik me dat wel voorstellen, mijn ex had ook zoiets) je vader dit soort opmerkingen maakt en eigenlijk geen idee heeft wat hij ermee aanricht. Het zal heel moeilijk zijn maar jezelf bloot te geven aan je ouders lijkt me toch een begin om te proberen die band te creëren / herstellen. Zolang zij jou niet bgrijpen zal het huis waarschijnlijk nooit goed gaan en zal je inderdaad graag weg willen.

Slaap lekker en sterkte

gvd gvd gvd

*zoekt honkbalknuppel*

ik kan zo ontiegelijk kwaad worden van dat uitschot dat op deze manier het leven van anderen ruineert. ik hoop dat je nooit een adres van dat figuur op fok post, want ik sta 10 minuten later bij hem op de stoep

* -Dalai- blaast stoom af

ok, nu weer even rustig. gvd....

edit: begrijp ik nou goed dat je nooit aangifte hebt gedaan??

Wolkje, ik wist al meteen bij jouw post die ik las "''onverwerkte emoties" dat iets jouw dwarszat wat je totaal niet lekker zat en waarvan ik het gevoel had van: gooi het eruit, hier kan het anoniem en is er is niemand die je (behalve je vrienden) die je kent je kennen. Het doet mij persoonlijk gezien zeer veel genoegen dat je over bepaalde dingen wil praten en ik weet dat als je zover bent als dit dat je hiermee al heel veel van je af kan zetten geloof mij hoelang de weg nog voor je mocht zijn, er komt een dag en dan ben je allles wat er gebeurd is in je verleden vergeten (nee ik zeg het verkeerd) je kunt het een plaatsje geven in je leven dat je nu leid en dat begint met praten
Sorry voor enkele spelfouten, ik heb al aardig wat achter m`n kiezen na een lange week en begin een beetje dubbel te zien

he wolkje,

ik ben al een tijdje bezig met het fenomeen kindermishandeling, op wat voor manier dan ook en hoe volwassenen zoals jij daarmee omgaan.
Zelf heb ik het volgens mij altijd wel goed gehad thuis, maar ben 2 maanden geleden mijn vriendin verloren ten gevolge van emotionele mishandeling.
Ben daardoor erg geinteresseerd geraakt en ben veel gaan lezen. Veel van wat ik hoor en lees over het onderwerp spreekt me totaal niet aan, veel te theoretisch, te voorzichig, te veel vanuit de ouders gezien e.d.

Maar toen ben ik in aanraking gekomen met het boek: op weg naar je ware zelf van Jean Jenson. Misschien is dat wel een heel goed boek voor je om te lezen, ik raad het je echt aan, gezien al je posts hier op het fokforum.

Voor wat meer informatie over de therapie, hoe zij over het fenomeen denkt, is er een site van opgericht:

http://www.pastrealityintegration.nl

Kijk daar eens, misschien wordt je er wel door aangesproken en voel je dat dat helemaal bij je past. Veel sterkte ermee!!

Wolkje, hoe is het nu?
Ik moest ineens aan je denken, aan de situatie waar je nu in zit.

Nog een soortje van wijsheid:
Idealiseer het verlaten van je ouderlijk huis niet hoor, het is heerlijk straks een plekje voor jezelf te hebben, en de "vreemden" achter je te kunnen laten en het contact met ze te kunnen doseren. Maar als je op jezelf gaat komen er een hoop nieuwe zorgen (en een hoop nieuwe leuke dingen!) in je leven, je moet je zelfstandigheid opbouwen (zelfs al ben je nu ook al behoorlijk op jezelf) en op een zeker moment kom je erachter dat vluchten voor de situatie wel kan, maar voor je problemen niet. Ook als je op jezelf woont hou je je moeilijke momenten, maar het is een nieuwe fase in een groeiproces, dus zeker nuttig!

Oke, wilde ik even kwijt...

(heb je niet de mogelijkheid een weekje weg te gaan tijdens je vakantie? -geeft misschien wat lucht!)

Ik denk inderdaad dat je vriendje wel gelijk heeft .
Bij mij ben ik juist doordat ik niets verteld heb vroeger uit huis geplaatst omdat ik totaal onhandelbaar was .
Achteraf nadat ik het na dertien jaar eindelijk verteld heb , is dat een van de dingen waarvan ik denk , had ik het maar eerder gedaan dat had veel gescheeld .
Het is natuurlijk allemaal een verwerkingsproces en daar heb je hulp bij nodig en het beste is het natuurlijk door steun van naaste die je kennen .

Ik heb het ze door de telefoon verteld , eigenlijk meer eerst mijn moeder en mijn moeder heeft het pap verteld .
Ik heb het verteld nadat ik ingestort was eigenlijk , omdat ik wist dat ik het nu wel nodig had die steun .
Ze belden meteen om te zeggen dat ze schrokken maar dat ze me wel steunen .
Mijn gevoel was ook ik heb te lang rondgelopen met een geheim , misschien is het beter als ik het ze vertel .
Ze weten niet wie het was en hoe het ging , wel dat het gebeurde toen ik 16 was .
Hun reactie was schrikken en ook de reactie als we het toen hadden geweten was je niet uit huis geplaatst en hadden we je kunnen steunen .
Mijn band is nadat ik het vertelde verbeterd , dat merkte ik ook vandaag , ik woon op mezelf maar belde op dat ik langskwam en kon ook zeggen ik heb het ff moeilijk juist door mijn verleden .
Ze vragen wel , maar wel steunend , ze hebben wel door dat ik niet te veel wil vertellen en daar steunen ze me in , en maken me ook duidelijk dat het niet mijn schuld is .
Wat dat betreft is er wel een last van me afgevallen .

Trouwens hier is een tekst van een nummmer waar ik veel steun aan heb . De zanger heeft het geschreven nadat zijn zus hem telefonisch vertelde dat seksueel misbruikt was .
Komt van Creed van de cd Human clay .

Wash Away Those Years

She came calling
One early morning
She showed her crown of thorns

She whispered softly
To tell a story
About how she had been wronged

As she lay lifeless
He stole her innocence
And this is how she carried on

Well I guess she closed her eyes
And just imagined everything's alright
But she could not hide her tears
'Cause they were sent to wash away those years
They were sent to wash away those years

My anger's violent
But still I'm silent
When tragedy strikes at home

I know this decadence
Is shared by millions
Remember you're not alone

For we have crossed many oceans
And we labor in between
In life there are many quotients
And I hope I find the mean